Emin olun bundan 10 yıl sonra bile değil 5 yıl sonra çocuklarınızın aklında yedikleri güzel yemek, mis gibi kokan ev değil annesinin onlara ne kadar sevgiyle yaklaştığı aklında kalacak.Son cümleniz çok etkiledi beni çocuklarım da böyle düşünürse diye ilk defa bu duyguya kapıldım şu an. Evet hiç bişey yetişmiyor diye ben de sinirli oluyorum ve çocuğuma kızdığımda oluyor sonra vicdan azabı çekiyorum
Öyle değildi de öyle bir hale geldi eve geç gelince beklentim azala azala umudu kestim ondan
Sürekli dağınıktı artık ben bunaldım yapayım dedim baktım altından kalkamıyorum
Düşünse de bazen yani benimle eşdeğerde değil. Napalım sürekli kavga mı edelim bilmiyorum ki? ediyorum da sonuçsuz bi kavga ve çocuğum da görüyor artık tartışmaktan çok kendi haline bıraktım. Onlar üzülmesin diyehayata baksinirden gülüyorum adam keyfine bakıyor sporuna gidiyor rahat rahat takılıyor ama eminim sen tuvalete bile vakit ayıramıyorsundur . böyle her şeye yetişmeye çalışırsan hem yorulur hem yaşlanırsın bazı yükleri de eşine at. düşündükçe sinirim bozuluyor
Bi ara bıraktım daha doğrusu yetişemediğim için bıraktım bişey yapmadım davetsiz misafir geldi biz yine papaz olduk işte ev düzenli olsaydı da biri arayınca rahatça gelin derdik diye bana söylendi o yüzden beni hiç anladığı yok umudum yok yani ben de benim gibi olan belki vardır diye yazdım buraya
Bizim ilk bebekte öyleydi. Ben uyumadan o uyumazdı şimdi ise uyuyor ben hep bebeğin yanındayım gece emziyorum falan o uyuyor bazen çok ağlarsa ben de sinirlenirsem kalkıyor falan ama onun dışında uyuyor bakıyor süt veriyorum uyuyor.Eskiden bensiz uyumazdı şimdi uyuyor benden öncekııııııızzzzz ben konu sahibi değilim
Çalışsan da duyuyorsun erkek erkektir bence karakter meselesi
Memurum 2 çocuğum var 3. Ye hamileyim DGS ye çalışmaya başlamıştım ama hamilelikle olmuyor.Suan aşırı bulantılarım var çocukların temizligi evin isi var.Oglum 2. Sınıfa gidiyor ödevleri var.Hergun üstü başı beslenmesi var.Birgun işten çıktım hızlı hızlı eve geliyordum bir durdum .Ağlamaya başladım.Ama böyle hıçkıra hıçkıra sonra sakinlestim eve gittim yine herşeye yetişmeye çalıştım.Esim bana yardım eder ama cidden becerikli bir adam değil ütüyü yapar tuvaleti hep o yıkar balkonu yıkar camları siler ama geri kalanı beceremiyor.Hersey o kadar fazla ki sabah 5.30da kalkıyorum ve akşam 10a kadar hep ayaktayım.Bazen haftasonu bitip işe gidince ohh dinlendim sonunda diyorum.Hic bir şeye yetişemiyorum.Bazen kendimi yetersiz hissedip ağlıyorum sonra ne kadar dolu bir hayatım var ben muhteşem bı kadinim deyip gurur duyuyorum.Kimse yetisemiyor kısacası ve bence bunun tıkır tıkır yürümesini sağlayacak bir sistem yok.Herturlu birşeyleri yaparken diğerlerini feda ediyorsun.Yapabildigin kadarını yap kendini yıpratma bu yillar bir daha gelmezEvli,çalışan, açıköğretim okuyan 2 çocuk annesiyim. Büyüğü 5 yaşında küçüğü 1 yaşında iki çocuğum var. Açıköğretimde son senem ama sınavlar var çalışamıyorum ev işlerimi yetiştiremiyorum aynı zamanda memurum çalışıyorum hiç bişeye yetişemiyorum. Psikolojim bozuldu artık evi temiz tutsam çocuklar aksıyor çocukları halletsem ev aksıyor ikisini bir arada yapsam gece 3 gibi işlerimin bir kısmını bitirebiliyorum sonra sabah da işte performansım düşüyor çoğu zaman işe geç kalıyorum böyle olunca da. Hafta sonu temizlikçi tutsam fayda etmiyor yani bi nebze çünkü benim evin toparlanmasına ihtiyacım var daha çok çünkü sürekli dağınık oluyor 5 dk içerisinde karman çorman ev nasıl yetiştireceğim bilmiyorum. Bir yardımcı tutmayı bile düşündüm günlük işte evi toparlasın yemeğimi yapsın en azından işten gelince bi çocuklarımla ilgilenirim biraz ders çalışırım bölümü bitirmek için falan çünkü vizelere az kaldı ama yol çalışamıyorum hiç bişey yapamıyorum. Yardımcı günlük olarak bulmak sıkıntı zaten eşim de sıcak bakmıyor bu konuya yani o da yardım ediyor ama sınırlı sonuçta akşam sporuna gidiyor kendi işine bakıyor az çok ama ben hiç bişeye ne yetişebiliyorum ne bişey özellikle bebeğim enerjimi bitiriyor çok zorlanıyorum benim gibi olupta hayatını yola sokan kolaylaştıran var mıdır acaba çünkü atık kafayı yicem !!!
