Evlilik hayatına alisamiyorum

yaprakk07 · 2 Ağustos 2020

1 bucuk yıllık evliyim. Öğretmenim. 28 yaşındayim. Gerekli mantık ve olgunluğa sahip olduğumu düşünüyorum. Ancak ne zaman ailemin bulunduğu şehre gitsem 2 günde eski hayatıma sanki geri dönmüş gibi hissedip tekrar babamın bekar kızı olduğumu düşünüyorum. Ve sanki üniversiteden baba evine dönmüş gibi bir his oluyor içimde. Dolayısıyla vedalar eve geri dönüşler sıkıntı oluyor. Gitmek istemiyorum hiç bir zaman kendi evime. Eşimle aramızda hiçbir sorun yok. İlgi alaka yönünden de öyle hatta bazen ilgiden bunalirim onunlayken. Kavga bile ettiğimiz yok aylardır. Şimdi yine bayram dolayısıyla gittiğimiz memleketimden ağlaya ağlaya geri döndüm ailem de uzuldu tabi. Kendimi tutamadım onları da üzdum diye bide onun için ağladım. Koskoca kadın utanmıyor musun çocuk gibi diye kendime söyleyip duruyorum ancak ben hala ailemden ayrı sehirde başka bir evde yaşamaya adapte olamadım arkadaşlar. Her gidis geliş drama haline geldi evlendiğimxen beri. İşin icinden çıkamıyorum fikirlerinize sunuyorum teşekkürler

filmdelisi · 2 Ağustos 2020

Burada evlilikle alakalı değil, ailenizden ayrı olmayla sıkıntınız var.
Onların hala küçük kızı olmaya özlem duyuyorsunuz.
Ve evet, koca kadın niye ağlıyor yahu?
O kadar ağlayacaksanız gitmeyin ya da bir süre daha kalın en azından.

La Que Sabe · 2 Ağustos 2020

20 yıldır ayrıyım. Ne zaman gitsem babamın küçük kızı olurum.
"İnsan babası ölünce büyür." demişler. Aslında güzel bir şey değil mi bu?

Spizella · 2 Ağustos 2020

Çok ilginç geliyor bana bu dram. Kendinizi sorgulayın neden bu kadar yoğun hissediyosunuz acaba? Ben kendi evimi özlüyorum aileme gittiğimde bile. Kendi düzenimi, eşimi vs.

girlinred · 2 Ağustos 2020

yaprakk07 .!.:
1 bucuk yıllık evliyim. Öğretmenim. 28 yaşındayim. Gerekli mantık ve olgunluğa sahip olduğumu düşünüyorum. Ancak ne zaman ailemin bulunduğu şehre gitsem 2 günde eski hayatıma sanki geri dönmüş gibi hissedip tekrar babamın bekar kızı olduğumu düşünüyorum. Ve sanki üniversiteden baba evine dönmüş gibi bir his oluyor içimde. Dolayısıyla vedalar eve geri dönüşler sıkıntı oluyor. Gitmek istemiyorum hiç bir zaman kendi evime. Eşimle aramızda hiçbir sorun yok. İlgi alaka yönünden de öyle hatta bazen ilgiden bunalirim onunlayken. Kavga bile ettiğimiz yok aylardır. Şimdi yine bayram dolayısıyla gittiğimiz memleketimden ağlaya ağlaya geri döndüm ailem de uzuldu tabi. Kendimi tutamadım onları da üzdum diye bide onun için ağladım. Koskoca kadın utanmıyor musun çocuk gibi diye kendime söyleyip duruyorum ancak ben hala ailemden ayrı sehirde başka bir evde yaşamaya adapte olamadım arkadaşlar. Her gidis geliş drama haline geldi evlendiğimxen beri. İşin icinden çıkamıyorum fikirlerinize sunuyorum teşekkürler

8 yıllık evliyim ben de böyleyim. Artık ağlamıyorum ama ilk zamanlar apartmanımızın köşesini dönünce başlardı gözyaşlarım akmaya, ya da şehrin tam çıkışında... hala böyle kalbimde küçük bir nokta sızlar ailemden ayrılırken, memleketimde mi evlenseydim acaba diye düşünüp üzülürüm. Ahhh derdimi deştiniz gece gece. Geçiyor elbette ama işte bazen bir küçük nokta...

filmdelisi · 2 Ağustos 2020

Spizella .!.:
Çok ilginç geliyor bana bu dram. Kendinizi sorgulayın neden bu kadar yoğun hissediyosunuz acaba? Ben kendi evimi özlüyorum aileme gittiğimde bile. Kendi düzenimi, eşimi vs.

