Bundan bende korkuyorum vallahi ne diyim...
Bundan bende korkuyorum vallahi ne diyim...Huy gibi değil daha çok eğilimleri benim kastettiğim korkularım.
Girişkenlik asilik zevkleri veya sanata ilgi vs gibi şeyler değil.
madde kullanımına yatkınlık,saldırganlık,intihara eğilimi olur mu acaba gibi.
Ben bu saydıklarınızın tamamen yetiştiren aile ve evin içindeki psikolojik durum ve travmalardan kaynaklandığını düşünüyorum. Birisi de yazmış zaten iki farklı aile tarafından yetiştirilen ikiz çocuklar bambaşka karakter ve görünümlere sahip oluyorlar. Ama bir cümleniz dikkatimi çekti eğer evlat edineceğiniz çocuğu kendi çocuğunuz olarak göremeyecekseniz, kendinizi ve onu “üvey” olarak tanımlayacaksanız, hatta ileride yetişkin olduğunda biyolojik ailesinin peşine düşmek isterse ona destek olamayacaksanız hiç bu işlere girmeyin derim.Fizikselden ziyade çekincelerim psikolojik. Dediğim gibi biz sıradan bir aileyiz. Ne bileyim maddeye yatkınlık,intihara meyil bunların hep genetik olduğu vs söyleniyor. Yoksa kendi çocuğum da olsa kızacağım yeri gelecek sesimi yükselteceğim küseceğiz barışacağız zorlanacağız bunu her aile yaşıyor. Ama benim Korkularım bu değil
Üvey olarak ben tanımlamadım hiç bir yerde. hangi cümlem dikkatinizi çekti merak ettim. Ben sadece çocukluk çağında yetiştirirken diğer aile ile muhattap olmak istemeyeceğimi söyledim doğal olarak.Ben bu saydıklarınızın tamamen yetiştiren aile ve evin içindeki psikolojik durum ve travmalardan kaynaklandığını düşünüyorum. Birisi de yazmış zaten iki farklı aile tarafından yetiştirilen ikiz çocuklar bambaşka karakter ve görünümlere sahip oluyorlar. Ama bir cümleniz dikkatimi çekti eğer evlat edineceğiniz çocuğu kendi çocuğunuz olarak göremeyecekseniz, kendinizi ve onu “üvey” olarak tanımlayacaksanız, hatta ileride yetişkin olduğunda biyolojik ailesinin peşine düşmek isterse ona destek olamayacaksanız hiç bu işlere girmeyin derim.
Ailemde sosyal hizmet uzmanı var. Aile sosyal hizmetler müdürlüğünde çekom da çalışıyor. Evlat edindirme süreçlerine de bakıyor.Fizikselden ziyade çekincelerim psikolojik. Dediğim gibi biz sıradan bir aileyiz. Ne bileyim maddeye yatkınlık,intihara meyil bunların hep genetik olduğu vs söyleniyor. Yoksa kendi çocuğum da olsa kızacağım yeri gelecek sesimi yükselteceğim küseceğiz barışacağız zorlanacağız bunu her aile yaşıyor. Ama benim Korkularım bu değil
Hep dedım hala da dıyorum. Zengın olursam cocuklarım olmasına ragmn evlat edınme yada koruyucu aıle gıbı bır olay bnde hep ıstedım. Istıryırumda. Bır cocugun hayatına dokunmak cok baska bır olay. Özellıkle de kız cocuk. Hayata özellıkle bu erkk duskunu toplumda yalnız annesız babasız sevgısız kalmıs bır kız cocugun yuregıne dokunmak ona anne baba sefkatı vermk blkı de onu en cokta duygusal olarak bu hayata guclu kılmak ınanıkmaz bır olay.. Genetik mıras olayı tabıkı ınsanı dusunduruyor ama bır kısılıgı sırf genetik mıras etkılemıyorki.Merhaba hanımlar,hikayemi çok detaylı anlatıp vakit kaybetmeyeceğim. Şuan bir süreç içerisindeyiz ve ben olumlu olumsuz hepsine açığım. Şayet süreç olumsuz olursa evlat edinmeyi de düşünüyorum çünkü anne olmak istiyorum. Ancak aklıma takılan bir kaç soru var fikirlerinizi merak ediyorum.
