Eşim 35 yaşına kadar ailesinden hiç ayrılmamış,en küçük çocuk, ablaları abisi düşük not alsa kızar eşime seslerini bile cikarmazlarmis. Ne sabah kalkmak bilir ,ne akşam yatmak bilir. Bi dediklerini iki etmemişler eşimin. Diğerleri evlenmiş gitmiş,bu da yemiş içmiş gezmiş işte. Alan mutlu veren mutlu. Evdeki anne babanın da her işine koşmuş, ki halen de koşuyor. Eşime sormadan hiç bir şey yapmazlarmis,kayinvalidem halen her şeyi eşimden ister. Esim işten çıkardı, 4bucuk 5te saat 7 7bucuga kadar baba evine uğrar ondan sonra gelirdi. Hafta sonu öğlene kadar yatar, kahvaltıdan sonra akşama kadar babasına yardıma giderdi iş yerine.Esimin ne kendini geliştirmeye,ne bir yeni bir şey öğrenmeye vakti olmamış ailesinden. Ama çok mutlu,iyi ki öyle yapmışım diyor . Tek zevki güzel yemek yemek. Zaten kayinvalidem ne istiyorsa onu yapmış,yemekte de çok seçici yemez etmez. Yani yapışık gibiler aileyle,her aksam uzun uzun telde konusma. Dedim sen cok iyi bir evlat olabilirsin ama kesinlikle iyi bir koca degilsin. 2bucuk ay önce kayinpederimi kaybettik,öyle olunca 40 gün kadar kayinvalidemde(kayinvalidemle) kaldık yalnız kalmasın diye. İznim bitince ise gittim,ordan eve uğrayıp üst baş değişip kayinvalideme geçiyordum. Gelen gidenle ilgileniyorduk, sonra gelen giden tükendi ama bizim gitmelerimiz orda kalmalarimiz tükenmedi.Eltimler alıp 10 gün kendi evlerine götürdüler. Sonra tekrar geldi işte kayinvalidem ve benim de gorevlendirmem çıktı 5 haftalık. Bu 4.haftam konunun devamı için eski başlıklara bakabilirsiniz.