- 7 Temmuz 2018
- 2.879
- 5.790
- 158
- 32
Benı alıntılamıssn, bornozla ilgili hıcbısey yazmadım okumadım bile. Hayat evde bornozla dolasmak kadar basit değil.. mutlu evlilikte kıstas, evde bornozla dolasmak degıl.bunu tekrar söylüyorum. Yalnız yaşıyorum ona rağmen evde bornozla dolaşmıyorum. Sabah kalkar kalkmaz üstümü başımı değiştirir saçımı düzeltirim. İşe gidecrksem eğer yatağımı düzrltir örtüsünü örter öyle çıkarımannem öyle alıştırmış. Bende de alışkanlık oldu. Bu giyim kuşam ve bornoz olayına neden buladar takılıyor hanımlar hayret ediyorum. Diğer konularda katılıyorum ve saygı duyuyorum.
Bornoza takılmaniz tuhaf, çünkü orada anlatmaya çalıştığımı sey evin icinde rahatça dolaşabilmek. Istediğiniz kadar düzenli olun sac baş tarayın evde biri varken asla rahat olmayacaksiniz. Ama biz ne dersek diyelim belliki evleneceksiniz, ilerde buraya yazacaginiz konulari az cok tahmin edebiliyorum malesef. Kayinvalideyle yaşayıp mutlu olan varmi?bunu tekrar söylüyorum. Yalnız yaşıyorum ona rağmen evde bornozla dolaşmıyorum. Sabah kalkar kalkmaz üstümü başımı değiştirir saçımı düzeltirim. İşe gidecrksem eğer yatağımı düzrltir örtüsünü örter öyle çıkarımannem öyle alıştırmış. Bende de alışkanlık oldu. Bu giyim kuşam ve bornoz olayına neden buladar takılıyor hanımlar hayret ediyorum. Diğer konularda katılıyorum ve saygı duyuyorum.
İlle de koca değil hayalim ama tabiki bir yuvam olsun isterim. Boşandıktan sonra farklı kişilerle de görüştüm inanın herkesin bir kusuru oluyor biz de zaten kusursuz değiliz. Ha ben asla evlenmek istemem çocuk vs umrumda değil kafasında olsaydım tabiki düşünmezdim. Bahane değil burda yazılanlara ben de fikirlerimi açıkladım, kayınvalide ile yaşama Olasılığına neden sıcak bakabilirim bunları yazmaya çalıştım. Dediğim gibi bu kişi ile de evlenmek zorunda değilim.ille de koca ille de koca diye ne güzel bahaneler üretmissin.
Allah mesut bahtiyar eylesin insallah. Hele bi evlen bol bol burdan yazarsin bize nasilsa.....
Esasında bu da anneliği illaki yaşanması gereken bir duygu gibi lanse etmekten kaynaklanıyor.Genellemem hatalı olmuş
Şöyle düzelteyim tek başına Doğum yapmak mümkün olsaydı bu kadar baskı olmazdı , yine evlenirlerdi evlenmek isterlerdi ama bu denli tren kaçtı stresi yaşamazlardı
En azından burada hergün 30 u geçtim evlenemedim kısmet yok konularını bu kadar sık okuyor olmazdık :)
Kusura bakma alıntı yanlışlık olmuş. İnanın sizi ikna etmeye çalışmıyorum sadece ben de fikirlerimi açıklıyorum. Kendime karşı net olsam konu açıp size danışmazdım.Benı alıntılamıssn, bornozla ilgili hıcbısey yazmadım okumadım bile. Hayat evde bornozla dolasmak kadar basit değilde mutlu evlilikte kıstas, evde bornozla dolasmak degıl.
Ben diyorum ki, bızı neden ikna etmeye calısıyorsun evlilik ıcın, adam annemı alttan al diye sana eziyet ederse kafanı duvara vuracak olan sensin , bizler sen pısmanlık yasarken evlerimizde cay ıcıp askı memnu izliyor olacagız. Bizlik Bı durum yok dedım ben.
