Herkese merhabalar,
Benim kafam çok karışık. Benim bir erkek arkadaşım var, 6 aydır tanışıyoruz, 3 aydır görüşüyoruz. Sözleriyle, davranışlarıyla beni çok sevdiğini hep hissettirir. O kpss ye girdi sonuç bekliyor, ben de yüksek lisans başvurusu yaptım, bekliyorum. Mesleğimize başladıktan sonra ciddi bir şeyler düşünüyoruz.
Ben görüştüğüm biri olduğundan aileme bahsettim. Şu an tanıma aşamasında olduğumuzu ama niyetimizin ciddi olduğunu söyledim. Ailem erkek arkadaşımın eğitim durumundan dolayı bu durumu onaylamadı.Kendisi açıköğretimde okumuş ama notları yüksek bitirmiş. Erkek arkadaşım hep beni destekler, gurur duyar eğitim konusunda. Ailemin düşüncesi ise, ileride ben yüksek lisansı bitirip daha da ilerledikçe erkek arkadaşımın bunu gurur meselesi yapıp beni ezebileceği yönünde. Arkadaş ortamında ya da çocuklarıma bile üniversite hayatımı, stajlarımı vs. anlatırken hep bir gerginlik olacağını, eziklik olacağını tahmin ediyorlar.
Ben onun karakterini sevdiğimi söylüyorum, bana diyorlar ki bu gerçek sevgi değil, bu kadar tanımayla sevmek olmaz. Sen çok güzelsin, iyi birisin, okulun ailen belli, o çocuk sende çok şey görüp sana bağlanmış, sen de şu an çalışmıyorsun ve yalnızsın, ilgi hoşuna gitmiş. Başlangıçta her erkek ilgi gösterir ama sonra söner gider, evlilik için bu yetmez. Bu ilgi bitince sen de bu eğitim durumunu ya da başka şeyleri görüp ( giyim tarzı, aile yapısı ya da başka şeyler işte) , rahatsız olup sorun etmeye başlarsın.
Ben onu arkadaş ortamında tanıdım ilk önce. Dışarıdan bütün kızların ağzının suyu akarak baktığı biri, ama ben hiç o gözle bakmadım. Ben onun temiz kalbini ve merhametini sevdim. Yüzünü gördüğüm zaman tüm dertlerimi unutuyorum, sarıldığım zaman dünyanın en huzurlu kişisi oluyorum sanki. Ama ailemin olumsuz görüşü aklıma geldikçe ufaktan da olsa sorguluyorum, ya ilerde haklı çıkarlarsa diye. Sevgimden şüphe edip kendimi çok suçlu hissediyorum. İnsan gerçekten sevdiğini nasıl anlar? Böyle bir durum ilerde problem yaratabilir mi? Tecrübeli ablalarımdan fikir bekliyorum. Zaman ayırıp okuduğunuz için teşekkür ederim.
Benim kafam çok karışık. Benim bir erkek arkadaşım var, 6 aydır tanışıyoruz, 3 aydır görüşüyoruz. Sözleriyle, davranışlarıyla beni çok sevdiğini hep hissettirir. O kpss ye girdi sonuç bekliyor, ben de yüksek lisans başvurusu yaptım, bekliyorum. Mesleğimize başladıktan sonra ciddi bir şeyler düşünüyoruz.
Ben görüştüğüm biri olduğundan aileme bahsettim. Şu an tanıma aşamasında olduğumuzu ama niyetimizin ciddi olduğunu söyledim. Ailem erkek arkadaşımın eğitim durumundan dolayı bu durumu onaylamadı.Kendisi açıköğretimde okumuş ama notları yüksek bitirmiş. Erkek arkadaşım hep beni destekler, gurur duyar eğitim konusunda. Ailemin düşüncesi ise, ileride ben yüksek lisansı bitirip daha da ilerledikçe erkek arkadaşımın bunu gurur meselesi yapıp beni ezebileceği yönünde. Arkadaş ortamında ya da çocuklarıma bile üniversite hayatımı, stajlarımı vs. anlatırken hep bir gerginlik olacağını, eziklik olacağını tahmin ediyorlar.
Ben onun karakterini sevdiğimi söylüyorum, bana diyorlar ki bu gerçek sevgi değil, bu kadar tanımayla sevmek olmaz. Sen çok güzelsin, iyi birisin, okulun ailen belli, o çocuk sende çok şey görüp sana bağlanmış, sen de şu an çalışmıyorsun ve yalnızsın, ilgi hoşuna gitmiş. Başlangıçta her erkek ilgi gösterir ama sonra söner gider, evlilik için bu yetmez. Bu ilgi bitince sen de bu eğitim durumunu ya da başka şeyleri görüp ( giyim tarzı, aile yapısı ya da başka şeyler işte) , rahatsız olup sorun etmeye başlarsın.
Ben onu arkadaş ortamında tanıdım ilk önce. Dışarıdan bütün kızların ağzının suyu akarak baktığı biri, ama ben hiç o gözle bakmadım. Ben onun temiz kalbini ve merhametini sevdim. Yüzünü gördüğüm zaman tüm dertlerimi unutuyorum, sarıldığım zaman dünyanın en huzurlu kişisi oluyorum sanki. Ama ailemin olumsuz görüşü aklıma geldikçe ufaktan da olsa sorguluyorum, ya ilerde haklı çıkarlarsa diye. Sevgimden şüphe edip kendimi çok suçlu hissediyorum. İnsan gerçekten sevdiğini nasıl anlar? Böyle bir durum ilerde problem yaratabilir mi? Tecrübeli ablalarımdan fikir bekliyorum. Zaman ayırıp okuduğunuz için teşekkür ederim.