Bizler ailelerimizin iyi veya kötü bazı özelliklerini taşıyoruz. Bu onlar tarafından yetiştirilme tarzımızdan onlarla ömrümüzün yarısını geçirmemizden mi kaynaklanıyor yoksa genetikten gelen bazı şeyler mi var? Bunu kafamda oturtamıyorum.
Biz sıradan sayılabilecek herkes kadar tartışmaları olan ama cok ciddi sorunları olmayan,sakin sıradan bir çiftiz.
Evladımız belki bizimle uzaktan yakından hiç alakası olmayan bir aileden gelecek. Bu düşünce beni çok yoruyor. Fikirlerinizi merak ediyorum teşekkür ederim.
Çok kötü bir zihniyet bu. Her ata sözünü kabullenmemeli. Hangi ata söylemiş mesela kimin atasi neye göre?Ben buna kesinlikle inanıyorum ; soya çekim var. Tamamen şans aslın da eğer evlat edinirseniz. Ben göze alamazdım mesela evlat edinmeyi. Bi atasözü var : 'Katranı eritsem olmaz ki şeker, cinsini sevdiğim cinsine çeker.' Allah gönlünüze göre versin.
Pardon da kime göre kötü zihniyet size mi? Hani atasözünün söyleyeni belli değil ya; uzun denemeler ve gözlemler sonucu ortaya çıkmışlar. Benim düşüncem bu size düşen de saygı duymak! Yanlış veya doğru. Çocuk büyüyünce farklı sorunları ile karşılaşınca; huyunu suyunu beğenmeyince ne yapacak geri mi götürüp verecek???Konu sahibi fikir danışmış ve ben sadece sizin yaptığını gibi fikrimi söyledim. Siz kabullenip alabilirisiniz ben yapamayacağımı söyledim. Riskleri de olduğunu.Çok kötü bir zihniyet bu. Her ata sözünü kabullenmemeli. Hangi ata söylemiş mesela kimin atasi neye göre?
Gençlik yıllarımda bende ilk hamileliğim için tedavi olurken eşimle olmazsa evlat ediniriz demiştik. Çocuğumuz oldu iki tane çok şükür.Merhaba hanımlar,hikayemi çok detaylı anlatıp vakit kaybetmeyeceğim. Şuan bir süreç içerisindeyiz ve ben olumlu olumsuz hepsine açığım. Şayet süreç olumsuz olursa evlat edinmeyi de düşünüyorum çünkü anne olmak istiyorum. Ancak aklıma takılan bir kaç soru var fikirlerinizi merak ediyorum.
Bizler ailelerimizin iyi veya kötü bazı özelliklerini taşıyoruz. Bu onlar tarafından yetiştirilme tarzımızdan onlarla ömrümüzün yarısını geçirmemizden mi kaynaklanıyor yoksa genetikten gelen bazı şeyler mi var? Bunu kafamda oturtamıyorum.
Biz sıradan sayılabilecek herkes kadar tartışmaları olan ama cok ciddi sorunları olmayan,sakin sıradan bir çiftiz.
Evladımız belki bizimle uzaktan yakından hiç alakası olmayan bir aileden gelecek. Bu düşünce beni çok yoruyor. Fikirlerinizi merak ediyorum teşekkür ederim.
Nerden geldiği belli olmayan birkaç atasözünü kendinize esas alarak hiçbir çocuğa ön yargılı yaklaşamazsiniz. Çok önem verdiğiniz atasözlerinin bu konu hakkinda olanlari da var. Umarim olumlu olanlari da baz alabilirsiniz.Pardon da kime göre kötü zihniyet size mi? Hani atasözünün söyleyeni belli değil ya; uzun denemeler ve gözlemler sonucu ortaya çıkmışlar. Benim düşüncem bu size düşen de saygı duymak! Yanlış veya doğru. Çocuk büyüyünce farklı sorunları ile karşılaşınca; huyunu suyunu beğenmeyince ne yapacak geri mi götürüp verecek???Konu sahibi fikir danışmış ve ben sadece sizin yaptığını gibi fikrimi söyledim. Siz kabullenip alabilirisiniz ben yapamayacağımı söyledim. Riskleri de olduğunu.
peki.Nerden geldiği belli olmayan birkaç atasözünü kendinize esas alarak hiçbir çocuğa ön yargılı yaklaşamazsiniz. Çok önem verdiğiniz atasözlerinin bu konu hakkinda olanlari da var. Umarim olumlu olanlari da baz alabilirsiniz.
Sadece doğurmakla genetikle sizin çocuğunuz olmuyor. Verdiğiniz emekle sizin çocuğunuz okuyor.Gençlik yıllarımda bende ilk hamileliğim için tedavi olurken eşimle olmazsa evlat ediniriz demiştik. Çocuğumuz oldu iki tane çok şükür.
Lakin şöyle bir şey var, evlat benim olmasa kahrını çekemezdim. Yani bebeklik dönemi en kolay kısmı, gerçekten çok iyi düşünüp karar vermeniz gerekiyor. İnsanın kendi çocuğuna bile sabrı tükeniyor, kendi çocuğunuz olsa bile sizin çocukluğunuza değil sevmediğiniz kayınvalidenize benzeyen huyları olabiliyor. Bu örnekler uzar gider.
iyi düşünün derim.
Psikiyatrik rahatsızlıkların tabi ki genetik bir yönü var. Ancak bunu kendi çocuğunuzda da kestiremezsiniz. Bazı hastalıklar 25 yaş civarı ortaya çıkıyor, bazıları 40 lı yaşlarda. Bunun garantisi ne azık ki yok ama ailede var diye kesin çocukta da olacak diye bir şart yok.Huy gibi değil daha çok eğilimleri benim kastettiğim korkularım.
Girişkenlik asilik zevkleri veya sanata ilgi vs gibi şeyler değil.
madde kullanımına yatkınlık,saldırganlık,intihara eğilimi olur mu acaba gibi.
Haklısınız. Ergenlik vs çocukluk dönemi her ailenin yaşadığı kadar problemler yaşayacağımızın belki sancılı belki sancısız çok kolay geçeceğinin bilincindeyim. Merhametli bir insan olduğumu düşünüyorum. Dediğim gibi çocuklarla iç içe olan bir mesleğe tabiyim. Onlarıda ben doğurmadım ama her biri benim için çok kıymetli. Koşup terlediklerinde sırtlarına bakarım,düştüklerinde ağladıklarında benim de canım yanar. Ve her çocuğun yapısı da farklı. Önemli olan çocuğa sevgiyi hissettirmek. Herkesin yorumlarından da anladığım kadarıyla evet genetikten gelen şeyleri görmezden gelemeyiz. Huy eğilim vs muhakkak aktarılıyor. Nasıl bir ailenin çocuğu neye eğilimi olur gibi korkular sadece beni yorar onu anladım. Sonuçta hiç kimse güzel düzenli bir hayat yerine olumsuz yoldan çıkmış bir hayatı tercih etmez genetik veya çevresel sebeplerleGençlik yıllarımda bende ilk hamileliğim için tedavi olurken eşimle olmazsa evlat ediniriz demiştik. Çocuğumuz oldu iki tane çok şükür.
Lakin şöyle bir şey var, evlat benim olmasa kahrını çekemezdim. Yani bebeklik dönemi en kolay kısmı, gerçekten çok iyi düşünüp karar vermeniz gerekiyor. İnsanın kendi çocuğuna bile sabrı tükeniyor, kendi çocuğunuz olsa bile sizin çocukluğunuza değil sevmediğiniz kayınvalidenize benzeyen huyları olabiliyor. Bu örnekler uzar gider.
iyi düşünün derim.