Evlilik çok zormuş...

esocial .!.:

anlıyorum, ben ayrılamıyorum şu an, yani kendi gidip mahkemeye verirse giderim o ayrı, ama öyle kolay değil, kendisi gitsin versin, ben karışmıyorum. Benim zamanım var gitmek için mecburum kalıyorum burda şu an. Kendi sebeplerim var. Ama dayanabildiğim kadar dayanıcam yine, ama beni asla zorlamasına izin vermicem asla. Maç izleyeceği zaman ne hakla beni götürmeye zorluyor, ben neden maç izleyeyim gidip babasında kanal var diye. Neden saatlerce oturayım. Benim şartlarımı kabul etmiyorsa kendi bilir. Nasıl yürüyosa yürüsün artık. Sessiz kalıcam ağzımı açmıcam artık. Lanet olsun hazır olana kadar da idare ederim ama benim için bitti. Keşke o 1. ay ayrılsaydım Safı oynadı bana, ben seni anlıyorum sen uzun aralıklarla gidersin, istemezsen gelmezsin dedi. Hatta daha 1 hafta önce bile sadece bayramlarda götürücem seni zorlamıcam asla dedi. Zaten annemler istedikçe geliyor, onların derdi benimle dedi. Ama yine aynı şeyi yaptı bana yine bekledi.

eşimin ailesi zaten biliyor yani onlarla sık sık görüşmek istemediğimi, dargın kırgın oldugumu, eşim arayı bulmayı kendine görev edinmeye başladı.Deseki anne kırgın unutamıyor ama elinden geleni yine de yapıyor, ben zorlamıyorum zorlanmasına da izin vermem dese, ki demesinede gerek yok onlar biliyor zaten. Beni unutamıyorum diye beni sürekli suçlamaya hakkı yok ki, ben yaşadım yaşadıysam, ben sevmiyorsam zorla sevdiremez kimseyi bana bu saatten sonrada. Ben bişey yapmıyorum zaten ama samimi olmak istemiyorum. Uzak durmak istiyorum mumkun oldugu kadar. Birşeyede karışmıyorum.

Genişletmek için tıkla...

evin yolun ayrı. eşin gideceğiz desede gitmiyorum diyebiliyorsun anladığım kadarıyla. neden kapıyı kapatıp onları evinden uzak tutamıyorsun (kafanın içindeki düşüncelerden uzakta)... yeni hobi bul, birşeylerle meşgul ol. kafanı dağıt. ayrılmayı düşünemiyorsun bali sorunları düşünmekten vazgeç. hasta edersin bu gidişle kendini... olmazsa istanbul gibi bir yerdesin aile danışmanı bul, destek al biraz.

kucukpisi .!.:

evin yolun ayrı. eşin gideceğiz desede gitmiyorum diyebiliyorsun anladığım kadarıyla. neden kapıyı kapatıp onları evinden uzak tutamıyorsun (kafanın içindeki düşüncelerden uzakta)... yeni hobi bul, birşeylerle meşgul ol. kafanı dağıt. ayrılmayı düşünemiyorsun bali sorunları düşünmekten vazgeç. hasta edersin bu gidişle kendini... olmazsa istanbul gibi bir yerdesin aile danışmanı bul, destek al biraz.

Genişletmek için tıkla...

teşekkür ederim tamam elimden geleni yapıcam artık kendim için çok teşekkür ederim, hassasım ben biraz, kırılganım, yorgunum, çok teşekkür ederim size de hepinize de tek tek teşekkür ederim. Kimsem yok konuşacağım sürekli kendimi anlatıyorum biliyorum hastayım ruhum hasta ama düzelicem, üzüntüden mibilmiyorum ama bi gögsümde kist cıktı henuz küçük ama büyümez inşallah. kendime yapıyorum zate napıyosam bana yapılan haksızlıkları unutamazken bide kinci diye suçlanmak çok canımı yakıyor hiç haberleride olmadan kopup gidicem bi gün allahın izniyle , kurtulucam bu omuzumdaki ağırlıktan. Tek tek teşekkür ederim her birinize(

Kayınvalidenle aynı şehirde bile değilsin uzaktan demesi kolay demişsin ben sana kötü bişi demedim ki cnm.

Canın çok sıkılmış belliki dolmuşsun biraz amacım içine su serpmek başka açıdan bakmanı sağlamaktı sadece.

Yani herkesin yaşam tarzı farklı bişi diyemem ama evlilik senin dediğin olsun benim dediğim olsunla yürümüyor ortada buluşmak lazım başka yol yok. Kendimden biliyorum.

Neyse hakkında hayırlısı ne diyim...

lineum .!.:

Kayınvalidenle aynı şehirde bile değilsin uzaktan demesi kolay demişsin ben sana kötü bişi demedim ki cnm.

Canın çok sıkılmış belliki dolmuşsun biraz amacım içine su serpmek başka açıdan bakmanı sağlamaktı sadece.

Yani herkesin yaşam tarzı farklı bişi diyemem ama evlilik senin dediğin olsun benim dediğim olsunla yürümüyor ortada buluşmak lazım başka yol yok. Kendimden biliyorum.

Neyse hakkında hayırlısı ne diyim...

Genişletmek için tıkla...

kötü bişey söylemedim canım ben de sana yanlış anlattıysam da özür de dilerim
yani aynı şehirde olmak başka bişey demek istedim, hiç sorunun yoksa bile beklentileri oluyor.Sana kendini mecbur hissettiriyorlar zaten yapmak zorundasın gibi.
sende bunu kabul etmişsin zaten. sen kayınvalidenle aynı şehirde olmadıgın için beni tam olarak anlayamaman normal demek istedim.
Bir de kayınvalideyle aranızda sorunlar olmuşsa kendilerinden soğutmuşlarsa , seni değiştirmeye çalışıp kendileri gibi olmaya zorladılarsa, laf söz de etmişlerse, hiç içinden gelmiyor ama yapmak zorunda bırakılmak zor geliyor demek istedim.
orta yol bulmak onlar için '' onların isteklerini karşılamak'' tek taraflı orta yol olur mu? olmaz.
o yuzden orta yolu bulamadıgım için ben mesafe koydum. Koymak zorundayım da.

esocial .!.:

teşekkür ederim tamam elimden geleni yapıcam artık kendim için çok teşekkür ederim, hassasım ben biraz, kırılganım, yorgunum, çok teşekkür ederim size de hepinize de tek tek teşekkür ederim. Kimsem yok konuşacağım sürekli kendimi anlatıyorum biliyorum hastayım ruhum hasta ama düzelicem, üzüntüden mibilmiyorum ama bi gögsümde kist cıktı henuz küçük ama büyümez inşallah. kendime yapıyorum zate napıyosam bana yapılan haksızlıkları unutamazken bide kinci diye suçlanmak çok canımı yakıyor hiç haberleride olmadan kopup gidicem bi gün allahın izniyle , kurtulucam bu omuzumdaki ağırlıktan. Tek tek teşekkür ederim her birinize(

Genişletmek için tıkla...

Sana yemin ediyorum sanki biri benim kayınvalidem ile yaşadıklarımı anlattı.. Okudukça içimi parçaladılar sanki kendi yaşadıklarım aklıma geldi =( Tek fark var benim eşimde seninki gibi sussada ailesine karşı çok aşırıya kaçtıklarında karşısına alıp konuştu ve zamanla kendi evine alıştı.. Kaynanam evinde yemek temizlik falan yapan biri değildir. Hep benden eltimden bekler. Biz yapmazsak çok nadir evde yemek falan yapar. Ben onlardan uzak oturuyorum ama dediğin gibi uzakta olsam huzurumu kaçırmaya yetiyorlar. Eltim ben ayrı oturmak için kavga ederken daha nişanlıydı ve sürekli kaynanama ben aynı dairede otururum diyodu evlenip kaynanamın üst katına yerleşti ve sürekli sen uzaksın rahatsın diye iğnelemeye başladı beni =( ve sonunda hamilede kalınca ne yaptı etti yemeğini falan herşeyini ayırdı =( Kaynanam ona yapamadıklarını bana yapmaya çalıştı hep..
En son bizden habersiz anneme gidip benim hakkımda ne hakaretler etmiş senin kızın saygısız biz onun elinde kaldık falan diye. =( annemde garibim bişey bilmediği için sesini çıkarmamış. Annemle beni karşı karşıya getirdi sonra eşim kızıp sen nasıl onlara gidersin nasıl böyle şeyler dersin deyince ben öyle şeyler demedim yanlış anlamış annesi deyip annemi yalancı çıkardı =(( Şimdi bişey olsa yüzsüz yüzsüz gider annemden yardım ister eltimin annesinden hiç bişey isteyemez.. Rabbim çok büyük ben ona havale ettim. Eltimede kaynanamada hala elimden geleni yapıp yardım etmeye çalışıyorum iyi olmaya çalışıyorum ama allah biliyo hakkımı helal etmiyorum.. Rabbim eşim dahil hepsine bana akıttırdıkları göz yaşlarını akıttırsın inş.

Senin derdinde derdimi döktüm canım kusura bakma. Sanki anlatmak için biri bekliyormuşum gibiyim.. Rabbim seninde yardımcın olsun inş. yolunu açık etsin mutlu etsin inş.. =( =( =(

esocial .!.:

kötü bişey söylemedim canım ben de sana yanlış anlattıysam da özür de dilerim
yani aynı şehirde olmak başka bişey demek istedim, hiç sorunun yoksa bile beklentileri oluyor.Sana kendini mecbur hissettiriyorlar zaten yapmak zorundasın gibi.
sende bunu kabul etmişsin zaten. sen kayınvalidenle aynı şehirde olmadıgın için beni tam olarak anlayamaman normal demek istedim.
Bir de kayınvalideyle aranızda sorunlar olmuşsa kendilerinden soğutmuşlarsa , seni değiştirmeye çalışıp kendileri gibi olmaya zorladılarsa, laf söz de etmişlerse, hiç içinden gelmiyor ama yapmak zorunda bırakılmak zor geliyor demek istedim.
orta yol bulmak onlar için '' onların isteklerini karşılamak'' tek taraflı orta yol olur mu? olmaz.
o yuzden orta yolu bulamadıgım için ben mesafe koydum. Koymak zorundayım da.

Genişletmek için tıkla...

Haklısın arkadaşım. Herkes ne yaşadığını en iyi kendisi bilir. O zaman araya mesafe koymaktan başka seçeneğin yok dediğin gibi. Eşin bu konuda baskı yaparsa söyle o zaman beni seviyorsan evliliğimiz devam etsin istiyorsan böyle olacak de cnm.

Yapacak birşey yok sahiden çok bunaltmışlar seni. Ama ben eşinede üzüldüm zor bir durum bir tarafta sevdiğin eşin diğer tarafta ailen üstelik tek çocuksun.

Ne desem bilemedim ama işi hemen boşanmaya getirme bence nede olsa Allah ın en sevmediği helal miş. Mecbur kalmadıkça tercih etmemekte fayda var.

prenses_0610 .!.:

Sana yemin ediyorum sanki biri benim kayınvalidem ile yaşadıklarımı anlattı.. Okudukça içimi parçaladılar sanki kendi yaşadıklarım aklıma geldi =( Tek fark var benim eşimde seninki gibi sussada ailesine karşı çok aşırıya kaçtıklarında karşısına alıp konuştu ve zamanla kendi evine alıştı.. Kaynanam evinde yemek temizlik falan yapan biri değildir. Hep benden eltimden bekler. Biz yapmazsak çok nadir evde yemek falan yapar. Ben onlardan uzak oturuyorum ama dediğin gibi uzakta olsam huzurumu kaçırmaya yetiyorlar. Eltim ben ayrı oturmak için kavga ederken daha nişanlıydı ve sürekli kaynanama ben aynı dairede otururum diyodu evlenip kaynanamın üst katına yerleşti ve sürekli sen uzaksın rahatsın diye iğnelemeye başladı beni =( ve sonunda hamilede kalınca ne yaptı etti yemeğini falan herşeyini ayırdı =( Kaynanam ona yapamadıklarını bana yapmaya çalıştı hep..
En son bizden habersiz anneme gidip benim hakkımda ne hakaretler etmiş senin kızın saygısız biz onun elinde kaldık falan diye. =( annemde garibim bişey bilmediği için sesini çıkarmamış. Annemle beni karşı karşıya getirdi sonra eşim kızıp sen nasıl onlara gidersin nasıl böyle şeyler dersin deyince ben öyle şeyler demedim yanlış anlamış annesi deyip annemi yalancı çıkardı =(( Şimdi bişey olsa yüzsüz yüzsüz gider annemden yardım ister eltimin annesinden hiç bişey isteyemez.. Rabbim çok büyük ben ona havale ettim. Eltimede kaynanamada hala elimden geleni yapıp yardım etmeye çalışıyorum iyi olmaya çalışıyorum ama allah biliyo hakkımı helal etmiyorum.. Rabbim eşim dahil hepsine bana akıttırdıkları göz yaşlarını akıttırsın inş.

Senin derdinde derdimi döktüm canım kusura bakma. Sanki anlatmak için biri bekliyormuşum gibiyim.. Rabbim seninde yardımcın olsun inş. yolunu açık etsin mutlu etsin inş.. =( =( =(

Genişletmek için tıkla...

aynı canım benimki de anneme söylediklerini inkar etti herşeyi inkar ettiler ana baba.
evime benle konuşması mudahale etmesi için gönderdikleri akrabasınıda onlar göndermemiş hep inkar ettiler.
sonra itiraf etmek zorunda kaldılar.
eşim anneme söylediklerinden sonra 1-2 cümle etmiş,konuşmuş.
Benim annemi aradıklarında canım annem saolsun konuşmuş, kızmışta, annemide kırdılar üzdüler.annem korudu beni.
annem kızını başka şehire verdi onlar gibi yapmadı, benim ailemden bile utanmadılar.
daha 2-3 haftalık evliyken babamı sürekli arayıp gelmiyorlar diye ağlayan bi kadın benim kaynanam, böyle bir anormal.
babam bile benden başka şehirde adam bile, aşırı olmayın biraz izin verin demiş.
bende allaha havale ediyorum onları bana döktürdükleri gözyaşları için.

k.validenin ciddi tedaviye ihtiyacı var. tabi senide hasta ettiği için seninde tedaviye ihtiyacın var. psikolok yada psikiyatristten yardım alabilirsin...

benim k.validem tedavi oluyor şuanda. kendisi dedi; eğer ilaç kullanmasaydım terapiye gitmeseydim, oğlumu paylaşamazdım, rahat bırakmazdım diye... ama şimdi neyi yanlış yapsalar onlar hasta diyor eşim. yavaştan bende alıştım bu durumlarına... bazen duygu durumu değişip farklı tepkiler verebiliyor. ama kendisi farkında olduğu için doktora gidip ilaçlarını değiştiriyor. o nedenle biraz daha rahatım...

