Benzer yapılara sahibiz; tam da @grill in gerçekleri yüzümüze yapıştırdığı gibi "yakın olmayı" kadınlık gururunu ezmek olarak görüyoruz. Ne için? Sebep aile yapın, annenin sana öğrettikleri, ergenlik dönemin ve içinde büyüdüğün çevre gibi bilinçaltını etkileyecek tonlarca sebep olabilir. Çok açıklık ve samimiyetle kendini ifade etmiş ama hem dışarıda aslan kadın olmayı hem yatakta memnun etmeyi başarabilen biri olmayı tek bedende toplamasına imrendim. Birazdan @grill ve birkaç üye için daha teklifim olacak.
Bir tane yorumunda kafandaki sorulara keskin ve net yanıtlar aramışsın.
1 - Her şeyden önce değerli olan "sen"sin.
Sen yoksan kimse yok, bunu unutma. Gerçek anlamda. Düşünsene ölsen gitsen yarın, kimin önemi var? Bu yüzden gün içinde sadece kendine ait olan bir 10 dakikan dahi olsun.
3- @filmdelisi haklı, ne kadar az iş yapıp ne kadar nazlanırsan, erkeğe iş kilitlersen o kadar kıymetlisin. Annemden ben hep kadının güçlü olduğunu, her işi kendi başına halledebileceğini gördüm. İstesek yaparız, atla deve değil. Ama size erkeklerden bir tüyo vereyim, biz ara sıra çok açıklıkla kadın erkek ilişkilerini konuştuğumuzda benimki bir gün şunu dedi " Ben iş seyahati için bir yere gittiğimde senin beni arayıp özlediğini, erken gelmemi istediğini bilmek isterim. Bana ihtiyacın olduğunu bilirsem koşa koşa gelmek isterim eve." Şaşırmıştım, o an çünkü "niye arayayım ki, iki gün gitcen kalcan ona da arıza mı çıkarayım bunu mu istiyorsun
" demiştim.
5- Bir üye şuan eşinin başkasıyla evlendiğini düşün, kıskançlık öfke duyuyorsan şuanki kızgınlığının altında sevgin gizli demiş. Duygularını kontrol et. Sevip sevmediğini anlamaya çalışma, onu düşünme; kendini düşün. Onsuz hayat daha rahat olacak, bu kesin. Ama onunla güzel olur mu onu bi kontrol et. Bundan ziyade kendi duygularını kontrol et. Duygun varsa eğer bir şeyler yapmaya değer.
@birgaripask35 'ın 7 senede kocayı nasıl gece sürekli sarılan hale getirdiğini anlatan (kız ben 7 sene falan dayanamam, bana bu sene lazım
), 
filmdelisi 'nin yardımcı olan eşinin ufaktan nasıl yardımcı olmaya alıştırdığı taktiklerini de içerdiği İlişkiler Duygular Bölümünde bu tarz deneyimlerinin paylaşıldığı bir onu açmayı ciddi olarak teklif ediyorum.
Gerçekten ben ve sen gibi - @idrakyollariiltihabi - üyelerin, naz niyaz bilmeyenlerin bu tarz taktiklere ihtiyacı var. Lütfen yardım elinizi uzayın kızlar!
Öncelikle ağzınıza sağlık, konuyu bir güzel özetleyip konu sahibi ve benzer olanlara verilen tüyoları tek bir iletide ve kendi önerilerinizle topladığınız için.
Kendimle alakalı bölümlere cevap vereyim.
Evet, yakın olmakla kadınlık gururu adeta bir savaş içerisinde bende.
Biz iki kız kardeşiz, çılgın ve tuttuğunu koparan ben oldum daima.
Erkek işi görülen şeyleri halleden, babasıyla maç izleyen de bendim.
Belki bu sebeple bir iç çatışma yaşıyor olabilirim çünkü zaten o kadar cinsiyetsiz yetiştim ki, en kadın olduğumı hissettirecek adama da bir zahmet ben adım atmamalıyım, o daima bunun farkında olmalı diye düşünüyorum.
Yapım böyle olsa da naif, kırılgan, ilgi bekleyen ve arzulanan bir kadın olmak her evlilikteki cinsiyet rolüdür bana göre.
E onları da ben yapmazsam hem karı hem koca ben mi olayım diyorum genelde.
İş bölümü meselesinde ise o kadar atılgan ve burnum dik ki, yapamasam bile muhtaçlık duygusunu hazmedemediğimden, yapıyorum her şeyi.
Ve bir de zaten söylediğimde aylar sonra gerçekleşeceğini bildiğimden, o süreci yaşamaktansa gene omzuma yük ediyorum güya müşterek hayatın erkek boyutunu.
Geçenlerde eşim şehir dışındaydı ve ilk defa 2 bebeğimle yalnız iki gece geçirdim,(ikisine aynı anda 3 saat yalnız bakabilene madalya takarım)
Ve döndüğünde sordu nasıl olduğumu bendeki cevap aynen şu ‘varlığın da yokluğun da birmiş onu anladım, aynı şekilde yorgun uykusuz açım ve bir de senin isteklerin olmadan rahat bile ettim’ dedim.
Tabi sonrası kavga yani.
Çünkü gitmesine kızdım, ailesi için beni zorda bırakmasına ve ardına bakmadan bir çözüm aramadan gidebilme rahatlığın acısını böyle çıkardım.
Diğer yardım meselesi.
İlk doğumumdan sonra fazlaca sıkıntı çektim, 1 ay oturamadım bebeğim emmedi, zaten susmuyordu, uyumuyordu ve perişandım.
Bu sürede daha ben hiç altı değişimi yapamadığım için annem eşime öğretti, eşimle yıkadılar, eşim uyuttu çocuğu.
Mama ile de beslendiğinden kolaylıkla bakabildi.
Ha bunu görev haline getirmek de benim başarım mı eşimin her konuda bencil ama bu konuda yardımsever olmasından mı bilemiyorum.
O kadar zor bir çocuğumuz var ki, kendi de farkında durumun, bu süreci en az hasarla atlatmak için çabası.
Çok ağladım işe girip bakıvı tutacağım diye, eşimi işteyken telefonla taciz ettim yeter artık kurtar beni diye.
Öyle böyle derken günde 3 saat uyuyabilmem ve kısa molalarla nefes alabilmem için yardımcı oluyor.
Tabi yine muhteşem değil, paşazadem bugün 6 saat uyumuş ondan çok yorgunmuş yattı, ben ise 1 buçuk saat uyudum tam tamına!
Bencilliğinin sınırında yardım benimkisi...
ne istediysem dumduk soyledim acik oldum.. ekonomik durumumuz kotuyse begendigim makul bir saati istedim mesela.. ekonomik durumumuz imf ye borc verme seviyesindeyse macbook pro istedim 
yani diyecegim beklenti yapma, ne istiyorsan acik ol.. sadece hediye konusunda da degil, her konuda ne hissediyorsan soyle cunku ne hissettigini anlayacak adam ya cok az ya da gay :/ cocuktan sonra ilk uc yil bosanmazsan zaten bir daha omur boyu da bosanmazsin su donemleri atlat yeter :) 
Teşekkür ve takdir ettim tabi ama yeterince mutluluğumu belli edemem. O konuda bayağı eksiğim ben.
öyle cinsellik konusunda saf birini görmeyi seven tarzda benimki. Ama ne kadar böyle olsa da bi atraksiyon ister herhalde, erkek nihayetinde. 
Çözemezsek çay partisi yaparız
