abim gittiğinde acısını sürekli annemin, babamın ve benim acımla kendi acısını karşılaştıran yengeme sormuştum bu soruyu. çok aşıktı abime, ortaokuldan beri beraberlerdi. yaşları genç olsa da dile kolay 25 yılı devirdiler birlikte.
bi akşam dayanamayıp sordum ona, sürekli yanımda annemi eleştiriyordu, eski hınçlarını da katarak. çok anneci biri değilim ama annemin acısını biliyorum, görüyorum, dayanamadım, sen olsan hangisini tercih ederdin, sana sorsalar kocan mı çocuğun mu diye hangisinin gitmesini isterdin diye... yapma bak böyle, acı yarıştırma, herkes kendine göre kötü zaten dedim. vay efendim demez olaydım, ne haddimeymiş böyle soru sorarmışım falan... ulan sen bi kaç ay sonra çıktın kendine koltuk takımı bakmaya başladın, annem odasına iki parça yolluk aldı die suçlu oldu. bu ne perhiiiiiz bu ne lahana turşusu...
konu sahibi arkadaşım, ben anladım ne demek istediğini, sen burdaki kötü yorumlara takılma, senin acın sana yeterince ağır zaten şu an. evet çok aşıksan eş acısı çok başka, ben yengemi eleştirsem de acısını anlıyorum, ama anneme kıyamıyorum da artık. eskiden fırıl fırıl ortalıkta dönen, her işini beş dakikada halledip yapan annem çöktü. eridi kadın ya bitti artık, dışarı çıkmaz, sürekli hasta... ama ne olursa olsun acısını asla yarıştırmadı, ona da sorsalar mesela keşke kocam gitseydi diyor.
çok uzun yazdım ama böyle işte. evlatlarına sarıl, kulaklarını kötü yorumlara kapat, kendi acını kendi hayatına uyarla ve öyle devam et. Rabbim sana ve evlatlarına dayanma gücü versin...