Allah sana sabır versin. inş. sorunlarınızı atlatırsınız. ne kadarlık evlisin ve yaşlarınız kaç. önceden yazdıysan göremedim kusura bakma.

kucukpisi .!.:

k.validenin ciddi tedaviye ihtiyacı var. tabi senide hasta ettiği için seninde tedaviye ihtiyacın var. psikolok yada psikiyatristten yardım alabilirsin...

benim k.validem tedavi oluyor şuanda. kendisi dedi; eğer ilaç kullanmasaydım terapiye gitmeseydim, oğlumu paylaşamazdım, rahat bırakmazdım diye... ama şimdi neyi yanlış yapsalar onlar hasta diyor eşim. yavaştan bende alıştım bu durumlarına... bazen duygu durumu değişip farklı tepkiler verebiliyor. ama kendisi farkında olduğu için doktora gidip ilaçlarını değiştiriyor. o nedenle biraz daha rahatım...

Allah sana sabır versin. inş. sorunlarınızı atlatırsınız. ne kadarlık evlisin ve yaşlarınız kaç. önceden yazdıysan göremedim kusura bakma.

Genişletmek için tıkla...

2 yıllık evliyim canım 29 yasındayız ikimizde.
bizde annemle , kayınvalide için hasta diyoruz aynen. Normal oldugunu düşünmüyorum ben zaten onların.
dediğin gibi benide hasta ettiler çok haklısın canım benimde yardıma ihtiyacım var artık.
en azından senin kayınvaliden daha bilinçliymiş şaşırdım, şanslısın yine.
sağol canım.

esocial .!.:

2 yıllık evliyim canım 29 yasındayız ikimizde.
bizde annemle , kayınvalide için hasta diyoruz aynen. Normal oldugunu düşünmüyorum ben zaten onların.
dediğin gibi benide hasta ettiler çok haklısın canım benimde yardıma ihtiyacım var artık.
en azından senin kayınvaliden daha bilinçliymiş şaşırdım, şanslısın yine.
sağol canım.

Genişletmek için tıkla...

daha zor günler anlatmış zamanında, sinir krizleri intiharlar felan... o nedenle farkında... Allahtan evlenmeden olmuş o durumlar. bu durumlarını bana evlendikten sonra anlattı. zor zamanlar yaşamış. tabi aramızda kendi aileme söylemedim, söylememde. burada kimse bilmiyor nasılsa beni..

inş. senin k.validen de bilir. hadi o bilmesede eşin bilir... inş. evliliğinizi kurtarırsınız... yuva kurmak kolay değil, yıkmakta zor... bu arada yaşıtmışız...

bu anlattıkların alışık hikayelarden biri erkekler köprüyü geçene kadar kızın her isteğine uyar sonra evlendiğinde bildiğini okur bence çocuk için beklemede kal evlilik oturmaDANde asla çocuk yapma

esocial öncelikle merhaba...seni çok iyi anlıyorum...çünkü ben de evlenip ailemden uzakta bir yuva kurdum, bilerek ve isteyerek...ve eşimin tüm sülalesi burada...1 yıllık evliyiz...sana şunu söyleyebilirim ki yapacak birşey yok...ben sonunda anladım...başlarda biraz savaş verdim, eşim beni anlar ve mesafeli olur diye...ama olmuyor inan...yani başka bir şehre taşınmanın da bir faydası yok bence, bu sefer de kalmalı gelirler ve daha beter olur...erkekler ailelerini mümkünatı yok atmıyorlar...bir defa bunu kabullen...aynen ben de politik olamayanlardanım senin gibi...ama zamanla öğrenmek gerek...çünkü kaynanalar inanılmaz profesyoneller ve oğullarına kendilerini çok iyi gösteriyorlar...bizim de taktik değiştirip, harika bir insana dönüşmemiz gerek...yani kocalarımız sonunda farkı görüp seçimlerini yapacaklardır...

Ben çok yanlışlar yaptım...hep eşime sülalesinden birilerinin saçmalıklarını göstermeye çalıştım...durumu anlatırsam beni anlar sandım...inan ne yapıp edip beni suçlu çıkardı...sen fesatsın, kötüsün, sinsisin dedi bana...halbuki tüm bunları kendi sülalesi yaptı ama benim üstüme kaldı...görmüyorlar erkekler, gerçekten körler...senin eşin gene de biraz farkında sana yapılanların...bu da iyi birşey...benimki hiç görmüyor...ama görseler de görmezlikten geliyorlar...ailelerine laf kondurmuyorlar...bu sebeple yapacak en iyi şey bir müddet savaşa son vermek ve sabretmek...eşine de hiç bir şekilde ailesinden kötü bahsetmemek, hatta ilgili davranmak...ben böyle yapınca eşim beni daha çok seviyor, benimle daha çok ilgileniyor, bakışları bile değişiyor inan ben ailesiyle iyi geçinince...maalesef erkekler çok geç birşeylerin farkına varıyor...ancak dediğim gibi eşini seviyorsan sabret, ailesini bu şekilde kabullen, bir müddet en azından kabullenmiş gibi davran...sonra zaten eşin de bıkacak inan...kendisi karşı çıkacak ailesine...seni savunacak...sana daha çok vakit ayıracak...eşine karşı tatlı ol, şirin ol, sevgi dolu ol...hatta kendini güçlü değil de, ona muhtaçmışsın gibi onsuz hiçbir şey yapamayacakmışsın gibi davran...kedi gibi sırnaşık ve güçsüz görünen kadınlara karşı koyamaz erkekler...ben kendi ayaklarımın üstünde duruyorum ve para kazanıyorum hatta eşimden yüksek maaş alıyorum ama bu erkeklerin kadınlara karşı yenik olmalarına bir sebep değil inan...hatta daha çok hırslanıp, senden üstün olduklarını başka alanlarda, evde, bir şekilde göstermek için çaba sarfediyorlar...halbuki içten içe maddi bakımdan altta olmaları onları fazla üzüyor...boşanma konusu bir kaç kez bizde de açıldı...ama maddi durumum iyi olmasına rağmen çekip çıkamadım...yani oturup düşündüm ve ailesiyle ilgili kendimle bir orta yol bulmaya karar verdim...boşanmak kolay inan, zor olan evliliği devam ettirebilmek...sen boşanıyorum dersen ekmeklerine yağ sürersin...o yüzden işe girer para kazanırsam daha iyi olur, ya da daha kolay boşanırım deme...hatta evde olmak senin için avantaj şuanda...eşine güzel yemekler yap, şık sofralar kur, yeni tatlılar dene, akşam da çok şık giyin makyaj yap ve onu güleryüzle karşıla...ona iltifat et, senin için evi için çok çalışıp yorulup para kazandığı için ona minnettar olduğunu söyle...sen eviniz için para kazanamadığın için üzüldüğünü anlat, çaresiz görün, hatta ağla...sonra da bütün gün bunları düşündüğünü ve bunaldığını anlat, dışarı hava almaya çıkalım mı de...vs vs... boşanmayı aklından sil, dediklerimi biraz uygulamaya çalış...sen tatlı oldukça, istediklerini eşine daha kolay yaptırırsın...ne bileyim o da annesini görmeye gitmek yerine seninle sinemaya gitmeyi veya yürüyüş yapmayı veya evde vakit geçirmeyi daha uygun bulur bir süre sonra...ama sabır lazım...susmak lazım...zaman lazım...belki bir kaç ay belki birkaç yıl...erkeğine göre değişir...üzme tatlı canını, her şey yoluna girer...olumsuz yazılanlara da çok takılma...evlilik hayatında herkes yaşıyor bunları bir müddet...

