Merhaba hanımlar. Bu sefer derdim büyük. Aşağı tükürsem sakal yukarı tükürsem bıyık. Vaktinizi almış olacağım, kusura bakmayın.
Belki aranızda bilenleriniz vardır, benim bir erkek arkadaşım var. 7. Ayımızı doldurmak üzereyiz. Ben 20 o 30 yaşında. İlişkimizin başlarında ben ailemle ciddi problemler yaşadığım için bir müddet onun evinde kaldım ardından kavga ettik ben ayrı eve çıktım ama sonrasında yaşadığım boş gebelik ve kürtaj sürecinden sonra geri barıştık.
Sevgilim kendi işi gücü olan, kendi ayakları üzerinde duran bağımsız bir insan. Nitekim ben de ailemle görüşmüyorum, küçük işlerde çalışarak kendi ev ve okul masrafımı çıkartıp okumaya çalışıyorum. 3. Sınıftayım şu an mezun olmama 1 mesleğe başlamama 2 yıl kaldı(1 yıl staj dönemi).
Sevgilim ilişkimizin en başından beridir zaten benle evlilik düşündüğünü belli eden cümleler kuruyor hareketlerde bulunuyordu. Son zamanlarda zaten annesiyle sonrasında da kardeşiyle tanıştırdı beni(babası vefat etmiş).
Erkek arkadaşımın beni sevdiğini her zaman hissetmişimdir bu konudan hiçbir zaman şüphe duymadım. İlk başlarda ben onu o kadar yoğun sevmesem de şu an ona gerçekten aşık olduğumu hissediyorum. Daha önce ne kimseye karşı böyle bi şey hissettim ne de bu saatten sonra sevgilimden başka birine böyle şeyler hissetmek isterim zaten.. Velhasılkelam aramızdaki ilişkinin niteliği bu. Esas konuya gelecek olursak;
Ben şimdiye kadar sevgilimden hiçbir şekilde maddi yardım almadım (her ne kadar bana bunu yaptığım yönünde hakaret edenleriniz olsa da arada), evinde kaldığım müddetçe de ısrar kıyamet faturaları bölüştük. Onun haricinde ben hep kendi yağımda kavruldum nitekim hala da öyle. Ne var ki çalıştığım için benim vizelerdeki notlarım aşırı düşük geldi çoğunu yetiştiremedim konuların. Şimdi de finallerim yaklaşıyor ve ben yine aynı durumdayım. Önümüzdeki sene de malum mezun olmam gereken sene.. Ben bu konu yüzünden aşırı mutsuzum ve bunu sevgilimle de paylaşmıştım zaten taa vizeler döneminde. Sonuç olarak sevgilim bugün bana “evlenelim” teklifiyle geldi. Dalga geçiyo sandım kalk nikah dairesine gidek falan diye espri yaptım(gerçekten iğrenç bi espri) ama baktım gayet ciddi. Dedikleri hemen hemen şunlar:
Ne kadar zorlandığını biliyorum görüyorum benim kafamda zaten senle evlenme fikri başından beridir var ama hiç değilse sen mezun olursun diye düşünüyorum. Ama beklemeye hiç gerek yok ha mezun olduktan sonra evlenmişiz ha şimdi evlenmişiz. Bu şekilde mezun olabileceğinin bile bi garantisi yok ben senin bu kadar zorlanacağını kestirememiştim. Zaten benim biriktirdiğim param var sen işe geçene kadar da benim maaşım ikimizi haydi haydi idare eder vs vs vs
Ben de onunla evlenmeyi tabi ki de her şeyden çok isteyeceğimi(ki gerçekten şimdi değil tabi ama ileride evleneceksem bu insanla evlenmek isterim) ama yaşımın gerçekten evlilik için küçük olduğunu bu sorumluluğu kaldırabileceğimden emin olmadığımı söyledim. O da biliyodum böyle söyleyeceğini ama bi düşün bunları dedi.
Kızlar kafam kazan gibi oldu. Bi taraftan sevgilime bu kadar aciz göründüğüm için kendimden utandım. Bi tarafım dedi ki sen bu adamla şimdi de evlensen ileride de evlensen kendi ailenin rezaleti peşini bırakmaz. Bi tarafım dedi ki bitik haldesin beautiful trauma evlen kurtul(hayatımda hiç böyle düşüneceğim aklıma gelmemişti) başka bi tarafım dedi ki daha bu yaşta evlenip sonra anlaşamayıp boşanırsan yaşayacağın zorlukları gözün kesiyo mu diğer bi tarafım da dedi ki ilk hem okuyup hem çalışan insan sen değilsin neler halletmedin bunu da halledersin.
Hem mental açıdan hem fiziksel açıdan aşırı biçimde yorgunum. Her ayın sonunu getirememekten çok yorgunum. Derste yoklama alan hocalara gidip iki büklüm hocam işte çalışıyorum demekten çok yorgunum. Elalemin ağız kokusunu çekmekten çok yorgunum. Ev arkadaşlarımın pisliğinden çok yorgunum. Sevgilimle konuştuğumdan beridir ağlıyorum. Ben böyle bi duruma düşmek hiç istememiştim
