merhaba arkadaslar
ben artık dayanamıyorum. bi kere affettim yoluma devam ettim ama unutamıyorum sürekli aklımda bu düşünce var. kendi kendimi yiyorum ama bişey yapamıyorum.
esimle 2 yıllık evliyim bir yasında oglum var ve ben esimden 4 aylık hamileyken şiddet gördüm bosanmaya karar verdim sonra özür diledi affettim mi bilmiyorum ama devam ettik ve bi daha bu olay tekrarlanmadı. zaten tekrarlanırsa ne yaparım onuda bilmiyorum. şimdi bi kez affettim diyr bu konuyu unutmam gerekiyormu ben her fırsatta bunu ona sölüyorum. cok mutsuzum, oglumdan piman degilim tabiki ama bu adamdan cocuk yaptıgım için cok pişmanım. evlendiğim için pişmanmıyım bazen evet bazen hayır ama gercekten artık içime kapandım bu konuyu kimseye anlatamıyorum cünkü ben aile içinde şiddet konusuna cok karsı bir insandım ve sanırım cok büyük konusmusum ki yasadım. aileme anlatamıyorum, utanıyorum. arkadaslarıma söyleyemiyorum maddi özgürlüğüm var ailem bosanmama karsı cıkmaz sormazlar ama bilmiyorum cesaretim yok işte bunun yanında şiddette ne kadar karsı cıksam da bu olaydan sonra ben de ona bi çok kez siddet uyguladım. hırsımı alamıyorum ondan ama ben onun gibi yapamıyorum . tırnaklıyorum gögsü kolları kanıyor vücudu morarıyor ama ben yüzüne vurmak istiyorum onun ama yüzüne vurusam ne olacagını biliyorum yani.. gerek yok. ama hırsımı bi şekilde ondan almam lazım. sürekli her yerde şiddet haberlerini okuyorum olayın üzerindn neredeyse iki yıl gecti ama bi kez yapan bi daha yaparmı bi sürü makale okuyorum cevabını bulamıyorum güvenemiyorum ya bbi daha yaparsa diye. benimle iyi gecinmek için calısıyo bunu görüyorum. bu olaydan sonra beni sürekli alttan alıyo kavga etmemeye calısıyo, kırmamaya calsıyo, özel günlerde hediye almayı sevmeyen adam hediye alıyo, çiçek alıyo ama olmuyo aklımda hep o sahne var. sürekli mutsuzmuyum hayır ama calısırken ondan ayrı oldugum zamanlarda evet mutsuzum. yani bu bir itirafda olabilir ama bilmiyorum. hazmedemediğim konu da DAYAK meslesi. sen kimsin de bana dayak atabiliyosun. ben senden dayak yemedim gercekten sinirlniyorum. ben normalde kin tutamam cabuk affederim ufak tefek seyleri kafaya takmam ama bu olaydan sonra güvenm yok sosyal medya hesaplarını hackledim. cok üstüne gidiyorum sürekli. bi kaç defa bosanma davası acmya gittik ama yapamadık. ben acmaya gitsm o durduruyo, o acacak olsa ben yapamıyorum bilmiyorum. biliyorum cok karısık yazdım ama duygu durumum karısık. kendime bakmıyorum artık. kendime olan güvenim gitti arkadaslarımla görüşmüyorum. destek olacak kimse yok. bi kac defa da sanal ortamda escortlarla falan işte konustugunu gördüm ama öle havadan sudan yani cevabıysa ben evde olmadıgım için can sıkıntısıymıs ama yemedim, yemicem de sürekli takipteyim ama yediremiyorum kendime. ama bu sekilde nöbete gidince acaba konusuyormu , beni aldatıyormu, tekrar bana siddet uygulayacakmı diye de yasamak istemiyorum unutmanın bi yolu varmı!! yada gurur mu yapıyorum mutsuzluk içinde ölmek istemiyorum.. bu konuda cok tartıstık bu arada sanal ortamda bi kaçkez konustu diye aldatmıs olmuyomus beni. cok seviyomus beni. yardım edin gercekten .!!!
