Benim kayınvalidem iyidir , hoştur , severim , sayarım.
Lakin yok muydu bu tarz huyları vardı elbet.
Biz arabayla yarım saatlik mesafede oturuyoruz , çalışıyorum , sağolsun yemek yapardı arada sırada hafta içi gelip bırakırdı , yedek anahtarım vardı kendisinde. Başlarda arardı kızım yemek yaptım ileteyim mi diye fakat sonraları aramamaya başladı. Akşam eve gidiyorum bakıyorum ocağın üzerinde yemek var, tamam Allah razı olsun yapıyor getiriyor.
Bir kaç kez bu duruma şahit oldum . Yine böyle habersiz geldiği bir gün yedek anahtarı bizim evde unutmuş , sabah da erken gelmiş hani eve gelmemize yakın olsa beklerdi kapıda. Arıyor akşam beni , kızım anahtarı unutmuşum , dedim evet anne unutmuşşsun:) Ben sana veririm sonra dedim:) Bir kaç söyledi etti , bana da güvenemediniz ki anahtarını vermediniz falan diye , hatta eşim bir kez kendi anahtarını verdi , sonra kapıda kalınca gitti annesinden aldı anahtarını:)) Sonra da ev taşıdık falan , yine isteyecek oldu , anne vaktim yok ki anahtar yaptırmaya , denk gelirsem yaptırıp vereyim dedi. Sonra da istemedi zaten .
Daha öncede yazdım buraya , 2 gün de bir arardım , 2 haftada 1 giderdik hafta sonları.
Temizlik istemez , yemek istemez , tam tersi kurulu sofraya otururum , kalkarım bir kez de bana demez ki çayımı çorbamı koy diye. Tam tersi sen otur zaten çalışıyorsun evinde de yapıyorsun , benim işim ne der kendisi yapar .
Eşim babasını kaybetti , hamileydim 19 haftalık bebeğimi kaybettim , ardından babam beyin kanaması sonucu felç oldu . Btün bu durumlar 3 ay içinde yaşandı , peş peşe ağır kayıplar verdik.
Şimdi hakkını yiyemem , hastanede 4 gün yattım , 3 gün yanımda kaldı. Düşük tehlikesi yaşadığım zamanlarda da evimde kaldı Allah bin kere razı olsun.
Kayınpederim vefat ettiği zaman , kayınvalidemi her gün istisnasız her gün aradım . Aylarca bu böyle devam etti. Her hafta gittim , yetmedi hafta iç de işten çıkıp çıkıp gittim , yalnız kadın , bir ses ister dedim , sonuçta o benim annem gibiydi , ayırt etmedim.
Biraz ayırt etmek gerekliymiş sonradan anladım . Neyse benim bu aramalarım gelip gitmelerim eşime yetmemiş olacak ki , devamlı devamlı ister hale geldi. Örneğin Salı akşamı iş çıkışı gidiyorsak , Perşembe de istedi , Perşembe de gidiyorsak Pazar da istedi.
Ve gitmek istemediğimde de surat astı tartıştı . Yaşadığı kaybın üzerinden 7 ay geçmişti. Tamam dedim herkesin yas süreci aynı olmaz , çok ani oldu hepimiz için. Ama oldu . Hayat devam ediyor ki ben de bu süreçte 5 aylık yavrumu kaybettim , babam ağır hasta oldu . Yani herkes acı yaşıyor , bir şekilde üstesinden geliyoruz ama . Bir hafta sonu yine tartıştık eşimle , bir plan yaptık problem yok , kahvaltı hazırlıyoruz demez mi anneme geçelim , şaka gibi ya, 1 gün önce oradaydık bir de yani. Dedim ki seninle artık bu konuyu konuşmalıyız. Vay efendim ben nasıl öyle dermişim , bağırdı , sonra çıktı annesine gitti. Aradım ben de annesini dedim ki anne bak durum bu , ben artık bu konuda oğlunla baş edemiyorum beni anlamasını istiyorum ama anlamıyor , Neyse benim annem de bana oturmaya gelmişti , tabi eşimle konuşmuyorum ben. Annem anladı tartıştığımızı da ben söylemedim sebebini. Neyse kayınvalidemi gündüz çağırmış annem , gel kahve içelim demiş , derken konuyu konuşmuşlar , Akşama da bizimle konuştu 2 anne de . Gayet güzel ılımlı bir konuşmaydı . Dedim ki anne ben seni arıyor muyum , Allah razı olsun kızım arıyorsun , anne peki ben sana hemen hemen her hafta geliyor muyum , geliyorsun kızım Allah razı olsun , peki anne ben sana devamlı devamlı ya da bundan sonra her hafta gelmeye mecbur muyum ?
