Esimden ve k.validemden yiprandim artik..

fikirdelisi .!.:

bana yasadıgınız evlilik gibi gelmedi acıkcası. evlilik boyle olmaz, olmamalı..

Genişletmek için tıkla...

aykızım .!.:

eşin de adam olmaz kayınvaliden de.bunlar baştan beri böyleymiş.sen ne diye gerçeği gördüğün halde affettin anlamadım.şimdi hemen topla eşyalarını git anneciğinin koynuna.çok gençsin yazık sana.

Genişletmek için tıkla...

sovr86 .!.:

aileni nasıl bu kadar ezdirebildin, affedebildinn sana ve ailene yapılanları ki ailem haklı diyorsun. Ailem haksız bile olsa kv yada nişanlım aileme o tarz konuşsa, küfür etse , anan gibi mahalle karısı olcaktın almasaydım dese yaşına başına bakmam alırım ayağımın altınnaaa , ben mi çok cadıyım bilmiyorum ama sözler vardır haklı bile olsan ki değillermiş ağızdan çıkmamalıı... Terbiyesizlerrrr sana tavsiyem sakın bide çocuk yapiyim deme onada yazıkk

Genişletmek için tıkla...

Yine malesef ki sovr86 arkadaşımıza katılıyorum.
Sen taviz verdikçe, o yüz bularak insanların hiç tahmin edemeyecekleri noktalarda hakaretler etmiş.
Etmeye de devam ettiği aşikar.
Eşinin buna bir son vermesi gerekirdi, ama o da pasif kalmış ve sen üzüntüler üzerine üzüntüler çekmişsin.
Yineliyorum ki bir insan 7'sinde ne ise 70'inde de odur...
Asla karşındakini değiştirmeye çalışma veya bunu yapabileceğine inanma!
O ne ise O'dur ve değişmeyecektir. Bir an değişti sanırsın, fakat bir hülyaya kapılırsın.
Bunun bir çok örneğini burada, televizyonlarda, gazetelerde, vs. görüyoruz duyuyoruz...

Tabii ki hayat senin hayatın, tercihler senin tercihlerin.
Kimse buna müdahale edemez, ama burada az çok okuduğun yorumlardan anlamışsındır.
Arkadaşlar (bende dahil olmak üzere) bu şekilde üzüntüleri kimsenin hak etmediğine inananlardanız ve sonu görebiliyoruz az çok.
Kimse ayrılmak için bir evlilik yapmaz, bir yuva kurmaz. Fakat sen zamanında ailenin fark ettiklerini tam anlamıyla idrak edip buna dur diyecektin.
Affetmeyecektin, istediğin kadar sev karşındakini, fakat o sana gereken değeri vermiyorsa, gereken şekilde seni benimsemiyorsa, boşa sevmekle kalırsın.
Ömrün böyle geçer gider.


Allah yardımcın olsun, inşallah hakkında en hayırlı olan neyse o olur.
Ama bile bile lades dersen de, bir söz var "kendi düşen ağlamaz"... Üzgünüm, ama hayat gerçekten bu kadar acı...

edanaz .!.:

Kasım ayında aynı konun var geldik haziran sonuna, yedi ay geçti sen aynı yerdesin, hatta gerilemişsin bile. İnsanın kendine yaptığı kötülüğü kimse yapamaz. Ne olacağını söyleyim sana, eşimi seviyorum aşığım diyeceksin bu şekilde devam edeceksin, sonra çocuğum için katlanıyorum kısmı gelecek, sonra çocuklarım için kısmı... Hayırlısı olsun hakkında...

Genişletmek için tıkla...

anatolia35 .!.:

Merhabalar, aylar sonra yine ben..
21 yasindayim, ve yaklasik 10 aydir evliyim.. Esimi ve ailesini ayni semtte oturdugumuz icin cocuklugumdan beri taniyorum. Her zaman onlarin distan ne kadar güzel bi aile olduklari konusulurdu, ama esimle evlendik evleneli hayatim mahvoldu.. Severek evlendik, beni kazanmak icin herseyi yapmisti, ama simdi onu sevip sevmedigimi bilmiyorum, bazen deliler gibi asik oluyorum, bazende cok nefret edebiliyorum ondan..
Problemin özü kayinvalidem. Nisanlilik dönemimizde söz verdigi halde istedigimiz hicbirseyi yapmamisti, maddi veya manevi, hicbirseyi. Gelinlikcide kücücük görümcemle beni rezil etmeden beter etmislerdi, "bumuydu begendigin sey" diye.. Ünlü bi modaevindeydik, ve ordaki herkes "allah sabirlik versin size" diye bana dua etmislerdi. Gelinlikcinin önünde bagirmalar cagirmalar, bir sürü sey, herkese rezil olmustuk, ama onlar aliskinmis, türkiyede hangi dükkana girseler boykotlayip cikiyolarmis kazik yedikleri icin.. Sarrafta gelinlik olayi yüzünden inada bindirip sadece bi taki almisti, bizde daha sonra bilezikte istedigimizi söyleyince cinnet gecirip söve söve evinden kovdu, annemleri gitmesin diye kollarindan ben zorla tutmustum, keske tutmasaymisim.. Ne istedigim gelinlik nede nisanlik nede kinalik alindi - kinaligimin herseyini kendim aldim cünkü onlarda adet böyleymis (ayni köylüyüz ) islerine gelince adetleri kendilerince cevirdiler, biz adet deyincede bu adeti tanimiyoruz diye siyrildilar, bizde kizevi olarak alttan aldik hep, keske almasaymisiz, esimde annesinin lafina cok baktigi icin hicbirsey demedi hic bir zaman, hep pasif kaldi.. Eger bu durumda olan baska nisanli kizlarimiz varsa, evlenmeden tekrar düsünsünler.. Dügünden 3 hafta önce, kayinvalidemler dügün icin bize sadece 11 davetiye vermislerdi, nasil olsa davetlilerimizin cogu aynisi diye, hic danismadan etmeden.. Bu olayin üstüne bide k.validem babami arayip küfür yagmuruna tutmustu, sirf babam esimi arayip esimin bana iyi bakmasi icin söz vermesini istemis diye, esime güvenmiyolardi cünkü, cok pasif annesinin lafindan cikmiyor diye, bunun üzerine esim annesini arayip babami sikayet ettigi icin k.validem babami arayip agzina geleni saymis, bende nisani bozdum..
Dügünden bir hafta önce esim arayip özürler diledi, yememis icmemis perisandi gercekten, ama affetmeyi düsünmüyordum taa ki annesi arayip ayaklarinizdan bile öperim yeter ki affedin diyesiye kadar, günlerce durmadan denediler affedelim diye, en sonunda affettik..
Dügün günü imam nikahi kiydirtmak istedik diye dügünü mahvedip o günden beri annemlerle kesinlikle konusmuyolar. Ne dügün kasetini verdiler, nede resimleri. Zaten benim ailemden olan herkesi silmisler resimlerde, ben haric..

10 aydir bu aciyla yasiyorum. Esimle bosanmanin esiginden dönmüstük sirf ben "sen benim ailemle konusmuyorsan bende seninkilerle konusmam" dedigim icin. Cok zayiftim o zamanlar, bu sözleri cok korkutmustu beni, bende onun dedigi herseyi yapmaya baslamistim.. Ailelerimiz hala ayni semtteler, biz onlardan okulumuzdan dolayi 4-5 saat uzaktayiz. Her ziyarete geldigimizde ayri streslenip cok yipraniyorum, arada kalmak öldürüyor beni. 1 ay önce ziyarete geldigimizde icimde olan bütün zehrimi kusmustum. Aylardir her hafta piskologa gittigimi, ona hic yansitmamamin sebebini ondan korkuma oldugunu söyledim. Saatlerce agladim, hickirdim, yerlerde süründüm, esimin tek dedigi "annenlere hala cok kizginim, bi gün esek gibi gidecegimi biliyorum, ama henüz degil" gibi seyler söyledi. Annemi babami hala suclu görüyor, neyin suclusu bilmiyorum, hicbirsey söylemiyor. Babamin onu aramasina cok bozulmus, annemin imam nikahi istiyoruz demesine cok kizmis.. K.validem zaten tehdit etti eger konusursan düsmanlarimla seni evlatliktan red ederim diye, korkusundan hicbirsey yapamiyor simdi..
1 ay önce esimle konustugumun ertesi günü kvalidem beni bahceye cagirip konusma yapti, ayagimi denk almam gerektigini, biyere gitmek istedigimde ona sormam gerektigini, oglunu ailecik mahvettigimizi kafasindaki saclarin döküldügünü, tren biletlerimizi onun ödedigini ona göre davranmami.. Bunun üstüne bende cikistim, bundan sonra bana zerre kadar birsey almamasini, gerekirse ise girip calisabilecegimi, benim ona olan saygimin sirf ogluyla evli olmamdan kaynaklandigini, ondan izin alma mevzusunu tamamen aklindan cikarmasi gerektigini söyledim.. Sonra basladi anneme babama camur atmaya, oglumu mahvettin demeye, birsey demedim artik, tükenmistim iyice, sadece dinledim, kötü kötü bakip sinirimden gözyaslarima hakim olamadim, bir kere daha pisman oldum evlendigime.. Annecigim kvalidemin salonuna buketle gitmisti aylar önce barisalim artik diye, kovmus terbiyesiz kadin, polis cagiririm diyede tehdit etmis. Daha sonra mektup yazmis annem, herkese kendimizi güldürmek yerine birlik olup cocuklarimiza destek olalim diye, cvp bile vermemis, esimin agzini aradim "bosanirlarsa bosansinlar diye yazmis" dedi, kayinvalidemin agzini aradim, ben mektubu okumadan attim dedi esimi ne kadar doldurdugu burdan acik acik belli oldu..