Banane sızın bornozunuzdan. İsteyen cıplak dolassın. Cokta derdımdı.
Hakkında hayırlı olsun hayat senin, herkes secimlerını yasıyor su hayatta.Kusura bakma alıntı yanlışlık olmuş. İnanın sizi ikna etmeye çalışmıyorum sadece ben de fikirlerimi açıklıyorum. Kendime karşı net olsam konu açıp size danışmazdım.
Ben galiba hayatı farklı boyutta yaşıyorum ilk evliliğim için de asla keşke demedim. İyi ki olmuş bana birçok şey kattı dedim. Asla yolumun kesişmeyeceği dostlar, edindim, birsürü tecrübem oldu boşanmayı da ( belki ailem çevrem yadırgamadı diye) tu kaka olarak görmedim. Boşandığım kişi ile anlaşarak helalleşerek ayrıldık sonuçta iki uyumsuz insandık belki o da benimle değil farklı biriyle karşılaşsaydı daha mıtlu olacaktı. Evlilik süresince birbirimize birşeyler yaşattık daha çok o bana yaşattı ama boşanınca o ağır depresyon geçirdi pişman oldu vs çünkü her şeye rağmen olumlu bakmaya toparlamaya çalışıyordum. O işkence gibi evlilikte bile kendimi mutlu etmeyi başarıyordum. Boşandıktan sonra da gayet mutluydum birçok ülke gezdim, farklı kişilerle tanıştım, karşıma kısmetler çıktı. Kimi benden küçüktü, kimi büyük, kimi çapkın, kiminin ailesi boşandığım için istemedi vs vs. Baktım en zengininden orta hallisine, eğitim seviyeleri ne olursa olsun değişen bir şey yok. Bari desim aklı başında mantıklı bir adam olsun. Onun da anne sorunu var. E dedim canım her şey anne ise neden olmasın. Ya evine kedi alıyorsun bir canlı değil mi türlü şeylerine katlanıyorsun. Bu da bir canlı ve anne. Ne emeklerle büyütmüş bu çocukları. O beni kabullenirse ben meden onu kabullenmeyeyim dedim. Zaten her şeyi problem eden biri değilim. İki tatlı söz, saygı. Kimse beni anlamadı ya da ben yanlış ifade ettim ya da çok romantiğim hayal dünyasında yaşıyorum.Hakkında hayırlı olsun hayat senin, herkes secimlerını yasıyor su hayatta.
Keske secimlerı yasarken kaderim buymus demeseler ama.
Ben de bosandım, sızın gıbı humanıst olmadıgım ıcın helallesmedım. Bana yasattıgı hıcbısey deneyim veya ders olmadı o kim kopek kı sayesinde hayattan ders alacagım.Ben galiba hayatı farklı boyutta yaşıyorum ilk evliliğim için de asla keşke demedim. İyi ki olmuş bana birçok şey kattı dedim. Asla yolumun kesişmeyeceği dostlar, edindim, birsürü tecrübem oldu boşanmayı da ( belki ailem çevrem yadırgamadı diye) tu kaka olarak görmedim. Boşandığım kişi ile anlaşarak helalleşerek ayrıldık sonuçta iki uyumsuz insandık belki o da benimle değil farklı biriyle karşılaşsaydı daha mıtlu olacaktı. Evlilik süresince birbirimize birşeyler yaşattık daha çok o bana yaşattı ama boşanınca o ağır depresyon geçirdi pişman oldu vs çünkü her şeye rağmen olumlu bakmaya toparlamaya çalışıyordum. O işkence gibi evlilikte bile kendimi mutlu etmeyi başarıyordum. Boşandıktan sonra da gayet mutluydum birçok ülke gezdim, farklı kişilerle tanıştım, karşıma kısmetler çıktı. Kimi benden küçüktü, kimi büyük, kimi çapkın, kiminin ailesi boşandığım için istemedi vs vs. Baktım en zengininden orta hallisine, eğitim seviyeleri ne olursa olsun değişen bir şey yok. Bari desim aklı başında mantıklı bir adam olsun. Onun da anne sorunu var. E dedim canım her şey anne ise neden olmasın. Ya evine kedi alıyorsun bir canlı değil mi türlü şeylerine katlanıyorsun. Bu da bir canlı ve anne. Ne emeklerle büyütmüş bu çocukları. O beni kabullenirse ben meden onu kabullenmeyeyim dedim. Zaten her şeyi problem eden biri değilim. İki tatlı söz, saygı. Kimse beni anlamadı ya da ben yanlış ifade ettim ya da çok romantiğim hayal dünyasında yaşıyorum.
