- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Evlendiğim için pişmanım
- Konu Sahibi nursah2
- Başlangıç Tarihi
teşekkür ederim sizlere ve tüm arkadaşlara allah razı olsun ne diyim içim rahatladı kanunları da arştıran kamu mevzuatını ve gidişini bilen biri olarak elim kolum bağlı kaldım sanki psikolojim bozuldu hayatta gülmeyi unuttum huzur aradıkça bu dünyada mutluluk aradıkça mutsuzluk buldum ne yaptım ben acaba bilmiyorum hayırlısı inşallah herkes için tüm cümlemiz için..
canım sen yine iyi durumdasın ben kına gecesının olacagı sabah esımden dayak yedım hemde oyle bır dayakkı gozum sısms ve mosmor olmus br sekılde evlendım onunlaa ınan oyle kotuydukı yuzum kuafor plastık makyaj la kapatmak zorunda kald gozumu
(((( Dayaktan sonra ne yaptın ??Ya Ailem yzünden bosanmaktan vazgecmemi istiyor sadece bir sans daha vermemi istiyor.Şuan Eşım bin kere pişman oldu ama ben ilgilenmiyorum yani fedakarlık için yapmak istemiyorum Bugun psikolojiye gidip ilaclarla kullanıyorum ama şuan cok iyi hisediyorum ve kendıme gveniyorum yakında bosanma davası acacagım
Son düzenleme:
- 24 Ocak 2011
- 21.762
- 35.586
- 798
Allah kolaylık versin, İnşaalalh en yakın zamanda yüreğiniz huzur bulur. 
İçinizi burmak istemiyorum ama aklıma takılan bir soru var : Sizinle tartışmak isterken mesajlaşmasının nedeni sesinizden rahatsız olduğu için mi, yoksa yazarak kendisini ifade edebildiği için mi ?
..........
İyide anlamadığım şey neden evlendiniz o zaman.Okurken bile çileden çıkaran bir durumu afftemişsiniz hemde HİÇ ARAYA ZAMAN GİRMEDEN..
O adamdan çok size kızdı içim..
İçinizi burmak istemiyorum ama aklıma takılan bir soru var : Sizinle tartışmak isterken mesajlaşmasının nedeni sesinizden rahatsız olduğu için mi, yoksa yazarak kendisini ifade edebildiği için mi ?
..........
İyide anlamadığım şey neden evlendiniz o zaman.Okurken bile çileden çıkaran bir durumu afftemişsiniz hemde HİÇ ARAYA ZAMAN GİRMEDEN..
O adamdan çok size kızdı içim..
Allah kolaylık versin, İnşaalalh en yakın zamanda yüreğiniz huzur bulur.
İçinizi burmak istemiyorum ama aklıma takılan bir soru var : Sizinle tartışmak isterken mesajlaşmasının nedeni sesinizden rahatsız olduğu için mi, yoksa yazarak kendisini ifade edebildiği için mi ?
aynen kendısı ıcın yazarak ifade ediyor....sesten dolay rahatsız falan yok bız konusuoruz sadece duymuyoruz tabı(cıhazlarla olmazsa)...
Allah kolaylık versin, İnşaalalh en yakın zamanda yüreğiniz huzur bulur.
İçinizi burmak istemiyorum ama aklıma takılan bir soru var : Sizinle tartışmak isterken mesajlaşmasının nedeni sesinizden rahatsız olduğu için mi, yoksa yazarak kendisini ifade edebildiği için mi ?
..........
İyide anlamadığım şey neden evlendiniz o zaman.Okurken bile çileden çıkaran bir durumu afftemişsiniz hemde HİÇ ARAYA ZAMAN GİRMEDEN..
O adamdan çok size kızdı içim..
aynen kendısı ıcın yazarak ifade ediyor....sesten dolay rahatsız falan yok bız konusuoruz sadece duymuyoruz tabı(cıhazlarla olmazsa)...
..........
