Simdiki aklim olsaydi (cocuklarimi haric tutuyorum,onlar iyiki var hayatimda) asla EVLENMEZDiM...
Beni zaten evlilige iten babamin evdeki huzursuzlugu idi.. Bizi dovmeleri,sofra basinda bile o yemegi bogazimizda birakmasi,icip icip gelip abuk subuk konusup,aldigim maaslari bile benden istemesi..Vermeyince dovmesi..daha neler neler...
sirf babamdan uzaklasayim,kacayim bu azaptan diye evlendim aslinda..
Kocamada deliler gibi asik degildim.. Sadece sevmistim..Ama onu ve ailesini cok iyi tanimiyordum. Tek avantajim onun cok uzaklarda yasiyor olmasiydi.
O anki genclik aklimla oyle dusundum. uzak gidersem kurtulurum babamdan diye..
Gittimde ne oldu, gittigim yerde daha beter sorunlar yasadim, sonrada yurt disina kactik resmen..
Burda da dayak,hakaretler.... amannn cok cektim kendimce bende.. Ama hep sabrimla cektim,cektim,gururlu ve dik durdum kimseye hissettirmedim. Birtek anne ve babama kardeslerime soyledim dayak olaylarini. Ama onlarda bana hak vermedi, kocami hakli buldu hep.. Cunku beni sevmedikleri icin..
Senin konuna bakacagim..
Rabbim cumlemizin yardimcisi olsun insallah...
Son düzenleme:
