- 2 Kasım 2013
- 7.797
- 37.043
- 748
- Konu Sahibi Idrakyollariiltihabi
-
- #241
Ah be canim ağla açılırsın birikim hepsi....Sonra eşim geldi eve her zamankinden geç bir vakitte. Ben de sanıyorum ki hazırlık yapıyor. Oğlum hala bağırıyor bu arada. Ben Koşturarak giyinmeye çalışıyorum. Eşim oturdu koltuğa ve "ee napalm şimdi falan ilçeye gidelim sen hediye bak kendine. Ordan da bi yerde yemek yeriz ne diyorsun" dedi. Öyle baktım yüzüne sadece. Sakin bir şekilde "ben senden hediye istemiyorum. İstediğim tek şey, artık boğulmak üzere olduğum bu hayatta bir kez olsun o beynini yorup benim için bir şeyler düşünmendi. Ne bileyim hiç olmazsa yemek yiyeceğimiz yeri önceden düşünseydin de bana sormasaydın. Bari şu dünyanın en gerzek cümlesini kurup gidelim hediyeni al demeseydin, ya sıfatında zerre mahcubiyet olsaydı" dedim. Oğlumu da yanımıza alalım bir yerde yemek yiyip gelelim madem dedim. Hemen sinirlendi." bıktım senin böyle boktan günlere saçma sapan mana yüklemenden" diye bağırdı. Tepki vermedim. Söylenmeye devam etti, sustum. O anda ne bok olduysa ağlamaya başladım. Ağlamama da en hayvani şekilde tepki verdi. Üç saattir ağlamaya devam ediyorum. Duramıyorum. Saçma sapan söylenmeye devam ederken o, oğlumu alıp çıktım evden.
Yakın bir yerde kafeye gittik oğlumla. Yemek söyledim, açtı oğlum. Ben ağlıyorum oğlum etrafa saldırıyor. Bir şekilde ikna ettim yarım saat sonra oturdu oğlum masaya. Ağlamaya devam... Sonra elinde çiçekle eşim geldi yanıma. Bir not var üzerinde. Bana ilk aşık olduğu zaman söylediği bir sözü yazmış karta. "biraz sabretseydin alacaktım zaten çiçek" şeklindeki cümleyi sarf edip bir de beni geri zekalı yerine koydu. Sadece "derdim çiçek ya da hediye değildi" dedim. Ağlamaktan konuşamadım.
Sonra oğlum kendini yerlere atmaya devam etti. Sinirlerim iyice boşaldı. Kendimizi zor eve attık ki oğlumun bağırmasına apartman ayağa kalktı. Halası geldi aldı sen biraz sakinleş diyerek.
Şimdi ise eşim bu saatte muhtemelen açık hediye mağazası arıyor. Sanki ben hediye almamasına takılmışım gibi. Yahu bu boktan koşturmada, yorgunlukta bir kez olsun beni düşün dedim. O boktan beynini bir kez olsun "bu kadın çok yıpranıyor bir gün de onun olsun" diyerek yor istedim. Çok mu şey istedim ben ya Allah aşkına.
AZ önce aradı. Yemek alıyorum sana aç kaldın ye bir şeyler diyor. Yemek arıyor bir de dışarıda. Ve ben hala ağlıyorum.
Of ya ayni şeyleri yaşıyoruz inanki psikolojik destek alsan biraz iyi olur aslında çünkü sinirlerimiz yıpranıyor canim.Evet biliyorum bunda bu kadar büyütecek bir şey yok. Evet aptal, kaprisli ve bol beklentili kadınlar gibi davranıyorum şu anda. Ancak ben tükendim. Ben gerçekten tükendim. Nefes alamıyorum. Oğlum neden böyle bilmiyorum. Nasıl sabredeceğim bilmiyorum. Nasıl delirmeyeceğim bilmiyorum. Bir Allahın kulu beni ne zaman anlayacak bilmiyorum. Anlasalar ne olacak gerçi. Aa beyinleri varmış meğersem diyeceğim en fazla. Destek yok.