İyide anlamadığım şey neden evlendiniz o zaman.Okurken bile çileden çıkaran bir durumu afftemişsiniz hemde HİÇ ARAYA ZAMAN GİRMEDEN..
O adamdan çok size kızdı içim..[/QUOTE]
cok seviyordum bıde en buyuk hatam elalem ne der sımdı vazgecersem dıye aıleme bıle soyleyemedım dayak yedıgımı dustum dedım gecıstırdım ama ınan o kadar cok pısmanım kı keske o gun yapmasaydım bu dugunu keske
İyide anlamadığım şey neden evlendiniz o zaman.Okurken bile çileden çıkaran bir durumu afftemişsiniz hemde HİÇ ARAYA ZAMAN GİRMEDEN..
O adamdan çok size kızdı içim..[/QUOTE]
cok seviyordum bıde en buyuk hatam elalem ne der sımdı vazgecersem dıye aıleme bıle soyleyemedım dayak yedıgımı dustum dedım gecıstırdım ama ınan o kadar cok pısmanım kı keske o gun yapmasaydım bu dugunu keske
1984 bu tarih benim doğum günüm vee şuan 2011 aradan ne kadar zaman geçmiş neler yaşanmış bilmiyorum inanın yaşımı bile hatırlamıyorum ruhum yaşlı hayatım yorgun en iyi bildiğim tekşey bigün olsun yüzümün gülmediği,,,,,
Ben doğuduğum ilk yıllarda karşılaştım şiddetle annemle babam arasında hep bi uyumsuzluk vardı babam ne annemi nede bizi mutlu etmeyi başaramadı alkol kumar aldatma dayak her şey vardı annemde hep sineye çekerdi henüz 5 yaşındayken annemi döverken babam onu ağlarken gördüğümde çok etkilendim gidip sımsıkı sarıldım anneme ve babam hiç acımadan kollarımdan tutup yere fırlattı annemi dövmeye devam etti evet evet özbabam hiç sevmedi bizi her şeyi severdi ama bizi zerre kadar sevmezdi annem ağlaya ağlaya sonunda gözlerinden ameliyat oldu annemin ekonomik özgürlüğü yoktu gidecek yeride küçük yaşta anne babasını kaybetmişti tabi birde 4 çocuğu vardı yani oyüzden babama katlanmış bunca sene hep öle sölerdi yıllar hep böle geçti.
Bütün bu olanlardan sonra 26 yaşıma kadar hiç evlilik düşünmedim erkek arkadaşta olmadı ama bu evden kurtulmak istiyordum ne pahasına olursa olsun babam devlet memuruydu ama maddi olarak hiçbi eksiğimizi karşılamazdı maaş günlerinde bikaçgün eve gelmez arkadaşlarıyla içer sabahlara kadar para ezerdi çok eskiden çocukken aç yattığımız günler olurdu annem hep bütün her şeyine razıyım dayağına hakaretine ama enazından aç bırakmasın derdi yani psikolojik olarak çok kötüydüm çok uğraştım kurtulmak için bir sürü sertifika aldım kpss lere girdim ama maalesef ekonomik özğürlüğümü kazanamadım sevgiye şefkate açtım okul döneminde bigün bi arkadaş vasıtasıyla biriyle tanıştım annesi vefat etmiş babası başka kadınla evlenmiş anne özlemi çeken iyimser biriydi mesleği askeri personeldi doğuda görev yapıyordu konuştuk ve bana çok samimi geldi ama fazla biaraya gelemedik daha çok netten ve telefonla konuştuk o görevi nedeniyle izin alamıyordu sadece senede 1 kez izni vardı annesinin vefatından sonra hayata küsmüş sevgiye aç bi insandı birde doğuda askeri personel olunca birsürü çatışmada gözü önünde arkadaşlarını kaybetmiş yaralı merhametli bir insandı benim yaralarımıda sarar diye düşündüm ama babam bizim evlenmemizi hiç istemezdi hep çalışmamızı isterdi biz çalışır evin masrafını karşılardık oda gezer tozar hayatını yaşardı oyüzden evlenmeme direk karşı çıktı diğer