Yaklaşık bir buçuk ay kadardır buraya üç dört kez yazıp sildim.Sanırım acımasız yorumlara karşı hassas dönemimde olmam,beni çekinceli kıldı.
Sizinde hayatınızda her şey yolunda sanarken bir anda tepetaklak oluyor mu?Benim şu an öyle gibi.Herkesten,her yerden çekip gitme isteği,oğlum olmasa..
Uzun zamandır evliliğim,hayatım,hedeflerim yolundaki adımlarım her şey gayet iyiydi.Tek sıkıntı maddiyat.O da ailemin destekleri sayesinde bir şekilde halloluyordu.Bakıyorum zaten herkesten bu konuda dert var.Hepimizin feraha çıkmasını dilerim.
Neyse dolu olumca uzatıyorum kusura bakmayın
Özetlemeye çalışıcam;
Yaklaşık 3 senelik evliyim,bir oğlum var,önümüzdeki sene koruyucu aile olmak isteyecek kadar da normalde huzuru olan bir yuvamız var-dı.
Bu sıra öyle değil.
Son zamanlarda herkesten o kadar soğudum ki,malesef en çok da eşimden..
Sebebi yetiştiği aile kültürüne bağlı olarak ketum,sessiz,ilgilendiğini sanan ama aslında görev icabı ilgili,bu sıralar işinde yoğun olması ve belki de epeydir aklıma gelmeyen evliliğimin,lohusalığımın ilk zamanlarının yine beynimde hortlaması.
Mikroplar her vakit vardır ama biz bağışıklığımız düştüğü zaman hastalanırız ya onun gibi;silinemeyen kötü hatıralar her zaman yara olarak kalıyor ne zaman ruhum biraz yorgun düşse yeniden kanıyor..
Basit bir örnek;nişanlıyken onca ısrarıma rağmen önemsenmeyen balayı(heryere para bulunurken,hatta altınlar çok gelip ailesine verilirken bunun gereksiz masraf görmesi sonucu gidemedik).
Sonradan pişman olduğunu söyledi ama bizim iki günlük bir yakın yere gidecek maddi imkanımız olmadı,yapılacaklar arasında listede en alt köşelerde tatil,olmamasından ziyade herkes için bu kadar normal olan 25 sene evvel benim annemin,babamın gittiği balayına bu zamanda gitmeyi gereksiz görmesi,benim hevesimi gereksiz görmesi,benimle geçireceği ilk zamanlarında kardeşinin haftasonu bizim eve çıkış yaparak geçirilmesi.
Bunların üzerinden çok şey geçti,biraz kaba bir tabir ama eşim o konularda akıllandı lakin şu anda istesede o kırgınlıkları telafi edecek imkanı yok
Maddiyatı geçelim,onun dışında sevgisini dışarıya yansıtan duygusal bağı da zayıf,sadece yazar arada,bazen de espriyle karışık
Yani gün içinde ilgilenir ama hep benim ben buradayım diye hatırlatmam gerek,yoksa işten gel yemek ye,çocukla oyna,çay iç,tv izle,'bitanem ben yatıyorum,iyi geceler',kapanış.
Ben bu şehirde yalnızım,sadece uzak semtte bir aile dostumuz var onun dışında bebeğimin en zor vakitlerinde kapımı çalan bir komşum yok,darlanınca gideceğim kapım yok,parkta anneanne dedesiyle oynayan çocukları görünce kalbim sızlıyor çünkü benim yalnızlığıma ortak olan oğlum da yalnız aslında.
İyi ki o var..
Biraz önce yürüyüşe çıktım anne kız,sahura ne yapsak diye konuşuyordu istemsizce ağladım ya.(arka fonda pencereden kar geliyor/aman annem gurbet bana zor geliyor)
Bunu yazmak istemezdim ama eşimle cinsel yönden de biranda soğudum abartı değil gerçekten bir anda,cinsel tiksinti bozukluğu diye bir şey okudum,bilmiyorum öyle oldum sanki.
Bugün biraz hava almak istedim,arkadaşım davet etti;üşengeçlerin kralı gitmek istemedi yağmur yağıyor diye arabayla yarım saat sadece,dışarı çıkalım dedei fakat sırf oraya gitmemek yakın bir yerde beni oyalamak için,
Ben konuşabileceğim arkadaş istiyorum,çocuğum oynayacağı sosyalleşeceği arkadaşları olsun istiyorum;çay kahve değil ki dert,anlamıyor.
Oysa burada yazdığı şeyleri 3 gün önce anlattım,bu soğukluğa bir çare bulmak istiyorrum,nerede koptuysak orayı bağlayalım diyorum,üzülüyor,kendince bir şeyler yapıyor ama bir gün sonra aynı,eşim beni anlamıyor,içimde bir sürü çığlık birikti ve ben oğlumun yanında çığlık atmak istemiyorum..
Hatasız değilim,fazla duygusalım,yalnızlıktan gelen fazla ilgi beklentiliyim,geçmişi unutmayı beceremeyen biriyim
Ama yine de her zaman elimden geleni yapıyorum,belki o da yapıyorda ben mi bu iç karanlığımda göremiyorum,bilmiyorum
Şu an konuşmuyoruz,ben oğlumu aldı çıktım,geldiğimde o yoktu.
Normalde biletim 10 gün sonra ama şeytan diyor al valizi çık git yarın sabah memleketine.
Destek al fikirleri gelecektir bende ihtiyacım olduğunu hissediyorum,özele gidemem ama memlekette devlette şannsımı deneyeceğim.
