Adam baştan şort giyen kadın istemediğini belirttiyse yada içki içmeyen eş kriteri varsa soylemesi gayet normal.Hatali sizsiniz ve bosanarak hatanizi duzeltebilirsiniz ancak. Kendinizi tanimadan, kisiliginizi oturrmadan evlenerek hata etmissiniz. Degismeniz cok normal ve saglikli olan. Ama karsinizda sabit duran, degisime kapali bir adam varken niye evlendiniz?
Bir de sort giymenize katlanamayip sizi bosanmakla tehdit etmesi zaten bosanmak icin cok gecerli bir neden. Siz niye onun sizin kizlarla iceceginiz bir kadeh ickiye karismasina katlaniyorsunuz? Kendinize sorun. Sahsen ben katlanmazdim.
Yarın öbür gün çocuk sahibi olsalar annenin vermek isteyeceği alışkanlık, kurallarla dede babaneden öğreneceklerini düşünün mesela bir de. O zaman da eşiyle papaz olacak, asıl cümbüş orası.Şimdi linç yicem ama, sen kendini geliştirmişsin o yerinde saymış. Üstüne saygısız, ailesi de cahil cühela belli ki.
Olmaz bu iş hayat uzun.
Sorun o zaten. Kendini de esini de tanimadan evlenmis konu sahibi hatali.Adam baştan şort giyen kadın istemediğini belirttiyse yada içki içmeyen eş kriteri varsa soylemesi gayet normal.
Ben sigara alkol kullanmam.
Eşim de kullanmaz.
Başta eşime sordum içmiyorum dedi şimdi ben alkole başladım dese normal karşılamam tabiki de.
Aslında tam olarak öyle değil ama akademi insana araştırmayı kendini geliştirmeyi öğretir. Yani on yıl öncesiyle aynısını bırakın sosyal medya ve diğer iletişim ağlarının güçlenmesiyle birlikte iyice radikalleşen insanlar da var . Malesef benim çevremde de var. Zaman iyi veya kötü değiştiriyor. İyi ve kötünün tanımı da hepimize göre farklı malum . İki insan günün sonunda aynı noktada olmayabilir bu normaldir . Ama ikisi sürekli diğer yola gidiyorsa mesafeler artar bence ayrılık kaçınılmazdır. Ben konudaki iki kişiyi de suçlayamıyorumYa elbette öyle. Ama hayattaki tek gelişim yolumuz akademik yol mu? Yoo. Yani tabii ki adam hödük gibi bomboş yaşayan bir tipse konu sahibi de haklı ama adamın da illa ki geliştiği ilerlediği bi nokta vardır zaten. Belki de akademik olarak tercih etmemiştir sadece. Kim 10 yıl öncesiyle aynı kalıyor ki? Akıntıya karşı yüzmediyse zaten mecburen zaman değiştiriyor insanı.
Evet bence de. Aradaki o açılanma arttıkça ayrılık kaçınılmaz, aslında kimsenin suçu değilAslında tam olarak öyle değil ama akademi insana araştırmayı kendini geliştirmeyi öğretir. Yani on yıl öncesiyle aynısını bırakın sosyal medya ve diğer iletişim ağlarının güçlenmesiyle birlikte iyice radikalleşen insanlar da var . Malesef benim çevremde de var. Zaman iyi veya kötü değiştiriyor. İyi ve kötünün tanımı da hepimize göre farklı malum . İki insan günün sonunda aynı noktada olmayabilir bu normaldir . Ama ikisi sürekli diğer yola gidiyorsa mesafeler artar bence ayrılık kaçınılmazdır. Ben konudaki iki kişiyi de suçlayamıyorum
Şort ya da iki kadeh meselesi değil bu.Şort giymemek ya da alkol almamak benim için tolere edilebilir şeyler. Eşim içmiyor diye onunla tanıştıktan sonra hiç alkol almadım, alkol alınan bir yere gidince başka bir şey içiyorum, sorun olarak bile görmüyorum. Bence bunlar küçük şeyler ama sizin için önemli anlaşılan. Bence asıl mesele ailenin tavrı. Neden cevap vermiyorsunuz. Bu şekilde söylenmeden kendi rızamla destek olabilirim, kırıcı olmanıza gerek yok diyemiyor musunuz? Bu zorbalığa izin vermeniz sizin suçunuz.