Cevabı tamam kızım geliyorsun da yük mü taşıyorsun sırtında sen zaten beni istemiyorsun :)
Gece 3 e kadar konuştuk ve son söylediği söz yukarıda yazdığım oldu . Ant içtim sonrasında ki 5 aylık yavrumu kaybettiğimde yanımdaydı bizzat gördü o halimi. Dedim ki kızım senin acınla kimse üzülmezken sen neden üzülesin ki . O an anladım o benim için bir anne değil sadece kayınvalide, ben de onun için bir evlat değilim, sadece gelinim.
Şimdi aramızdan su sısmaz. Ama kayınvalide ve gelin ilişkisinde:)
Sizlerle biraz sohbet etmek istedim. Eşlerinizin ailesiyle nasılsınız mesafeli mi yoksa çok mu yakın ? Ne kadar sıklıkla görüşürsünüz davet ederseniz ? Eşlerinizle rahatsız olduğunuz durumları nasıl çözersiniz ? 7 aylık evliyim tecrübelerinizden faydalanmak istedim. Benim sadece görümcem var benden 2 yaş büyük abla demiyorum yaşlarımız yakın diye abisiyle evliyim. Aramızda sorun yok çok şükür ama abisini kıskandığını hissediyorum o yüzden tam anlamıyla kız kardeş gibi olamıyorum. Kendisi evli bu arada. Kayınvalidemle aynı binadayız onunlada aramız iyi ama çalışıyorum ben izin günlerimde bana sormadan plan yapıyor bunaltıyor ister istemez biraz kendini geri çektim bana karşı sıcaklığıda azaldı gibi. Ne doğru ne yanlış bilmiyorum. Ben mi üstüme düşeni yapmıyorum acaba ? Ya da yeni olduğu içi beni mi benimseyemediler bilmiyorum. Sizi de sıkmayayım nasıl geçiniyorsunuz eşinizin ailesiyle. Bizimkiler bana gelince ayıp olmasın diye her seferinde çağırmak zorunda kalıyorum ama ailemle kocamla başbaşa yemek yemek istiyorum çağırmazsam kötü gelin mi olurum ? Ama çağırdığımdada kızınıda çağırmamız için eşimi zorluyor hiçbirşey anlamıyorum annemden babamdan yemekten hizmet etmekten. Sınırlarınızı nasıl çiziyorsunuz ? İlerde keşke dememek adına fikir almaya geldim
arada telefonla ararim canim isterse. Eve gelmez cunku bir kadinla beraber ve o kadini istemiyor esim bizim evde. Ben de saygi duyarim bana ne sonucta esimin ailesi. Bizde herkes kendi ailesinden sorumlu,kimsenin davranisi kimseye dert olmuyor. Evliligimize de en ufak katki kabul etmedik,evimizi arabamizi ve isyerimizi kendimiz calisarak yaptik. Kimseye eyvallahimiz yok. Cocuk baktirmadik,para ev istemedik,taki istemedik. Onurlu ve gururluyuz cok sukur, ben 30 yasinda evlendim,evlenirken kolumda kendi aldigim bilezigim vardi,hic de dert etmedim.