Ben kayınvalidem ile yaşıyorum yalnız kadın tek oğlu var çok acılar çekmiş zamanında.Kendisi hiç beraber oturmak istemedi ama eşim ve ben yalnız bırakmak istemedik. İlk etapda uyum problemi oluyor ama daha sonra inan alışıyorsun. Allah razı olsun çok yardımcı oluyor. Asla karışmaz bana aksine hep destekçimdir. Kimseye karşı kötülemez insanlar içinde hep yüceltir. Yemeği yapar sabah ben uyurken o kalkarsa erken kahvaltı hazırlaR prensesim kalk diye uyandırır. Tabi bu kişiden kişiye değişiyor. Kimi kaynana var uzakta bile olsa insanı huzursuz etmeye yetiyor. Eşimle tartışsak bile her zaman benim arkamda olur asla oğluna fırsat vermez. Herseyi geçtim benim ailem uzakta eşimin sadece bi kız kardesi var oda uzakta eger bende ayrı otursaydım çocugum aile kavramından tamamen uzak büyüyecekti. Babaannesinin yanında büyümesi onun sevgisini görmesi beni çok mutlu ediyor. Neden onu bu duygulardan yoksun bırakayım ki. Ama benim durumumda istisna açıkçası evde huzursuz bi ortam olsa bende istemezdim. Şimdi ayrılma durumumuz var eşim uzaktan ev alalım diyor ben yine yan yana iki daire olsun diyorum çünkü çok yardımcı oluyor bana . Kayınvalidem Zaten her zaman dedi ayrı oturalım diye yani benimle oturmak için can atan biride değil. Çirkef huysuz insan kendini belli eder zaten sende ona göre ölçüp tartarsın. Hayat her zaman bize her istediğimizi sunmuyor ne yazık ki. Bunları anlattım ki her kaynana öcü değil bunu bil. Umarım sende çok mutlu huzurlu olursun.Değerli hanımlar merhaba. Ben 34 yaşında, daha önce bir evlilik yapmış, çocuğu olmayan, meslek sahibi bir kadınım. 5 yıl geçti boşanmanın üzerinden. İki yıldır görüştüğüm biri var. Hiç evlenmemiş. Küçük yaşta babasını kaybetmiş ve iki kız kardeşi var( biri evli). Babasını erken yaşta kaybettiği için annesi çalışmış etmiş( yeri gelmiş temizliğe gitmiş) okutmuş, yetiştirmiş çocuklarını. Üçü de meslek sahibi. Erkek arkadaşım da annesi ile yaşamak istediğini, onu yalnız bırakamayacağını söyledi. Açıkçası benim içim de el vermiyor kadını yalnız bırakmaya. Annesi ile tanıştım sakin bir insan.Beni çok sevmiş evlenmemizi istiyor. Erkek arkadaşımın akrabaları ile görüşüyorum. Kuzenleri, amcası ( amcası benden iki yaş büyük) vs ile arkadaş ortamında tanışmıştık. Yani genel olarak yaşantıları, kültürleri vs hakkında fikrim var ve açıkçası yakın hissediyorum. Erkek arkadaşım olgun bir insan asla arada kalmak istemiyor. Annem okumamış etmemiş cahil bir insan sen yeri gelir olgun davranmalısın ufak tefek şeyleri problem etmemelisin, ben yaşadığım müddetçe kimse seni üzemez izin vermem( zaten yapmazlar) diyor.