azygosvein .!.:

esocial öncelikle merhaba...seni çok iyi anlıyorum...çünkü ben de evlenip ailemden uzakta bir yuva kurdum, bilerek ve isteyerek...ve eşimin tüm sülalesi burada...1 yıllık evliyiz...sana şunu söyleyebilirim ki yapacak birşey yok...ben sonunda anladım...başlarda biraz savaş verdim, eşim beni anlar ve mesafeli olur diye...ama olmuyor inan...yani başka bir şehre taşınmanın da bir faydası yok bence, bu sefer de kalmalı gelirler ve daha beter olur...erkekler ailelerini mümkünatı yok atmıyorlar...bir defa bunu kabullen...aynen ben de politik olamayanlardanım senin gibi...ama zamanla öğrenmek gerek...çünkü kaynanalar inanılmaz profesyoneller ve oğullarına kendilerini çok iyi gösteriyorlar...bizim de taktik değiştirip, harika bir insana dönüşmemiz gerek...yani kocalarımız sonunda farkı görüp seçimlerini yapacaklardır...

Ben çok yanlışlar yaptım...hep eşime sülalesinden birilerinin saçmalıklarını göstermeye çalıştım...durumu anlatırsam beni anlar sandım...inan ne yapıp edip beni suçlu çıkardı...sen fesatsın, kötüsün, sinsisin dedi bana...halbuki tüm bunları kendi sülalesi yaptı ama benim üstüme kaldı...görmüyorlar erkekler, gerçekten körler...senin eşin gene de biraz farkında sana yapılanların...bu da iyi birşey...benimki hiç görmüyor...ama görseler de görmezlikten geliyorlar...ailelerine laf kondurmuyorlar...bu sebeple yapacak en iyi şey bir müddet savaşa son vermek ve sabretmek...eşine de hiç bir şekilde ailesinden kötü bahsetmemek, hatta ilgili davranmak...ben böyle yapınca eşim beni daha çok seviyor, benimle daha çok ilgileniyor, bakışları bile değişiyor inan ben ailesiyle iyi geçinince...maalesef erkekler çok geç birşeylerin farkına varıyor...ancak dediğim gibi eşini seviyorsan sabret, ailesini bu şekilde kabullen, bir müddet en azından kabullenmiş gibi davran...sonra zaten eşin de bıkacak inan...kendisi karşı çıkacak ailesine...seni savunacak...sana daha çok vakit ayıracak...eşine karşı tatlı ol, şirin ol, sevgi dolu ol...hatta kendini güçlü değil de, ona muhtaçmışsın gibi onsuz hiçbir şey yapamayacakmışsın gibi davran...kedi gibi sırnaşık ve güçsüz görünen kadınlara karşı koyamaz erkekler...ben kendi ayaklarımın üstünde duruyorum ve para kazanıyorum hatta eşimden yüksek maaş alıyorum ama bu erkeklerin kadınlara karşı yenik olmalarına bir sebep değil inan...hatta daha çok hırslanıp, senden üstün olduklarını başka alanlarda, evde, bir şekilde göstermek için çaba sarfediyorlar...halbuki içten içe maddi bakımdan altta olmaları onları fazla üzüyor...boşanma konusu bir kaç kez bizde de açıldı...ama maddi durumum iyi olmasına rağmen çekip çıkamadım...yani oturup düşündüm ve ailesiyle ilgili kendimle bir orta yol bulmaya karar verdim...boşanmak kolay inan, zor olan evliliği devam ettirebilmek...sen boşanıyorum dersen ekmeklerine yağ sürersin...o yüzden işe girer para kazanırsam daha iyi olur, ya da daha kolay boşanırım deme...hatta evde olmak senin için avantaj şuanda...eşine güzel yemekler yap, şık sofralar kur, yeni tatlılar dene, akşam da çok şık giyin makyaj yap ve onu güleryüzle karşıla...ona iltifat et, senin için evi için çok çalışıp yorulup para kazandığı için ona minnettar olduğunu söyle...sen eviniz için para kazanamadığın için üzüldüğünü anlat, çaresiz görün, hatta ağla...sonra da bütün gün bunları düşündüğünü ve bunaldığını anlat, dışarı hava almaya çıkalım mı de...vs vs... boşanmayı aklından sil, dediklerimi biraz uygulamaya çalış...sen tatlı oldukça, istediklerini eşine daha kolay yaptırırsın...ne bileyim o da annesini görmeye gitmek yerine seninle sinemaya gitmeyi veya yürüyüş yapmayı veya evde vakit geçirmeyi daha uygun bulur bir süre sonra...ama sabır lazım...susmak lazım...zaman lazım...belki bir kaç ay belki birkaç yıl...erkeğine göre değişir...üzme tatlı canını, her şey yoluna girer...olumsuz yazılanlara da çok takılma...evlilik hayatında herkes yaşıyor bunları bir müddet...

Genişletmek için tıkla...

öncelikle size de teşekkür ederim bu kadar zahmet edip yazdıgınız yardımcı olmaya çalıştıgınız için.
Ben bu dedikleriniz hepsini denedim hepsini. Herşeye rağmen ailesiyle görüştüm ama mesafeli olmak istiyorum, sık sık gidemem ben bunca şey yaşandıktan sonra ikiyüzlü olamıyorum bi yere kadar oynayabiliyorum yani karakterim bu, ben böyleyim kendimle savaşmaktan yoruldum yoruluyorum hasta oluyorum. kendisine defalarca anlattım. Keşke bu raddeye getirmelerine izin vermeseydin dedim sana söylemiştim dedim.

yemekler vs herşeyi denedim, beni zorbalıkla götürdükten sonra bile 3-5 gün acımı yaşayıp hemen düzeldim yine iyi davrandım neler yapmadım.
güzellikle kendimi de anlattım, duygularımı paylaştım dürüstçe, ama beni lutfen zorlama dedim.
ama o bana sormadan annesine kaç kez geliriz dedi,beni hiçe saydı, beni zorla götürdü. Bugun olmaz haftaya gidelim dememe dahi musade vermedi. Bari İnsan gibi güzelce önceden söyleseydi ve 1-2 saat oturucam sıkılmana izin vermicem deseydi belki yine bi nebze dayanırdım, beni saatlerce oturtmasa, gerçekten kalkabilse, kendimi özgür rahat hissedebilsem yine giderdim , ama öyle olmuyor hep baskı var üzerimde, saatlerce oturmak zorundayım. annesi dediğim gibi havluya kadar gösteriyor kalın diye. annesi sahipleniyor bizi, rahatca kalkamıyoruz. Kahvaltıya çağırsa akşamada önceden yemeğini hazırlıyor ki gitmeyelim. Gitmeyelim gitmeyelim. Ben yine idare ediyordum zaten, ama hayır deme özgürlüğünü vermezseniz bir insana , o insan zorla gitmez istemez ki zaten sevmediği bir yere gidiyor.

Bir de annesi gittikçe gitmemi bekliyor, korkuyorum hasta etti beni. zorlamı, zorlaysa öldürsünler beni artıkdayanamıyorum sevemiyorum

gittiğimizde az oturalım lutfen, sonra sen yalnız gittiğinde istedigin kadar otur dedim, ama ben kalkalım demeden kalkmadı hiç. Anlıyomuş gibi görünüp aynı şeyleri yaptı . Ailesinden kurtuldum sandım bu defa eşim başladı, annesinin parmağı olsa bile eşim yapmamalıydı. Ben aileni sil demedim, ama ailenle aramdaki şeye karışma bari dedim. Çünkü beni incittiler kırdılar.Kırılan birşey yapışsa bile aynı olur mu?

beni eşimde çok soğuttu kendinden bilemezsiniz, zaten beni korumadı, o kadar gördüğü halde, sessiz kaldı, seyretti, seyirci oldu.
En kötü zamanlarımda , artık bunalıp daha 1 aylık evliykende ayrılıcam diye anneme gitmişken bile, onlara kızacağına gitti onların yanında kaldı kaç gün, bir teşekkür etmediği kaldı onlara . Çok üzdü beni eşim. Ona sevgim kalmadı benim, hiçbişey hissetmiyorum ben biliyo musunuz.
Pasif ezik görüyorum onu her seferinde de öyle oldugunu da kanıtlıyor bana.Hala bile bile annesiyle iyi olmamı istiyor,sanki birşey yapıyormuşum gibi. Annesi beni bizi her gün arıyordu, merak edip hiç rahatlık vermiyordu, o zamandan beri açmıyorum telefonumu biliyor, ama hala ne var açsan diyor sen konuş sen yanımdasın sen ara diyorum, beni idare etmiyor.

Kusura bakmayın boğazım düğümlendi benim yazamıyorumda artık, idare etmeye çalışıyordum zaten ama ben yapabildiğim kadar, yoksa hasta oluyorum o kadın yine emri vaki yaparsa, kaldıramıyorum artık.

üzülme arkadaş lütfen bak senin gibi ve hatta senin durumundan çok daha kötüleri var emin ol buna öncelikle. Ben çevremde bakıyorum iyi kadar kötü de var o yüzden kendi moralimi yüksek tutmaya çalışıyorum ayrıca bende azygosvein'in söylediklerine tamamen katılıyorum. Öncelikle işe gir iyi yada kötü bu senin evden biraz uzaklaşmanı kafanda sürekli takıp kurmanı engeller yeni bir çevre yeni insanlarla tanışmanı sağlar. Yapabiliyorsan eğer arkadaşlar edin ve onlarla vakit geçirin.Madem eşinin memleketine geldin arkadaşları varsa onlarla görüşmek iyi gelir.
Bizde uzaktayız ikimizinde ailelerinden ama iki bucuk yıl bu konuda tam bir cehennem gibiydi. Sürekli gelip gidiyorlar ve kalıyorlardı onlar gelmese biz gidiyorduk artık bir süre sonra otomatiğe bağlıyorsun. Yatak ser yatak topla yemek yap bulaşık yıka çamaşır yıka... Sonra abim bizim yemekleri özlemiştir diye gelip yemek yapmalar yada telefonda her gün verilen raporlar bitmiyordu yani. Her akşam ne yemek yapmış evi topluyor mu diye soruyorlardı dolayısıyla kavga gürültü bitmiyordu. Ben kadınken annemle o kadar konuşmuyorum ama o evin tek oğlu.
Üzülerek söylüyorum ki Çok uğraştım değişsin diye ama değişmiyor. Senden hep değişmen bekleniyor sende ister istemez törpüleniyor yeni bir kalıba giriyorsun Şu kadar söyleyim kv ye gittiğim zaman bize ayrı yatak seriyordu sen düşün yani :) onlarda kaldığımız Bir gece bir uyandım ayakucumdan bize bakıyor. Çok kıskandılar hala da kıskanmaya devam ediyorlar.Nikahta onların hepsi ağladı birde anneme çıkıştılar kızın annesi vermeye gönüllü ağlamıyor diye. Balayına bile teyzesinin evine gittik. cümbür cemaat 3 senelik evliyiz daha bir gün başbaşa tatilimiz yok. Neyse fazla uzatmayım sen daha az takmaya çalış olabildiğince eşine yakın dur onu kaybetme onlar artık ailesi değil sadece ebeveynleri senin için de geçerli bu artık bizler eşlerimizle ve nasip olursa yavrularımızla birer aile olacağız. O yüzden ayrımı bilmeleri lazım kafanı toparla olabildiğince iyi geçin diğer tarafla ama bir hataları olursa da ilk sen söyle seni şikayet etmelerine izin verme. Bolca da dua eğer biliyorsan fetih suresi iyi geldiğini düşünüyorum. Allah yardımcımız olsun hepimizin

cok agir olduguna inaniyorum ama hepmi kayinvalideler yada esinin tarafi böyle kötü olur ya ben düsünemyiorum sevgilimin ailesi böyle bana yapicagindan ama hicbizaman eminde olunmaz allah yardimcimiz olsun bu konuda zor bi durum ama esini seviyorsan ayrilma onla otur ve baska sehirde yasamak istedigini söyle belki kabul etmessede seni kaybetmemek icin yapar

esocial .!.:

öncelikle size de teşekkür ederim bu kadar zahmet edip yazdıgınız yardımcı olmaya çalıştıgınız için.
Ben bu dedikleriniz hepsini denedim hepsini. Herşeye rağmen ailesiyle görüştüm ama mesafeli olmak istiyorum, sık sık gidemem ben bunca şey yaşandıktan sonra ikiyüzlü olamıyorum bi yere kadar oynayabiliyorum yani karakterim bu, ben böyleyim kendimle savaşmaktan yoruldum yoruluyorum hasta oluyorum. kendisine defalarca anlattım. Keşke bu raddeye getirmelerine izin vermeseydin dedim sana söylemiştim dedim.

yemekler vs herşeyi denedim, beni zorbalıkla götürdükten sonra bile 3-5 gün acımı yaşayıp hemen düzeldim yine iyi davrandım neler yapmadım.
güzellikle kendimi de anlattım, duygularımı paylaştım dürüstçe, ama beni lutfen zorlama dedim.
ama o bana sormadan annesine kaç kez geliriz dedi,beni hiçe saydı, beni zorla götürdü. Bugun olmaz haftaya gidelim dememe dahi musade vermedi. Bari İnsan gibi güzelce önceden söyleseydi ve 1-2 saat oturucam sıkılmana izin vermicem deseydi belki yine bi nebze dayanırdım, beni saatlerce oturtmasa, gerçekten kalkabilse, kendimi özgür rahat hissedebilsem yine giderdim , ama öyle olmuyor hep baskı var üzerimde, saatlerce oturmak zorundayım. annesi dediğim gibi havluya kadar gösteriyor kalın diye. annesi sahipleniyor bizi, rahatca kalkamıyoruz. Kahvaltıya çağırsa akşamada önceden yemeğini hazırlıyor ki gitmeyelim. Gitmeyelim gitmeyelim. Ben yine idare ediyordum zaten, ama hayır deme özgürlüğünü vermezseniz bir insana , o insan zorla gitmez istemez ki zaten sevmediği bir yere gidiyor.

Bir de annesi gittikçe gitmemi bekliyor, korkuyorum hasta etti beni. zorlamı, zorlaysa öldürsünler beni artıkdayanamıyorum sevemiyorum

gittiğimizde az oturalım lutfen, sonra sen yalnız gittiğinde istedigin kadar otur dedim, ama ben kalkalım demeden kalkmadı hiç. Anlıyomuş gibi görünüp aynı şeyleri yaptı . Ailesinden kurtuldum sandım bu defa eşim başladı, annesinin parmağı olsa bile eşim yapmamalıydı. Ben aileni sil demedim, ama ailenle aramdaki şeye karışma bari dedim. Çünkü beni incittiler kırdılar.Kırılan birşey yapışsa bile aynı olur mu?

beni eşimde çok soğuttu kendinden bilemezsiniz, zaten beni korumadı, o kadar gördüğü halde, sessiz kaldı, seyretti, seyirci oldu.
En kötü zamanlarımda , artık bunalıp daha 1 aylık evliykende ayrılıcam diye anneme gitmişken bile, onlara kızacağına gitti onların yanında kaldı kaç gün, bir teşekkür etmediği kaldı onlara . Çok üzdü beni eşim. Ona sevgim kalmadı benim, hiçbişey hissetmiyorum ben biliyo musunuz.
Pasif ezik görüyorum onu her seferinde de öyle oldugunu da kanıtlıyor bana.Hala bile bile annesiyle iyi olmamı istiyor,sanki birşey yapıyormuşum gibi. Annesi beni bizi her gün arıyordu, merak edip hiç rahatlık vermiyordu, o zamandan beri açmıyorum telefonumu biliyor, ama hala ne var açsan diyor sen konuş sen yanımdasın sen ara diyorum, beni idare etmiyor.

Kusura bakmayın boğazım düğümlendi benim yazamıyorumda artık, idare etmeye çalışıyordum zaten ama ben yapabildiğim kadar, yoksa hasta oluyorum o kadın yine emri vaki yaparsa, kaldıramıyorum artık.

Genişletmek için tıkla...

Canım ya yazdıklarını okudum ve uzun uzun birşeyler yazdım sana ama zaman fazla geçtiği için forumdan atılmışım ve yazdıklarımın hepsi silindi haliyle...Özet olarak: kendini üzme, her evlilikte bir takım problemler yaşanıyor...yapabileceğin her şeyi, elinden geldiği kadarıyla yaptığını düşünüyorsan söyleyecek birşey yok...beklemede kal...seni zorlamasına izin verme...o gitmek istediğinde sen gitmeyeceğini söyle...sürükleyecek hali yok......hatta sen de annenlere kalmaya git...biraz ayrı kalınca özler belki...ne zaman konuşmak istersen konuşabiliriz...boşver gitsin...üzme tatlı canını

azygosvein .!.:

Canım ya yazdıklarını okudum ve uzun uzun birşeyler yazdım sana ama zaman fazla geçtiği için forumdan atılmışım ve yazdıklarımın hepsi silindi haliyle...Özet olarak: kendini üzme, her evlilikte bir takım problemler yaşanıyor...yapabileceğin her şeyi, elinden geldiği kadarıyla yaptığını düşünüyorsan söyleyecek birşey yok...beklemede kal...seni zorlamasına izin verme...o gitmek istediğinde sen gitmeyeceğini söyle...sürükleyecek hali yok......hatta sen de annenlere kalmaya git...biraz ayrı kalınca özler belki...ne zaman konuşmak istersen konuşabiliriz...boşver gitsin...üzme tatlı canını

Genişletmek için tıkla...

canım bu arada msjı yazdıktan sonra forumdan atılmışsan, karşına çıkan sayfada kullanıcı adını ve şifreni yazınca kaldıgı yerden devam ediyor, yani silinmiyor, aklında olsun
teşekkür ederim canım, üzülüyorum arada doluyor gözlerim ağlıyorum, sonra geçiyor, sonra yine...
beni o da diğerleride zorlayamayacak ,asla izin vermicem. Ben yine en baştan tavrımı koymaya çalıştıgım halde annesi anlamamak için epey çabaladı,hala da öyle.
Kırıldıktan sonra gerçekten incindikten sonra ben sevemiyorum artık,çok gözyaşı döktüm,psikolojim bozuldu, en güzel zamanlarımdı.
Unutamıyorum oğullarını paylaşamamalarını, bunaltmalarını, laflarını. Güvenmiyorum ve sevmiyorum. Hala bile adım atmaya çalışsam bize yapışmaya çalışıyor korkuyorum, bu çok rahatsız ediyor insanı.
onları gördüğümde yine iyi davranıyordum, artık bişey sorulmadıkça asla konuşmucam, kendim olucam.
ailesi eşimden bile soğumama sebep oldu
bu sabah bir ruya gördüm, eşime karşı eskiden çok eskiden olan hislerimdi hissettiklerim, ruyamda hissediyordum, arada uyanıp kimdi bu ruyada o duyguları hisettiğim dedim, düşünebiliyo musun?
Öyle yabancılaşmışım Hiç ama hiç sevmiyorum onu, Üzülüyorum kendime böyle yaşamak zor biliyomusun gerçekten zor.
Bunu bana yapan insanlarda eşim ve onlar, çok seviyodum ben eşimi, tapıyodum paylaşamadılar onca huzursuzluk yaşadım, boğuldum. Suçlandım, çok üzüldüm.
Seyretti eş dediğim adam, en cok bunu kabullenemiyorum aylardır. Hala ailesini benim önüme getiriyor, seveyim samimi olayım, neler yaşadıgımı bilmiyomuş gibi bana hasta kinci diyor.
ne yaşadıgımı bilmiyomuş gibi annesini sevmemi bekliyor.
Asla affetmicem onu, kafama koydum ayrılıcam zamanını gelecek, 1,5 aydır en ufacık bişey hissetmiyorum, iki yabancı gibi yaşıyorum, bunu yapmaya hakkı yoktu artık, Defalarca uyardım konuştum, başardı.
Hiçbirşey olmamış gibi davrandım yine ailesine, ama içimi kimse bilmiyordu Kendime yabancılaştım, geceleri uyudugumda kendimle savaştım, kendimle kavga ettim.Bu bile baskıydı bana.
Bir daha asla eşim için de hiçkimse içinde taviz vermicem, çok kararlıyım, bana hiçbişey sorulmadıkça konuşmucamda.
Evlenince öyle hemen silip atamıyosun canını acıtanları Baba evimede dönebilirim ,işe girmeyi vs beklemek zorunda da değilim, aklımı toplamaya hazır olmaya çalışıyorum.
Hiçbirşeyden de zevk almıyorum epeydir.Oyun oynamaktan yoruldum.

O kadının ailesinin ekmeğine yağ sürülücek evet, ama allah büyük, çok büyük, ben ona havale edicem.

