Hiçbirinizi tanımıyorum ama anlattığım her derdimi dinliyorsunuz. Kendimi böyle mutsuz hissettiğim zamanlarda yazdıklarımı okuyup bir kaç satır yazdığnızda birileriyle sohbet etmiş gibi hissediyorum kendimi... Yine böyle bi sohbete ihtiyaç duyduğum gündeyim ve derdimi anlatacağım kimsem yok bu şehirde.. Telefonun ucunda çok arkadaşım var ama hiç kimse kimsenin derdini dinlemek istemiyor bu devirde hep kendi dertlerini anlatırlar benim derdim olunca kısa kesip dinlemek istemezler.... O yüzden hiç biriyle konuşmak istemiyorum hepsi sahte dost çünkü.... iyi ki sizler varsınız...
Benim derdime gelince.. Derdim hep aynı... Daha önce ki açtığım konulardan çok bi farkı yok aslında..... EŞİM... Aslında eşim demek gelmiyor içimden çünkü eşim dedğin insan adı üstünde eşin olmalı benzer olmalı kafa dengi olmalısın ama bizde hiç uyum yok maalesef. Evlenmeden önce uyumlu biri gibiydi ki öyle olmasa insan 27 yaşına kadar bekleyip neden evlensin değil mi?? 27 yıldır geç evlenmemin sebebi seçici oluşumun bedeli bu adam mıymış?? Maalesef.... Evlenmeden önce arayıp soran her dakka üstüme titreyen adam şimdi vurdum duymaz biri olup çıktı... Aynı ev de 1 gün içinde konuştuğumuz cümleleri hesap etsek inanın bi A4 kağıdını doldurmaz... Ve bu adam çoğunlukla evde... öğretmen olduğu için yaz boyu evdeydi. Şimdi okullar açılıyor ve ev yakın diye öğlen yemeğe bile geliyor uzun teneffüslerde geliyor.. 3 te evde oluyor... Benim için mi eve koşuyor hayır tabi ki de... Tv için... TV ile evli sanki... sürekli maç siyaset izliyor akşamları dizi sonra gece siyaset bültenleri ve gece 3 ten sonra uyuyor. sabah seminere gidiyordu 9 da gidip 12 de evde oluyordu gelince bi yatıyor akşam 4-5 e kadar... kalkınca annemlere gitmek istiyor orada yemek yiyip geliyoruz bi orada muhabbet ediyor başbaşa kendi evinde muhabbeti yok çünkü benle nedense sevmiyor muhabbeti. Oysa evlenmeden önce beni arayıp konuşmak için evde telefon çekmiyor diye dışarı bahçeye çıkıp arardı beni.... Hepsi koca bi yalanmış..... Evlenmeden önce gezmelerimiz konuşmalarımız hepsi yalanmış.... Benim bu şehirde anne babam ve eşimden başka kimsem yok.. Hiçbir arkadaşım yok şöyle bunalınca dışarı çıkabileceğim.. Eşim desen hiç dışarı çıkıp gezmeyi sevmez.... Onun derdi tv.... İnanın Ağustosta 1 yıl oldu evleneli ve 1 yıldır buradayım hiç hususi gezelim diye bi yere sırf hava almak için çıkmadım. hep annemler ile çıktık ya da işimiz vardır alışveriş falan... Hiç başbaşa çıkmadık. İnsan bunalıyor. Evlenmeden önce çalışıyordum buraya gelince evlenip gelince çıktım ve tekrar iş bakamadım ve kaza ile hamile kaldım eşimin erken boşalma rahatsızlığı var o yüzden daha doğrusu ona kaç kez tedavi ol dedim. hiç umrunda değil.... Ben zaten ilişkiye girmenin ne olduğunu bile tam bilmiyorum yani tam birleşme olmadan hamile kaldım... Üstelik adetimin bittiği gündü. Yumurtlama günelrimde de değildi... Hamile kaldım diye de iş bakmadım. Yani ne bi muhhabbet var evliliğimde ne gezip hava alma var ne mutlu bi cinsellik.... Ot gibi bi hayatım var.... Mutsuzluğun dibinde yaşıyorum.... Yine de iyi taraflarından bakmaya çalışıyorum kötü yanalırnı görmezden gelip iyi taraflarını düşünüyorum hep... Mesela 13 Ağustos evlilik yıl dönümümüzdü sadece ağzı ile kutladı ve hiç özel bir şey yapmadık o günde. Tamam ağzı ile kutlama da yeter ama insan ilk olunca biraz farklı olsun istiyor ve o istese durumumuz kötü dese ben evde güzel bi sofra da kurarım öyle güzel bi sofra kurarım ki müzik eşliğinde de kutlarız ama inanın öyle bir şey hiç istemez çünkü hazırladığım sofraya mana bulur neden böyle gereksiz şeyleri yaptın neden gereksiz bulaşık çıkardın der. Müziği zaten hiç sevmez kapat der.. Bunları hep evlendikten sonra farkettim.... işte böyle biri olduğunu evlenince görüp tanıdım tabi iş işten geçti.... işte zaten tüm gün tüm ay tüm yıl evdeyim bu duvarı cm cm ezberledim yeterince sıkıldım artık ama o istese evdede bi ortam yaparım ama hoşlanmaz ki.... Böyle günleri bahane edip bari hiç olmazsa böyle günlerde dışarı çıksak başbaşa ama çıkmıyor çıkarmıyor... Bunaldım artık.. Bundan 3 ay önce kriz geçirdim evde durmaktan üsütünü parçaladım eşimin fenalık geçirdim nasıl yaptım aklım almıyor normalde saldırgan biri değilim ama sanırım sürekli evde durmaktan kafayı yedim. Yine öyle kafayı yeme derecesine geldim sanırım üstelik bebeğm var onun etkilenmesini istemiyorum... Bir kaç kez boşanmak istediğimi söyledim hemen değişmeye çalışıyor isteğim şeyleri yapmaya çalışıyor boşanmaktan ödü kopuyor... Geçenlerde yine boşanma konusunu gündeme getirdim. Ben bu şekilde mutlu değilim dedim hemen tv yi kapatıp benle ilgilenmeye çalışıyor üstüme titrer gibi oluyor tıpkı evlenmeden önce ki haline geri dönüyor. Bu cumartesi istanbula gidelim (İstanbul bize çok yakın) evlilik yıl dönümümüzü kutlayalım geçti ama olsun kutlarız gene dedi.. Bende sen şimdi böyle konuşuyorsun ama ben biliyorum bi terslik çıkar yine gitmeyiz dedim yok söz dedi... İşte bu sözü bana çarşamba günü vermişti ve cumartesi oldu. Bende bi heyecan dışarı çıkacağız diye nasıl seviniyorum sanki kafeste ki kuş gibi. Gece bile ilk kez huzurlu uyudum. sabah uyandım karnımda sancı kramp var iyileşsin diye dua ediyorum Allah a... Sancılı halimle kalktım ne kadar iş varsa yaptım. camaşırları katladım kahvaltıya hazırladım yaptık. sonra dedim kaç gibi çıkacağız diye... Bana demesin mi acaba yarın mi gitsek hem babanda bizimle gelir dedi... yarın kurbanlık alacak babamlar bizimle istanbula niye gelsin ki hem gelecek olsalar bile başbaşa niye gitmiyoruz çok kötü oldum öyle deyince ses etmedim gittim kapandım yatak odasına ağladım halime zavallı oluşuma ağladım. Nasıl böyle biriyle evlendiğime.... Kapıyı çaldı açmadım hala tv izliyor. Bende size yazıyorum hem ağlıyorum hem yazıyorum.....