Yorumunuz için teşekkürler. Yalnız bizim kozımla ilişkimiz sizinki kadar kötü değil ki. Söylüyorum işte uyandırırken öperim, okula giderken öperim, dönünce öperim, birşeye üzülür öperim. Onunla gurur duyduğumu her fırsatta dile getiririm. Kim ve nefreti hak edecek bir anne değişim bence. Onun bekletilerindwn bihaber olmak beni üzen.
Hayır o yorum yapan üyeye cevabım. Yorumu yapan üye kin ve nefret kelimelerini kullanmıştı, o yüzden mesajda yer verdim.Kızınızın açılmasını gerçekten kin ve nefret olarak mı görüyorsunuz? Çok tuhaf bir cümle olmuş... kusura bakmayın.
Ara ara öfke patlamaları yaşıyor bu aralar ama ben ön ergenlik diye düşünüyorum bunun dışında mutlu görünüyordu geçen haftaya kadar.
Haklısınız hep kardeşiyle birlikte takılırız. Mutlaka ufaklık da yanımızda olsun isterim. En son 4 ay önce başbaşa birşeyler içmiştik.
Ama ayda iki kez alışveriş yapmaya çıkarız (yine kardeşi de olur yanımızda) istediği herşeyi alabilir. Neye ihtiyacım var derse onu alır sorgulamam. Seçimlerine saygı duyarım, bazen ihtiyacı olmasa bile bunu da al çok yakıştı diye teşvik ederim. Bu konuda suçlu hissetmem imkansız.
Etrafımda bir sürü ebeveyn var hepsi de eğitimli aileler. Gerçekten çocuklarımızın aktivitesinin olmadığı tek bir gün bile yok. İkisi de enstrüman çalar, spor yapar, dil kurslarına giderler. Etrafımdaki hiçbir anne çocuğuyla sohbet konusu açabilmek için onun okuduğu kitapları o uyurken okumaz mesela. Hiçbir bakıcı da yapmaz bunu. Ben tüm bunları onları sevdiğim için, onları hakettikleri şekilde yetiştirmek için yapıyorum.
Ben de sizin ebeveynlerinizle ilişkinizin belki de benzer şekilde olduğunu düşündüm. Elbette huy ve mizaç genlerle de geliyordur çevreyle şekilleniyordur.Bu benim yapım. Bebeklerin tabu la rasa olarak dünyaya gelmediğine inanırım. Kendi karakterleri ile dünyaya geliyorlar. Elbette ki eğitimle iyi yönde davranış değişikliği mümkün ama tamamen değiştirmek mümkün değil.
Sevgili damdan senin yorumlarını öteden beri takip eder beğenirim. Yorumun benim için kıymetli. Ben ki aylardır erken Doğum riskine rağmen o turnuvadan diğerine kızımın yanında olmak için koşturuyorum. Sevildiğini nasıl anlamaz çok üzgünüm şu an. Bu arada bebeğimiz kız. Cinsiyetle alakası yok bu durumun.
Evet ara ara tuvalet problemi yaşıyor. Bir de alerjik astımı var herhangi bir alerjen nefes alıp verişini de etkiliyor. O zamanlar daha öfkeli oluyor.Beslenmesi ile ilgili de olabilir bu sorun? Bağırsak hareketleri üstün zekalı çocuklarda biraz daha zordur.
Evet kendi anne babamla da ilişkim hep mesafeliydi. Annem öpüp sarılarak büyütmedi beni. Ama kardeşlerimle ilişkilerine bakınca onlar çekinmeden sarılır kucaklarına otururlar hala. Yani sanki benim mizacımla alakalı beni sevme şekilleri.Ben de sizin ebeveynlerinizle ilişkinizin belki de benzer şekilde olduğunu düşündüm. Elbette huy ve mizaç genlerle de geliyordur çevreyle şekilleniyordur.