Bu hayattan mutsuzsanız boşanın ama iyi düşünüp doğru karar verin. Eşinizden ayrıldığınızda aynı sevgiyle size kucak açan bir başkası kapıda hazır beklemeyecek, pişman olursanız da dönüşünüz olmayacak. Anladığım kadarıyla terapi alacaksınız, alın, kendinizden emin olup öyle karar verin. Tabi ki istediğiniz hayatı yaşamaya hakkınız var ama isteklerinizden emin olun. Sadece şort ya da iki kadeh mi mesele, ya daha derindir ya da size rahat batıyordur. Durumu doğru değerlendirin.
iliski tek tarafli olmaz fedakar yapan kisi genelde yipranan taraf olurkendimi iyi hissettiğim kişiliğimi baskılayıp, onun istediği gibi biri olmayı başarırsam, evliliğimde mutlu olabilir miyim?
ben de sizin gibi ilk evliliğimde değiştim ama ben 25 yaşında evlenmiştim, ama farklılıklarımız, bir sürü ayrılığa neden olan bir hal aldı. aynı sizin gibi ve ben üstelik tek başıma bunları yapmayı sever hale gelince evli kalmanın ne anlamı var diye düşünüp boşandımMerhaba, yakınlarımın şımarıklık olarak düşündüğü bir konuyu beni hiç tanımayan sizlere sormak istiyorum..
10yıllık bir ilişkim var, 3 yıllık evliyiz. Bu süreçte ben üniversite bitirdim doktora yaptım. Güçlü bir mesleğim var. Eşim lise mezunu. Bunu uzunca bir zaman sorun olarak görmedim ta ki evlendikten sonrasına kadar. Eşim ve ailesi ise beni mesleğimden ötürü onları ezmemin önüne geçmek istercesine zorbalığa maruz bıraktılar. Bence ben onların el üstünde tutması gereken biriyken(mesleğim+kişiliğim+maddi olanaklarım oğullarının yararına olan şeyler) sen okudum diye iş yapmayacağını sanıyosan yanılıyosun kalk şunu getir bunu götür gibi saçma sapan anadolu adetlerine maruz kaldım.(yardım etmeyi, benden büyüklere hizmet etmeyi, insanlara sevdikleri yemekleri pişirmeyi vs severim ama kalk, getir, yap gibi zorbalıklar olunca istemeyerek de olsa yaptım, artık yapmak istemiyorum) Tanıştığımızda aynı görüşte aynı inançta insanlardık fakat artık öyle değiliz. Bu ilişki başladığında nelerden hoşlanırım, nasıl biriyim, gerçekten neye inanırım bilmiyordum. Ben kendimi keşfettikçe onunla hayat görüşlerimiz farklılaşmaya başladı. O nasıl bir ortamda doğduysa öyle ölmeyi düşünen, evinde mutlu huzurlu günler yaşamak isteyen, ailesiyle arkadaşlarıyla mangal keyfi ardından çay keyfi yapmak isteyen biriyken ben bunlardan hiç hoşlanmamaya, hayatın bu kadar anlamsız olmaması gerektiğini düşünmeye başladım. Onun değer verdiği şeylerle benimkiler çatışmaya başladı. Ben arkadaşlarımla yılda 1 kez de olsa edebimle 2 bardak alkol alıp keyif yapmak isterken o bunu asla istemedi, bize yakışmaz, günah vb nedenlerle. Onu anlıyorum, sonuçta en başında nasıl biriyse öyle kaldı, sorun bende, benim değişimimde. Ama bu engel olabileceğim bir şey değildi.
Birbirimizi çok seviyoruz, özellikle ben garip bir şekilde o yanımda olmayınca mutlu dahi olamıyorum, ya aşktan ya alışkanlıktan. Takıntılıyım ona karşı. Ama sevgi yeter mi? Yakın zamanda çocuk istiyor, ama ben bu çocuğu nasıl büyütücem? Benim hayat görüşümle onunki farklı. Çocuğum olsa neyi giyip giymeyeceği konusunda bile kavga etmekten korkuyorum. Çoğu zaman bana doğru gelen şeyler ona yanlış geliyor, ortada bir çocuk olsa kimin doğrusunu öğrenecek? Bu gibi sebeplerle şuan çocuk düşünmesem de ilerisini düşünerek hata mı yapıyorum diyorum. İlerde bu ilişki her iki tarafın da beklentisini karşılayamazsa birbirimize harcadığımız emeklere yazık olmaz mı? Kısacası şimdi olmasa ilerde boşanırız diye korkuyorum. Evet bundan korkuyorum ama kendimi de değiştirmek istemiyorum hayata 1 kez geliyoruz. Bana bir keresinde bi daha şort giyersen boşanırız buna katlanamam dedi. Daha önce 1kere bile ayrılığı dile getirmemişti. Bence bir evlilik ne giydi ne içti gibi sebeplerle sallantıya girecekse yıkılsın gitsin. Bu sözü duyduktan sonra her gün boşanmayı düşünür oldum. İlerde benim kişiliğim yüzünden boşanacaksak şimdiden neden birbirimize emek harcıyoruz diye sordum. ‘Ben seni sıkmamaya çabalıyorum, değişen kişi sensin, sen de biraz eskisi gibi olmaya çalış’ dedi.
Şimdi size soruyorum: kendimi iyi hissettiğim kişiliğimi baskılayıp, onun istediği gibi biri olmayı başarırsam, evliliğimde mutlu olabilir miyim?
