Ben varım. Eşim bana ister çalış istemezsen çalışma diyor. Biraz sikintidayiz geçici bir süreliğine, bebeğim de küçük biraz büyüsün sana destek olmak istiyorum diyorum, senin bunu demen yeter çalışmak zorunda değilsin nasıl mutlu olacaksan öyle yap diyor. 2 ayda 1 kv ve kpyi ayrı görüyoruz ayrılar. Kv bana genelde öğlen 2 3 gibi gelir ki ne öğle yemeği ne akşam yemeği saati olsun ne de geç saat olsun Bi kahveyle gecistirsin hizmet beklemez yani. Ama benim eşim de yabancı
Buranın da kendine göre geleneksel insanları var, anasının babasının evinden çıkamayanlar var elbette ama kötü gözle bakılıyor o tiplere burda. Dil kursuna giderken öğretmene turkiyede böyle böyle gelin kv sorunları, erkeğin ailesini üstün tutma çabaları çok var demiştim, onlardan burada da var ama çoğunluk 50 yıl önce bıraktı o huyları dedi... Yoksa burada da şiddete uğrayan, psikolojik şiddet gören, travma yaşayan kadınlar var. Benim kv bana kendi kv sini anlatırdı, iyi kalpliydi bir kötülüğü yoktu ama çok asik suratlı, hep ciddi bir kadındı gülerken görmedim, 18 yaşında evlendim o kadından çok korktum hep ama bu yaşımda anladım ne kadar gereksiz olduğunu o korkunun, gençlik işte demişti. Ama kadına saygıyı eşim annesinden öğrenmiş. Aslında evlenenler evlenmeden önce buna daha çok dikkat etmeliler bence. Arada eşim haddini aşan kırıcı bir şaka yapsa kv hemen kızar, sen nasıl benim oğlum oldun, babana çekmişsin der ayrı oldukları içinNerden buluyorsunuz bu yabancı kocaları kızlar
İşin şakası özellikle merak ettiğim bizim milletimiz mi böyle yurtdışında daha mı farklı merak ediyorum biz mi çok çok gelenekseliz böyle
Bende ürwtmediğimi düşünüp sektör değiştirmiştim daha önce =)ben çalışıyorum ama yaptığım işte hiç ürettiğimi düşünmüyorum, yaptığım iş artık bana zevk vermiyor. Farklı alanlara kaymak istiyorum.
Bende ürwtmediğimi düşünüp sektör değiştirmiştim daha önce =)
Ay yok dayanamadım açacağım konu :) Kendi evliliğimden kurtuldum derken, milletin dert babası olma yolundayım. Herkes şikayetçi evliliğinden ama asla boşanmazlar ve mutlu imajı verirler. Burda benim çevremden bahsediyoruz, böyle olmayan ya olmadığını zanneden hemen çemkirmesin banı falan göze aldım çünkü haksızlığa gelemiyorum, hele ki çocuk ve kadınlara.
Şimdi olay şu, malum bankacıyız, genelde 30-40 yaş civarı, üniversite mezunu, aylık geliri 5-10 bin arası insanlardan oluşuyor çevrem. Ve hep aynı, çocuklara ya kv bakıyor, tüm yemekler orda yeniyor, eve yatmaya gidiliyor iş dışındaki tüm hayat eş ailesiyle geçiyor. Yada bakıcı var fakat bakıcıdır şudur budur hepsi kadının maaşından ödeniyor. Hatta bugün 8000 tl olan maaşını yattığı gibi eşine havale edip, ondan geri gelen 500 tl ile ay geçiren, kredi kartı borcunu bile tekrar ondan gelen parayla ödeyen meslektaşımla konuştum. Neden tüm para geldiği gibi adama gidiyor? Kadınlar erkeklerin tiranlığı altında sürekli neden?
Çok bunaldım, istifa etmeyi düşünüyorum, konuşuyoruz herkes ama eşim izin vermez, zaten herşeyi ben ödüyorum diyor. Bir kadın fiziken ve ruhen yorulduğunda, ya da çocuğunu kendi yetiştirmek istediğinde veyahut meslek değişimi yapmak istediğinde neden korkuyor, çünkü kocası izin vermez. Daha yine bugün eşinin ailesiyle aynı apartmanda oturup, her planını onlara göre yapan arkadaşımın eşi kadının babasını istememiş evine. Bu nasıl bir bencillik?
Yani anlamıyorum biz mi aman yuva yıkılmasın diye bu adamları bu hale getiriyoruz?