Bak mesela şu anda da çiçek aldım koşturuyorum bir saattir yorgun halimle hala neyi uzatıyorsun diyor.
Ya ben kendimi de anlamıyorum. Ben çiçeğe böceğe özel güne takılan bir insan değildim ki. Sanırım kendi içimde lan 365 günün bir günü değerli hissedeyim bari diye düşünüyorum. Tamam çocuğumuzun böyle olması kimsenin suçu değil, hınç çıkarmaya gerek yok kimseden. Ama ölür müydü bir gün için kafasını yorsaydı. Beni gayet tanıyor. Bana gelip "oğlumuz seni çok yoruyor ben çok ince düşünen bir insan değilim. Hediye alamıyorum seçemiyorum. Bir lokantada yer ayıramayacak kadar da sığırım. O zaman gel baş başa yürüyelim sahilde. Sohbet edelim sen de beni mazur gör" dese ben illa da sürpriz diyecek bir kadın değilim ki.
Ben hazırlık yapmamasına değil bu manası sidik yarışına bir gün bile ara vermemesine sinir oluyorum. Bir gün ya, bir gün deseydi ki "tamam benim karım odun. Birçok hatası da var. Adım da atamıyor. Ben incelik yapayım belki işe yarar". Ki ben böyle bir çocukla hazırlanmaya çalışıyorsam emin olun bu bile bir çaba. Büyük bir çaba.
Bunalrı yazarken kendime de kızıyorum bir yandan. Neden bu kadar mana yükledin bugüne ne saçma bir insan oldun sen diye. Bilmiyorum ya, çıkıp gitmek istiyorum da ruh hastası ailemin yanına mı gideyim nereye gideyim. Hoş, benden ala ruh hastası yok şu anda. Ben ne yapayım ya. Gerçekten bak, ben nasıl huzurlu olacağım.
ymış valla tablet telefon kendi paramla alıyorum yenılıyorum ben kıyafet kuaför de odetmem e yılda bırkez de bır hedıye ısterım değerli ama doğum gunu evlılık yıldonumu kadınlar günü ayrı ayrı değil toptan bir hediye ıstıyorum oluyo bitiyo işte.:)))
Altına pırlantaya ben de para vermem, yıldönümü, doğum günü gibi özel günlerde kuyumcudan birşey alıp gelse hoşnut olmam ama tabletimi yenilese gözlerim parlar :)) bizde direkt ihtiyaca yönelik hediyeler oluyor, misal geçtiğimiz ay eşime elektrik süpürgesi aldım, evin süpürme işlerinden o sorumlu çünkü
sakinleşin az kuzum bir kahve yap kendine ve ağlamamaya çalış inan erkeklerin çoğu böyle çoğumuz çocuğu tek başımıza eğitıyoruz ilgileniyoruz 8 e gırdi kızım daha bır gun ondan ayrı bır aktıvıtem olmadı inan.spor kuaför arkadaşla yemek toplantı alışveriş sinema market doktor valla nereye gitsem o da benle .ders tekrarı okul alışverişi test çözmeye zorlama hep stres .size tavsiyem umursamayın sız de böylece mutlu olacaksınız beklentiye gırmeyın evladınıza kanalize olun çünkü o 7 yaşına gelince artık sıze ve esınıze müdahale edecek o zaman esınız mecbur degışecek az sabırSonra eşim geldi eve her zamankinden geç bir vakitte. Ben de sanıyorum ki hazırlık yapıyor. Oğlum hala bağırıyor bu arada. Ben Koşturarak giyinmeye çalışıyorum. Eşim oturdu koltuğa ve "ee napalm şimdi falan ilçeye gidelim sen hediye bak kendine. Ordan da bi yerde yemek yeriz ne diyorsun" dedi. Öyle baktım yüzüne sadece. Sakin bir şekilde "ben senden hediye istemiyorum. İstediğim tek şey, artık boğulmak üzere olduğum bu hayatta bir kez olsun o beynini yorup benim için bir şeyler düşünmendi. Ne bileyim hiç olmazsa yemek yiyeceğimiz yeri önceden düşünseydin de bana sormasaydın. Bari şu dünyanın en gerzek cümlesini kurup gidelim hediyeni al demeseydin, ya sıfatında zerre mahcubiyet olsaydı" dedim. Oğlumu da yanımıza alalım bir yerde yemek yiyip gelelim madem dedim. Hemen sinirlendi." bıktım senin böyle boktan günlere saçma sapan mana yüklemenden" diye bağırdı. Tepki vermedim. Söylenmeye devam etti, sustum. O anda ne bok olduysa ağlamaya başladım. Ağlamama da en hayvani şekilde tepki verdi. Üç saattir ağlamaya devam ediyorum. Duramıyorum. Saçma sapan söylenmeye devam ederken o, oğlumu alıp çıktım evden.