Buraya kadar okuyanınız varsa teşekkür ederim..:) daha o kadar fazla yazmak istediğim şey var ki.. ama onları terapi seanslarımda dile getireceğim
Sosyal statünüzü artırdıkça eşinizi küçük görmeye başlamışsınız. Eşiniz kendince haklı o sonradan değişmemiş hep aynıymış.Merhaba, yakınlarımın şımarıklık olarak düşündüğü bir konuyu beni hiç tanımayan sizlere sormak istiyorum..
10yıllık bir ilişkim var, 3 yıllık evliyiz. Bu süreçte ben üniversite bitirdim doktora yaptım. Güçlü bir mesleğim var. Eşim lise mezunu. Bunu uzunca bir zaman sorun olarak görmedim ta ki evlendikten sonrasına kadar. Eşim ve ailesi ise beni mesleğimden ötürü onları ezmemin önüne geçmek istercesine zorbalığa maruz bıraktılar. Bence ben onların el üstünde tutması gereken biriyken(mesleğim+kişiliğim+maddi olanaklarım oğullarının yararına olan şeyler) sen okudum diye iş yapmayacağını sanıyosan yanılıyosun kalk şunu getir bunu götür gibi saçma sapan anadolu adetlerine maruz kaldım.(yardım etmeyi, benden büyüklere hizmet etmeyi, insanlara sevdikleri yemekleri pişirmeyi vs severim ama kalk, getir, yap gibi zorbalıklar olunca istemeyerek de olsa yaptım, artık yapmak istemiyorum) Tanıştığımızda aynı görüşte aynı inançta insanlardık fakat artık öyle değiliz. Bu ilişki başladığında nelerden hoşlanırım, nasıl biriyim, gerçekten neye inanırım bilmiyordum. Ben kendimi keşfettikçe onunla hayat görüşlerimiz farklılaşmaya başladı. O nasıl bir ortamda doğduysa öyle ölmeyi düşünen, evinde mutlu huzurlu günler yaşamak isteyen, ailesiyle arkadaşlarıyla mangal keyfi ardından çay keyfi yapmak isteyen biriyken ben bunlardan hiç hoşlanmamaya, hayatın bu kadar anlamsız olmaması gerektiğini düşünmeye başladım. Onun değer verdiği şeylerle benimkiler çatışmaya başladı. Ben arkadaşlarımla yılda 1 kez de olsa edebimle 2 bardak alkol alıp keyif yapmak isterken o bunu asla istemedi, bize yakışmaz, günah vb nedenlerle. Onu anlıyorum, sonuçta en başında nasıl biriyse öyle kaldı, sorun bende, benim değişimimde. Ama bu engel olabileceğim bir şey değildi.
Birbirimizi çok seviyoruz, özellikle ben garip bir şekilde o yanımda olmayınca mutlu dahi olamıyorum, ya aşktan ya alışkanlıktan. Takıntılıyım ona karşı. Ama sevgi yeter mi? Yakın zamanda çocuk istiyor, ama ben bu çocuğu nasıl büyütücem? Benim hayat görüşümle onunki farklı. Çocuğum olsa neyi giyip giymeyeceği konusunda bile kavga etmekten korkuyorum. Çoğu zaman bana doğru gelen şeyler ona yanlış geliyor, ortada bir çocuk olsa kimin doğrusunu öğrenecek? Bu gibi sebeplerle şuan çocuk düşünmesem de ilerisini düşünerek hata mı yapıyorum diyorum. İlerde bu ilişki her iki tarafın da beklentisini karşılayamazsa birbirimize harcadığımız emeklere yazık olmaz mı? Kısacası şimdi olmasa ilerde boşanırız diye korkuyorum. Evet bundan korkuyorum ama kendimi de değiştirmek istemiyorum hayata 1 kez geliyoruz. Bana bir keresinde bi daha şort giyersen boşanırız buna katlanamam dedi. Daha önce 1kere bile ayrılığı dile getirmemişti. Bence bir evlilik ne giydi ne içti gibi sebeplerle sallantıya girecekse yıkılsın gitsin. Bu sözü duyduktan sonra her gün boşanmayı düşünür oldum. İlerde benim kişiliğim yüzünden boşanacaksak şimdiden neden birbirimize emek harcıyoruz diye sordum. ‘Ben seni sıkmamaya çabalıyorum, değişen kişi sensin, sen de biraz eskisi gibi olmaya çalış’ dedi.
Şimdi size soruyorum: kendimi iyi hissettiğim kişiliğimi baskılayıp, onun istediği gibi biri olmayı başarırsam, evliliğimde mutlu olabilir miyim?
Buraya kadar okuyanınız varsa teşekkür ederim..:) daha o kadar fazla yazmak istediğim şey var ki.. ama onları terapi seanslarımda dile getireceğim