Evlilik Hayatini Sevmedim

Evet cok ilginc ve adamlar program yapmislar yani ne kadar fazla var sasirdim.
Hele bu anlattigimda bebek olu dogdu gitti dedim tuh.

Mola yerinde doguruyordu kadin gecenin bir vakti kamyon soforu egitim almis kurtardi bebegi gayet yasadi.

Inanmiyan insan inanir ya izleyince.Gercekten kader var diyor insan.

Ki ne her turlu korunanlar da hamile kalabiliyor olucak olanin onune gecilmiyor bazen.
Dogru Rabbim ol desin yeterki :)
 
Hazır olmadığımız ya da olmasını istediğimiz zamandan baya önce olan şeyler yaşadığımızda
bu durum bizi depresyona sürüklüyor. Sizin hamileliğiniz ve evliliğiniz mesela.
Bu gibi durumlara çokça örnek verilebilir.
Ama çözüm olarak kabullenmekten başka çare yoktur.
Hazırlıksız yakalandığınız için kabullenme sorunu yaşıyorsunuz. Kabullenin.
"Böyle olması gerekti" diye telkinlerde bulunun kendinize.
İşe yarıyor.
 
Başlığı okuyunca ahanda ben dedim kendi kendime. Biz planlı isteyerek tedavi olarak hamile kalmama rağmen intihar düşünceleri aklıma geliyor. Gerçekten hormonlar insanı yoruyor. Bir de bunun üstüne etrafındaki insanlar ekleniyor. Kp, kv, görümce, anne, abla, komşu vb. İnan’ın çok haklısınız. Ben çalışmadığım halde insanlıktan ve kendimden soğudum. Şunu anladım hamilelik annelik bana göre değilmiş. :KK43:
 
Sizin bir yavrunuz zaten varmis " disari koydugum zaman durmuyor. Agliyor, bagriyor, havliyor.. tuvalete yalniz girdigimde bile kapinin disinda agliyor. Gecenin korunde isten sinirlerim gerilmis bi sekilde cikinca da beni kapida sevinc cigliklariyla karsiliyor."" bu kisim var ya, yuzumde guller actirdi:) Hayvanlari cok seviyorum, hele kopekleri daha cok. Eskiden korkardim ta ki sizin anlattiginiz seylere birebir tanik olana kadar.:KK200::KK200::KK200::KK200:
 
Merhaba hanimlar,
Cok sevdigim, asik oldugum nisanlimla hamile kaldigim icin erkenden evlenmek zorunda kaldik. Bu cok ani ve plansiz olan gebeligim ikimizde de buyuk strese sebep oldu. Korunurken hamile kaldik. Bu korunma yontemiyle hamile kalmak cok zordu, olsa bile dis gebelik olurdu. O yuzden bir taraftan mucize gibi dusunduk.

Hamile kalmadan hemen oncesinde kendime yeni bir is ariyordum. Cunku kendi isim katlanilmaz bir noktaya geldi. Oglen 1 de evden cikiyorum gece 2 bazen 4 gibi eve donuyorum. Kendime, evime ayiracak hic vaktim olmuyor. Is yerinde de surekli yogunum. Hamile oldugumu ogrenince beni bu halimle kimse ise almaz, ve ucretli dogum iznim olmaz diye mevcut isimde kalmaya karar verdim.

Iki kedim, bir kusum, iki de baligim vardi. Bu yogunlukta onlara bile zaman ayiramiyordum. Ve bu yogunluga baska birsey skistiramam derken, evlenince bu yogunluga bir de esimin kopegi eklendi. Bu kopegin cinsi weimaraner. Alman av kopegi. Asiri sahibine bagli, bir dk ayri kalmaya tahammulu olmayan, gun icinde en fazla 30cm uzagimda olan bir kopek. Ev kopegi... bahceli evimiz var. disari koydugum zaman durmuyor. Agliyor, bagriyor, havliyor.. tuvalete yalniz girdigimde bile kapinin disinda agliyor. Gecenin korunde isten sinirlerim gerilmis bi sekilde cikinca da beni kapida sevinc cigliklariyla karsiliyor.

Esimle gayet harika olan cinsel hayatimiz evliligimiz ve hamileligimiz de bitti diyebilirim. Gorev gibi yapiyor. Ama eski o istekli halinden eser kalmadi. Ben hamileyim diye mi bilmiyorum. Bende hormonlar tavan. Cinsel olarak cok ac kaldigimi hissediyorum.

Sonrasinda onunla yasamanin verdigi artan bulasik, camasir, yemek, kopegin dokulen killari, zaten 12-14 saatlik calisma tempom hepsi ust uste gelince nefret eder oldum herseyden.

Cok kolay agliyorum artik. Bugun mesela kendime ise goturmek icin yemek kabi ararken bir tane bile bulamadim. esim kaplari cope atacagini soyluyordu ama bana sormadan atmaz heralde diyordum. Hic bir tane kap kalmadigini gorunce ufak bi cinnet gecirdim.

Eski hayatimi cok ozluyorum. Daha normal saatler calistigim isim oldugu gunleri, sadece kendimden sorumlu oldugum gunleri. Bebegimi gun gectikce daha cok seviyorum ama bir taraftan da bu stresle onu incitecegimden korkuyorum.

Benim durumumda veya yakininda olan var mi?

Dertleselim. Cok fena bunalimdayim...
Nisanlinizdan mj hamile kaldiniz?
 
Ben bir kediyle bile aynı evde yaşayamam bence haksızlık ediyoruz hayvanlara evcilleştirmek petshoplara da malzeme çıkıyor
 
İş saatlerini ayarlamak şart.Plan dışı oluşan hayatınıza adapte olmanız Tabiki kolay degil.Mümkünse işten çıksanız iyi olur.
Gerçekten çocuk çok istediğim halde değişik değişik düşüncelere kapılıyorum şuan ben de.Sonra da kucagıma alacağım Zaman'ı düşünüp ağlarken buluyorum kendimi.

Herşeyde bir hayır vardır.Bunda da vardır eminim.
 
Merhaba hanimlar,
Cok sevdigim, asik oldugum nisanlimla hamile kaldigim icin erkenden evlenmek zorunda kaldik. Bu cok ani ve plansiz olan gebeligim ikimizde de buyuk strese sebep oldu. Korunurken hamile kaldik. Bu korunma yontemiyle hamile kalmak cok zordu, olsa bile dis gebelik olurdu. O yuzden bir taraftan mucize gibi dusunduk.

Hamile kalmadan hemen oncesinde kendime yeni bir is ariyordum. Cunku kendi isim katlanilmaz bir noktaya geldi. Oglen 1 de evden cikiyorum gece 2 bazen 4 gibi eve donuyorum. Kendime, evime ayiracak hic vaktim olmuyor. Is yerinde de surekli yogunum. Hamile oldugumu ogrenince beni bu halimle kimse ise almaz, ve ucretli dogum iznim olmaz diye mevcut isimde kalmaya karar verdim.

Iki kedim, bir kusum, iki de baligim vardi. Bu yogunlukta onlara bile zaman ayiramiyordum. Ve bu yogunluga baska birsey skistiramam derken, evlenince bu yogunluga bir de esimin kopegi eklendi. Bu kopegin cinsi weimaraner. Alman av kopegi. Asiri sahibine bagli, bir dk ayri kalmaya tahammulu olmayan, gun icinde en fazla 30cm uzagimda olan bir kopek. Ev kopegi... bahceli evimiz var. disari koydugum zaman durmuyor. Agliyor, bagriyor, havliyor.. tuvalete yalniz girdigimde bile kapinin disinda agliyor. Gecenin korunde isten sinirlerim gerilmis bi sekilde cikinca da beni kapida sevinc cigliklariyla karsiliyor.

Esimle gayet harika olan cinsel hayatimiz evliligimiz ve hamileligimiz de bitti diyebilirim. Gorev gibi yapiyor. Ama eski o istekli halinden eser kalmadi. Ben hamileyim diye mi bilmiyorum. Bende hormonlar tavan. Cinsel olarak cok ac kaldigimi hissediyorum.

Sonrasinda onunla yasamanin verdigi artan bulasik, camasir, yemek, kopegin dokulen killari, zaten 12-14 saatlik calisma tempom hepsi ust uste gelince nefret eder oldum herseyden.

Cok kolay agliyorum artik. Bugun mesela kendime ise goturmek icin yemek kabi ararken bir tane bile bulamadim. esim kaplari cope atacagini soyluyordu ama bana sormadan atmaz heralde diyordum. Hic bir tane kap kalmadigini gorunce ufak bi cinnet gecirdim.

Eski hayatimi cok ozluyorum. Daha normal saatler calistigim isim oldugu gunleri, sadece kendimden sorumlu oldugum gunleri. Bebegimi gun gectikce daha cok seviyorum ama bir taraftan da bu stresle onu incitecegimden korkuyorum.

Benim durumumda veya yakininda olan var mi?

Dertleselim. Cok fena bunalimdayim...
Amaaan kim bayılmış ki evliliğe eş iyi olsa aile çöp herşey yolunda gitse eş ilgisiz mutlaka birşey var geriye dönsem bende evlenmezdim dha huzurluydum gitti huzurum aklımda birsürü şey bekarken bunlar yoktu ki...
 
Ay ben sizi happymomdan tanıdım :emir_bebek: bende hamileyim :anneadayı: .sizi bu kadar zorlayan hamile halinizle çok uzun saatler çalışıyor olmanız bence.eşinizde bebek için korkuyordur o yüzden fazla yaklaşmıyordur size belki.üzülmeyin inşallah iş yükünüz biraz hafifler biran önce
 
Bir üye daha yazmış , okurken ruhum daraldı gerçekten de.Köpekle eşiniz ilgilense en azından , hayvan sizden sürekli ilgi beklemezdi.Bir de eşiniz destek olmuyor mu acaba yeteri kadar? Yaptığınız şeyler az değil , anormal çalışma süresi , bir sürü ev hayvanı , evliliğin getirdiği fazladan işler , eskisi gibi olmayan bir cinsel hayat ve en önemlisi hamile olmanız.Bence eşinizle konuşun , söyleyin yani.Canınıza yazık.
 
X