Allah rızası için cevap verin. 5 yıllık evliyim 2 çocuğum var. Eşimle sürekli tartışıyoruz yoktan yere tartışıyoruz kavga ediyoruz.
Evlendik eve eşya geldi aynalar takılacak eşim bana sordu ki aynalar nasıl dursun bende tarif ettim öyle takıldı çalışanlar gittiler eşim bana dedi ki senin yüzünden böyle oldu bak niye öyle duruyormuş meğer beğenmemiş ağlamaya başladım ve dedim ki bir ayna yani keşke fikrini söyleseydin. Eşimi çok seviyorum ve her lafina kırılıyorm. Tartışalım hemen o akşam başka odada yatar ve ailesine bildirir şöyle tartıştık böyle tartıştık. Bugunki meselemizde evimize misafir geldi bir arkadaşı kalacaklarmış hemde hazırlık yaptım birsürü 13 çeşit yemek yaptım eşim mutlu olsun arkadaşını ağırlasin diye yediler ictiler dışarı çıkardık eve geldik adam odada sigara içmiş tepem atti eşimle evlenirken sigaraya olan tavrımı eğer sigara olursa direk biter demistim bunu bile bile evimde sigara içmiş adam esimde birşey dememiş. Misafir var bayağı gerildik moralim bozuldu ama karşı tarafa birşey belli etmedik. Gittiler.. eşim o gun eve çok geç geldi birşey konuşmadık. Zaten günün yorgunluğu vardı kendimi yataga zor attım. Ertesi gun Birsey oldu konuştuk ve eşime dedim ki dün çocuğu dışarı çıkarsaydın bende evde işleri yapsaydım ne olurdu ? Peki dedim arkadaşın niye sigara içti diyoe ki dumanını dışarı üfledi. Arkadaşına diyememiş dolu dolu bizde kalın bizde yatın. Ben aslında şunu kaldıramıyorum eşim eşine dostuna arkadaşına akrabasına çok düşkün derki hep bize gelsinler kalsınlar yesinler içsinler ama biz başka bir şehirde yaşıyoruz oraya gittiğimiz zaman tek bir arkadaşı bile akrabası bile bizi çağırmaz davet etmez.. Ama bize herkes gelir eşimde rahatsız değil ve misafir gittikten sonra bana der ki sen misafir istemiyorsun kimse gelmesin bize diyorsun beni geriyorsun yani nankörlük yapıyor okadar yaptığım şeyi görmezden geliyor. Her tartışma da ayrilacagiz diyor ailesini arıyor olanları kendi bildiğince düşündüğünce anlatıyor ailesi ilk önce bana senin yanındayız yapmayın etmeyin diyordu şimdi de tamam ayarlayın ayrılın diyorlar. Ayrılmak birşey değil böyle gereksiz lüzumsuz sebeplere ayrılmak istemiyorum. Eşime bu insanalrın huzurumuzu kaçırmasına izin verme diyorum ama yok. Kac yıl oldu bende artık dayanmıyorum daha tahammül gücüm kalmadı. Asiri anlayissiz bir esim var. Birde benim bir rahatsizligim hastalığım var yorgunlugu kaldıramıyorum. Doğumda aynı yaptı burada evimde istedim kavga gürültü burada oldu olur olmaz beni memlekete götürdü sebebi de babalık izni varmis onu kullanacakmış. Hiç gelmedi yanımıza keyfince gezdi. Tatil yaptı yani. Hamileyken aynı çok uykum vardı hiç uyanamıyordum hiç anlamadı beni suçladı suçladı. Her misafir gelip gidince aynı ben kimseyi istemiyormuşum. Okadar emeğim boşa çıkıyor bir sağol bile demiyor veya çocuğu başından alayim yardım olsun demiyor. Çok yoruldum. Herkese herşeyin fazlasını yapmak istiyor ama kimse bize birşey yapmıyor ben kimseye birşey yapmayalım demiyorum ama imkani olduğu halde kimsenin birşey yapmaması beni çatlatıyor ve eşim iyi bir yön bulmaya çalışıyor. Birde saçma sebeplerden artık şiddet başladı birkere bıçakla saldırdı bir kaç kere de tehdit etti bicakla onun dışında da fiziki şiddet oldu Ayrılsam mi bilmiyorum ailemi üzmek istemiyorum.. hiç bir maddi gelirim de yok