Aynen. Onu diyen erkek bunu da diyor işte. Kadın yine çalışıp bir sürü iş yapıyor. Yine evdeki iş beğenilmiyor. Yine yardımcı falan yok diyip elini ev işine sürmüyor.
Cocuklarinizla gecireceginiz bu zamanlar tekrar geri gelmeyecek ama omur boyu ev temizleme imkaniniz olacak o yuzden birakin daginik kalsin en temel olanlari yapin silin supurun hemen toz alin cok girmeden fazla zamaninizi almaz zaten, ama her seye yetismeye calismayin cunku gerek yok, oldugu kadar yapin.
cuma cumartesi çamaşır yıkama pazar çamaşır toplama katlama. Ütü eşimde. Haftalık alışveriş öncesi dolaba bakma sağını solunu toparlama silme, yeni alınanları dizme oldu bitti. Çarşaf değiştirme olsun, cam silme, fırın silme vs ince temizlik yardımcı ablada. Bende bu kadarEvet o açıdan hiç düşünmemiştim çocuklar için bu önemli. Evet bişey yapacağım zaman neden bana haber vermedin diyorÖnce siz mutlu olun siz rahatlayın, şu yorgun bezgin halinizin çocuğa faydası yok. O çocuğun karnı doyar, ödevleri yaptırılır, onunla vakit geçirilir ama annesinin onun uğruna kendini tükettiğini bilmesi onu hiç iyi hissettirmeyecek. Bir ömür bu yükle yaşayacak. O kocanızın da her alanda fikrini almayıverin, o kendi işlerinde sizin fikrinizi dikkate alıyor gibi durmuyor. İki işe elini atıp yeterince yardım ettiğini düşünüyormuş ya, siz de maaşınızdan eve kuş kadar bir fayda sağlayıp kendinizi ona yeterince yardımcı oluyor gibi düşünebilirsiniz.Bozun şunun rahatını biraz, keyfi fazla yerinde.
Haklısınız ama bazen konuşmam çare olmuyor olsa bile bi bakıyorsunuz ki yine işler size kalmış her anlamda
Bi düzen oturtmuşsunuz siz ne güzel. Böyle şeyleri okuyunca rahatlıyorum peki her gün mü yardımcı geliyor yoksa haftada bir mi?Ev işlerini tamamlamaya olan inancınızı değiştirmelisiniz diye düşünüyorum. Eve geliyorum yemek yapıyorum, geç geldiğim bir gün ise eşim ve oğlum dışarda halledip eve dönüyor, evde beraber bulaşık makinası boşaltma dizme yapıyoruz. Oğlum ortalığı dağıtıyor, yatarken ayak altındakileri topluyorum, gece yatmadan önce elimimi yüzümü yıkamadan tuvalete domestos döküp el yüz diş bitince sifonu çekiyorum bence bitiyor. Yemek yenilen ve vakit geçirilen salon ve mutfağa gün içinde robot süpürgeyi salıyorum. Ben başka iş yapmıyorum arkadaşlar. Siz neler yapıyorsunuz öyle
Sizin için de zormuş. Ben de çok ağladım insan kendini suçluyor bir yerde açıyor kendine daha doğrusu. Bu tempo hiç bitmeyecek ve eşin anlayışlı olması önemli benimki böyle düzenli bişey yapsa o bile benim için bi nefes olurdu omzumdan bi yük kalkardı büyük bi yük bi de
Ah eşim yapsa da ertesi gün söylenir bu canımı yakan bişey ve artık evimiz sürekli dağınık diye ben başladım kendim tek yapmaya bişeyleri yani bazen davetsiz misafir oluyor bişey oluyor ben utanıyorum artık gelenlerden tamam iki çocuğum var kim ne derse desin ama artık yapmam gerek diye düşünüyorum çevremde görüyorum hem çalışıyorlar hem 2-3 çocukları var evlerine aniden gitsek bile çok temiz yani müsaitlik durumunu sormadan gitmem ben kimseye çünkü ben de sevmem ev hali sonuçta ama 1 saat önce falan sorarım müsaitsen diye gittiğinde pırıl pırıl ev görünce ben niye yapmıyorum diyorum şartlarımız aynı ama niye olmuyor