Mesela annem babamla öyle çok sarılıp öpüşen bir ilişkim olmadı bana sevgilerini gösteriyorlardı ama sizin gibi belli durumlarda ve zamanlarda. Ben arada bir duvar hissettim ve kardeşim de ben de sizin büyük kızınız gibi davranırız anne babamıza karşı. Ama beN aslında öyle bir insan değilmişim. Eşim ve kendi kızımla belki de tabir acayip olacak ama "vıcık vıcık" bir ilişkim var. Sürekli birbirimize sarılma dokunma öpme vs. Karakterim olsa yine soğuk dururdum gibi geliyor. Bence içimdeki gerçek beni özgür bırakabildim onlarla. Bilemedim bir de bunu mu değerlendirseniz. Sizin duruşunuzu taklit ediyordur belki de kızınız
Canım zamanında hepimiz kızın gibi annemizin veya babamızın kardeşlerimizi daha çok sevdiğini düşündüğümüz olmuştur. Bir dönemlik olur gelir geçer ara sıra. Gençlikte, belki daha ileri dönemlerde bile yaşanabilir ki o daha çocuk. Bence kızınızdan özür dileyin, onu cok sevdiğinizi o yuzden onun hoşlanmadığını düşündüğünüz için bir şeyi yapmadığınızı belirtin. Yavrum rapor bile tutmuş kıyamam. Yeni bir kardes daha geliyor diye hassas belki. Ama eşinizi ciddi bir sekilde uyarın. Çocugun yaninda edilecek laf mi yani .Bunu yazarken bile gözyaşlarımı tutamıyorum gerçekten ama kızımın bu kadar sevilirken bunu anlamamış olması hayal kırıklığı yaşattı bende. Kızgınlık denmez tam olarak ama yaptığı şey ağırıma gitti sanırım.
Başbaşa vakit geçiremiyoruz çok doğru. Aslında bakıcımız var ve küçük kızımı ona emanet edip büyükle vakit geçirebilirim ama ufaklık da özlemiş oluyor beni ve o da katılmak istiyor. Kıramıyorum onu da.Standartlarinizin ne olduğu ile alakalı bazı şeyler.
Mesela ben istedikleri her şeyi almam. Hatta bazen sırf istedikleri için almam. Hayiri bilsinler.
Birlikte alışveriş örneği başbaşa aktivite anlamında yoksa alim gücünüz ile ilgili değil
Kitap konusunda sanırım kitaplarını ben aldığım sürece önce ben okuyacağım, gerçekten uygun mu yaşına vs diye..
Siz buraya bir milyon tane güzel şey yazabilirsiniz. Ama bu bana veya bir başkasına göre değil, kızınızın ne hissettiği ile alakalı..
Yaptıklarınızı görmedi diye onu suçlayamazsınız.
Ki durumu kotaramayip ortamı terk etmeniz biraz bunu gösteriyor.
Kacak oynamayin
Anneler de hata yapar.
Oturun konusun. Böyle hissettiğini anlayamadigim için özür dilerim diyin.
Ve sonrasında da kendinizi biraz değiştirmeye çalışın bu konuda.
Anne olan sizsiniz. Onun idare etmesini beklemeye hakkınız yok.4 ay 10 yaşındaki kız için uzun bir süre annesi ile başbaşa kalmaması acısından... Ama dünyanın sonu da değil. Bu da sizin miladiniz olsun, yeniden bir anne kız ilişkisi inşa edersiniz.
Size şu şekilde cevap vermek istiyorum büyük kızınızı her ne kadar kendiniz gibi görseniz de aslında o daha bir çocuk ve İnan’ın bütün çocuklar belli bir yasa gelene kadar anne ve babasının her hareketini her söylemini bilinçaltına alır ve kızınızın suan ki yası herseyi kendine yorabilecek ve küçük kardeşiyle kendisini kıyaslayabilecek bi algı da siz her ne kadar o yanaşmaz öptürmez deseniz bile bu maalesef bu şekilde olmuyor sizden ricam lütfen kızım bu sekil deyip sizde kendinizi asla geri planda tutmayın İnan’ın ki bana küçüklükte yaşadığım ailesel bazı tramvalar benden suan çıkıyor 25 yasında olmama rağmen suan psikoloji terapileri antidepresanlar la hayatıma devam etmeye çalışıyorum sizde ileri de bu sıkıntıları yasamak istemiyorsanız çok daha ayrıntılara dikkat etmeye çalışın zira bu durum eşinizin dahi dikkatini cekmiş eşinizi suçlayıp iletişimi kesmek yerine oturup konuşmak olmalı ilk tercihinizMerhabalar. Cuma gününden beri sıkıntıdayım. Hamilelik sıkıntımı daha da arttırdı, öfkeden kuduruyorum da denebilir.
Ben duygularını temasla anlatabilen, kolay sarılan, öpen bir insan değilim. 10 yaşında ve 5 yaşında 2 kızım var.
Büyük kızım da aynen benim gibi. Kolay kolay duygularını açık etmez. Kolay sarılmaz, öpmez. Küçük ise tam tersi. Sürekli yanaşır, gelir yanağıma öpücük kondurur vs.