kardeşlerimede karşı çıkmıştı hatta bugüne kadar sana ben baktım onun bedelini ödesin önce diye evlendiğim insandan para bile istedi düğünüme bile gelmedi sanki ben kötü bişey yapıyormuşum gibi bidaha bu eve giremezsin evlenirsen bu kapı sana kapandı dedi eşime çok güveniyordum bütün bu yaşananlardan sonra oda zaten ondan başka gidecek yerimin olmadığını anlamıştı daha öncesinide ona anlatmıştım oda bana ben senin yüzünü güldürecem demişti ama neyazıkki annemin kaderinden farklı bi kaderim olmadı daha balayında hakaretler başladı eşim sen bi hiçsin derdi hep herkes seni gözden çıkarmış hiç kimsen yok hatta dahada ileri giderek Yaratan bile seni önemsememiş önemseseydi biraz boy pos verir manken gibi yaratırdı şu haline bak dökülüyosun gibi garip ama acı hakaretler beni bitirmişti bi ateşten başka bi ateşe atladım daha ölmeden cehennemi yaşıyordum bütün bunlar beni mahvetmişti psikolojimi bitirdi daha önceleri ibadetini yapan yarada şükreden ondan başkasından dilemeyen ben yaşadıklarımdan sonra rabbime bile yüz çevirdim bukadar acıdan sonra şükretmek mantıksız dedim herkese tepkiliydim kardeşlerime anneme çevemdekilere eşimin ailesine kimseyle konuşmuyordum herkesle küstüm oyüzden kimsem yok kimse sevmez beni tepkili ve kırıcı davranıyorum yıllarca hep aynı şeyleri yaşamanın acısını çevremden çıkarıyorum tabi en büyük tepkiyide eşime gösterdim,
Onunla hiç beraber olmadım yaklaşık 1 buçuk senelik evliyim ama hep ayrı uyuruz yataklarımız ayrıdır onunla aynı evi paylaşmaktan ibaret evliliğimiz yani ama bu durum onu dahada çıldırtıyor acı ama gerçekten benim gidecek yerim yok hem elimde olan bişeyde değil yıllarca şiddete mağruz kalıp yine aynı şeyleri yaşamak beni mahvetti istesemde ona yakın olamam nekadar katlanırım bilmiyorum katlanmalımıyım onuda bilmiyorum aslında bi bebeğimiz olsa düzelirmi onuda bilmiyorum işte burada sizin yorumlarınıza çok ihtiyacım var lütfen bana bi yol gösterin eşim hakaret konusunda çok acımasızdır hiçbişeyi beğenmez sürekli eleştirir hep başkalarıyla kıyaslar ama maddi konulardada çok çok iyidir bütün evin giderlerini karşıladğı gibi banka ve kredi kartlarınıda bana verir benim kullanmamı ister bi istediğimi iki etmez alır alkol yok aldatma yok kumar yok bensiz balkona bile çıkmaz dayak yok ama çok sinirlendiğinde bazen kolumdan tutar veya sertçe tutup iter bikeresinde kolumdan çok sıkı tutmuş hatta o an sinirle fark edememiş koluma tırnaklarını geçirmiş koluma tırnaklarının izi bile çıkmış ama bu tarz olaylar sonrasında hemen pişman olur hatta ağlar üzülür ben sana bunları yapmak istemiyorum ama bianda kendime hakim olamıyorum yıllarca askeri ortamda isnirlerim çok bozuldu kendimi kaybediyorum der ben ona ilk günden beri çok uzağım ne onun kıyafetlerine bakarım ne eve onun için hiçbişey yapmam yani elimde değil yapamıyorum kendi ütüsünü kendi yapar kendi çamaşırını kendi yıkar bilmiyorum ama yıllarca annem babama her şeyi yaptı inanın ayaklarını bile yıkadı ve babam ona neler yaptı yani bende bana hakaret eden birine kadınlık yapmak istemiyorum bunu hak ettiğini düşünmüyorum dediğim gibi aynı yatağı bile paylaşmıyorum ama buna rağmen o bana karşı görevlerini yerine getiriyor ama ben ona karşı bukadar ilgisiz olunca daha çok sinirleniyor zaten tek sorun aşırı derecede hakaret etmesi devam etmek zor sineye çekemiyorum resmen aşşağlıyor ama dönememde çünkü babam onun hakaretlerine katlanacak kadar kötü neyapacağımı bilmiyorum lütfen bikez daha lütfen bana destek olun yorumlarınızla
