Evlilik fikri?..

Vignette .!.:

Bizim de eşimle mezhep farkımız var ancak biz ikimiz de dini çok iyi yaşayan insanlar değiliz. O yüzden bu zamana kadar tek bir problem bile yaşamadık.

Genişletmek için tıkla...

kabulsuzgercekler0 .!.:

Ailenizin isteklerini tamamen hiçe saymayın, tanıştırın belki sevecekler ve emin olacaklar.Sanki yaşı denk mezhebi denk insanlar sanki çok mutlu hepsi...ama ailenizi geride bırakmayın arkadaş zaten destekler onların önemi yok arkadaş nedir ki .Başına bir şey gelse hiçbiri yanında olmaz ailen olur.

Genişletmek için tıkla...

someonee012 .!.:

İyi akşamlar herkese Dirket konuya gireyim. İşyerinde aynı gün atandığım kişi var. 60 kişiye yakın kişi başladık ama biz aynı masada başladık. Bizi kader buluşturdu diye düşünüyorum. İlk 4 ay çok iyi arkadaştık, 9 aydır da ilişkimiz var. Herkes biliyor, ikimizi de seviyorlar. Lakin...
Ben 32 olacam, o 27.5... Yani 4.5 yaş büyüğüm. Ben de takmıyorum, o da takmıyor, onun ailesi de takmadı. Ki o 32, ben 25 gösteriyorum normalde. Mezhepler de farklı. Ailesi anlayışla karşıladı, benim içinde bir sıkıntı yok ama ailem...
Ablam da hem mezhep hem yaş konusunda aynı evliliği yaptı ve ailem istememişti ama sonu baya kötü bitti. Şimdi aynısını ben yaşıyorum ama herkes bir olacak değil ki.
Gerçekten bu 13 ayda o kadar mutluyum ki... Karşılıklı sevgi, saygı, ilgi, güven, maddi manevi destek, gezme tozma,..
Anneme açtım konuyu, kıyamet koptu tabii ki ama sırf ailem bu konuda katı diye, sırf ablam kötü şeyler yaşadı diye neden kendimi engelleyeyim ki diyorum?? Hayat bu... Evet, ileride belki ayrılacaz ama illa bu sebeplerden olacak değilya ya da sırf ailem istemiyor diye mi ayrılmış olacam ya da onların onayladığı kişiyle ömür boyu olacağımın garantisi yok ki.
Annem çok toksik biri. Kendine uymuyor diye ablamı doldurdu, ayırdı zaten. Ki tek derdi, elalem ne der? Saygısız, hayırsız evlat falan olmak istemiyorum ama hep sınır çizen biriydim, bunda da çizmek istiyorum çünkü bu yaşıma kadar böyle hissetmemiştim, çok da seviyorum. Yakın arkadaşlarım destekliyor, seni hiç böyle mutlu, evlilik düşünecek kadar görmemiştik diyorlar. İş yerinde samimi olduklarımla paylaşmıyorum. Ne olur ne olmaz, dedikodu olmasın diye. Sizinle de paylaşmak istedim

Genişletmek için tıkla...

someonee012 .!.:

İyi akşamlar herkese Dirket konuya gireyim. İşyerinde aynı gün atandığım kişi var. 60 kişiye yakın kişi başladık ama biz aynı masada başladık. Bizi kader buluşturdu diye düşünüyorum. İlk 4 ay çok iyi arkadaştık, 9 aydır da ilişkimiz var. Herkes biliyor, ikimizi de seviyorlar. Lakin...
Ben 32 olacam, o 27.5... Yani 4.5 yaş büyüğüm. Ben de takmıyorum, o da takmıyor, onun ailesi de takmadı. Ki o 32, ben 25 gösteriyorum normalde. Mezhepler de farklı. Ailesi anlayışla karşıladı, benim içinde bir sıkıntı yok ama ailem...
Ablam da hem mezhep hem yaş konusunda aynı evliliği yaptı ve ailem istememişti ama sonu baya kötü bitti. Şimdi aynısını ben yaşıyorum ama herkes bir olacak değil ki.
Gerçekten bu 13 ayda o kadar mutluyum ki... Karşılıklı sevgi, saygı, ilgi, güven, maddi manevi destek, gezme tozma,..
Anneme açtım konuyu, kıyamet koptu tabii ki ama sırf ailem bu konuda katı diye, sırf ablam kötü şeyler yaşadı diye neden kendimi engelleyeyim ki diyorum?? Hayat bu... Evet, ileride belki ayrılacaz ama illa bu sebeplerden olacak değilya ya da sırf ailem istemiyor diye mi ayrılmış olacam ya da onların onayladığı kişiyle ömür boyu olacağımın garantisi yok ki.
Annem çok toksik biri. Kendine uymuyor diye ablamı doldurdu, ayırdı zaten. Ki tek derdi, elalem ne der? Saygısız, hayırsız evlat falan olmak istemiyorum ama hep sınır çizen biriydim, bunda da çizmek istiyorum çünkü bu yaşıma kadar böyle hissetmemiştim, çok da seviyorum. Yakın arkadaşlarım destekliyor, seni hiç böyle mutlu, evlilik düşünecek kadar görmemiştik diyorlar. İş yerinde samimi olduklarımla paylaşmıyorum. Ne olur ne olmaz, dedikodu olmasın diye. Sizinle de paylaşmak istedim

Genişletmek için tıkla...

someonee012 .!.:

İyi akşamlar herkese Dirket konuya gireyim. İşyerinde aynı gün atandığım kişi var. 60 kişiye yakın kişi başladık ama biz aynı masada başladık. Bizi kader buluşturdu diye düşünüyorum. İlk 4 ay çok iyi arkadaştık, 9 aydır da ilişkimiz var. Herkes biliyor, ikimizi de seviyorlar. Lakin...
Ben 32 olacam, o 27.5... Yani 4.5 yaş büyüğüm. Ben de takmıyorum, o da takmıyor, onun ailesi de takmadı. Ki o 32, ben 25 gösteriyorum normalde. Mezhepler de farklı. Ailesi anlayışla karşıladı, benim içinde bir sıkıntı yok ama ailem...
Ablam da hem mezhep hem yaş konusunda aynı evliliği yaptı ve ailem istememişti ama sonu baya kötü bitti. Şimdi aynısını ben yaşıyorum ama herkes bir olacak değil ki.
Gerçekten bu 13 ayda o kadar mutluyum ki... Karşılıklı sevgi, saygı, ilgi, güven, maddi manevi destek, gezme tozma,..
Anneme açtım konuyu, kıyamet koptu tabii ki ama sırf ailem bu konuda katı diye, sırf ablam kötü şeyler yaşadı diye neden kendimi engelleyeyim ki diyorum?? Hayat bu... Evet, ileride belki ayrılacaz ama illa bu sebeplerden olacak değilya ya da sırf ailem istemiyor diye mi ayrılmış olacam ya da onların onayladığı kişiyle ömür boyu olacağımın garantisi yok ki.
Annem çok toksik biri. Kendine uymuyor diye ablamı doldurdu, ayırdı zaten. Ki tek derdi, elalem ne der? Saygısız, hayırsız evlat falan olmak istemiyorum ama hep sınır çizen biriydim, bunda da çizmek istiyorum çünkü bu yaşıma kadar böyle hissetmemiştim, çok da seviyorum. Yakın arkadaşlarım destekliyor, seni hiç böyle mutlu, evlilik düşünecek kadar görmemiştik diyorlar. İş yerinde samimi olduklarımla paylaşmıyorum. Ne olur ne olmaz, dedikodu olmasın diye. Sizinle de paylaşmak istedim

Genişletmek için tıkla...