Yakın bir yerde kafeye gittik oğlumla. Yemek söyledim, açtı oğlum. Ben ağlıyorum oğlum etrafa saldırıyor. Bir şekilde ikna ettim yarım saat sonra oturdu oğlum masaya. Ağlamaya devam... Sonra elinde çiçekle eşim geldi yanıma. Bir not var üzerinde. Bana ilk aşık olduğu zaman söylediği bir sözü yazmış karta. "biraz sabretseydin alacaktım zaten çiçek" şeklindeki cümleyi sarf edip bir de beni geri zekalı yerine koydu. Sadece "derdim çiçek ya da hediye değildi" dedim. Ağlamaktan konuşamadım.
Sonra oğlum kendini yerlere atmaya devam etti. Sinirlerim iyice boşaldı. Kendimizi zor eve attık ki oğlumun bağırmasına apartman ayağa kalktı. Halası geldi aldı sen biraz sakinleş diyerek.
Şimdi ise eşim bu saatte muhtemelen açık hediye mağazası arıyor. Sanki ben hediye almamasına takılmışım gibi. Yahu bu boktan koşturmada, yorgunlukta bir kez olsun beni düşün dedim. O boktan beynini bir kez olsun "bu kadın çok yıpranıyor bir gün de onun olsun" diyerek yor istedim. Çok mu şey istedim ben ya Allah aşkına.
AZ önce aradı. Yemek alıyorum sana aç kaldın ye bir şeyler diyor. Yemek arıyor bir de dışarıda. Ve ben hala ağlıyorum.
sevgılıyken yakıt full lenıyor evlenince damlalıkla verılıyor aha haaYaa bu ne kadar güzel bir benzetme Mune
İdrak neden insani duyguları aptalca görerek kendini aşağılayıp daha da çok sorumluluk yüklüyorsun omuzlarına.Evet biliyorum bunda bu kadar büyütecek bir şey yok. Evet aptal, kaprisli ve bol beklentili kadınlar gibi davranıyorum şu anda. Ancak ben tükendim. Ben gerçekten tükendim. Nefes alamıyorum. Oğlum neden böyle bilmiyorum. Nasıl sabredeceğim bilmiyorum. Nasıl delirmeyeceğim bilmiyorum. Bir Allahın kulu beni ne zaman anlayacak bilmiyorum. Anlasalar ne olacak gerçi. Aa beyinleri varmış meğersem diyeceğim en fazla. Destek yok.
Bak mesela şu anda da çiçek aldım koşturuyorum bir saattir yorgun halimle hala neyi uzatıyorsun diyor.
Ya ben kendimi de anlamıyorum. Ben çiçeğe böceğe özel güne takılan bir insan değildim ki. Sanırım kendi içimde lan 365 günün bir günü değerli hissedeyim bari diye düşünüyorum. Tamam çocuğumuzun böyle olması kimsenin suçu değil, hınç çıkarmaya gerek yok kimseden. Ama ölür müydü bir gün için kafasını yorsaydı. Beni gayet tanıyor. Bana gelip "oğlumuz seni çok yoruyor ben çok ince düşünen bir insan değilim. Hediye alamıyorum seçemiyorum. Bir lokantada yer ayıramayacak kadar da sığırım. O zaman gel baş başa yürüyelim sahilde. Sohbet edelim sen de beni mazur gör" dese ben illa da sürpriz diyecek bir kadın değilim ki.
