5 yıl süren üniversitenin ilk yıllarında başlayan bir ilişkim oldu. Ankara da geçen doludizgin yıllarda masal gibi bir ilişki yaşadım.Çok sevdim çok sevildim her şeyin ilkini birlikte yaşadık. Ailevi sorunları okulu bitirme derdi askerlik her derdine sevincine ortak oldum.Bilenler bilir 7. caddenin tüm cafeleri, anılarımızla dolu. Bazen kavga da ederdik tabi çok kıskançtı. Dekoltemi, makyajımı hatta ojemin rengini bile kıskanırdı. Bende onu kıskanırdım, çapkınlık genlerinde vardı ama duysam terk edeceğimi bildiği için yapmazdı.Ailesiyle görüşürdüm sık sık babası beni bir başka severdi. Annesiyle arkadaş gibiydik. Her şey çok güzeldi. Askerlik dönüşü evlilik planları yapıyorduk. Ama birden ona bişeyler oldu. Beni aldattı hemde demediği lafı bırakmadığı bi kızla.Beni gözünden kıskanan adam geçmişi oldukça kalabalık çok rahat bir kızla beni aldattı. Bunu duyunca hemen ayrıldım. Annesi aradı kızı hiç istemiyoruz, sen bir an önce gel dedi. Ben ise beni aldatan bir adamın peşinden asla gitmeyecek kadar gururluydum.Çok zor günler geçirdim ama zamanla alıştım kabullendim beni aldattığı kızla bir yıl sonra evlendi. Hiç bişe yapmadım, içimde kalanları bile söylemeyip sustum.Biraz zaman sonra hayatıma harika bir adam girdi bütün acılarımı geçirmeye çalıştı. Tüm geçmişimi bilmesine rağmen yanındayım birlikte atlatıcaz dedi. Evlenmek gibi bir niyetim yokken beni ikna etti. Sonunda nişanlandık.İlk aşkımı unuttuğumu bile sandım bir süre ta ki o gelene kadar. Bir gün hiç birşey yokken beni bulması imkansızken beni buldu.Kapıma geldiği o gece içimdekileri söylemek için aldım onu içeri.Hesap sordum önce. Neden dedim? Nasıl yaptın bunu bize dedim. Başladı anlatmaya korktum dedi. Senden, güzelliğinden, mesleğinden, ailenden, kalitenden korktum. Sana yetememekten, ailenin beklentilerini karşılayamamaktan korktum ve kaçtım.Senin gibi beklentileri olmayan, daha basit daha eğitimsiz, daha çirkin biriyle evlenirsem daha mutlu olurum sandım dedi. Seni kıskanmaktan, zekandan korktum dedi. E şimdi niye burdasın dedim? Seni geri istiyorum, karım hamile o çoçuğu bile istemiyorum dedi. Ama nişanlıyım dedim ben de evliyim deyip yüzüğünü çıkarıp koydu önüme sen de çıkar yeniden başlayalım dedi. Çocuk olunca dayanamadım..Yapamadım hayır dedim güzel bir gecenin sabahında arkasından bakarak uğurladım karısının yanına. Ama o vazgeçmedi aradı şarkılar dinletti hediyeler gönderdi ikna etmek için elinden geleni yaptı. Aklım karışmasın diye evlendim hemen. Ama sanırım hata yaptım, muhteşem bi adamla evliyim ama ilk aşkımı hiç unutamadım. Hala yalvarıyor ara ara telefonla konuşuruyoruz. Eşimle boşanmanın eşiğine geldik onun çoukları var ama maddi durumu iyi çocuklarının nafakasını fazlasıyla verir. Hala mutluluk şansımız olabilir mi? O çocuklar mutsuz evde büyüyeceklerine mutlu bir babanın çocukları olabilir mi? Hiç saygı kalmamış evliliklerinde karısını defalarca aldatmış, hamileyken hem de. Karısı her şeyi biliyo ama hırs yapmış iyice bırakmaz yani.. Hiç saygı duymadığı bir karısı var. Bende onu hiç unutamadım. Sanırım DÖNÜCEM ONA, HER ŞEYİ GÖZE ALICAM...