- 1 Haziran 2023
- 66
- 52
- 25
-
- Konu Sahibi timeless777
- #1
Herkese merhabalar,
Evlilik aşamasındaki her süreci annem bana zehir ediyor ve ne yapacağımı bilmiyorum. Temmuzda nikahımız var ve o zamana kadar bunu çözmek istiyorum. Bir ihtimal başka bir fikir bize iyi gelir diye buraya yazıyorum.
Ben 25 yaşındayım, babamı 6 yaşındayken kaybettik ve babamın vefatıyla birlikte anneannemlerin yan evine taşındık. Ben lise ve üniversite yıllarında hep yurtlarda kaldım, kendi isteğimle. Pandemi zamanından beri de evdeyim. Ve evimiz sürekli kalabalık, kişisel alanın asla olmadığı bir ev çünkü annem kalabalık evlerden hoşlanıyor.
Benim de 8 yıllık bir ilişkim var, ailelerimiz kültürel anlamda farklı olduğundan evlilik sürecimizde sorunlar yaşayacağımızdan her zaman korktum ama annemle olan tartışmalarımız, annemin bana her kavgamızda “kaç senedir birliktesiniz, onlar bile seni istemiyor” ve benzeri laf sokuşturmalarından dolayı, evlilik fikri cazip geldi, erkek tarafı da zaten istiyordu ve biz karar aldık evlenmek için.
Ben evlenme teklifi beklerken, her buluşmaya heyecanla hazırlanırken annem hep bana “çok beklersin, onlar salak mı seni alacak” gibi şeyler söylerdi, hep üzülürdüm ama anneme alışık olduğum için cevabını verip çıkardım evden.
Çok uzattım kusura bakmayın, biz nişanlanmaya karar verdik. Annem karşı tarafa karşı her zaman iyilik meleği oldu. “Bohça yapmayalım, masraf olmasın iki tarafa da, bizim bir beklentimiz yok hiçbirimiz şekilde” diye konuştu, altın konusunda asla ve asla hiçbir şey söylemedi. Ve onlar da zaten fazlasıyla altın aldılar. Ama nişana kadar annemle her kavgamızda “kayınvalidenin kolu altın dolu ama sana şu kadar bilezik aldılar” gibi asla düşüncesi dahilinde olmayan, sırf beni üzmek için böyle cümleler sarfetti. Nişanım elbisesi diye hiç istemediğim bir elbise aldırdı, eve geldim ağladım, kavga ettim. İnternetten sürekli elbise alıp iade ediyordum istediğimi bulabilmek için. Her elbiseye laf söyledi, hep hevesimi kırmaya çalıştı. En yakın arkadaşımın gelmesini istemediği için nişana gelmeyeceğini söyleyip duruyordu sürekli…
Nişanım yengemin evinde olacaktı, buna da annem karar verdi. Hazırlanmak için yengemlere giderken annemin de gelmesini istedim, kıyafetime yardımcı olur falan diye ama annem bizim eve kimse gelmeyeceği halde bizim evde dip köşe temizlik yapıyordu. Elbisemin yırtmacını biraz fazla kapattırdım diye kavga ettik, bana söylemediğini bırakmadı. Ben artık dolduğum için sinir krizi geçirdim nişan günü, anneme içimde ne varsa söyledim. O da zaten nişanıma gelmek istemediğini söyleyerek, evden ağlayarak çıkıp gitti. 20-25 dakika annemi aradık sokaklarda. Nişanıma sonradan geldi, davranışları değişmedi.
Mobilyaları nişanlımla seçtik, annelerimizi sonradan baksınlar diye çağırdık. Kayınvalidem sesini çıkarmazken annem sürekli eleştirdi. Annemi kayınvalidem sandılar, bana allah yardımcın olsun falan dediler. Upuzun yazdım ama tüm bu yaşananlar bana normal geliyor ve çok daha fazlası var…
Nişanlım ve ailesinin yanında her zaman nişanlımı tutar, her zaman ben ne dersem tam tersini savunur, beni kötüler. Hepimiz alışığız bu duruma. İlk başlarda çok korktum annem bana böyle davranıyor diye onlar da böyle davranma cesareti gösterir diye. Çok şükür bu tür sorunlar henüz yaşamadım.