Ailemin evi ile benim evim arası 5 km, 10 dk mesafe.
Gidince bana afakan basıyor, duramıyorum.
6 senedir evliyim, daha 1 kere bile eşim ile akşam yemeyi hariç gitmedim kendim.
Korona sebebiyle 4 aydır görüşmüyoruz zaten, yarın artık kocamın zoruyla gideceğiz bayramlaşmaya, suratımdan düşen bin parça

Gayet severim halbuki ama öyle bir bağımlılığım yok.

yaprakk07 · 2 Ağustos 2020

Ehveniser .!.:
20 yıldır ayrıyım. Ne zaman gitsem babamın küçük kızı olurum.
"İnsan babası ölünce büyür." demişler. Aslında güzel bir şey değil mi bu?

Evet çok güzel bir şey bence de. Koşulsuz sevildiğin belki de tek yer anne baba evi. Ancak orada da tam olamıyor insan. Eş evde seni beklerken baba huzurunda eşi ozlerken hiçbir şey tam olamıyor...

Minipanda · 2 Ağustos 2020

yaprakk07 .!.:
1 bucuk yıllık evliyim. Öğretmenim. 28 yaşındayim. Gerekli mantık ve olgunluğa sahip olduğumu düşünüyorum. Ancak ne zaman ailemin bulunduğu şehre gitsem 2 günde eski hayatıma sanki geri dönmüş gibi hissedip tekrar babamın bekar kızı olduğumu düşünüyorum. Ve sanki üniversiteden baba evine dönmüş gibi bir his oluyor içimde. Dolayısıyla vedalar eve geri dönüşler sıkıntı oluyor. Gitmek istemiyorum hiç bir zaman kendi evime. Eşimle aramızda hiçbir sorun yok. İlgi alaka yönünden de öyle hatta bazen ilgiden bunalirim onunlayken. Kavga bile ettiğimiz yok aylardır. Şimdi yine bayram dolayısıyla gittiğimiz memleketimden ağlaya ağlaya geri döndüm ailem de uzuldu tabi. Kendimi tutamadım onları da üzdum diye bide onun için ağladım. Koskoca kadın utanmıyor musun çocuk gibi diye kendime söyleyip duruyorum ancak ben hala ailemden ayrı sehirde başka bir evde yaşamaya adapte olamadım arkadaşlar. Her gidis geliş drama haline geldi evlendiğimxen beri. İşin icinden çıkamıyorum fikirlerinize sunuyorum teşekkürler

5 yillik evliyim ve ayni duygulara hala kapiliyorum sanki bekarim ve ozgur takiliyor gibi olurum ustelik iki kizim var bunlar kimin yaa modunda

saka bir yana sorumluluk baska bisey cocugun var mi bilmiyorum ama cocuklar olunca her zaman hatirlatiyorlar evli oldugunu ve bir evinin oldugunu

yaprakk07 · 2 Ağustos 2020

girlinred .!.:
8 yıllık evliyim ben de böyleyim. Artık ağlamıyorum ama ilk zamanlar apartmanımızın köşesini dönünce başlardı gözyaşlarım akmaya, ya da şehrin tam çıkışında... hala böyle kalbimde küçük bir nokta sızlar ailemden ayrılırken, memleketimde mi evlenseydim acaba diye düşünüp üzülürüm. Ahhh derdimi deştiniz gece gece. Geçiyor elbette ama işte bazen bir küçük nokta...

Yalnız değilmişim bu biraz teselli oldu sagolun. Zamanla ben de en azından azalır diye düşünüyorum. Ama veda işte her daim vedalar zor... Azalsa da dediğiniz gibi tam anlamıyla geçmeyecek

La Que Sabe · 2 Ağustos 2020

yaprakk07 .!.:
Evet çok güzel bir şey bence de. Koşulsuz sevildiğin belki de tek yer anne baba evi. Ancak orada da tam olamıyor insan. Eş evde seni beklerken baba huzurunda eşi ozlerken hiçbir şey tam olamıyor...