Ben doğuduğum ilk yıllarda karşılaştım şiddetle annemle babam arasında hep bi uyumsuzluk vardı babam ne annemi nede bizi mutlu etmeyi başaramadı alkol kumar aldatma dayak her şey vardı annemde hep sineye çekerdi henüz 5 yaşındayken annemi döverken babam onu ağlarken gördüğümde çok etkilendim gidip sımsıkı sarıldım anneme ve babam hiç acımadan kollarımdan tutup yere fırlattı annemi dövmeye devam etti evet evet özbabam hiç sevmedi bizi her şeyi severdi ama bizi zerre kadar sevmezdi annem ağlaya ağlaya sonunda gözlerinden ameliyat oldu annemin ekonomik özgürlüğü yoktu gidecek yeride küçük yaşta anne babasını kaybetmişti tabi birde 4 çocuğu vardı yani oyüzden babama katlanmış bunca sene hep öle sölerdi yıllar hep böle geçti.
Bütün bu olanlardan sonra 26 yaşıma kadar hiç evlilik düşünmedim erkek arkadaşta olmadı ama bu evden kurtulmak istiyordum ne pahasına olursa olsun babam devlet memuruydu ama maddi olarak hiçbi eksiğimizi karşılamazdı maaş günlerinde bikaçgün eve gelmez arkadaşlarıyla içer sabahlara kadar para ezerdi çok eskiden çocukken aç yattığımız günler olurdu annem hep bütün her şeyine razıyım dayağına hakaretine ama enazından aç bırakmasın derdi yani psikolojik olarak çok kötüydüm çok uğraştım kurtulmak için bir sürü sertifika aldım kpss lere girdim ama maalesef ekonomik özğürlüğümü kazanamadım sevgiye şefkate açtım okul döneminde bigün bi arkadaş vasıtasıyla biriyle tanıştım annesi vefat etmiş babası başka kadınla evlenmiş anne özlemi çeken iyimser biriydi mesleği askeri personeldi doğuda görev yapıyordu konuştuk ve bana çok samimi geldi ama fazla biaraya gelemedik daha çok netten ve telefonla konuştuk o görevi nedeniyle izin alamıyordu sadece senede 1 kez izni vardı annesinin vefatından sonra hayata küsmüş sevgiye aç bi insandı birde doğuda askeri personel olunca birsürü çatışmada gözü önünde arkadaşlarını kaybetmiş yaralı merhametli bir insandı benim yaralarımıda sarar diye düşündüm ama babam bizim evlenmemizi hiç istemezdi hep çalışmamızı isterdi biz çalışır evin masrafını karşılardık oda gezer tozar hayatını yaşardı oyüzden evlenmeme direk karşı çıktı diğer kardeşlerimede karşı çıkmıştı hatta bugüne kadar sana ben baktım onun bedelini ödesin önce diye evlendiğim insandan para bile istedi düğünüme bile gelmedi sanki ben kötü bişey yapıyormuşum gibi bidaha bu eve giremezsin evlenirsen bu kapı sana kapandı dedi eşime çok güveniyordum bütün bu yaşananlardan sonra oda zaten ondan başka gidecek yerimin olmadığını anlamıştı daha öncesinide ona anlatmıştım oda bana ben senin yüzünü güldürecem demişti ama neyazıkki annemin kaderinden farklı bi kaderim olmadı daha balayında hakaretler başladı eşim sen bi hiçsin derdi hep herkes seni gözden çıkarmış hiç kimsen yok hatta dahada