Uzun yazdım ama bana biraz arkadaş olur musunuz?
Sizinde hayatınızda her şey yolunda sanarken bir anda tepetaklak oluyor mu?Benim şu an öyle gibi.Herkesten,her yerden çekip gitme isteği,oğlum olmasa..
Uzun zamandır evliliğim,hayatım,hedeflerim yolundaki adımlarım her şey gayet iyiydi.Tek sıkıntı maddiyat.O da ailemin destekleri sayesinde bir şekilde halloluyordu.Bakıyorum zaten herkesten bu konuda dert var.Hepimizin feraha çıkmasını dilerim.
Neyse dolu olumca uzatıyorum kusura bakmayın
Özetlemeye çalışıcam;
Yaklaşık 3 senelik evliyim,bir oğlum var,önümüzdeki sene koruyucu aile olmak isteyecek kadar da normalde huzuru olan bir yuvamız var-dı.
Bu sıra öyle değil.
Son zamanlarda herkesten o kadar soğudum ki,malesef en çok da eşimden..
Sebebi yetiştiği aile kültürüne bağlı olarak ketum,sessiz,ilgilendiğini sanan ama aslında görev icabı ilgili,bu sıralar işinde yoğun olması ve belki de epeydir aklıma gelmeyen evliliğimin,lohusalığımın ilk zamanlarının yine beynimde hortlaması.
Mikroplar her vakit vardır ama biz bağışıklığımız düştüğü zaman hastalanırız ya onun gibi;silinemeyen kötü hatıralar her zaman yara olarak kalıyor ne zaman ruhum biraz yorgun düşse yeniden kanıyor..
Basit bir örnek;nişanlıyken onca ısrarıma rağmen önemsenmeyen balayı(heryere para bulunurken,hatta altınlar çok gelip ailesine verilirken bunun gereksiz masraf görmesi sonucu gidemedik).
Sonradan pişman olduğunu söyledi ama bizim iki günlük bir yakın yere gidecek maddi imkanımız olmadı,yapılacaklar arasında listede en alt köşelerde tatil,olmamasından ziyade herkes için bu kadar normal olan 25 sene evvel benim annemin,babamın gittiği balayına bu zamanda gitmeyi gereksiz görmesi,benim hevesimi gereksiz görmesi,benimle geçireceği ilk zamanlarında kardeşinin haftasonu bizim eve çıkış yaparak geçirilmesi.
Bunların üzerinden çok şey geçti,biraz kaba bir tabir ama eşim o konularda akıllandı lakin şu anda istesede o kırgınlıkları telafi edecek imkanı yok
Maddiyatı geçelim,onun dışında sevgisini dışarıya yansıtan duygusal bağı da zayıf,sadece yazar arada,bazen de espriyle karışık
Yani gün içinde ilgilenir ama hep benim ben buradayım diye hatırlatmam gerek,yoksa işten gel yemek ye,çocukla oyna,çay iç,tv izle,'bitanem ben yatıyorum,iyi geceler',kapanış.
Ben bu şehirde yalnızım,sadece uzak semtte bir aile dostumuz var onun dışında bebeğimin en zor vakitlerinde kapımı çalan bir komşum yok,darlanınca gideceğim kapım yok,parkta anneanne dedesiyle oynayan çocukları görünce kalbim sızlıyor çünkü benim yalnızlığıma ortak olan oğlum da yalnız aslında.
İyi ki o var..
Biraz önce yürüyüşe çıktım anne kız,sahura ne yapsak diye konuşuyordu istemsizce ağladım ya.(arka fonda pencereden kar geliyor/aman annem gurbet bana zor geliyor)
Bunu yazmak istemezdim ama eşimle cinsel yönden de biranda soğudum abartı değil gerçekten bir anda,cinsel tiksinti bozukluğu diye bir şey okudum,bilmiyorum öyle oldum sanki.
Bugün biraz hava almak istedim,arkadaşım davet etti;üşengeçlerin kralı gitmek istemedi yağmur yağıyor diye arabayla yarım saat sadece,dışarı çıkalım dedei fakat sırf oraya gitmemek yakın bir yerde beni oyalamak için,
Ben konuşabileceğim arkadaş istiyorum,çocuğum oynayacağı sosyalleşeceği arkadaşları olsun istiyorum;çay kahve değil ki dert,anlamıyor.
Oysa burada yazdığı şeyleri 3 gün önce anlattım,bu soğukluğa bir çare bulmak istiyorrum,nerede koptuysak orayı bağlayalım diyorum,üzülüyor,kendince bir şeyler yapıyor ama bir gün sonra aynı,eşim beni anlamıyor,içimde bir sürü çığlık birikti ve ben oğlumun yanında çığlık atmak istemiyorum..
Hatasız değilim,fazla duygusalım,yalnızlıktan gelen fazla ilgi beklentiliyim,geçmişi unutmayı beceremeyen biriyim
Ama yine de her zaman elimden geleni yapıyorum,belki o da yapıyorda ben mi bu iç karanlığımda göremiyorum,bilmiyorum
Şu an konuşmuyoruz,ben oğlumu aldı çıktım,geldiğimde o yoktu.
Normalde biletim 10 gün sonra ama şeytan diyor al valizi çık git yarın sabah memleketine.
Destek al fikirleri gelecektir bende ihtiyacım olduğunu hissediyorum,özele gidemem ama memlekette devlette şannsımı deneyeceğim.
Uzun yazdım ama bana biraz arkadaş olur musunuz?
. Çünkü mikroplar daima yanıbaşımızda olacak...
