Evlat ayrımı mı yapıyorum?

Eşinizin kızınızla aranızı bozmaya çalışmasının sebebi ne? Üstün zekalı da olsa o bir çocuk. İleride seninle çok sorun yaşayacak diyerek sizi, kardeşinle aranızda adaletli davranmıyor diyerek kardeşini neden hedef gösteriyor? Açıkça konuşup niyetini sordunuz mu?
Hayır konuşmadım. Hatasını biliyor bence ama geri adım atmıyor. 4 gündür göz teması bile kurmadık. Sofraya davet etmedim diye 4 gündür yemek yemiyor bizimle. Açıkçası ben de umursamıyorum.
 
Merhabalar. Cuma gününden beri sıkıntıdayım. Hamilelik sıkıntımı daha da arttırdı, öfkeden kuduruyorum da denebilir.

Ben duygularını temasla anlatabilen, kolay sarılan, öpen bir insan değilim. 10 yaşında ve 5 yaşında 2 kızım var.

Büyük kızım da aynen benim gibi. Kolay kolay duygularını açık etmez. Kolay sarılmaz, öpmez. Küçük ise tam tersi. Sürekli yanaşır, gelir yanağıma öpücük kondurur vs.

Eşim birkaç defa büyük kızım da yanınızdayken, ona yeterince temas etmediğimi, yeterince öpmediğimi söyledi. Daha önceleri bu konuda sorun yaşanmazken kızım bir anda bu konuda alıngan davranmaya başladı.

Bu arada tabi ki okula gidip gelirken öperim, birşeye üzülür sevinir öperim ama durduk yere şap şup öpmek aklıma gelmez.

Herneyse cuma günü eşim işten geldi. Bu arad kızların da benim de keyfimiz yerinde. Kızın odasına gidip mavi kaplı bir defter getirdi. ‘Bu bir rapor. 2 haftadır tutuyorum, bana kaç kez dokunmuşsun, kaç kez öpmüşsün, kardeşimi kaç kez öpmüşsün, hepsini yazdım’ dedi.

Bunu sitem ederek söyledi. Birşey söylememe fırsat kalmadan, eşim araya girdi ‘annen seninle çok sorun yaşayacak ilerde kızım, kardeşin ve sana karşı adaletli olmuyor’ dedi.

Ağlayacaktım zor tuttum kendimi. Kızlarımın herşeyiyle, en ufak ayrıntısına kadar ilgilenirim. Küçüklüklerinden beri tüm vaktimi onlara adadım. Hayattaki herşeyi geri plana attım ve karşılığında kötü anne olmakla suçlanıyorum.

Eşimi affedemiyorum ama kızıma da içten içe öfkeliyim. Benim dünyam onların etrafında dönerken, bana yaptıkları haksızlık gibi geliyor. Cuma’dan beri eşimle iletişim kurmuyorum. Lütfen tarafsız gözle yorumlar mısınız?

Ekleme: Kızım tanılı bir üstün zekalı. Yaşından büyük düşünen ve davranan bir çocuk. Bebekken bile temastan rahatsız olurdu. Küçük kızım ise 6 aylıkken kötü bir kaza sonucu beyin kanaması geçirdi. Bebekliği ve sonrası ablasına göre daha zordu. Onun da kendini güvende hissetme şekli temas etme, sarılma vs oldu. Hayatımız bu seyirde ilerlediği için büyük kızımı da uzaklığı da bu şekilde kabul edip irdelemedim. Büyük kızımın bu şekilde mutlu olduğunu düşündüm ama maalesef yanılmışım.
Eşiniz çocukların yanında öyle konuşması ne kadar yanlış ne kadar cahilce resmen çocugu size karşı doldurmuş.Bende soğuk yapılı biriyimdir durduk yere kimseyi öpmem ve öpülmekten hoşlanmam fakat kızımı sürekli öpüyorum annem yeter artık bu kadar öpme dedi hatta dün.Hatta bir tanıdıktan bahsetti kızını şimdiye kadar hiç öpmemiş öpmeye kıyamamış,ne kadar saçma.
 
Evet ara ara tuvalet problemi yaşıyor. Bir de alerjik astımı var herhangi bir alerjen nefes alıp verişini de etkiliyor. O zamanlar daha öfkeli oluyor.

Tahmin ettim açıkçası... :( Bence o yönde de bir aksiyon alabilirsiniz. Zeka seviyesi üstün çocuklarda tuvalet problemi baş gösterdiğinde dışavurumları dediğiniz gibi öfkeli olmasının yanı sıra yanıltıcı da olabiliyor... Örneğin bu olayda olduğu gibi, sizi istemdışı kırabiliyor da... Nedensiz alınganlıklar da baş gösterebiliyor. Naçizane bu konuya biraz daha eğilin derim. Sonuç alacağınıza neredeyse adım gibi eminim.
 
Turnuvalara onu izlemek için gitmiyorum ki. Yani sadece izlemek için değil, maç kaybederse sarılayım teselli edeyim diye, kazanırsa tebrik edeyim diye. Kendisi gelmemi istiyor ki kaybetse bile destekleneceğini biliyor.

Bu çetele tutma olayını da babasının tavırları aklına soktu diye düşünüyorum. Daha önce hiç bu konuda sitem etmemişti, böyle bir beklentisi olduğunu anlamamıştım hiç.

resmen babası durduk yerde kızınızın aklına şüphe sokmuş
çok yanlış bir düşünce tarzı
küçük kızınızda bir sıkıntı var mı peki? yani o olaydan sonra bir sıkıntı kaldı mı?
sanırım eşinize bu şüphelerini bir daha ASLA çocukların yanında söylememesi gerektiğini tembihlemeniz gerekiyor.
Çocuklarla ilgili her kararı ikimiz yanlızken vermeliyiz deyin. Bir müddet daha küs kalın bence, çok ayıp etmiş.
 
Kurabiye, kek yapıp karşılıyorum diyorsunuz, bu çok hoş bir şey ama o yaşta çocuk bunu sevgi ifadesi olarak değerlendirmeyebilir.

Özellikle de çok küçük yaşlarından itibaren hep böyle yaptıysanız bunu hayatınızın normal akışı olarak görüyordur. Yani onun için akşamları kurabiyeyle karşılanmak çok normal, zaten hep yaptığınız şey olmuş olabilir; akşam yemeği hazırlamanız gibi.

İleride eminim sevgiyle hatırlayacaktır çocukluğunda bu şekilde karşılamanızı ama şu an, şu anki bilinciyle bu onun için rutin olmuş olabilir. Siz ne için yaptığınızı biliyorsunuz ama bir çocuk bu tip dolaylı yolları değerlendiremiyor olabilir.
 
kızınızdan çocuksunuz.çocuğa ne öfkesı bu.

baba tam dayaklık yerden yere vurmalık.
 
23 yasindayim anneme hayatimda belki 10 kez falan sarilmisimdir o da “hosgeldin ya naaber” falan ayagina. onun disinda hic sarilmam aklima gelmez aramam bile. beni sevmedigini dusunuyordum ama ben tehlikede oldugum an nasil her seyini ortaya koyabildigini gordukten sonra beni sevdigine emin oldum.

babam ise gordugu yerde sarilir,oper,23 yasinda olmama ragmen hala gun icinde “minik bebegim” temali mesajlar atar, ayni evdeysek surekli pesimden yiyecek icecek bir seyler kosturur yani biraz abartir. ama bir sorunum oldugunda biraz daha geri planda kalir her zaman. hayatimi tek basima “survive” edebilmem gerektigini dusunur.

simdi ben kiyasliyorum benim anneme mi ihtiyacim var babama mi? ikisine de. yani annem tam bir kotu gun dostu babam iyi gun dostu gibi geliyor bana. kiziniz da buyuyunce bu fedakarliklarinizi anlayacaktir. hatta ilerde sohbet arasinda laf gecince babasinin bu yaptigi densizlige kizacaktir bile. kucucuk cocugun aklina girip de cetele tutmasina sebep olmak falan cok kotu.
 
Ben annemin beni optugunu hatirlamam.. Bazen anaannem arar çocukları bnm yerime op vs derse ağzının ucuyla öperdi.. . Ama ben babamdan yana şanslıydım cunku o benimle hic usanmadan oynar her dedigimi yapar öper koklardi... O yüzden annemle aramda hep bi soğukluk olmustur. Annem yemek pişirmeyi bile benimle ilgilenmek sayardı. Simdi bende anne olunca annem bazen yaşadıklarını anlatıyor bir cok sikinti cekmis babamdan yana gec saatlere kadar kahvede oturur eve gelmezmis vs. Annem bunlara canını sıkıp bize yakinlik gostermezdi. Simdi anneme hak veriyorum ama ben anne olana kadar hep annemi kotu babami iyi bildim. Sevginin cocuk uzerindeki etkisi iste....
 
Ben hem madden hem manen desteklediğimi düşünüyordum şu ana kadar demek ki yanlış düşünüyormuşum ya da kızım farklı düşünüyormuş.

Tanıyı RAM koyuyor. Öğretmenine söyleyip Bilsem sınavına girmesini sağlayabilirsiniz. Zeka testi sonucu tanı alabilirsiniz.
İki çocuk sahibisiniz biri de yolda mükemmel olacak her şey diye bir kanun yok ama sevgi mükemmel olabilir diğer her şey bekleyebilir annelik zor şartlar zor insan istemeden de olsa bazen tam yaptım sanıp eksik bırakabiliyor belki anlattiginiz gibi değildir belki siz bu hislere bı an kapılmış da olabilirsiniz ya da şu an öyle bir surrctesiniz kizinizla geçer umarım geç değil . Teşekkür ederim ilgileneceğim zeka seysi için.
 
Hamile bir anneyi incitmek asla istemem.
Çocuğunuz hakliyken ona öfkelenmeniz çok yanlış.
Üstün zekalı olması konuyla hiç bir şekilde alakalı durum değil. Üstün zekalı insan dolu ailemde hepsi sevgi görerek ve göstererek büyüdü.
Eşiniz haklı ilerde büyük sorun yaşarsınız.
Demek ki kızınız kardeşi kadar hep sevgi görmek istemiş. İçine atmış ve şu an size bunu iletmiş.
Lütfen kızına daha çok temas kurun sarılın ve sorun ortadan giderilsin.
Ortada giderilemeyecek sorun yok.
Sevginizi belli etmeniz herşeyi düzeltecektir.
Daha yeni anne olmuş biri olarak, evladımı sürekli öpüyorum kokluyorum. Doyamıyorum.
Telefonu dahi artık elime fazla almıyorum.
 
Ne denli üzüldüğünüzü burdan hissettim, çok üzgünüm böyle bi mesele yaşadığınız için.. Geç değil, kızınız her şeye aklı eren bir kız, onunla özel anne kız vakti geçirip her şeyi baştan sona anlatın derim. Bebeklikten beri öpmenizden rahatsız olduğu için onu gönlünce öpemediğinizi, ama tek sevgi göstergesinin öpmek olmadığını, onu ne çok sevdiğinizi ve ne denli değer verdiğinizi anlatın. Anlayacaktır. Bundan sonra da ona bol bol sarılır öpersiniz problem çözülür, bu konudan drama yaratıp kendinizi üzmeyin boşuna..

Eşinize de tesessüf ediyorum.. İnanılır gibi değil nası böyle bi hata yapar!
 
Evet benim kızım. Çok zor durumdayım inanın. Hep yaşından olgundu ama mutluydu da. Belki de ben öyle olduğunu sanıyordum. Şu an bir ergen psikoloğu araştırıyorum öncesinde ben görüşme yaparım en azından sorunu düzeltmek için bir başlangıç olur.
Aslında belki de zeki olgun ağır çocuk diyerek onun çocuk olduğunu unutmuşsunuz
Ben de küçükken annemin abime ve ablama gösterdiği her ekstra sevgi kalbimi kırardı
Taki bu yaşa kadar geldi
 
Sevgili damdan senin yorumlarını öteden beri takip eder beğenirim. Yorumun benim için kıymetli. Ben ki aylardır erken Doğum riskine rağmen o turnuvadan diğerine kızımın yanında olmak için koşturuyorum. Sevildiğini nasıl anlamaz çok üzgünüm şu an. Bu arada bebeğimiz kız. Cinsiyetle alakası yok bu durumun.
Aha üçüncü kız da geliyordur😁Kazaniz mübarek olsun😊Şaka bir yana asla kötü bir anne olduğunuzu düşünmüyorum.Sadece kızınız sizin farkedemediginiz kadar cok içlenmiş bu duruma.Daha fazla öper,sarılır,koklarsiniz.Kiz çocukları cokkkk nazlı oluyorlar bilirim ,benimde var insAllah üç tane.Ayni köprüden bende geçtim, hâlâ da gecmekteyim😆Allah kolaylık versin, sakin üzülme,hiç birşey yok,o senin minnak kuzun 🤩
 
Kızlarımın herşeyiyle ilgiliyim. Fazlaca hem de. Erken doğum riskim olmasına rağmen sırf kızım yanında olduğumu bilsin diye 15 günde bir başka illlere turnuvaları için gidiyorum. Giydikleriyle, okuduklarıyla, yedikleriyle hatta antrenmanları ile ilgileniyorum. Bu sevgi gösterisi değil midir?

E tabi ki değildir. Bu sizin bir ebeveyn olarak çocuklarınıza karşı olan sorumluluğunuz, görevinizdir. Sırf karnını doyurup, altını temizlemek değildir ebeveynlik görevleri. Büyüdükleri zaman da farklı ebeveynlik görevlerine sahip olacaksınız. Çocuk doğuruyor, anne/baba oluyorsanız o çocuğun her şeyiyle ilgilenmek zorundasınız.

Bununla beraber tüm insanlarda, yaşı ne olursa olsun ister 5 ister 75, evrensel olan birtakım duygusal ihtiyaçlarımız vardır. Güvenlik, kabul edilme, duygularını ifade etme, sıcaklık gibi. Bu ihtiyaçların şiddeti kişiden kişiye farklılık gösterir ve eğer çocuğunuzu duygusal ihtiyaçları bakımından yetersiz bırakırsanız, bu ihtiyaçlarını karşılayabilme konusunda yardım etmezseniz bu yetişkinlikte kendini çok acı bir biçimde gösterir. Örnek veriyorum, duygusal yoksunluk sahibi (sevgi, şefkat, sıcaklık, anlayış, rehberlik gibi durumların yokluğu) bir çocuk ileride ailesiyle fazla vakit geçirmek istemeyebilir, birlikte olmaktan keyif almayabilir, hatta tamamen bağlarını koparabilir. Duygusal ilişkilerinde anaç kişiler arayabilir ancak ciddi ilişkiler sürdürmekte, evlenmekte, çocuk sahibi olmakta zorlanabilir. Sizin de böyle düşünmenizde ve davranmanızda birtakım ailesel etkilerin olabileceğini düşünüyorum. Bağlanma kuramını biraz okumanızı tavsiye ederim. Hatta "Hayatı Yeniden Keşfedin" adlı kitabı okumanızı özellikle tavsiye ederim, bu ihtiyaçlar konusunda ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız o zaman.
 
Merhabalar. Cuma gününden beri sıkıntıdayım. Hamilelik sıkıntımı daha da arttırdı, öfkeden kuduruyorum da denebilir.

Ben duygularını temasla anlatabilen, kolay sarılan, öpen bir insan değilim. 10 yaşında ve 5 yaşında 2 kızım var.

Büyük kızım da aynen benim gibi. Kolay kolay duygularını açık etmez. Kolay sarılmaz, öpmez. Küçük ise tam tersi. Sürekli yanaşır, gelir yanağıma öpücük kondurur vs.

Eşim birkaç defa büyük kızım da yanınızdayken, ona yeterince temas etmediğimi, yeterince öpmediğimi söyledi. Daha önceleri bu konuda sorun yaşanmazken kızım bir anda bu konuda alıngan davranmaya başladı.

Bu arada tabi ki okula gidip gelirken öperim, birşeye üzülür sevinir öperim ama durduk yere şap şup öpmek aklıma gelmez.

Herneyse cuma günü eşim işten geldi. Bu arad kızların da benim de keyfimiz yerinde. Kızın odasına gidip mavi kaplı bir defter getirdi. ‘Bu bir rapor. 2 haftadır tutuyorum, bana kaç kez dokunmuşsun, kaç kez öpmüşsün, kardeşimi kaç kez öpmüşsün, hepsini yazdım’ dedi.

Bunu sitem ederek söyledi. Birşey söylememe fırsat kalmadan, eşim araya girdi ‘annen seninle çok sorun yaşayacak ilerde kızım, kardeşin ve sana karşı adaletli olmuyor’ dedi.

Ağlayacaktım zor tuttum kendimi. Kızlarımın herşeyiyle, en ufak ayrıntısına kadar ilgilenirim. Küçüklüklerinden beri tüm vaktimi onlara adadım. Hayattaki herşeyi geri plana attım ve karşılığında kötü anne olmakla suçlanıyorum.

Eşimi affedemiyorum ama kızıma da içten içe öfkeliyim. Benim dünyam onların etrafında dönerken, bana yaptıkları haksızlık gibi geliyor. Cuma’dan beri eşimle iletişim kurmuyorum. Lütfen tarafsız gözle yorumlar mısınız?

Ekleme: Kızım tanılı bir üstün zekalı. Yaşından büyük düşünen ve davranan bir çocuk. Bebekken bile temastan rahatsız olurdu. Küçük kızım ise 6 aylıkken kötü bir kaza sonucu beyin kanaması geçirdi. Bebekliği ve sonrası ablasına göre daha zordu. Onun da kendini güvende hissetme şekli temas etme, sarılma vs oldu. Hayatımız bu seyirde ilerlediği için büyük kızımı da uzaklığı da bu şekilde kabul edip irdelemedim. Büyük kızımın bu şekilde mutlu olduğunu düşündüm ama maalesef yanılmışım.
Ben konunuzda eşinizden başka kızılacak kimseyi göremedim.Belki eşiniz haklı olabilir ama bunu kızınızın yanında dile getirmemeliydi.Kiziniz eşinizden etkilenip tavır almış olabilir bence.Esinizle basbasayken bu konuda uyarmanizı öneririm.Çoçuklarla ilgili bir düşüncesi,tavsiyesi olduğunda çocukların yanında dile getirmesin.Sizde büyük kizinizla daha fazla ilgilenmeye çalışın.Kardesler arası kıskançlık krizleri yaşamayın😉🤗
 
Merhabalar. Cuma gününden beri sıkıntıdayım. Hamilelik sıkıntımı daha da arttırdı, öfkeden kuduruyorum da denebilir.

Ben duygularını temasla anlatabilen, kolay sarılan, öpen bir insan değilim. 10 yaşında ve 5 yaşında 2 kızım var.

Büyük kızım da aynen benim gibi. Kolay kolay duygularını açık etmez. Kolay sarılmaz, öpmez. Küçük ise tam tersi. Sürekli yanaşır, gelir yanağıma öpücük kondurur vs.

Eşim birkaç defa büyük kızım da yanınızdayken, ona yeterince temas etmediğimi, yeterince öpmediğimi söyledi. Daha önceleri bu konuda sorun yaşanmazken kızım bir anda bu konuda alıngan davranmaya başladı.

Bu arada tabi ki okula gidip gelirken öperim, birşeye üzülür sevinir öperim ama durduk yere şap şup öpmek aklıma gelmez.

Herneyse cuma günü eşim işten geldi. Bu arad kızların da benim de keyfimiz yerinde. Kızın odasına gidip mavi kaplı bir defter getirdi. ‘Bu bir rapor. 2 haftadır tutuyorum, bana kaç kez dokunmuşsun, kaç kez öpmüşsün, kardeşimi kaç kez öpmüşsün, hepsini yazdım’ dedi.

Bunu sitem ederek söyledi. Birşey söylememe fırsat kalmadan, eşim araya girdi ‘annen seninle çok sorun yaşayacak ilerde kızım, kardeşin ve sana karşı adaletli olmuyor’ dedi.

Ağlayacaktım zor tuttum kendimi. Kızlarımın herşeyiyle, en ufak ayrıntısına kadar ilgilenirim. Küçüklüklerinden beri tüm vaktimi onlara adadım. Hayattaki herşeyi geri plana attım ve karşılığında kötü anne olmakla suçlanıyorum.

Eşimi affedemiyorum ama kızıma da içten içe öfkeliyim. Benim dünyam onların etrafında dönerken, bana yaptıkları haksızlık gibi geliyor. Cuma’dan beri eşimle iletişim kurmuyorum. Lütfen tarafsız gözle yorumlar mısınız?

Ekleme: Kızım tanılı bir üstün zekalı. Yaşından büyük düşünen ve davranan bir çocuk. Bebekken bile temastan rahatsız olurdu. Küçük kızım ise 6 aylıkken kötü bir kaza sonucu beyin kanaması geçirdi. Bebekliği ve sonrası ablasına göre daha zordu. Onun da kendini güvende hissetme şekli temas etme, sarılma vs oldu. Hayatımız bu seyirde ilerlediği için büyük kızımı da uzaklığı da bu şekilde kabul edip irdelemedim. Büyük kızımın bu şekilde mutlu olduğunu düşündüm ama maalesef yanılmışım.
merhabalar anneliginizde bir sıkıntı olduğunu düşünmüyorum çocukların geliş şekli annelerinde etkiliyor kucuk yanaşınca öpüyorsun büyük temastan hoşlanmayınca cok-da aklımıza gelmiyor benimkilerde ayni hic bir anne evlat ayırt etmez bunu bilerek yapmaz madem biraz kıskanmış e birazda onu öpmek lazim olur boyle şeyler hem bizlerde yaşamasını küçükken kardeşimizi kiskandigimiz icin üvey olduğumuzu düşünmedikmi ama anne olunca anladık hepsini
 
Esinizin kızınizi size karşı kışkırtması ne kadar yanlissa sizinde kiziniza öfke duymaniz o kadar yanlış. Daha çocuk o üstün zekali olsa dahi çocuk
 
Esınız hatalı o kısmı gecıyorum herkesler yazmıs zaten, ancak ben olaya hep soyle bakıyorum. Kızınız 4 yasından beri asagı yukarı kardesı hayatında var hamilelikten berı, ister istemez kucuk bı bebek geldıgınde buyuk cocuk otelenıyor. Sımdı ucuncu bir cocuk geliyor zaten bir cocuga anne olmakta bana gore mesele yok one mlı olan iki veya daha cok cocuk annesı oldugunda adaletli davranabilmek. Onu riskli hamılelıgıme ragmen turnuvalara goruruyorum demıssınız, ustun zekalıymıs. Bu cocuklar cok konussalarda asırı zeki cocuklar ve dumduzde cocuklar fark etmemesı olagan dısı olurdu.

Birde bence bunlar sevgi göstergesı degıl bunlar zaten yapmamız gereken seyler, sevgi Baska bısey daha naif daha gorunmez. Ben esımı sevdıgım ıcın yemek yapmıyorum, yapmam gerektıgı ıcın yapıyorum. Ben cocuklarımı esımı sevdıgım gıbı seviyorum, beslenen bısey sevgi de, sımdı daha da dikkatli olun kucuk bebek anlayana kadar dıger Ikı kıza daha cok yakınlasın. Analık iste boyle bin parca olmak maalesef
 
Back
X