Cidden var mı aranızda, eşimle maddi açıdan ortağız ya da çalışmak zorunda değilim ya da kendimize ait hayatımız hobimiz var ailelerle mıç mıç değiliz özgür ve mutluyum diyen? Nolur biri çıksın valla delireceğim . Hayır bişi desem adım boşanmış kadın mazallah yuva yıkıcı olurum, sinirden çatlıyor fakat kimseye bir şey söyleyemiyorum.
+1 Benim ki Türk olanı. SağolsunBen varim :)
Rahatim,mutluyum, huzurluyum. Para bende :) Pul bende. Genelde (90%) benim dediğim olur/yapılır.
Eş ailesi derdi yok- kv daha evime bile gelmedi.
Ama benim eşim yabancı... :)
Cocugum olana dek 4 4bucuk yil calistim oncesinde de is hayatim vardi , esimle maddi olarak ortaktik maasimi direk esime havale filan etmjyordum ozgurdum harcamakta esim de saygilidir asla baska talebi de olmadi . Cocugum dogunca isten ayrildim esime kendim buyutmek ostedgmi soyledim kendisi de boylesinin dha iyi olacagni soyledi isten ayrildim .Ay yok dayanamadım açacağım konu :) Kendi evliliğimden kurtuldum derken, milletin dert babası olma yolundayım. Herkes şikayetçi evliliğinden ama asla boşanmazlar ve mutlu imajı verirler. Burda benim çevremden bahsediyoruz, böyle olmayan ya olmadığını zanneden hemen çemkirmesin banı falan göze aldım çünkü haksızlığa gelemiyorum, hele ki çocuk ve kadınlara.
Şimdi olay şu, malum bankacıyız, genelde 30-40 yaş civarı, üniversite mezunu, aylık geliri 5-10 bin arası insanlardan oluşuyor çevrem. Ve hep aynı, çocuklara ya kv bakıyor, tüm yemekler orda yeniyor, eve yatmaya gidiliyor iş dışındaki tüm hayat eş ailesiyle geçiyor. Yada bakıcı var fakat bakıcıdır şudur budur hepsi kadının maaşından ödeniyor. Hatta bugün 8000 tl olan maaşını yattığı gibi eşine havale edip, ondan geri gelen 500 tl ile ay geçiren, kredi kartı borcunu bile tekrar ondan gelen parayla ödeyen meslektaşımla konuştum. Neden tüm para geldiği gibi adama gidiyor? Kadınlar erkeklerin tiranlığı altında sürekli neden?
Çok bunaldım, istifa etmeyi düşünüyorum, konuşuyoruz herkes ama eşim izin vermez, zaten herşeyi ben ödüyorum diyor. Bir kadın fiziken ve ruhen yorulduğunda, ya da çocuğunu kendi yetiştirmek istediğinde veyahut meslek değişimi yapmak istediğinde neden korkuyor, çünkü kocası izin vermez. Daha yine bugün eşinin ailesiyle aynı apartmanda oturup, her planını onlara göre yapan arkadaşımın eşi kadının babasını istememiş evine. Bu nasıl bir bencillik?
Yani anlamıyorum biz mi aman yuva yıkılmasın diye bu adamları bu hale getiriyoruz?
Cidden var mı aranızda, eşimle maddi açıdan ortağız ya da çalışmak zorunda değilim ya da kendimize ait hayatımız hobimiz var ailelerle mıç mıç değiliz özgür ve mutluyum diyen? Nolur biri çıksın valla delireceğim . Hayır bişi desem adım boşanmış kadın mazallah yuva yıkıcı olurum, sinirden çatlıyor fakat kimseye bir şey söyleyemiyorum.
Ay yok dayanamadım açacağım konu :) Kendi evliliğimden kurtuldum derken, milletin dert babası olma yolundayım. Herkes şikayetçi evliliğinden ama asla boşanmazlar ve mutlu imajı verirler. Burda benim çevremden bahsediyoruz, böyle olmayan ya olmadığını zanneden hemen çemkirmesin banı falan göze aldım çünkü haksızlığa gelemiyorum, hele ki çocuk ve kadınlara.
Şimdi olay şu, malum bankacıyız, genelde 30-40 yaş civarı, üniversite mezunu, aylık geliri 5-10 bin arası insanlardan oluşuyor çevrem. Ve hep aynı, çocuklara ya kv bakıyor, tüm yemekler orda yeniyor, eve yatmaya gidiliyor iş dışındaki tüm hayat eş ailesiyle geçiyor. Yada bakıcı var fakat bakıcıdır şudur budur hepsi kadının maaşından ödeniyor. Hatta bugün 8000 tl olan maaşını yattığı gibi eşine havale edip, ondan geri gelen 500 tl ile ay geçiren, kredi kartı borcunu bile tekrar ondan gelen parayla ödeyen meslektaşımla konuştum. Neden tüm para geldiği gibi adama gidiyor? Kadınlar erkeklerin tiranlığı altında sürekli neden?
Çok bunaldım, istifa etmeyi düşünüyorum, konuşuyoruz herkes ama eşim izin vermez, zaten herşeyi ben ödüyorum diyor. Bir kadın fiziken ve ruhen yorulduğunda, ya da çocuğunu kendi yetiştirmek istediğinde veyahut meslek değişimi yapmak istediğinde neden korkuyor, çünkü kocası izin vermez. Daha yine bugün eşinin ailesiyle aynı apartmanda oturup, her planını onlara göre yapan arkadaşımın eşi kadının babasını istememiş evine. Bu nasıl bir bencillik?
Yani anlamıyorum biz mi aman yuva yıkılmasın diye bu adamları bu hale getiriyoruz?
Cidden var mı aranızda, eşimle maddi açıdan ortağız ya da çalışmak zorunda değilim ya da kendimize ait hayatımız hobimiz var ailelerle mıç mıç değiliz özgür ve mutluyum diyen? Nolur biri çıksın valla delireceğim . Hayır bişi desem adım boşanmış kadın mazallah yuva yıkıcı olurum, sinirden çatlıyor fakat kimseye bir şey söyleyemiyorum.
Ben bu konuda sanirim sansli olanlardanim,maddi acidan gercekten esim cok fedakar bir adam,harcamalarima aldiklarima en ufak bir mudahale etmez.Calismiyorum cocuk parasi aliyoruz calismis kadar oluyorum esime bagli kalmadan kisisel ve evin cocuklarimin her ihtiyacini bu zamana kadar bu paradan karsilayabildik.Esim iyi kazandigi donemler bu paraya dokunmadan her giderimizi karsilardik ama son bir senedir giderleri odeme de cocuk parasini da katiyoruz,yoksa mumkun degil gecinemeyiz.Yarin bir gun calismaya baslarsam da eger esime maasimi vermem,asla da boyle birsey talep etmez,hatta kazanci giderlere yeterse bana parani biriktir der muhtemelen.oteki turlu aramizda odeme paylasimi yapariz giderlere ortak olurum paramiz kalirsa da ortak birikim yapariz.Senin paran benim param yok bizde harcamalarimizda birikimlerimiz de ortak.Ayni evi paylas,ayni yatagi paylas,ayni hayati paylas ama paraya gelince senin paran,benim param yok oyle bir dunya.Ay yok dayanamadım açacağım konu :) Kendi evliliğimden kurtuldum derken, milletin dert babası olma yolundayım. Herkes şikayetçi evliliğinden ama asla boşanmazlar ve mutlu imajı verirler. Burda benim çevremden bahsediyoruz, böyle olmayan ya olmadığını zanneden hemen çemkirmesin banı falan göze aldım çünkü haksızlığa gelemiyorum, hele ki çocuk ve kadınlara.
Şimdi olay şu, malum bankacıyız, genelde 30-40 yaş civarı, üniversite mezunu, aylık geliri 5-10 bin arası insanlardan oluşuyor çevrem. Ve hep aynı, çocuklara ya kv bakıyor, tüm yemekler orda yeniyor, eve yatmaya gidiliyor iş dışındaki tüm hayat eş ailesiyle geçiyor. Yada bakıcı var fakat bakıcıdır şudur budur hepsi kadının maaşından ödeniyor. Hatta bugün 8000 tl olan maaşını yattığı gibi eşine havale edip, ondan geri gelen 500 tl ile ay geçiren, kredi kartı borcunu bile tekrar ondan gelen parayla ödeyen meslektaşımla konuştum. Neden tüm para geldiği gibi adama gidiyor? Kadınlar erkeklerin tiranlığı altında sürekli neden?
Çok bunaldım, istifa etmeyi düşünüyorum, konuşuyoruz herkes ama eşim izin vermez, zaten herşeyi ben ödüyorum diyor. Bir kadın fiziken ve ruhen yorulduğunda, ya da çocuğunu kendi yetiştirmek istediğinde veyahut meslek değişimi yapmak istediğinde neden korkuyor, çünkü kocası izin vermez. Daha yine bugün eşinin ailesiyle aynı apartmanda oturup, her planını onlara göre yapan arkadaşımın eşi kadının babasını istememiş evine. Bu nasıl bir bencillik?
Yani anlamıyorum biz mi aman yuva yıkılmasın diye bu adamları bu hale getiriyoruz?
Cidden var mı aranızda, eşimle maddi açıdan ortağız ya da çalışmak zorunda değilim ya da kendimize ait hayatımız hobimiz var ailelerle mıç mıç değiliz özgür ve mutluyum diyen? Nolur biri çıksın valla delireceğim . Hayır bişi desem adım boşanmış kadın mazallah yuva yıkıcı olurum, sinirden çatlıyor fakat kimseye bir şey söyleyemiyorum.
Ben çalışmak zorundayım. Çünkü kadın erkek eşitliğine inanıyorum. Bazen bunaliyorum evet ama esimde bunaliyor. Yani o zaman bu daraldim isi birakalim hakki ikimizde de olmali. Eşim ne yapıyorsa aynısını yapabilirim . Ben ne yapıyorsam oda aynısını yapabilir. Haklar açısından böyle. Baktığımızda yaşamımıza kimsenin ezildigini düşünmüyorum. Parayı birleştiriyoruz . Ama kimsenin kimseden gizlisi saklisi yok. Ben daha çok harcıyorum. Onun için kendi adima bütçeyi sarstigimi düşündüğün için dengelemeye kendim karar verdim.Ay yok dayanamadım açacağım konu :) Kendi evliliğimden kurtuldum derken, milletin dert babası olma yolundayım. Herkes şikayetçi evliliğinden ama asla boşanmazlar ve mutlu imajı verirler. Burda benim çevremden bahsediyoruz, böyle olmayan ya olmadığını zanneden hemen çemkirmesin banı falan göze aldım çünkü haksızlığa gelemiyorum, hele ki çocuk ve kadınlara.
Şimdi olay şu, malum bankacıyız, genelde 30-40 yaş civarı, üniversite mezunu, aylık geliri 5-10 bin arası insanlardan oluşuyor çevrem. Ve hep aynı, çocuklara ya kv bakıyor, tüm yemekler orda yeniyor, eve yatmaya gidiliyor iş dışındaki tüm hayat eş ailesiyle geçiyor. Yada bakıcı var fakat bakıcıdır şudur budur hepsi kadının maaşından ödeniyor. Hatta bugün 8000 tl olan maaşını yattığı gibi eşine havale edip, ondan geri gelen 500 tl ile ay geçiren, kredi kartı borcunu bile tekrar ondan gelen parayla ödeyen meslektaşımla konuştum. Neden tüm para geldiği gibi adama gidiyor? Kadınlar erkeklerin tiranlığı altında sürekli neden?
Çok bunaldım, istifa etmeyi düşünüyorum, konuşuyoruz herkes ama eşim izin vermez, zaten herşeyi ben ödüyorum diyor. Bir kadın fiziken ve ruhen yorulduğunda, ya da çocuğunu kendi yetiştirmek istediğinde veyahut meslek değişimi yapmak istediğinde neden korkuyor, çünkü kocası izin vermez. Daha yine bugün eşinin ailesiyle aynı apartmanda oturup, her planını onlara göre yapan arkadaşımın eşi kadının babasını istememiş evine. Bu nasıl bir bencillik?
Yani anlamıyorum biz mi aman yuva yıkılmasın diye bu adamları bu hale getiriyoruz?
Cidden var mı aranızda, eşimle maddi açıdan ortağız ya da çalışmak zorunda değilim ya da kendimize ait hayatımız hobimiz var ailelerle mıç mıç değiliz özgür ve mutluyum diyen? Nolur biri çıksın valla delireceğim . Hayır bişi desem adım boşanmış kadın mazallah yuva yıkıcı olurum, sinirden çatlıyor fakat kimseye bir şey söyleyemiyorum.
nereli eşiniz
Sizi hatırlıyorum eşiniz İtalyandı, kv ile görüşmüyordunuz sanırım ama sizdeki kilit nokta şu, eşiniz sizi seçmiş ailesini değil:)
Meghan-Harry olayı gibi aslında anlatmak istediğim. Koskoca prens bile eşini seçti, bizim çok muhteşem adamlarımız aileden göbeğini kesemiyor. Burda kimse ailesini assın kessin atsın satsın demiyorum ama sınır çizmek çok önemli ve çoğu kişi bunu başaramıyor.
Yok bankacı değildim ama ofis calısanı idim.bankaciliktan mi değişim yaptınız
Yok bankacı değildim ama ofis calısanı idim.
Mutlu da olabilirsiniz ama düzeninizi maddi manevi arayadabilirsiniz. En güzel yanı denedim demek bence =)ne guzel darisi basima
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?