Arkadaşlar, ben yaklaşık 5 sene önce boşandım. Eşimle mantık evliliği yapmıştık ama yürümedi maalesef. Severek ayrılmadık. Yani boşandığımda eşime karşı içimde bir şey yoktu zaten. Yürümemesinde biraz o suçlu biraz ben. Hatalarımı görebiliyorum aradan 5 sene geçince. Tekrar dönüşü de yok her ikimiz için de. Yani şimdiden eski eşine dönmek niyeti vb. soracak olanlara cevabımdır. Bu yol hem benim açımdan hem onun açısından kapalı. Çünkü istemiyorum o da istemiyor. ildiğim kadarı ile hayatında da biri var zaten. O kişi hakkında tek düşüncem kızımı sevsin, kızımı üzmesin. Mutlu olsun.
Olay şu ki, maalesef beceremedim psikolojisi içindeyim. Her evlilikte sorunlar var biliyorum ama ben yürütemedim diyorum. Hem güçlü kadını oynuyorum hem de için için evli ve mutlulara imreniyorum.
Boşanan bayanların hayatı kötü diye düşünmeyin. Saat sıkıntım yok, evde yemek var yok sıkıntım yok. Ev temiz düzenli dağınık derdim yok. Kızımla ben küçük bir dünya kurduk, mutlu mutlu yaşıyoruz. Babası gayet ilgili. Her hafta içi hafta sonları alır mutlaka. Gezer tozar eğlenirler. Bu zamanlarda da ben kafa dinlerim alışveriş yaparım. Film izlerim. Arkadaşlarımla buluşurum. Evim arabam var maaşım iyi. Kendimce güzelim, bakımlıyım. Bıcır bıcırım. Yani bir erkek sohbetimden hoşlanır. Sıkmam onları. (annem babam başka şehirde)
Uzattım biliyorum ama bunların üzerine inşa edeceğim bazı şeyleri.
Hayatıma bu sürede birini almadım. Buna ne ihtiyacım oldu ne de imkanım. Evet ben de isyitorum birisi olsun. Deli gibi seveyim, beni çok sevsin. Gecenin bir yarısı arayıp hatırımı sorsun. Gün içinde sıcak bir mesaj. Herşeyi geçtim baş başa verip fikir sorayım, fikir alayım. Yani bana destek olsun. Ben de ona öyle.
Ama gel gör ki nerede nasıl tanışılır bilmiyorum. İş yerinde bile boşandığımı bilmeyenler çoğunlukta. yeni yeni bayanlar duyuyor. Diğerleri evliyim biliyor. Zaten iş yerinde herkes evli.
Bulsam bile hayatıma alır mıyım, dağınık mı toplu mu bunları düşünüyorum. çorabını çıkarır atar mı? dişlerini fırçalar mı? sürekli uyumayı mı ister? ne bileyim bir sürü şey.
İstiyorum ki arada buluşalım sinemaya gidelim. çünkü ben bir anneyim. zamanında evde olmam lazım. kızım her şeyden önemli. belki 1-2 gün tatil yaparız ama gerisi olmasın. evlenmeyelim aynı evi paylaşmayalım. ama çok sevelim. kızım büyüyor. ergenlikte vb kızımı kısıtlamak istemem. heryer sapık dolu. ve işin garibi öyle becerikliler ki bu sapıklar ancak çocuklarda yaralar açtıktan sonra farkedilebilenler var. korkuyorum açıkçası. ayrıca kızımı kıskanmasını istemem yani kızımla arama girmesin. ben iki tarafı da idare ederim diye düşünüyorum.
Çok mu çelişiyorum. Benim gibi ikilemde olan var mı? hem hayatında birini isteyip hem de belli mesafede durmasını? ne yapmak lazım? Bazen çok yalnız hissediyorum bu kadar dolu bir hayat yaşamama rağmen.
evlilik olmasin. sizde haklisiniz, cunku erkekler evlenince sorumsuz cocuk gibi birsey oluyorlar. birde sanirim insan o heyecanlari ariyor. bi msjla kalbin carpsin, gordugunde icin bi hos olsun vs vs vs..evlilikte bu cogu zaman kisa surede bitiyor...bosanmis olmak tabiiki sknti degil ama cocuklu olmak daha zor. cocuklar icin yurutulen once evlilik var, bosa degil...cocuklar onemli. cocuklar var diye kendi kandinligimizi unutmamak gerek diyorum ama dedigin gibi nerde kiminle nasil taniscaksin? biraz ortamlara gir diycem..
