Evi satıp araba almalı mıyız?

Metisa

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
14 Nisan 2015
1.064
2.259
Düzenleme: İki yıl için 80-90 bin bandında bir araç almak üzere kredi çekmeye karar verdik. Umarım istediğimiz tarzda çok arıza çıkarmayacak bir araç bulabiliriz. Bu şekilde yapabilirsek evi satmayacağız. Gerçi genel olarak KK sakinleri ev konusunda o kadar hassas ki, baya kulağım çekildi, kolay kolay satmayız artık :KK70:

Okuduğunu anlayabilmiş ve saygı çerçevesinde görüşlerini sunmuş olan herkese teşekkür ederim. :) Hem bana kaygılarımda yalnız olmadığımı hatırlatarak moral verdiniz, hem de farklı bakış açıları kattınız. :)
***
Merhabalar, son günlerde içinden çıkamadığım bir ikilemin içindeyim.
Geçen sene Temmuz ayında eşimle yatırım amacıyla küçük bir şehirde cüzi bir peşinatla, düşük faizli krediyle 2+1 bir ev aldık. O dönem İstanbul'da yaşadığımız için ulaşım sıkıntısı çekmiyorduk. Eşim de ihtiyaç halinde şirketin araçlarını kullanıyordu. Bir yıl içinde ev %40 değer kazandı. Değer kazanmaya da devam edecek gibi görünüyor. Düzenli bir kiracımız var ve kiraya her sene %10 zam yapsak bile, 8 yıl içinde kira tutarı kredi taksidini tamamen öder hale gelecek.

Gel gelelim, şimdi küçük bir şehre taşındık. Burada ulaşım saatte bir gibi seyrek işliyor, benim de nöbetler nedeniyle geceleri belki birkaç kez işe gelmem gerekecek. Ayrıca tatillerde araç kiralamaktan fenalık geldi. Dolayısıyla bana kalırsa mümkünse hemen bugün araba almamız lazım.
Peşinat olarak elimizde hepi topu 5-10 bin lira var. İkinci el araba piyasası da malumunuz; 120 binden aşağı eli yüzü düzgün bir araç almak mümkün görünmüyor. 120 bin verip ikinci el almaktansa da 200-230 bandında bir sıfır araba almayı tercih ederiz.

Eşime kalırsa eylüle kadar beklemeli ve eylül ayında boğazımıza kadar borca batarak ikinci el bir araç almalıyız. Şu anki gelirlerimizle ancak karşılayabileceğimiz bir taksit tutarından söz ediyorum. Eşim işini yeni kurduğu için önümüzdeki aylarda geliri dramatik olarak artabilir ama bu ekonomik atmosferde ne olacağı da belli olmaz.
Bu arada 1,5-2 yıl sonra yurtdışına taşınma ihtimalimiz var. Gidecek olursak bunun için döviz biriktirmeli ya da en azından giderken bir şey satıp dövize çevirmeliyiz. Ayrıca önümüzdeki 1-2 yıl içinde çocuk sahibi olmayı da umuyoruz ki sanırım bu da masraf demek. Ayrıca çocuk demek arabaya ihtiyaç duymak da demek.

Ailelerimizden yardım istesek verirler ama hiç o toplara girmek istemiyoruz.
Benim çözüm onerim, içim yansa da evi satarak kredi borcunu kapatmak. Bu şekilde elimize 140-150 bin kadar bir peşinat kalacaktır. Üzerine taşıt kredisi çekerek sıfır araç alarak da günün gereksinimlerine yönelik bir tür yatırım yapmış olacağımızı düşünüyorum. Tabii kiradan olacağımız gibi arabanın da masrafı çıkacak.

Uzun yazdım, üzgünüm. Bir akıl verin çok mu saçma düşünüyorum?
 
Son düzenleme:
Vay be, herkes eşimle hemfikir... Türkiye'de kalırsak gelirimiz artsa bile bu evi satıp yerine aynısından koymak yıllarımızı alacak. Faizler gerçekten çok yükseldi. O konuda bir şey diyemiyorum.
Ama canına yandığımın arabaları da her gün pahalanıyor.
 