Nişanlımın hali hazırda evi vardı, romanların çok olduğu bir mahallede olmasından dolayı (ki bizim evimiz de öyle bir yerde ve romanları seviyoruz ailecek), evin zemin kat olmasından dolayı (bizim şu an yaşadığımız ev de öyle
En son yaşanan şey de gelinlik bakarken yaşandı. Annemle daha önce gelinliklere çıkıp bakmıştım, beğendiğimiz modeller çok farklı olduğu için baş başa bakarken “anne karışma, zevkimiz aynı değil ve ben giyeceğim” diye çizgimi çizmiştim. O da karışmamıştı baş başayken. Sonra kayınvalidem, nişanlım, annemle birlikte gittik. Annem onların yanında yine beni tersledi, ne beğensem “bu açık, bunu beğenmedim” gibi sürekli hevesimi kırdı. Gelinlikçilerde kendi kendine pazarlık yapmaya çalıştı sürekli. Ben beğendiğim halde “bizim bütçemiz 20 bin, biz bunu alamayız” gibi saçma sapan yorumlarda bulundu. Böyle bir bütçe konuşulmadığı halde sırf erkek tarafının yanında olmak için böyle beni zor duruma soktu. Gelinlik deneten kızlar bana “bu nasıl kaynana, allah yardımcın olsun” gibi şeyler söyledi. Çok üzüldüm, çok sinirlendim. En son gelinlikçiden çıktıktan sonra annemle tartıştım kayınvalidemlerin yanında. En sonunda da konuşmayı bıraktım annemle, o da benle konuşmuyor. Güya kayınvalidem anneme “çok açık şeyler” deniyor dediği için kızıp öyle davranmış, ki alakası yok o öyle dediyse “benim kızım ne isterse o” demesi gerekmez miydi?
Bir de sonradan öğrendim kayınvalidemle nişanlıma bizim aileden daha önce evlenmiş kızların gelinliklerini göstermiş, “bunlardan birini isteyelim, masraf yapmaya gerek yok” vesaire demiş. Ben zaten erkek tarafını asla zorlamıyorum. Zorlayacak hiçbir isteğim olmadı. Ama çok stresliyim, mutsuzum. Ne yaşadığımı bilmiyorum ve en azından birisine anlatmaya ihtiyacım vardı, o yüzden yazdım. Çok uzun yazdım buraya kadar okuyan varsa
Evlilik aşamasındaki her süreci annem bana zehir ediyor ve ne yapacağımı bilmiyorum. Temmuzda nikahımız var ve o zamana kadar bunu çözmek istiyorum. Bir ihtimal başka bir fikir bize iyi gelir diye buraya yazıyorum.
Ben 25 yaşındayım, babamı 6 yaşındayken kaybettik ve babamın vefatıyla birlikte anneannemlerin yan evine taşındık. Ben lise ve üniversite yıllarında hep yurtlarda kaldım, kendi isteğimle. Pandemi zamanından beri de evdeyim. Ve evimiz sürekli kalabalık, kişisel alanın asla olmadığı bir ev çünkü annem kalabalık evlerden hoşlanıyor.
Benim de 8 yıllık bir ilişkim var, ailelerimiz kültürel anlamda farklı olduğundan evlilik sürecimizde sorunlar yaşayacağımızdan her zaman korktum ama annemle olan tartışmalarımız, annemin bana her kavgamızda “kaç senedir birliktesiniz, onlar bile seni istemiyor” ve benzeri laf sokuşturmalarından dolayı, evlilik fikri cazip geldi, erkek tarafı da zaten istiyordu ve biz karar aldık evlenmek için.
Ben evlenme teklifi beklerken, her buluşmaya heyecanla hazırlanırken annem hep bana “çok beklersin, onlar salak mı seni alacak” gibi şeyler söylerdi, hep üzülürdüm ama anneme alışık olduğum için cevabını verip çıkardım evden.