ileri giderek Yaratan bile seni önemsememiş önemseseydi biraz boy pos verir manken gibi yaratırdı şu haline bak dökülüyosun gibi garip ama acı hakaretler beni bitirmişti bi ateşten başka bi ateşe atladım daha ölmeden cehennemi yaşıyordum bütün bunlar beni mahvetmişti psikolojimi bitirdi daha önceleri ibadetini yapan yarada şükreden ondan başkasından dilemeyen ben yaşadıklarımdan sonra rabbime bile yüz çevirdim bukadar acıdan sonra şükretmek mantıksız dedim herkese tepkiliydim kardeşlerime anneme çevemdekilere eşimin ailesine kimseyle konuşmuyordum herkesle küstüm oyüzden kimsem yok kimse sevmez beni tepkili ve kırıcı davranıyorum yıllarca hep aynı şeyleri yaşamanın acısını çevremden çıkarıyorum tabi en büyük tepkiyide eşime gösterdim,
Onunla hiç beraber olmadım yaklaşık 1 buçuk senelik evliyim ama hep ayrı uyuruz yataklarımız ayrıdır onunla aynı evi paylaşmaktan ibaret evliliğimiz yani ama bu durum onu dahada çıldırtıyor acı ama gerçekten benim gidecek yerim yok hem elimde olan bişeyde değil yıllarca şiddete mağruz kalıp yine aynı şeyleri yaşamak beni mahvetti istesemde ona yakın olamam nekadar katlanırım bilmiyorum katlanmalımıyım onuda bilmiyorum aslında bi bebeğimiz olsa düzelirmi onuda bilmiyorum işte burada sizin yorumlarınıza çok ihtiyacım var lütfen bana bi yol gösterin eşim hakaret konusunda çok acımasızdır hiçbişeyi beğenmez sürekli eleştirir hep başkalarıyla kıyaslar ama maddi konulardada çok çok iyidir bütün evin giderlerini karşıladğı gibi banka ve kredi kartlarınıda bana verir benim kullanmamı ister bi istediğimi iki etmez alır alkol yok aldatma yok kumar yok bensiz balkona bile çıkmaz dayak yok ama çok sinirlendiğinde bazen kolumdan tutar veya sertçe tutup iter bikeresinde kolumdan çok sıkı tutmuş hatta o an sinirle fark edememiş koluma tırnaklarını geçirmiş koluma tırnaklarının izi bile çıkmış ama bu tarz olaylar sonrasında hemen pişman olur hatta ağlar üzülür ben sana bunları yapmak istemiyorum ama bianda kendime hakim olamıyorum yıllarca askeri ortamda isnirlerim çok bozuldu kendimi kaybediyorum der ben ona ilk günden beri çok uzağım ne onun kıyafetlerine bakarım ne eve onun için hiçbişey yapmam yani elimde değil yapamıyorum kendi ütüsünü kendi yapar kendi çamaşırını kendi yıkar bilmiyorum ama yıllarca annem babama her şeyi yaptı inanın ayaklarını bile yıkadı ve babam ona neler yaptı yani bende bana hakaret eden birine kadınlık yapmak istemiyorum bunu hak ettiğini düşünmüyorum dediğim gibi aynı yatağı bile paylaşmıyorum ama buna rağmen o bana karşı görevlerini yerine getiriyor ama ben ona karşı bukadar ilgisiz olunca daha çok sinirleniyor zaten tek sorun aşırı derecede hakaret etmesi devam etmek zor sineye çekemiyorum resmen aşşağlıyor ama dönememde çünkü babam onun hakaretlerine katlanacak kadar kötü neyapacağımı bilmiyorum lütfen bikez daha lütfen bana destek olun yorumlarınızla
zaten annenin kaderi kızına bohça olurmuş.benimde öyle annemde gülmemiş babamdan bende gülmüyorum eşimden.4 yıldır ama ayrılamıyorum.hakaret,küfür herşey benim eşimdede var.ne yazıkki kendisi öğretmen.insan yetiştiriyor.anlıyorum sen.zor ne diyeyim.