Eşim birkaç defa büyük kızım da yanınızdayken, ona yeterince temas etmediğimi, yeterince öpmediğimi söyledi. Daha önceleri bu konuda sorun yaşanmazken kızım bir anda bu konuda alıngan davranmaya başladı.
Bu arada tabi ki okula gidip gelirken öperim, birşeye üzülür sevinir öperim ama durduk yere şap şup öpmek aklıma gelmez.
Herneyse cuma günü eşim işten geldi. Bu arad kızların da benim de keyfimiz yerinde. Kızın odasına gidip mavi kaplı bir defter getirdi. ‘Bu bir rapor. 2 haftadır tutuyorum, bana kaç kez dokunmuşsun, kaç kez öpmüşsün, kardeşimi kaç kez öpmüşsün, hepsini yazdım’ dedi.
Bunu sitem ederek söyledi. Birşey söylememe fırsat kalmadan, eşim araya girdi ‘annen seninle çok sorun yaşayacak ilerde kızım, kardeşin ve sana karşı adaletli olmuyor’ dedi.
Ağlayacaktım zor tuttum kendimi. Kızlarımın herşeyiyle, en ufak ayrıntısına kadar ilgilenirim. Küçüklüklerinden beri tüm vaktimi onlara adadım. Hayattaki herşeyi geri plana attım ve karşılığında kötü anne olmakla suçlanıyorum.
Eşimi affedemiyorum ama kızıma da içten içe öfkeliyim. Benim dünyam onların etrafında dönerken, bana yaptıkları haksızlık gibi geliyor. Cuma’dan beri eşimle iletişim kurmuyorum. Lütfen tarafsız gözle yorumlar mısınız?
Ekleme: Kızım tanılı bir üstün zekalı. Yaşından büyük düşünen ve davranan bir çocuk. Bebekken bile temastan rahatsız olurdu. Küçük kızım ise 6 aylıkken kötü bir kaza sonucu beyin kanaması geçirdi. Bebekliği ve sonrası ablasına göre daha zordu. Onun da kendini güvende hissetme şekli temas etme, sarılma vs oldu. Hayatımız bu seyirde ilerlediği için büyük kızımı da uzaklığı da bu şekilde kabul edip irdelemedim. Büyük kızımın bu şekilde mutlu olduğunu düşündüm ama maalesef yanılmışım.
Asıl öfkem eşime zaten yüzünü bile görmek istemiyorum.Sen kotu bir anne degilsin ama esin cok kotu bir baba. Hatta bence kotu de bir koca. Evlat ile annenin arasini bozuyor resmen. Cok hadsiz ve saygisiz. Kizina degil esine ofkelen bence. Sinir oldum esine.
Haklisin. Ben de gormek istemezdim. Resmen evliligimizi sarsardi bu tarz bir hareket. Evladim benim icin herseyden onemli. Onunla arama engel koyan esim de olsa haddini bildirirdim.Asıl öfkem eşime zaten yüzünü bile görmek istemiyorum.
Ben hem madden hem manen desteklediğimi düşünüyordum şu ana kadar demek ki yanlış düşünüyormuşum ya da kızım farklı düşünüyormuş.Çocuklarımın etrafında dönüyorum Madden varım diyorsunuz yani ben yazdiklarinizdan Madden onların yanında olup ama manevi olan kısma fazla fırsat birakamamissiniz gibi geldi sevgi ihtiyaçtır o uzak duruyor evet ama her şeyin temeli sevgidir kimse sevgi gosterisinde bulununca içten içe gıcık kapmaz ama yapma ya of bı dur öpme gibibsoylemlerde bulunabilir ama içten içe sevilmek bizi hep mutlu eder . Merak ettim teshisli üstün zeka tanısını nasıl koydunuz nereye götürdün uz oğlum için düşünüyorum da
Ciddi bi şekilde tavrınızı koyun eşinize yoksa kızınız hem size hem kardeşine düşman olacak rapor falan tuttuğuna göreBen de bu yüzden çok kızgınım eşime. Kendi aramızda konuşsaydık teşekkür bile ederdim. İyi ki de söyledin farketmeden büyük bir hata yapıyormuşum diye. Ama çocuğun önünde bunu yüzüme vurması bitirdi beni gerçekten.
Ben eşinize ifrit oldum, densiz adam bu çocuğun yanında söylenecek bir konu mu?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?