Keşke aylar geçmiş olsa, kendimi kurtulmuş bırakmış o gücü kendinden bulup gitmiş olarak bulsam. O cesareti bulsam çok üzülücem o aşamaya gelene kadar , hep yine geri dönücem ,gidip gitmeme arasında, ama keşke yapmış olarak bulsam kendimi onca onca emeklerime , eşimle olan zamanında guzel yaşadıklarıma karşı herşeye karşı duydugum acııma duygusu, herşeyin hiç olmasının duygusu beni ağlatan ağlatacak olan , hep ağlıcam ama kurtulucam biliyorum , geçecek onlarda. Alıştırıcam kendimi şimdiden.

Madem öyle ben kinciyim suçluyum, bitiricem iyice içimde bu işi. Allah bunada yardım eder.Madem eş dediğim adam da bana kinci deyip beni suçlayabiliyor, ki onları zerre kadar suçlamadı önceden, bana konuştugu gibi konuşmadı onlarla hiç, ama gücü bana yetiyor ya, haketmiyor zaten taşıdıgım yükleri, kendisi kaybedecek kaybetti de.

ya beni oldugum gibi, yapabildiğim kadar kabul edecek, yada gidecek.
o kadar netim artık
giderse de ben hazır olucam zaten, hazırlıcam kendimi, ona muhtaç olmamaya da.
En son düşüncem bu.
Ben yine herşeye ragmen fazlasını dahi yaptıgımı düşünüyodum ama yetmiyomuş
yapmadıgımda ben kinci ben ruh hastası ben kötü oluyomuşum.Bitti artık benden bu kadar
artık en son kararım bu.
artık kendisi idare edecekse etsin, etmicekse bitsin.
beklemedeyim ben artık.
eşim yalnız gittiğinde de eşimi dolduran , yine huzurumuzu bozan, eşimi her gittiğinde benide yanında götürmesi için zorlayan , eşimi etkileyen o anneside benden bugune kadar herşeye ragmen gördüğü güleryüzümüde göremeyecek. Keşke dizinin dibinde otursaydı eşim, keşke evlenmeseydim böyle kadının oğluyla.Oğlunu görse bu defa sırf huzur vermemek için benide karıştırıyor yine.Dolduruyor. Milleti yine ortaya dökerek laf ederler bilmemne diye zorluyordur eşimi adım gibi eminim. Hiç te mecbur değilim görmek istemediğim insanlarla sık sık görüşmeye. Zaten yeterince görüyorum ben. Gittimde noldu gördüm de noldu, nişanlıyken bile sürekli karışıyordu yetmiyordu. Evlendim zaten anlattım halini , ortaya döküldü oğlum oğlum diye. Bitti onun devri. Allahından bulsun.
Kendine yatırım yaptı yine.

Canım birkaç kez daha öyle oldu, kaldığı yerden devam etmedi, silindi hep yazdıklarım...bir ayar mı yapmak lazım acaba? neyse boşver...

Sen çok bunalmışsın ve gerçekten vazgeçmişsin galiba...peki eşine bana yazdığın bu hislerinden bahsettin mi? ona da tüm hissettiklerini anlatmayı denesen mesela...nasıl olur? sen onu o kadar çok sevdiysen evlenirken, o da seni çok sevmiştir...ve senden bu sözleri duyduğuna incinir ve sana yaptığı haksızlıkların farkına varır belki...sen daha iyi bilirsin tabi...ama ben bu kadar emek verilmiş , sevgi verilmiş ve sonunda evlenilmiş, bir yuva kurulmuş bazen çocuk veya çocuklar olmuşsa ;bu evliliklerin aileler tarafından bitirilmesine çok üzülmüşümdür hep...o yüzden ikna edebilirmiyim acaba seni diye uğraşıyorum...neden oğullarının mutlu huzurlu yaşamasına izin vermiyorlar... Sana birşey daha söylemek istiyorum...okuduğum psikolojik bir kitapta evlilik üzerine çok şey vardı...şöyle diyordu: artık aileleriniz, anne ve babalarınız değil...siz birbirinizin ailesi oldunuz...kadına göre yaşam piramidinin en üstünde artık kocası vardır...erkeğe göre de karısı...anneler babalar kardeşler akrabalar piramitte alt sıralara yerleşir...onlar artık sülalenizdir...eğer çocuk olursa iki taraf için de piramidin en üstüne geçer. ama siz ilk evlendiğinizde ebeveynleriniz alt sıraya yerleşmeyi kabul etmez...bunu olara göstermenin en iyi yolu onların yanında hep eşinize öncelik vermektir...hiç bir şekilde laf söyletmemektir ve mutlaka bir şekilde tensel temas halinde bulunmanız gerekir diyordu...elele tutuşun, bakışın, gülüşün, kolunu tutun omzunu tutun,ona bir şekilde dokunun, asla onların yanında birbirinizi kırmayın ve gergin olmayın...ama bunlara kız kendi akrabalarının yanında, erkek de kendisininkilerin yanında dikkat etmek zorundaymış...yani sen de onların yanında kocanı iyice sahiplensen, gülücükler atsan, canım aşkım hayatım desen...yani eğer susup oturursan bu sefer de kocana, karın çok suratsız memnuniyetsiz nasıl çekiyosun sen bunu böyle derler...çünkü her koşulu kendi lehlerine çevirmeyi bilir onlar...ben de senin bu yöntemi denedim bir ara ama sökmedi...eşim bi defasında kavga ettiğimizde bana "Bundan sana karı olmaz dediler de inanmadım" dedi.ben şoklara girmiştim... yani sen onların yanında kocanla iyi geçinmezsen, bir şekilde kocanı dolduruyorlar...erkekler de doluyor işte...ne bileyim bir de böyle dene...önce kocana ona karşı hissizliğinden bahset, sonra da bu duyguların seni üzdüğünü ifade et...geçmişte ne güzel günler yaşadığınızdan bahset...sonra da sülalesinin yanında ona paşa gibi davran...

azygosvein .!.:

Canım birkaç kez daha öyle oldu, kaldığı yerden devam etmedi, silindi hep yazdıklarım...bir ayar mı yapmak lazım acaba? neyse boşver...