Ama hayat böyle.
O yüzden ne yapıyoruz? İçinde bulunduğumuz anın/ yerin yanında bulunduğumuz insanların tadını çıkarıp, döneceğimiz yerler için de heyecan duyuyoruz. Böylesi daha kolay.

yaprakk07 · 2 Ağustos 2020

Minipanda .!.:
5 yillik evliyim ve ayni duygulara hala kapiliyorum sanki bekarim ve ozgur takiliyor gibi olurum ustelik iki kizim var bunlar kimin yaa modunda saka bir yana sorumluluk baska bisey cocugun var mi bilmiyorum ama cocuklar olunca her zaman hatirlatiyorlar evli oldugunu ve bir evinin oldugunu

Evet özgürlük hissi de es geçilemez tabii

henüz bebeğim yok. Dediğiniz gibi belki bebek olursa tam anlamıyla bu durumu atlatabilirim

KarpuzluKurabiye · 2 Ağustos 2020

Bende evimi özlerim.. Ailemin yeri apayrı ama evim benim herşeyim.. Sen Özlem çektiğin için olabilir bu duygu hali.. üni hayatı falan şimdi evlilik duygu yoğunluğu yaşayan biriysende tamam.. normaldir yani

yaprakk07 · 2 Ağustos 2020

Spizella .!.:
Çok ilginç geliyor bana bu dram. Kendinizi sorgulayın neden bu kadar yoğun hissediyosunuz acaba? Ben kendi evimi özlüyorum aileme gittiğimde bile. Kendi düzenimi, eşimi vs.

Benim için ana ve baba en azından şuan için hersey ve herkesin önünde geliyor. Duygusal bir ailede büyüdüm. Bu yüzden sevgim de çok cok fazla. Zaten hep duygularımı coşkun yasayan biriyim. İşte bu bazen sorun yaratıyor ne yazikki

numnumk · 2 Ağustos 2020

Farklı şehirde olmak üzüyor sizi bence evliliğinizin bir suçu yok :)

yaprakk07 · 2 Ağustos 2020

filmdelisi .!.:
Burada evlilikle alakalı değil, ailenizden ayrı olmayla sıkıntınız var.
Onların hala küçük kızı olmaya özlem duyuyorsunuz.
Ve evet, koca kadın niye ağlıyor yahu?
O kadar ağlayacaksanız gitmeyin ya da bir süre daha kalın en azından.

Öğrenciyken de ailemden 700 km uzakta yaşıyordum. Ama her tatilde gideceğim tek yer orasiydi. Okul bittiğinde de tekrar yerlesecegim yer orasiydi. Bunu bilerek uzakta 4 sene yaşadım. Şimdi ise durum çok farklı. Ailenizden uzakta değilseniz size anlamsız gelebilir bilemem

Berrfeelinda · 2 Ağustos 2020

yaprakk07 .!.:
1 bucuk yıllık evliyim. Öğretmenim. 28 yaşındayim. Gerekli mantık ve olgunluğa sahip olduğumu düşünüyorum. Ancak ne zaman ailemin bulunduğu şehre gitsem 2 günde eski hayatıma sanki geri dönmüş gibi hissedip tekrar babamın bekar kızı olduğumu düşünüyorum. Ve sanki üniversiteden baba evine dönmüş gibi bir his oluyor içimde. Dolayısıyla vedalar eve geri dönüşler sıkıntı oluyor. Gitmek istemiyorum hiç bir zaman kendi evime. Eşimle aramızda hiçbir sorun yok. İlgi alaka yönünden de öyle hatta bazen ilgiden bunalirim onunlayken. Kavga bile ettiğimiz yok aylardır. Şimdi yine bayram dolayısıyla gittiğimiz memleketimden ağlaya ağlaya geri döndüm ailem de uzuldu tabi. Kendimi tutamadım onları da üzdum diye bide onun için ağladım. Koskoca kadın utanmıyor musun çocuk gibi diye kendime söyleyip duruyorum ancak ben hala ailemden ayrı sehirde başka bir evde yaşamaya adapte olamadım arkadaşlar. Her gidis geliş drama haline geldi evlendiğimxen beri. İşin icinden çıkamıyorum fikirlerinize sunuyorum teşekkürler

Bende tıpkı böyleydim. Hatta bir kere annemlerden geldigimde oturdum hüngür hüngür ağladım eşimede regl sancısı demiştim

simdi geldi gecti 10 yıllık evliyim. Evimden baska bir yerde uzun duramıyorum evimi eşimi özlüyorum tabi cocuk oluncada cok değişiyor bu durum eşinizle probleminiz yoksa üzerine gitmeyin geçici durumlar