Ben hazırlık yapmamasına değil bu manası sidik yarışına bir gün bile ara vermemesine sinir oluyorum. Bir gün ya, bir gün deseydi ki "tamam benim karım odun. Birçok hatası da var. Adım da atamıyor. Ben incelik yapayım belki işe yarar". Ki ben böyle bir çocukla hazırlanmaya çalışıyorsam emin olun bu bile bir çaba. Büyük bir çaba.
Bunalrı yazarken kendime de kızıyorum bir yandan. Neden bu kadar mana yükledin bugüne ne saçma bir insan oldun sen diye. Bilmiyorum ya, çıkıp gitmek istiyorum da ruh hastası ailemin yanına mı gideyim nereye gideyim. Hoş, benden ala ruh hastası yok şu anda. Ben ne yapayım ya. Gerçekten bak, ben nasıl huzurlu olacağım.
valla doğru bana da gıttığı sehırlerden ülkelerden hedıyeler getırırdi yemınle hepsi çöp oldu ya da başkalarına verdım.mesela hollandadan geleneksel ayakkabı geldi ayağıma çok buyuk sanki ergenım de büyüyeceğim ahhhaaa.omrumde şal kullanmadım 4 tane şal geldi .en son 3 sene once yurdışından 2 pahalı parfüm getırdi kızdım parfüme o kadar para vermeseydin ben burdan kuçuk gramajını daha ucuza alırdım dedım demek o demek bır daha hedıye de parfüm de gelmedi ahhaaaaa ha.aslında bır kadınlar da az dırdırcı değiliz bazen yahuuTam da istediğim tarz hediye! 11 yıllık evliyim. Eşim her zaman bir hediye (genellikle çok pahalı ama çok da gerekli olmayan bir kıyafet), çiçek, pasta, 1 şişe de şarap alır. Ben de her yıl bunların yerine bir tam altın almasının daha iyi olacağını söylerim. 11 yılda 11 tam altınım olurdu hiç olmazsaÇiçek desen soluyor ve doğa katliamı bana göre. Pasta desen kilo aldırıyor. Kıyafet de her zaman beğendiğim bir şey olmuyor maalesef. Hiç olmazsa altınlarımla istediğim birçok şeyi alabilirdim.
Bence gayet makul bir hediye alıyormuş eşiniz. E bir de yemek, daha ne olsun!
Evet biliyorum bunda bu kadar büyütecek bir şey yok. Evet aptal, kaprisli ve bol beklentili kadınlar gibi davranıyorum şu anda. Ancak ben tükendim. Ben gerçekten tükendim. Nefes alamıyorum. Oğlum neden böyle bilmiyorum. Nasıl sabredeceğim bilmiyorum. Nasıl delirmeyeceğim bilmiyorum. Bir Allahın kulu beni ne zaman anlayacak bilmiyorum. Anlasalar ne olacak gerçi. Aa beyinleri varmış meğersem diyeceğim en fazla. Destek yok.
Bak mesela şu anda da çiçek aldım koşturuyorum bir saattir yorgun halimle hala neyi uzatıyorsun diyor.
Ya ben kendimi de anlamıyorum. Ben çiçeğe böceğe özel güne takılan bir insan değildim ki. Sanırım kendi içimde lan 365 günün bir günü değerli hissedeyim bari diye düşünüyorum. Tamam çocuğumuzun böyle olması kimsenin suçu değil, hınç çıkarmaya gerek yok kimseden. Ama ölür müydü bir gün için kafasını yorsaydı. Beni gayet tanıyor. Bana gelip "oğlumuz seni çok yoruyor ben çok ince düşünen bir insan değilim. Hediye alamıyorum seçemiyorum. Bir lokantada yer ayıramayacak kadar da sığırım. O zaman gel baş başa yürüyelim sahilde. Sohbet edelim sen de beni mazur gör" dese ben illa da sürpriz diyecek bir kadın değilim ki.
