Hep öyle derlerBen ilk kez üye oldum daha önce kullanmadım siteyi öyle olsaydı söylerdim zaten
Ben inanmıştım. Hâlâ inanıyorum dabirebir aynı hikaye.cıks ben inanmadım.
Kızım 10 yaşında ve sinsi çıkarcı dediğiniz an beynimden vuruldum çocuk daha ne anlama geldiğini bilmez o kelimelerin kişi kendinden bilir işi derler.Öncelikle herkese iyi geceler, ara ara girer konuları okurdum ilgimi çeken ama kendim yazacağım hiç aklıma gelmezdi cevap veren herkesten Allah razı olsun. Ben 3 ay önce kendi rızamla severek evlendim ve ilk evliliğim, eşimin başından daha önce bir evlilik geçmiş boşanalıda 2 sene olmuş. Eski eşini hiç görmedim tanımam sır gibi bir kadın, eşimin 11 yaşında bir kızı var ama oldukça iri ve olgun yani çocuk gibi değil görüntüsü yeni nesilin zaten. 27 yaşındayım bende. Bunları fikir olsun diye anlatıyorum çok uzattım ama. Bu forumda okumuştum eşlerinin eski eşlerini çocuklar vasıtasıyla tanıyanları ama ben tanımıyorum kadını çünkü kötü ayrılmışlar ve hiç görüşmüyorlar kızı için bile. Ben kızıyla ilk tanıştığımda çok kötü iğrenerek baktı bana doldurulmuş gibiydi, sonra sonra hediyeler aramalar gezmeler derken biraz normalleşti davranışları. Şimdi bu kız halasında kalıyor bazende babaannede çünkü onlar aynı ildeler. Biz farklı bi ildeyiz eşimle ve ben tanıştığımda da bu şekildeydi durum. Biz nişanlıyken geçen yaz getirdi kızını eşim yaşadığımız ile ve bir ay görme şansım oldu sürekli üstünlük savaşı nişanda alınan hediyeleri kıskanmak, kıskançlıklar böyle geçti o süreç açıkçası bende çocuk deyip umursamadım. Şimdi öz annesi ailesiyle yaşıyor ve ailesi çocuğunu istemediği için alamıyormuş yanına o yüzden hala babaanneyle kalıyormuş kız. Ama annesi babası sağken bu şekilde kalması ne kadar doğru bilmiyorum vicdanen rahat değilim. Bende çalışıyorum 19:00 eve geliyorum. Bu kız geldiğinde nasıl yönetebilirim bilmiyorum kendim dahi çocuk yapmayı düşünmüyorum ama eşimin onu evimizde istediğini ve üzüldüğünü biliyorum ve kıyamıyorum eşime. Çocuğa bişey hissetmiyorum nefsime ağır geliyo kadınlık içgüdüsü işte sevemiyorum açıkçası. Küçük olsa belki ama koca kız ve açıkçası biraz sinsi ve çıkarcı. Onu eve getirirsem pişman olurmuyum bana ağır gelirmi sonuçta ben doğurmadım onu ve böyle bir sözde vermedim üniversite ev iş derken hep yanlız yaşadım eşime bile zor alıştım çocuklu evde kalabilirmiyim bilmiyorum. Ne gibi zorluklar yaşarım benim durumumda olanlar yorum yaparsa çok sevinirim. Artı olarakta ailem onun annesi sağ sanamı düştü bakmak genceciksin sana yıkmaya çalışıyo uyanık kadın kendini kullandırma diyor ve hırsıma yenik düşüyorum gerçekten enayimiyim diye, bir yandanda eşimin kolu kanadı kırık bu şekilde biliyorum. Kimin bakması daha doğru haftaiçi haftasonu yada nasıl olmalı doğru olan nedir yorumlarınızı yazarsanız çok sevinirim, eleştiri mükemmeliyete getirirmiş hepinize teşekkürlersaygılar
Konudan bağımsız yazıyorum. Küçükken kardeşlerim, kuzenlerim vs sinsilik yapardı. Gülerek anlatırız birbirimize. 3,5 yaşında sinsilik yapıldığını hatırlıyorum ki siz 10 yaşında yapılmayacağını iddia ediyorsunuz.Kızım 10 yaşında ve sinsi çıkarcı dediğiniz an beynimden vuruldum çocuk daha ne anlama geldiğini bilmez o kelimelerin kişi kendinden bilir işi derler.
Çocuğun sizle yaşaması çok saglikli olmayacak bu kesin.Ama vicdan yapıyorum demişsiniz kusura bakmayın 11 yaşındaki çocuğa sinsi diyen birinin vicdanini sorgularim ben!
O konunun buralara geldiğini bilmiyordum. İlgilenmiyordum artık konuyla çünkü. O konuya dönüp okusam mı napsam? Ekşın olmuş resmenDilek'in konusu vardi ya. 13 yasindaki çocuğa babaanne bakiyordu. Bunlari basina kalacak diye ağlıyordu. Linç edildi. En son dedi ki herkes am*ndan çıkardığı çocuğa bakacak. Ben bu adamı boşattım. Çocuğunu da sevmiyor. Kudurun falan.Mune geldi üyeliği kapattı. Bu yine gelir, siz de bulursunuz dedi ve ablam star olduğu için yanılmadı dilek geldi.
Konu kapatıldığı için alıntılama yapamıyorum. Ama bunun daha beterlerini söyledi.O konunun buralara geldiğini bilmiyordum. İlgilenmiyordum artık konuyla çünkü. O konuya dönüp okusam mı napsam? Ekşın olmuş resmen
Sürekli aynı konu mı ben mi dejavu yaşıyorummHoşgeldin Dilek
Bence aynı komuyu açmaya devam edin, her seferinde konuyu yumuşatmaya çalışıtken kalbinize merhamet iniverebilirÖncelikle herkese iyi geceler, ara ara girer konuları okurdum ilgimi çeken ama kendim yazacağım hiç aklıma gelmezdi cevap veren herkesten Allah razı olsun. Ben 3 ay önce kendi rızamla severek evlendim ve ilk evliliğim, eşimin başından daha önce bir evlilik geçmiş boşanalıda 2 sene olmuş. Eski eşini hiç görmedim tanımam sır gibi bir kadın, eşimin 11 yaşında bir kızı var ama oldukça iri ve olgun yani çocuk gibi değil görüntüsü yeni nesilin zaten. 27 yaşındayım bende. Bunları fikir olsun diye anlatıyorum çok uzattım ama. Bu forumda okumuştum eşlerinin eski eşlerini çocuklar vasıtasıyla tanıyanları ama ben tanımıyorum kadını çünkü kötü ayrılmışlar ve hiç görüşmüyorlar kızı için bile. Ben kızıyla ilk tanıştığımda çok kötü iğrenerek baktı bana doldurulmuş gibiydi, sonra sonra hediyeler aramalar gezmeler derken biraz normalleşti davranışları. Şimdi bu kız halasında kalıyor bazende babaannede çünkü onlar aynı ildeler. Biz farklı bi ildeyiz eşimle ve ben tanıştığımda da bu şekildeydi durum. Biz nişanlıyken geçen yaz getirdi kızını eşim yaşadığımız ile ve bir ay görme şansım oldu sürekli üstünlük savaşı nişanda alınan hediyeleri kıskanmak, kıskançlıklar böyle geçti o süreç açıkçası bende çocuk deyip umursamadım. Şimdi öz annesi ailesiyle yaşıyor ve ailesi çocuğunu istemediği için alamıyormuş yanına o yüzden hala babaanneyle kalıyormuş kız. Ama annesi babası sağken bu şekilde kalması ne kadar doğru bilmiyorum vicdanen rahat değilim. Bende çalışıyorum 19:00 eve geliyorum. Bu kız geldiğinde nasıl yönetebilirim bilmiyorum kendim dahi çocuk yapmayı düşünmüyorum ama eşimin onu evimizde istediğini ve üzüldüğünü biliyorum ve kıyamıyorum eşime. Çocuğa bişey hissetmiyorum nefsime ağır geliyo kadınlık içgüdüsü işte sevemiyorum açıkçası. Küçük olsa belki ama koca kız ve açıkçası biraz sinsi ve çıkarcı. Onu eve getirirsem pişman olurmuyum bana ağır gelirmi sonuçta ben doğurmadım onu ve böyle bir sözde vermedim üniversite ev iş derken hep yanlız yaşadım eşime bile zor alıştım çocuklu evde kalabilirmiyim bilmiyorum. Ne gibi zorluklar yaşarım benim durumumda olanlar yorum yaparsa çok sevinirim. Artı olarakta ailem onun annesi sağ sanamı düştü bakmak genceciksin sana yıkmaya çalışıyo uyanık kadın kendini kullandırma diyor ve hırsıma yenik düşüyorum gerçekten enayimiyim diye, bir yandanda eşimin kolu kanadı kırık bu şekilde biliyorum. Kimin bakması daha doğru haftaiçi haftasonu yada nasıl olmalı doğru olan nedir yorumlarınızı yazarsanız çok sevinirim, eleştiri mükemmeliyete getirirmiş hepinize teşekkürlersaygılar
O kadar takıntılı ki aynı evde yaşasa çocuğa bir şey yapar diye korkuyorumKaçtır aynı aptal konu, konu sahibesi gerçekten problemli bir insanÇocuğu Allah tez zamanda bu manyağın elinden bir şekilde kurtarır inşallah
Tek soru neden ?Öncelikle herkese iyi geceler, ara ara girer konuları okurdum ilgimi çeken ama kendim yazacağım hiç aklıma gelmezdi cevap veren herkesten Allah razı olsun. Ben 3 ay önce kendi rızamla severek evlendim ve ilk evliliğim, eşimin başından daha önce bir evlilik geçmiş boşanalıda 2 sene olmuş. Eski eşini hiç görmedim tanımam sır gibi bir kadın, eşimin 11 yaşında bir kızı var ama oldukça iri ve olgun yani çocuk gibi değil görüntüsü yeni nesilin zaten. 27 yaşındayım bende. Bunları fikir olsun diye anlatıyorum çok uzattım ama. Bu forumda okumuştum eşlerinin eski eşlerini çocuklar vasıtasıyla tanıyanları ama ben tanımıyorum kadını çünkü kötü ayrılmışlar ve hiç görüşmüyorlar kızı için bile. Ben kızıyla ilk tanıştığımda çok kötü iğrenerek baktı bana doldurulmuş gibiydi, sonra sonra hediyeler aramalar gezmeler derken biraz normalleşti davranışları. Şimdi bu kız halasında kalıyor bazende babaannede çünkü onlar aynı ildeler. Biz farklı bi ildeyiz eşimle ve ben tanıştığımda da bu şekildeydi durum. Biz nişanlıyken geçen yaz getirdi kızını eşim yaşadığımız ile ve bir ay görme şansım oldu sürekli üstünlük savaşı nişanda alınan hediyeleri kıskanmak, kıskançlıklar böyle geçti o süreç açıkçası bende çocuk deyip umursamadım. Şimdi öz annesi ailesiyle yaşıyor ve ailesi çocuğunu istemediği için alamıyormuş yanına o yüzden hala babaanneyle kalıyormuş kız. Ama annesi babası sağken bu şekilde kalması ne kadar doğru bilmiyorum vicdanen rahat değilim. Bende çalışıyorum 19:00 eve geliyorum. Bu kız geldiğinde nasıl yönetebilirim bilmiyorum kendim dahi çocuk yapmayı düşünmüyorum ama eşimin onu evimizde istediğini ve üzüldüğünü biliyorum ve kıyamıyorum eşime. Çocuğa bişey hissetmiyorum nefsime ağır geliyo kadınlık içgüdüsü işte sevemiyorum açıkçası. Küçük olsa belki ama koca kız ve açıkçası biraz sinsi ve çıkarcı. Onu eve getirirsem pişman olurmuyum bana ağır gelirmi sonuçta ben doğurmadım onu ve böyle bir sözde vermedim üniversite ev iş derken hep yanlız yaşadım eşime bile zor alıştım çocuklu evde kalabilirmiyim bilmiyorum. Ne gibi zorluklar yaşarım benim durumumda olanlar yorum yaparsa çok sevinirim. Artı olarakta ailem onun annesi sağ sanamı düştü bakmak genceciksin sana yıkmaya çalışıyo uyanık kadın kendini kullandırma diyor ve hırsıma yenik düşüyorum gerçekten enayimiyim diye, bir yandanda eşimin kolu kanadı kırık bu şekilde biliyorum. Kimin bakması daha doğru haftaiçi haftasonu yada nasıl olmalı doğru olan nedir yorumlarınızı yazarsanız çok sevinirim, eleştiri mükemmeliyete getirirmiş hepinize teşekkürlersaygılar
O kadar takıntılı ki aynı evde yaşasa çocuğa bir şey yapar diye korkuyorum