Bu yorumun yüzü olsaydı tükürürdüm. Yazıklar olsun.Ben buna kesinlikle inanıyorum ; soya çekim var. Tamamen şans aslın da eğer evlat edinirseniz. Ben göze alamazdım mesela evlat edinmeyi. Bi atasözü var : 'Katranı eritsem olmaz ki şeker, cinsini sevdiğim cinsine çeker.' Allah gönlünüze göre versin.
Bu tarz ihtimaller var tabi ki. Netflixde üçüzler diye bir belgesel yapım izlemistim. Bebekken üç farklı aileye verilen üçüzler çok sonradan hasbelkader bir araya geliyorlar. Bir tanesinin psikolojik bir rahatsızlığa yatkınlığı (ne oldugunu tam hatırlayamıyorum şuan) var ve intihar ediyor. Sonradan yapılan araştirmalar sonucu çocukların annesinin de böyle bir yatkınlığının olduğu ve benzer süreçlerden geçtiği ögreniliyor.Fizikselden ziyade çekincelerim psikolojik. Dediğim gibi biz sıradan bir aileyiz. Ne bileyim maddeye yatkınlık,intihara meyil bunların hep genetik olduğu vs söyleniyor. Yoksa kendi çocuğum da olsa kızacağım yeri gelecek sesimi yükselteceğim küseceğiz barışacağız zorlanacağız bunu her aile yaşıyor. Ama benim Korkularım bu değil
Merhaba hanımlar,hikayemi çok detaylı anlatıp vakit kaybetmeyeceğim. Şuan bir süreç içerisindeyiz ve ben olumlu olumsuz hepsine açığım. Şayet süreç olumsuz olursa evlat edinmeyi de düşünüyorum çünkü anne olmak istiyorum. Ancak aklıma takılan bir kaç soru var fikirlerinizi merak ediyorum.
Bizler ailelerimizin iyi veya kötü bazı özelliklerini taşıyoruz. Bu onlar tarafından yetiştirilme tarzımızdan onlarla ömrümüzün yarısını geçirmemizden mi kaynaklanıyor yoksa genetikten gelen bazı şeyler mi var? Bunu kafamda oturtamıyorum.
Biz sıradan sayılabilecek herkes kadar tartışmaları olan ama cok ciddi sorunları olmayan,sakin sıradan bir çiftiz.
Evladımız belki bizimle uzaktan yakından hiç alakası olmayan bir aileden gelecek. Bu düşünce beni çok yoruyor. Fikirlerinizi merak ediyorum teşekkür ederim.
Süreç ile ilgili bir bilgim yok malesef. Söylediğim gibi ciddi bir adımımız yok şuan. Ama muhtemelen bilgi paylaşımı yapılıyordur. Kimsesiz bebek vs olmadığı sürece.Bu tarz ihtimaller var tabi ki. Netflixde üçüzler diye bir belgesel yapım izlemistim. Bebekken üç farklı aileye verilen üçüzler çok sonradan hasbelkader bir araya geliyorlar. Bir tanesinin psikolojik bir rahatsızlığa yatkınlığı (ne oldugunu tam hatırlayamıyorum şuan) var ve intihar ediyor. Sonradan yapılan araştirmalar sonucu çocukların annesinin de böyle bir yatkınlığının olduğu ve benzer süreçlerden geçtiği ögreniliyor.
Çocukların aileleri hakkında hiç bir bilgi paylaşımı yapılmıyor mu sizinle?
Önce bu düşünceden sıyrılmanız gerekiyor. Hiçbir şey bilmeden dünyaya gelen bir bebek. İyi kötü diye ayırmadan sevip yetiştirmektir annelik. Doğurmak çok da önemli değilMerhaba hanımlar,hikayemi çok detaylı anlatıp vakit kaybetmeyeceğim. Şuan bir süreç içerisindeyiz ve ben olumlu olumsuz hepsine açığım. Şayet süreç olumsuz olursa evlat edinmeyi de düşünüyorum çünkü anne olmak istiyorum. Ancak aklıma takılan bir kaç soru var fikirlerinizi merak ediyorum.