Fakat ben korkuyorum. eylülde isteme vs olacak. Fikirlerinize ihtiyacım var. Şimdiden teşekkürler.
EDİT:Açıkçası düzen kurma, eşyaya tapma vs hevesim yok. Ev eşya vs önemsemiyorum. Evleneceğim kişi şu an için söylüyorum, annesi ile gelin kaynana muhabbetlerine girecek biri değil, annesi onunla rahatlıkla her konuda konuşamıyor araya fitne fesat sokacağını düşünmüyorum. Kız kardeşi de evlenicek erkek arkadaşı var. Yani ömür boyu birlikte yaşamayacağız. Eski evliliğimde aramızda 1500 km vardı ama aile yapıları, kültürleri çok farklıydı. Oğlumuz önemli gelin el kızı deyip ikili oynuyorlardı benim yanımda farklı onun yanında farklı. Araya politik görüşler de girdi farklıydık. Daha doğrusu onun politik değildi apolitik de değildi bukalemun gibi girdiği ortamlarda karşısındaki kişinin fikrine göre şekil alıyordu. Sonra beni aldattı. Enişteme ben asla ev işine elimi sürmem boşuna mı evlendim eşim yapmak zorunda vs demiş bana ve evliliğe böyle bakıyordu. Maaş kartımı almıştı ortak aldığımız arabayı asla vermiyordu binerken bile bana bahane buluyordu yok şöyle kirletme falan. Giyim kuşam konusunda en bol şeyi giyinsem dahi batıyordu kısıtlıyordu. Öğretmenler odasında bir erkek öğretmenle asla konuşamazdım büyük problemdi. Burda yorum yapan herkesi çok iyi anlıyorum çok saygı duyuyorum. Fakat ben de bütün bunları değerlendirdim zamanında kendimce bu kişi ile aramızda problem olacak tek şey annesi. Adam tümüyle bana saygı duyuyor birey olduğumun farkında, herhangi bir saygısızlığını, sadakatsizliğini görmedim( bilemeyiz tabi). Çevresiyle akrabalarıyla laçka ilişkiler kuran biri değil. Biri rahat rahat gidip ona eşin şöyle diyemez çekinir. Annesi ile tanıştım sordum mesela ne düşünmüş, bilmiyorum bana söylemez konuşmayız o tür konuları dedi. Bu önemliydi benim için. Tabiki burdaki yorumları da dikkate alacağım. Ha bu arada neden anne ile yaşamaya sıcak baktığımı anlatayım. Bir yakınımızın gelini kaza geçirdi vefat etti. Kayınvalide kaynata görümce aynı evde yaşıyorlardı. Anlaşıyorlardı. Kadın hemşireydi. Vefat edince çocuklarını gördüm 1 yaşında oğlu 7 yaşında kızı vardı. Oğlu uyandı babaannesi aldı yedirdi etti hiç yabancılık çekmedi. Sonra düşündüm bizler yok şunu giyemeyiz, bunun yeri değişti bilmem ne diye düşünüp, dünyevi şeylere fazlaca takılıp bazı değerleri unutuyoruz. Çocuğum kalabalık ortamda büyüsün, görsün değer bilsin, değer versin. Saygıyı öğrensin. Çok bireyselleşmiyor muyuz? Okulöncesi öğretmeniyim anneler çocuklarına adeta tapıyor, ama maalesef çoğu değerden yoksun çocuklar. Bunlar naçizane fikirlerim. Hepinize da çok saygı duyuyorum lütfen yanlış anlamayın.