Ben hazırlık yapmamasına değil bu manası sidik yarışına bir gün bile ara vermemesine sinir oluyorum. Bir gün ya, bir gün deseydi ki "tamam benim karım odun. Birçok hatası da var. Adım da atamıyor. Ben incelik yapayım belki işe yarar". Ki ben böyle bir çocukla hazırlanmaya çalışıyorsam emin olun bu bile bir çaba. Büyük bir çaba.
Bunalrı yazarken kendime de kızıyorum bir yandan. Neden bu kadar mana yükledin bugüne ne saçma bir insan oldun sen diye. Bilmiyorum ya, çıkıp gitmek istiyorum da ruh hastası ailemin yanına mı gideyim nereye gideyim. Hoş, benden ala ruh hastası yok şu anda. Ben ne yapayım ya. Gerçekten bak, ben nasıl huzurlu olacağım.
Aynen katılıyorum herseyi mükemmel yapmak istiyoruz hep giden bizden gidiyor sonrada böyle contaları yakıyoruz 2 ay öncesine kadar bende idrak gibiydim stres sıkıntı sorumluluk baktım hasta oluyorum olan bana oluyor azcık da olsa biraktim ipin ucunu...İdrak neden insani duyguları aptalca görerek kendini aşağılayıp daha da çok sorumluluk yüklüyorsun omuzlarına.
Neden ya?
Güçlü olmak zorunda mısın?
Öylesine kızıp bunalmış haldeyken çocuğu neden babasına bırakıp bi nefes almaya çıkmadın?
Kapat telefonunu al sigaranı git bir kahve iç gel daha niye birde yanında çıldıran çocuğu o halde alıp gidiyorsun?
O babası yahu? Olmadı halasına verirdi.
Neden herşeyi mükemmel yapmak zorunda görüyorsun?
Sen anlattıkça ben daralıyorum. Sal ya sal artık şu iplerini. 3 gün 5 günde sürse ağlaman bırak içindekileri.
Ya bi es ver ve diğer insanlar gibi yatak döşek güzsüzleş.
Yetmedi mi bunca güç gösterisi-kendine-???
Sanmıyorum şu an bütün bellek herşeyi baştan yazıyordur idrakta cümlelerinden anladığım kadarıyla.Aynen katılıyorum herseyi mükemmel yapmak istiyoruz hep giden bizden gidiyor sonrada böyle contaları yakıyoruz 2 ay öncesine kadar bende idrak gibiydim stres sıkıntı sorumluluk baktım hasta oluyorum olan bana oluyor azcık da olsa biraktim ipin ucunu...
Ay merak ediyorum InşAllah iyidir sakinlesmis ve konuşuyorlardir umarim.
Evet ya keşke vallahi her kadin üzuldugunde içimden birşeyler kopuyor...Sanmıyorum şu an bütün bellek herşeyi baştan yazıyordur idrakta cümlelerinden anladığım kadarıyla.
Yanımda olsa da bunları omzundan silkelerken bağıra bağıra söyleyip kendine getirsem keşke.
+1İdrak neden insani duyguları aptalca görerek kendini aşağılayıp daha da çok sorumluluk yüklüyorsun omuzlarına.
Neden ya?
Güçlü olmak zorunda mısın?
Öylesine kızıp bunalmış haldeyken çocuğu neden babasına bırakıp bi nefes almaya çıkmadın?
Kapat telefonunu al sigaranı git bir kahve iç gel daha niye birde yanında çıldıran çocuğu o halde alıp gidiyorsun?
O babası yahu? Olmadı halasına verirdi.
Neden herşeyi mükemmel yapmak zorunda görüyorsun?
Sen anlattıkça ben daralıyorum. Sal ya sal artık şu iplerini. 3 gün 5 günde sürse ağlaman bırak içindekileri.
Ya bi es ver ve diğer insanlar gibi yatak döşek güzsüzleş.
Yetmedi mi bunca güç gösterisi-kendine-???
Evet biliyorum bunda bu kadar büyütecek bir şey yok. Evet aptal, kaprisli ve bol beklentili kadınlar gibi davranıyorum şu anda.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?