freudyenpsk · 2 Ağustos 2020

Ben soğuk yapılı bi insanım normalde. Duygularımı belli etmem icimde yasarim. Dediklerinizi birebir fazlasıyla yaşıyorum. Haziran başı gittim yaklaşık 45 gün kaldım. Eşimi seviyorum ama ailemden ayrılıp gelmek o kadar zor geldi ki. Üstelik babam getirdi beni zaten otobüsle gönderemem diyip. Onlar gidince sanki dünyada tek başına yapayalnız kaldım. Bu bayram göremedim, bayram olduğunu bile inanın hissetmiyorum. Belki şuan hamilelikten dolayı daha içli yasiyorum ama 1 hafta 10 gün oldu anlamsız anlamsız ağlıyorum. Küçük bebek gibi anneme muhtacim sanki. Ay zor valla bunun eşi sevip sevmemekle, aile olamamakla alakası yok. Uzaktan evlenmek, aileye uzak olmak bazı insanlar için çok zor. Ben hala kaldıramıyorum. Ömrüm hasretle geçecek diyip kendimi yıpratıyorum sürekli. Inşallah atlatırız bu durumu yaşayanlar olarak. Valla şunları yazarken bile ağlamaya başladım düşünün.

filmdelisi · 2 Ağustos 2020

yaprakk07 .!.:
Öğrenciyken de ailemden 700 km uzakta yaşıyordum. Ama her tatilde gideceğim tek yer orasiydi. Okul bittiğinde de tekrar yerlesecegim yer orasiydi. Bunu bilerek uzakta 4 sene yaşadım. Şimdi ise durum çok farklı. Ailenizden uzakta değilseniz size anlamsız gelebilir bilemem

Bana genel olarak anlamsız geliyor bu durum.
Kayın ailem sizin gibi.
Yahu hep beraber aynı şehirde yaşıyoruz, bayramları memleketlerinde geçiriyorlar, giderken ağlaşma seromonisi.
Komik değil mi, bana mı öyle geliyor?
Üniversiteyi de dışarıda okumuşsunuz, halbuki alışmanız lazımdı.

İnsanlar birey olarak yetişmeli ve öyle görmeli kendilerini.
‘Döneceğim yer orası’ diyerek, kendinizi zaten bir çembere dahil etmişsiniz hep, farkında olmadan.
Evet aile her şeydir ama bağlılık iyidir, bağımlılık değil.

Atesvarates · 2 Ağustos 2020

yaprakk07 .!.:
1 bucuk yıllık evliyim. Öğretmenim. 28 yaşındayim. Gerekli mantık ve olgunluğa sahip olduğumu düşünüyorum. Ancak ne zaman ailemin bulunduğu şehre gitsem 2 günde eski hayatıma sanki geri dönmüş gibi hissedip tekrar babamın bekar kızı olduğumu düşünüyorum. Ve sanki üniversiteden baba evine dönmüş gibi bir his oluyor içimde. Dolayısıyla vedalar eve geri dönüşler sıkıntı oluyor. Gitmek istemiyorum hiç bir zaman kendi evime. Eşimle aramızda hiçbir sorun yok. İlgi alaka yönünden de öyle hatta bazen ilgiden bunalirim onunlayken. Kavga bile ettiğimiz yok aylardır. Şimdi yine bayram dolayısıyla gittiğimiz memleketimden ağlaya ağlaya geri döndüm ailem de uzuldu tabi. Kendimi tutamadım onları da üzdum diye bide onun için ağladım. Koskoca kadın utanmıyor musun çocuk gibi diye kendime söyleyip duruyorum ancak ben hala ailemden ayrı sehirde başka bir evde yaşamaya adapte olamadım arkadaşlar. Her gidis geliş drama haline geldi evlendiğimxen beri. İşin icinden çıkamıyorum fikirlerinize sunuyorum teşekkürler

3 yıl oldu benimde, hâlâ aynı şeyleri hissediyorum :KK43:

Ayrılırken ağlamamak için zor tutuyorum kendimi (normalde kolay kolay ağlayan biri değilim:) )
Arkadaşın dediği gibi belki çocuk olunca değişiriz(İnşâAllâh).

yaprakk07 · 2 Ağustos 2020

numnumk .!.:
Farklı şehirde olmak üzüyor sizi bence evliliğinizin bir suçu yok :)

Evet hem memleket özlemi hem aile özlemi şuan için ağır geliyor sanırım haklısıniz

Evlilik hayatına alisamiyorum

Aktif Üye

Nirvana

Atanamamış Kapıönüteyzesi

Realist

Ne mutlu Türküm diyene 🇹🇷

Nirvana

Aktif Üye

Ponçik kızlarına kavuştu👩‍👧‍👧😍

Aktif Üye

Atanamamış Kapıönüteyzesi

Aktif Üye

Yeniden...🍀

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Nirvana

Ne gelirse gelsin aklina Allah asla benzemez ona.

Aktif Üye

Benzer Konular