Ne kadar güzel. Allah ağzınızın tadını bozmasın ve sizden razı olsun. Ben de böyle bir durumun da olabileceğini anlatmaya çalıştım açıkçası fakat bizzat yaşayan birinden duymak ümit verici. Umarım eğer evlenirsem mutlu olurum ben de sizin gibi.Ben kayınvalidem ile yaşıyorum yalnız kadın tek oğlu var çok acılar çekmiş zamanında.Kendisi hiç beraber oturmak istemedi ama eşim ve ben yalnız bırakmak istemedik. İlk etapda uyum problemi oluyor ama daha sonra inan alışıyorsun. Allah razı olsun çok yardımcı oluyor. Asla karışmaz bana aksine hep destekçimdir. Kimseye karşı kötülemez insanlar içinde hep yüceltir. Yemeği yapar sabah ben uyurken o kalkarsa erken kahvaltı hazırlaR prensesim kalk diye uyandırır. Tabi bu kişiden kişiye değişiyor. Kimi kaynana var uzakta bile olsa insanı huzursuz etmeye yetiyor. Eşimle tartışsak bile her zaman benim arkamda olur asla oğluna fırsat vermez. Herseyi geçtim benim ailem uzakta eşimin sadece bi kız kardesi var oda uzakta eger bende ayrı otursaydım çocugum aile kavramından tamamen uzak büyüyecekti. Babaannesinin yanında büyümesi onun sevgisini görmesi beni çok mutlu ediyor. Neden onu bu duygulardan yoksun bırakayım ki. Ama benim durumumda istisna açıkçası evde huzursuz bi ortam olsa bende istemezdim. Şimdi ayrılma durumumuz var eşim uzaktan ev alalım diyor ben yine yan yana iki daire olsun diyorum çünkü çok yardımcı oluyor bana . Kayınvalidem Zaten her zaman dedi ayrı oturalım diye yani benimle oturmak için can atan biride değil. Çirkef huysuz insan kendini belli eder zaten sende ona göre ölçüp tartarsın. Hayat her zaman bize her istediğimizi sunmuyor ne yazık ki. Bunları anlattım ki her kaynana öcü değil bunu bil. Umarım sende çok mutlu huzurlu olursun.
Bende aynı şekilde düşünürdüm :) biz duygusal bakıyoruzSon çare olarak oyle bir secenek belki bir nebze rahatlatirdi ama dedigim gibi son care olarak anca tercih edilirdi heralde.
Cocuk yapmak isteseydim asik oldugum ya da en azindan duygusal bağ hissettigim adamdan, eşimden olmasini ve babalik yapmasini tercih ederdim kendi kendime yapmaktansa. ❤ Yine cok romantigim
Anne olmadığım için bu düşüncenize yorum yapamayacağımEsasında bu da anneliği illaki yaşanması gereken bir duygu gibi lanse etmekten kaynaklanıyor.
Erkekler çocuğum olursa olur olmazsa olmaz kafasında. Konu sahibinin sevgilisi mesela net, annemi kabul eden bulmazsam evlenmem diyor. Net yani. Olmazsa da ay asla bu hissi yaşamayacağım demiyor.
Kadınlardaysa anneliği övelim derken öyle abartıyoruz ki, bunu ölmeden yaşamalıyım diye en eciş bücüş adamların en saçma sapan taleplerine tamam diyoruz.
Halbuki annelik de öyle doğurdum birden bir aydınlanma geldi, o an bir duygu seli oldu gibi bir şey değil. İlk yılı aşırı zor karanlık. Çok korkutucu. Ve gittikçe kolaylaşacak derken sorumluluklar, başkası için endişelenme, başkasını önceliğe alma içgüdülerin yüzünden hayat kaliteni de bozan bir şey. Uykuyu bile derin uyuyamıyorsun, çıt desen uyanıyorsun. Ve bir ömür böyle birini düşünüp endişe edeceğim.
Sevgisi de hop diye olmuyor, sadece emek verdiğin için seviyorsun. Ölmeden yaşanması gereken bir duygu değil aslında. Sadece yavaş yavaş hayatını ele geçiren bir sevgi var. Bunun için olmayacakları oldurmak saçma. Ama işte toplumun bu anneliği abartmasının da etkisi var.
yoksa bir erkek olsaydı konu sahibi, bu şartları bir kadın sunsaydı ona baba olmak İçin tamam demezdi. Eminim demezdi.