Bizler ailelerimizin iyi veya kötü bazı özelliklerini taşıyoruz. Bu onlar tarafından yetiştirilme tarzımızdan onlarla ömrümüzün yarısını geçirmemizden mi kaynaklanıyor yoksa genetikten gelen bazı şeyler mi var? Bunu kafamda oturtamıyorum.
Biz sıradan sayılabilecek herkes kadar tartışmaları olan ama cok ciddi sorunları olmayan,sakin sıradan bir çiftiz.
Evladımız belki bizimle uzaktan yakından hiç alakası olmayan bir aileden gelecek. Bu düşünce beni çok yoruyor. Fikirlerinizi merak ediyorum teşekkür ederim.
Bazı psikiyatrik hastalıklar kalıtsal olabiliyor. Ayrıca bebeğin anne karnında maruz kaldığı travmatik süreçler de bebeği etkileyebiliyor ama önemli olan bir çocuğun hayatını değiştirmek. Ve bu büyük bir ölçüde sizin sayenizde olacak...Merhaba hanımlar,hikayemi çok detaylı anlatıp vakit kaybetmeyeceğim. Şuan bir süreç içerisindeyiz ve ben olumlu olumsuz hepsine açığım. Şayet süreç olumsuz olursa evlat edinmeyi de düşünüyorum çünkü anne olmak istiyorum. Ancak aklıma takılan bir kaç soru var fikirlerinizi merak ediyorum.
Bizler ailelerimizin iyi veya kötü bazı özelliklerini taşıyoruz. Bu onlar tarafından yetiştirilme tarzımızdan onlarla ömrümüzün yarısını geçirmemizden mi kaynaklanıyor yoksa genetikten gelen bazı şeyler mi var? Bunu kafamda oturtamıyorum.
Biz sıradan sayılabilecek herkes kadar tartışmaları olan ama cok ciddi sorunları olmayan,sakin sıradan bir çiftiz.
Evladımız belki bizimle uzaktan yakından hiç alakası olmayan bir aileden gelecek. Bu düşünce beni çok yoruyor. Fikirlerinizi merak ediyorum teşekkür ederim.
Söylediğinize katılıyorum, 100%. Evlat edinmeyle doğurma arasında fark olduğunu düşünmüyorum. Ama bunu başkalarına önermeyi doğru bulmuyorum. İnsanın kendi bu durumu benimsemesi lazım. Bu şekilde düşünmeyen birinin evlat edinmesini tehlikeli buluyorum. Yani bu çok başkasından fikir alınacak bi konu değil eğer negatifsek. Başkasının teşvikiyle olacak bişey değil. Anne de baba da evlat edinmeyi dış dünyadan bağımsız kendi içlerinden gelerek istemeleri lazım. Yani eğer bu konuda olduğu gibi genetik fatörleri vs düşünerek evlat edinmek içlerine sinmiyorsa, asla kalkışmamalılar. Evlat edinilip geri verilen çocukları duyuyorum hep, çok üzücü. Yani birilerini evlat edinmeye teşvik etmeyi doğru bulmuyorum. Evlat edenecek kişiler gönülden samimi bir şekilde koşulsuzca istemeliler çocuklarını.Önce bu düşünceden sıyrılmanız gerekiyor. Hiçbir şey bilmeden dünyaya gelen bir bebek. İyi kötü diye ayırmadan sevip yetiştirmektir annelik. Doğurmak çok da önemli değil
Sen taşısan belki sende travmatik bir olaya maruz kalacaktın belki seninde var psikiyatrik bi rahatsızlığın henüz tanılanmamış, arkadaşlar yapmayın ne güzel bir ailesi oluyor yavruların kurumlarda yalnız kalmak yerine yanlış yönlendirmeyin kimseyiBazı psikiyatrik hastalıklar kalıtsal olabiliyor. Ayrıca bebeğin anne karnında maruz kaldığı travmatik süreçler de bebeği etkileyebiliyor ama önemli olan bir çocuğun hayatını değiştirmek. Ve bu büyük bir ölçüde sizin sayenizde olacak...
Okuma problemi var sanırım sizde. Hanımefendi sormuş sorusuna cevap verip yine de cocuğun hayatıno değiştireceksiniz demişim. Yok cocuk alma hayatın kayar mı dedim sanki allah allah...Sen taşısan belki sende travmatik bir olaya maruz kalacaktın belki seninde var psikiyatrik bi rahatsızlığın henüz tanılanmamış, arkadaşlar yapmayın ne güzel bir ailesi oluyor yavruların kurumlarda yalnız kalmak yerine yanlış yönlendirmeyin kimseyi
Allah’a şükür okuma problemim olsa bunu da okuyamazdım, kibir dolusunuzOkuma problemi var sanırım sizde. Hanımefendi sormuş sorusuna cevap verip yine de cocuğun hayatıno değiştireceksiniz demişim. Yok cocuk alma hayatın kayar mı dedim sanki allah allah...
Bebek iken al bebek bulunduğu ortama göre şekil alacak. Merak etme sen teyzem de evlatlık aldı şuan çok mutlu aldıgında 4aylıktı şimdi 6yaşındaMerhaba hanımlar,hikayemi çok detaylı anlatıp vakit kaybetmeyeceğim. Şuan bir süreç içerisindeyiz ve ben olumlu olumsuz hepsine açığım. Şayet süreç olumsuz olursa evlat edinmeyi de düşünüyorum çünkü anne olmak istiyorum. Ancak aklıma takılan bir kaç soru var fikirlerinizi merak ediyorum.
Bizler ailelerimizin iyi veya kötü bazı özelliklerini taşıyoruz. Bu onlar tarafından yetiştirilme tarzımızdan onlarla ömrümüzün yarısını geçirmemizden mi kaynaklanıyor yoksa genetikten gelen bazı şeyler mi var? Bunu kafamda oturtamıyorum.
Biz sıradan sayılabilecek herkes kadar tartışmaları olan ama cok ciddi sorunları olmayan,sakin sıradan bir çiftiz.
Evladımız belki bizimle uzaktan yakından hiç alakası olmayan bir aileden gelecek. Bu düşünce beni çok yoruyor. Fikirlerinizi merak ediyorum teşekkür ederim.
Ne guzel yasmissiniz, agladim okurkenYazdıklarınızı okudum, kızımı evlat edindim. Onu yuvadan değil, bir yakınımızın söylemesiyle üni öğrencisi bir kızdan aldım. Kız hastanede doğum yaparken bekledim. Doğdu ve kucağıma aldım taburcu olurken. O gün bu gün benim kızım. Kucağıma alırken, koluna ayağına saçına başına bir yeri sağlam mı diye bakmak aklıma gelmedi. Ben öyle hasretten yanıyordum ki evlat diye. Ne gelse kucağıma kabulümdü.
Mesela biz hep kız çocuk istedik. Kuruma başvurduk daha sıraya girmemiştik. Sonra haber geldi bir üni öğrencisi 1 ay sonra doğum yapacak ailesinin haberi yok zor durumda vs bebeği verecek ama erkek bebek. Olsun dedim ya olsun hamile kalsam seçemem ki cinsiyetini. Erkek de olsun fark etmez evladım olsun. Aaa sonra bir doğdu kız, inanamadım mucizeydi. Bence Allah bizi sınamıştı. Belki de erkek diye kabul etmesem bugün bir evladım olamayacaktı. Kızım geldi huzurum arttı, bereketim arttı, neşem arttı. 1 yaşında davayı açtık. 3 celsede bitti. Kızım artık nüfusumuza geçti…
Biz yetiştirdik doğrumuzu yanlışımızı öğrettik. Terbiyesini bizden aldı. Aynam gibi. Bazı yerde de babasının aynası. Canımızı vereceğimiz tek varlığımız. Öyle sizlerin bahsettiği gibi değil o işler araştırmalar genetikler vs değil. Kendi çocuğunuz da down sendromlu olabilir. Belki otizm… Nereden bileceksiniz? Manavdan elma seçmiyoruz ki. Hayatta her şey bir vesile, annesi olmayan bir çocuğun görevi belki de sizi anne yapmak. Belki de biz evlat edindiğimiz için cennetlik değiliz (öyle diyorlar da) belki de çocuklarımız bizi anne yaptığı için cennetlik.