Merhaba,
Yazılanların bir kısmını hayretler içinde okudum.
Evlendigimde 26 yaşındaydım. Kızımı 5 yıl sonra kucağıma aldım .
Evlilik iki insanın sorumlulukları ile kurulması gereken bir çatı. Eğer birinizin bundan yoksun iseniz o çatı çöker.
İki kişi de sorumsuz , daha kişiliği oturmamış işe başlamadan biter.
Sizinki de buna benzemiş.
Düşüncelerinizi önemsemeyen, sizin varlığınıza saygı duymayan biriyle bırakın evlenmeyi arkadaş bile kalamazsiniz .
bu gün düşük yaptım ve eşimin dediği sakın kendini sorumlu hissetme,ileriki zamanlarda daha sıkıntılı ve sorunlu bir gebelik yaşamamak için bünyen vücudunu korumak için reddetti. Ne zaman ne olacağı bilinmez diyerek acımı paylaştı.
düşünce yoksunu adamlar ise bunu kadında eksiklik olarak görür ve hep onu suçlar.
ileride bu tip aşağılayıcı durumlara maruz kalıp kendini harcamak istemiyorsanız durumun ciddiyetini anlayın.
dünyaya bebek getirmek kolay ama o bebeğe ana babalık etmek bambaşka bişey.
ben gece uykumu alayim diye eşim kızımla sabahlara kadar oyun oynardı.
fedakâr , anlayışlı size değer veren insan olması önemli.
umarım doğru kararı verirsiniz.