İkimiz öğretmeniz fakat ayrı ev bir seçenek dahi değil.
ben şuanki hal ve durumuma bakarak kesinlikle kabul etmem. ama yazdıklarınızla çok güzel ifade etmişsiniz. tecrübe bir çok fikirden daha değerlidir. ben denemeye değer diyorum. olmadı yakınlara taşınırsınız. madem erkek arkadaşınız içinize sindi,risk almaya değer :) en azından denedim dersiniz.
Ben galiba hayatı farklı boyutta yaşıyorum ilk evliliğim için de asla keşke demedim. İyi ki olmuş bana birçok şey kattı dedim. Asla yolumun kesişmeyeceği dostlar, edindim, birsürü tecrübem oldu boşanmayı da ( belki ailem çevrem yadırgamadı diye) tu kaka olarak görmedim. Boşandığım kişi ile anlaşarak helalleşerek ayrıldık sonuçta iki uyumsuz insandık belki o da benimle değil farklı biriyle karşılaşsaydı daha mıtlu olacaktı. Evlilik süresince birbirimize birşeyler yaşattık daha çok o bana yaşattı ama boşanınca o ağır depresyon geçirdi pişman oldu vs çünkü her şeye rağmen olumlu bakmaya toparlamaya çalışıyordum. O işkence gibi evlilikte bile kendimi mutlu etmeyi başarıyordum. Boşandıktan sonra da gayet mutluydum birçok ülke gezdim, farklı kişilerle tanıştım, karşıma kısmetler çıktı. Kimi benden küçüktü, kimi büyük, kimi çapkın, kiminin ailesi boşandığım için istemedi vs vs. Baktım en zengininden orta hallisine, eğitim seviyeleri ne olursa olsun değişen bir şey yok. Bari desim aklı başında mantıklı bir adam olsun. Onun da anne sorunu var. E dedim canım her şey anne ise neden olmasın. Ya evine kedi alıyorsun bir canlı değil mi türlü şeylerine katlanıyorsun. Bu da bir canlı ve anne. Ne emeklerle büyütmüş bu çocukları. O beni kabullenirse ben meden onu kabullenmeyeyim dedim. Zaten her şeyi problem eden biri değilim. İki tatlı söz, saygı. Kimse beni anlamadı ya da ben yanlış ifade ettim ya da çok romantiğim hayal dünyasında yaşıyorum.
Sizin adınıza sevindim. Bu okuduğum ikinci pozitif mesaj. Ben eş adayını olgun buluyorum. Umarım yanılmam. Mutluluklar size de.Zorlu bir yol karşınızda ki insan müstakbel eşiniz önemli ben bu durumu yaşamış bir insanım benim kayınvalidem çok iyi insandır benim üzerimde ve evlatlarım üzerinde sonsuz hakkı vardır benim gibi hırçın öksüz bir kızı eğitti anne olmayı sevmeyi öğretti kolay değil her iki taraf ta fedakar olmalı saygı çerçevesinde yürütmek mümkün ve eş öyle bir yerde durmalı ki öyle bir denge kurmalı ki kimse üzülmesin
Hayata genel bakışınız mı negatif. Bilemedim gerçi beni ailem de zaman zaman sıkıcı bulur genel konulara bakış açımdan dolayı. Polyanna derler. Fakat kendimi ezdirmem saflık salaklık değil. Nirilerinin taktığını ben görmemişimfir duymamışımdır söylerler aaa ona mı dikkat ettiniz derim. Kendimi sorgulasam mı diyorum sonra vazgeçiyorum üç hünlük dünya amaaan diyorum. Belki ondan dolayı 34 yaşımda olduğuma kimse inanmaz. En fazla 27 derler.Her mesajinizda bir daha şok oluyorum. Bu pozitifliğin kaçıncı seviyesi , %1'i bende olsa yeter..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?