Çok uzattım kusura bakmayın, biz nişanlanmaya karar verdik. Annem karşı tarafa karşı her zaman iyilik meleği oldu. “Bohça yapmayalım, masraf olmasın iki tarafa da, bizim bir beklentimiz yok hiçbirimiz şekilde” diye konuştu, altın konusunda asla ve asla hiçbir şey söylemedi. Ve onlar da zaten fazlasıyla altın aldılar. Ama nişana kadar annemle her kavgamızda “kayınvalidenin kolu altın dolu ama sana şu kadar bilezik aldılar” gibi asla düşüncesi dahilinde olmayan, sırf beni üzmek için böyle cümleler sarfetti. Nişanım elbisesi diye hiç istemediğim bir elbise aldırdı, eve geldim ağladım, kavga ettim. İnternetten sürekli elbise alıp iade ediyordum istediğimi bulabilmek için. Her elbiseye laf söyledi, hep hevesimi kırmaya çalıştı. En yakın arkadaşımın gelmesini istemediği için nişana gelmeyeceğini söyleyip duruyordu sürekli…
Nişanım yengemin evinde olacaktı, buna da annem karar verdi. Hazırlanmak için yengemlere giderken annemin de gelmesini istedim, kıyafetime yardımcı olur falan diye ama annem bizim eve kimse gelmeyeceği halde bizim evde dip köşe temizlik yapıyordu. Elbisemin yırtmacını biraz fazla kapattırdım diye kavga ettik, bana söylemediğini bırakmadı. Ben artık dolduğum için sinir krizi geçirdim nişan günü, anneme içimde ne varsa söyledim. O da zaten nişanıma gelmek istemediğini söyleyerek, evden ağlayarak çıkıp gitti. 20-25 dakika annemi aradık sokaklarda. Nişanıma sonradan geldi, davranışları değişmedi.
Mobilyaları nişanlımla seçtik, annelerimizi sonradan baksınlar diye çağırdık. Kayınvalidem sesini çıkarmazken annem sürekli eleştirdi. Annemi kayınvalidem sandılar, bana allah yardımcın olsun falan dediler. Upuzun yazdım ama tüm bu yaşananlar bana normal geliyor ve çok daha fazlası var…
Nişanlım ve ailesinin yanında her zaman nişanlımı tutar, her zaman ben ne dersem tam tersini savunur, beni kötüler. Hepimiz alışığız bu duruma. İlk başlarda çok korktum annem bana böyle davranıyor diye onlar da böyle davranma cesareti gösterir diye. Çok şükür bu tür sorunlar henüz yaşamadım.
Nişanlımın hali hazırda evi vardı, romanların çok olduğu bir mahallede olmasından dolayı (ki bizim evimiz de öyle bir yerde ve romanları seviyoruz ailecek), evin zemin kat olmasından dolayı (bizim şu an yaşadığımız ev de öyle
En son yaşanan şey de gelinlik bakarken yaşandı. Annemle daha önce gelinliklere çıkıp bakmıştım, beğendiğimiz modeller çok farklı olduğu için baş başa bakarken “anne karışma, zevkimiz aynı değil ve ben giyeceğim” diye çizgimi çizmiştim. O da karışmamıştı baş başayken. Sonra kayınvalidem, nişanlım, annemle birlikte gittik. Annem onların yanında yine beni tersledi, ne beğensem “bu açık, bunu beğenmedim” gibi sürekli hevesimi kırdı. Gelinlikçilerde kendi kendine pazarlık yapmaya çalıştı sürekli. Ben beğendiğim halde “bizim bütçemiz 20 bin, biz bunu alamayız” gibi saçma sapan yorumlarda bulundu. Böyle bir bütçe konuşulmadığı halde sırf erkek tarafının yanında olmak için böyle beni zor duruma soktu. Gelinlik deneten kızlar bana “bu nasıl kaynana, allah yardımcın olsun” gibi şeyler söyledi. Çok üzüldüm, çok sinirlendim. En son gelinlikçiden çıktıktan sonra annemle tartıştım kayınvalidemlerin yanında. En sonunda da konuşmayı bıraktım annemle, o da benle konuşmuyor. Güya kayınvalidem anneme “çok açık şeyler” deniyor dediği için kızıp öyle davranmış, ki alakası yok o öyle dediyse “benim kızım ne isterse o” demesi gerekmez miydi?
Bir de sonradan öğrendim kayınvalidemle nişanlıma bizim aileden daha önce evlenmiş kızların gelinliklerini göstermiş, “bunlardan birini isteyelim, masraf yapmaya gerek yok” vesaire demiş. Ben zaten erkek tarafını asla zorlamıyorum. Zorlayacak hiçbir isteğim olmadı. Ama çok stresliyim, mutsuzum. Ne yaşadığımı bilmiyorum ve en azından birisine anlatmaya ihtiyacım vardı, o yüzden yazdım. Çok uzun yazdım buraya kadar okuyan varsa
Son düzenleme: