Bak, o adamdan bir halt olmaz. Adam bile diyesim gelmiyor da neyse.
Sen onun için bitirilmemiş bir projesin. Korkaklığının, çaresizliğinin ve beceriksizliğinin kanıtısın. Zamanında göze alamadığı ama içinde kalmış hevessin. Sen onun için bir meydan okumasın. Elde ettiği an, biteceksin onun için. Bu çok belli.
Dürüst olmak gerekirse karısına zerre acımadım. Madem bile bile aranıza girdi, o zaman aynısını yaşamayı hak etmiş. Ama şimdi durum farklı, o adamın çocukları var. O çocukların günahını alamazsın. Her şey para değil, nafakasını ödese de baba sevgisinden mahrum kalacaklar. Bu adamdan zaten baba olmaz ama eğer olur da onunla bir ilişkiye başlarsan, kendini o çocukların mutsuzluğundan sorumlu hissetmeyecek misin?
Böyle bir rezilliğin içinde olmayı kendine yakıştırıyor musun?
Sen de aşık değilsin bu adama kabul et.. Bize masal anlatma. Seninki de o kadına meydan okuma. Sen geldin, aldın elimden ama bak eşşek gibi döndü bana, şimdi senin canın yansın diyorsun içten içe. Hissettiğin kibri ve galibiyeti aşkla karıştırıyorsun.
Sen aşık olsan, sırf o çocukların hatrına, bu adamın yüzüne bakmazdın. Gerçekten sevsen, benim yüzümden çocuklarından mahrum kalmasın der, evine, ailesine gitmesini isterdin. O adamı gerçekten sevsen, başka bir adamla birlikte olamazdın, uyuyamazdın..
Yapma kendine bunu, hayal aleminden çık. Eşini aldatma, kandırma, yazık etme. Olur da böyle bir hata yaparsan, en büyük pişmanlığın eşini kaybetmen olacak.