Simdi yine burdayiz, arada kaliyorum her zamanki gibi. Saygimi korumaya calisiyorum onlara karsi, ama kendi ailemi ezdirmis hissediyorum, dayanamiyorum buna artik. Annemde basladi baski yapmaya "okulun varken birsey demiyordum, artik tatildesiniz iki ay burdasiniz, susmayacigimi bil! Esin buraya gelmiyorsa sende gitmiceksin artik, evlilik degil sizinki!" diye cikisti.. %100 hak veriyorum anneme, ama ne yapmam gerektigini bilmiyorum.. Bayramda esimi zorlayip getirmeye calisicam, eger gelmezse biterse bitsin dicem herhalde..
Annesine babasina karsi sürekli saygi isteyisi icersinde esim, ama ayni saygiyi ondan bekledimmi bunu yapamiyacagini söylüyor, elinden gelmiyormus. Sinavdan iyi notlarla ciktimmi ilk sordugu "annemi arayip haber verdinmi" oluyor, hayir, sonucu merak ettiyse kendisi arasin deyincede kiyameti kopariyor.. Ona bu sekilde cok mutsuz olup yiprandigimi anlattim, beni anlayip eger sen bosaninca mutlu olcaksan bosanalim bile dedi, ve bu adam beni cok sevdigini söylüyor..

Fikirlerinize cok ihtiyacim var.. Disimi sıkıp herseyin iyi olabilecegini bilsem, kesinlikle sıkarim disimi.. Ama hicbirseyin garantisi olmayinca cok zor geliyor. Kesinlikle saglikli bi evlilik degil benimkisi.. Sokakta gördügüm her insana derdimi anlatasim geliyor, belki care bulabilirler diye..

Simdiden bütün cevaplariniz icin tesekkür ederim..

Genişletmek için tıkla...

anatolia35 .!.:

Mesajlariniz icin tekrar tesekkür ederim.. Bi karara vardim artik.
Tam olarak ne zaman hangi gün hangi saat bilmiyorum, ama anneme herseyi anlaticam bi hafta icinde.. Annem o benim, üzüntümüde paylasicak sevincimide, sevincten cok üzüntü verdim ona su gecen iki senede, sevinc borcluyum bütün aileme..
Anneme herseyi anlattiktan sonra esime iki secenek sunacagim, ya benimle gelip annemin babamin elini öpcek, yada bundan sonra annesinin koynunda yatar. Yemegini o pisirir, camasirlarini o yikar, bugüne kadar ne yaptoysam esim icin, anneside yapar herseyi.. Eger söyledigi gibi beni seviyorsa gelicektir annemlere, gelmiyorsa zaten sevmiyor demektir, bende bundan sonra hayatimi kendime göre cizerim. Kaldigimiz sehirden tasinmam, cünkü okulumu cok seviyorum, okulumu bitirip dönerim babamin evine..

Planim bu artik.. Dogrulari her ne kadar kendim bilsemde, baskalarindan bu sekilde duymaya ihtiyacim vardi güclenmek amacli, cok zayiftim korkuyordum..

Bazen aklima kaynanamin tabagina zehir atmak, arabasinin motoruna patlayici koymak geliyor, bendemi deliriyorum ne..

Genişletmek için tıkla...