Merhaba hanimlar,
Cok sevdigim, asik oldugum nisanlimla hamile kaldigim icin erkenden evlenmek zorunda kaldik. Bu cok ani ve plansiz olan gebeligim ikimizde de buyuk strese sebep oldu. Korunurken hamile kaldik. Bu korunma yontemiyle hamile kalmak cok zordu, olsa bile dis gebelik olurdu. O yuzden bir taraftan mucize gibi dusunduk.
Hamile kalmadan hemen oncesinde kendime yeni bir is ariyordum. Cunku kendi isim katlanilmaz bir noktaya geldi. Oglen 1 de evden cikiyorum gece 2 bazen 4 gibi eve donuyorum. Kendime, evime ayiracak hic vaktim olmuyor. Is yerinde de surekli yogunum. Hamile oldugumu ogrenince beni bu halimle kimse ise almaz, ve ucretli dogum iznim olmaz diye mevcut isimde kalmaya karar verdim.
Iki kedim, bir kusum, iki de baligim vardi. Bu yogunlukta onlara bile zaman ayiramiyordum. Ve bu yogunluga baska birsey skistiramam derken, evlenince bu yogunluga bir de esimin kopegi eklendi. Bu kopegin cinsi weimaraner. Alman av kopegi. Asiri sahibine bagli, bir dk ayri kalmaya tahammulu olmayan, gun icinde en fazla 30cm uzagimda olan bir kopek. Ev kopegi... bahceli evimiz var. disari koydugum zaman durmuyor. Agliyor, bagriyor, havliyor.. tuvalete yalniz girdigimde bile kapinin disinda agliyor. Gecenin korunde isten sinirlerim gerilmis bi sekilde cikinca da beni kapida sevinc cigliklariyla karsiliyor.
Esimle gayet harika olan cinsel hayatimiz evliligimiz ve hamileligimiz de bitti diyebilirim. Gorev gibi yapiyor. Ama eski o istekli halinden eser kalmadi. Ben hamileyim diye mi bilmiyorum. Bende hormonlar tavan. Cinsel olarak cok ac kaldigimi hissediyorum.
Sonrasinda onunla yasamanin verdigi artan bulasik, camasir, yemek, kopegin dokulen killari, zaten 12-14 saatlik calisma tempom hepsi ust uste gelince nefret eder oldum herseyden.
Cok kolay agliyorum artik. Bugun mesela kendime ise goturmek icin yemek kabi ararken bir tane bile bulamadim. esim kaplari cope atacagini soyluyordu ama bana sormadan atmaz heralde diyordum. Hic bir tane kap kalmadigini gorunce ufak bi cinnet gecirdim.
Eski hayatimi cok ozluyorum. Daha normal saatler calistigim isim oldugu gunleri, sadece kendimden sorumlu oldugum gunleri. Bebegimi gun gectikce daha cok seviyorum ama bir taraftan da bu stresle onu incitecegimden korkuyorum.
Benim durumumda veya yakininda olan var mi?
Dertleselim. Cok fena bunalimdayim...