Sen çok bunalmışsın ve gerçekten vazgeçmişsin galiba...peki eşine bana yazdığın bu hislerinden bahsettin mi? ona da tüm hissettiklerini anlatmayı denesen mesela...nasıl olur? sen onu o kadar çok sevdiysen evlenirken, o da seni çok sevmiştir...ve senden bu sözleri duyduğuna incinir ve sana yaptığı haksızlıkların farkına varır belki...sen daha iyi bilirsin tabi...ama ben bu kadar emek verilmiş , sevgi verilmiş ve sonunda evlenilmiş, bir yuva kurulmuş bazen çocuk veya çocuklar olmuşsa ;bu evliliklerin aileler tarafından bitirilmesine çok üzülmüşümdür hep...o yüzden ikna edebilirmiyim acaba seni diye uğraşıyorum...neden oğullarının mutlu huzurlu yaşamasına izin vermiyorlar... Sana birşey daha söylemek istiyorum...okuduğum psikolojik bir kitapta evlilik üzerine çok şey vardı...şöyle diyordu: artık aileleriniz, anne ve babalarınız değil...siz birbirinizin ailesi oldunuz...kadına göre yaşam piramidinin en üstünde artık kocası vardır...erkeğe göre de karısı...anneler babalar kardeşler akrabalar piramitte alt sıralara yerleşir...onlar artık sülalenizdir...eğer çocuk olursa iki taraf için de piramidin en üstüne geçer. ama siz ilk evlendiğinizde ebeveynleriniz alt sıraya yerleşmeyi kabul etmez...bunu olara göstermenin en iyi yolu onların yanında hep eşinize öncelik vermektir...hiç bir şekilde laf söyletmemektir ve mutlaka bir şekilde tensel temas halinde bulunmanız gerekir diyordu...elele tutuşun, bakışın, gülüşün, kolunu tutun omzunu tutun,ona bir şekilde dokunun, asla onların yanında birbirinizi kırmayın ve gergin olmayın...ama bunlara kız kendi akrabalarının yanında, erkek de kendisininkilerin yanında dikkat etmek zorundaymış...yani sen de onların yanında kocanı iyice sahiplensen, gülücükler atsan, canım aşkım hayatım desen...yani eğer susup oturursan bu sefer de kocana, karın çok suratsız memnuniyetsiz nasıl çekiyosun sen bunu böyle derler...çünkü her koşulu kendi lehlerine çevirmeyi bilir onlar...ben de senin bu yöntemi denedim bir ara ama sökmedi...eşim bi defasında kavga ettiğimizde bana "Bundan sana karı olmaz dediler de inanmadım" dedi.ben şoklara girmiştim... yani sen onların yanında kocanla iyi geçinmezsen, bir şekilde kocanı dolduruyorlar...erkekler de doluyor işte...ne bileyim bir de böyle dene...önce kocana ona karşı hissizliğinden bahset, sonra da bu duyguların seni üzdüğünü ifade et...geçmişte ne güzel günler yaşadığınızdan bahset...sonra da sülalesinin yanında ona paşa gibi davran...

Genişletmek için tıkla...

Evlenince dediğin gibi ailelerimizden kopup öncelikle biz bi aile olduk. Herşeyden önce biz geliyorduk. Ama ailesi kabul etmedi. Bizi ihmal ediyosun baskısı yaptılar eşimede banada. Yeni evliler daha 1-2 hafta olmuş o kadar bile istemediler yalnız olalım. Bildiğin gibi değil, nefret ettirdi annesi kendisinden.
Çok kırdılar beni. Zaten nişanlıyken birikmiş şeylerle birleşince iyice psikolojim bozulmuştu. Eşimin çok sert olması gerekiyordu çünkü laftan anlayan insanlar değiller. Eşimde pasif bir insandır sessizdir. Hep ben konuş diyordum bu da beni mahvettmişti artık. O bilinçte bi adam değildi yani. Onlarda koşturdular atlarını bana baskı yapmak için. Eşim az az konuşsa da anlamıyordu.

Hatta annemi aradıklarında annem onlara kızdıgı halde anneme bile ne laflar ettiler. Eşimi bile benim engellediğimi söylediler. İftira attılar. Eşimde yeni evliyiz diye benle olmak istedi diye bana yüklendiler. Çok çirkinleştirdiler işi.

Benim anlamadıgım ben bu insanları zaten sevmek zorunda değilim ki? Bana zamanında onca üzüntü acı vermişler. Hala annem bile kırgın, içinden gelmiyor. Ben yine çok iyi idare ediyorum.Hala bile annesiyle biraz iyi olsam, seneye bayrama bizim adımıza plan yapıyor, saygısızlık yapıyor. 5-6 gün eşim aramasa aramadınız diyor. İsteklerini yapsak zaten baş edemeyiz. Bu yuzden zor durumdayım. Bu yuzden yapmak istemiyorum, yüz vermek istemiyorum. Ama bunu anlatamıyorum eşime. Anlıyo gibi görünüyodu ama çok sinsiymiş o da.

Ben bugune kadar yanlarında eşime surat yapmadım, eşime de güleryüzlü davrandım. Ama o güleryüzü hakettiklerini düşümüyorum ben zaten eşim için güleryüz gösteriyordum. Ama artık daha mesafeli davranıcam, fazlada konuşmucam.Onlara surat yapmıcam ama yakın davranmıcam. Hakettikleri neyse o artık. Yetti artık yani naparlarsa yapsınlar ben baş edemem. Bişey yapmadıgım halde, sırf eşim yalnız gittiğinde de böyle huzur bozacaklarsa o güler yüzü göremezler benden artık.

Eşim yalnız gitse sorun, gitmese ayrı bir dert bıktım artık.Beraber gitsek, beni iyi görüp emri vaki yapması mı, istediğimde bile zorla kalkamamam mı, yapışması mı yetti artık. Oğlu gitse de hala sorun yapıyolarsa ,eşimi dolduruyolarsa, eşimde doluyorsa bu iş yürümez artık zaten. Çünkü onlar çok iyi biliyo kendilerini sevmediğimi,soğudugumu, güvenmediğimi, bile bile eşime baskı yapıyor.Bile bile yapıyor ki huzurumu bozsun. Deden, o bu şu laf eder diye benide götürmesi için zorluyor. Ama ben gidip saatlerce oturamam.

Ben bekarken ailemle bazen sorunlarım oluyordu eşimle paylaşıyordum. Üvey ablamlarla sorunum oluyodu, halada var . Bunu bana kullandı en son.
Sen zaten ailenle bile anlaşamıyorsun dedi. Öyle ağrıma gitti ki anlatamam. Aileside öyle demişti anneme, ablası bile düğününe gelmedi demişti. Bu o demek değil mi? Ama ablamla aramdaki sorun kimseyi ilgilendirmez ki, bunu ne hakla söylerler? Yani ben geçimsizim demek istediler. Ne alakası vari nasıl böyle bişey kanaat getirebilirler onların isteklerini yapmıyorum diye. Eşimde en son 2 gün önce bunu bana söyledi. Çok şaşırdım.
Bunu nasıl kullanır hele ki bana karşı. Ben durup dururken ailesine böyle olmadım ki zaten birşey yapmıyorum ben uzun aralıklarla görüşmek mesafeli olmak istiyorum. Ama yaptıgım hiçbişey yok onlara karşı.

Onu hiç affetmicem hiç bi zaman affetmicem. Çok canımı acıttı gerçekten. Hiç affetmicem o lafınıda.
Ben onun için onca fedakarlık yapayım, beni o kadar üzen kıran, söylediklerini unutamadıgım insanları ağırlayayım, yinede görüşeyim , yapmak istemediğim zamanlarda da bu lafları duyayım.Yok artık kabul ediyorsa eder etmiyorsa gider, anası bulsun kendine kız. Gerçekten yeter artık yani.
Konuştum kaç kez konuştum ,ailene hissettiklerimi biliyosun ben mesafeli olucam, yapamıyorum elimde değil, annenle zaten anlaşamıyorus, emri vaki yapıyor, bende sinirleniyorum, sinirlenmemek için , kendi huzurumuz için beni karıştırma dedim. Defalarca söyledim. Git gör aileni, bende ailemi gidip görüyorum dedim. Onlar neden laf etmiyorlar dedim. Yada beraber gittiğimizde 1-2 saat en fazla 3 saat oturup kalkalım dedim. e oda olmuyor yapışıyorlar, kalkamıyorum, zorla kalkıyorum. O zaman olmaz artık, Kabul ediyorsa etsin etmiyorsa gitsin.