Araba sizin icin ihtiyacsa düşünebilirsiniz. Ben kendimi düşününce araba olmadan çok zorlanirim diye düşünürüm. Kendi isim,çocuğu okula bırak al, eşimin işi falan derken zorunlu hale geliyor. Siz de kendi ihtiyaçlarınızı düşünerek karar verin. Yurt dışına çıkarken de arabanizi satarsiniz yine bir yatırım yapmış olursunuz.
 
Merhabalar, son günlerde içinden çıkamadığım bir ikilemin içindeyim.
Geçen sene Temmuz ayında eşimle yatırım amacıyla küçük bir şehirde cüzi bir peşinatla, düşük faizli krediyle 2+1 bir ev aldık. O dönem İstanbul'da yaşadığımız için ulaşım sıkıntısı çekmiyorduk. Eşim de ihtiyaç halinde şirketin araçlarını kullanıyordu. Bir yıl içinde ev %40 değer kazandı. Değer kazanmaya da devam edecek gibi görünüyor. Düzenli bir kiracımız var ve kiraya her sene %10 zam yapsak bile, 8 yıl içinde kira tutarı kredi taksidini tamamen öder hale gelecek.

Gel gelelim, şimdi küçük bir şehre taşındık. Burada ulaşım saatte bir gibi seyrek işliyor, benim de nöbetler nedeniyle geceleri belki birkaç kez işe gelmem gerekecek. Ayrıca tatillerde araç kiralamaktan fenalık geldi. Dolayısıyla bana kalırsa mümkünse hemen bugün araba almamız lazım.
Peşinat olarak elimizde hepi topu 5-10 bin lira var. İkinci el araba piyasası da malumunuz; 120 binden aşağı eli yüzü düzgün bir araç almak mümkün görünmüyor. 120 bin verip ikinci el almaktansa da 200-230 bandında bir sıfır araba almayı tercih ederiz.

Eşime kalırsa eylüle kadar beklemeli ve eylül ayında boğazımıza kadar borca batarak ikinci el bir araç almalıyız. Şu anki gelirlerimizle ancak karşılayabileceğimiz bir taksit tutarından söz ediyorum. Eşim işini yeni kurduğu için önümüzdeki aylarda geliri dramatik olarak artabilir ama bu ekonomik atmosferde ne olacağı da belli olmaz.
Bu arada 1,5-2 yıl sonra yurtdışına taşınma ihtimalimiz var. Gidecek olursak bunun için döviz biriktirmeli ya da en azından giderken bir şey satıp dövize çevirmeliyiz. Ayrıca önümüzdeki 1-2 yıl içinde çocuk sahibi olmayı da umuyoruz ki sanırım bu da masraf demek. Ayrıca çocuk demek arabaya ihtiyaç duymak da demek.

Ailelerimizden yardım istesek verirler ama hiç o toplara girmek istemiyoruz.
Benim çözüm onerim, içim yansa da evi satarak kredi borcunu kapatmak. Bu şekilde elimize 140-150 bin kadar bir peşinat kalacaktır. Üzerine taşıt kredisi çekerek sıfır araç alarak da günün gereksinimlerine yönelik bir tür yatırım yapmış olacağımızı düşünüyorum. Tabii kiradan olacağımız gibi arabanın da masrafı çıkacak.

Uzun yazdım, üzgünüm. Bir akıl verin çok mu saçma düşünüyorum?
Ben olsam aslaa ev sattırmam. Araba bi şekilde alınırda ev ya ev ihtiyaç millet evsiz. İşsiz kaldığınızda kirası bile geçindire
 
Ev satip araba almak cok yanlis bana gore. Ev her zaman degerlenir, araba durdugu yerde degeri duser. Kaza olur, bir sey olur, elinizden hepten gidebilir. Sabredip bekleyin, esiniz hakli. Eylule ne var ki surada?
Evet böyle bir yönü var. Geçen sene krediye girerken biraz da bu motivasyonlarla girmiştik. Bir de toplum baskısı boyutu var. Araba almak için para biriktirirken düşük faizli kredi çıkınca kaçırmak istemedik. Eş, dost, akrabalar falan da bu kadar genç yaşta ev almamızı pek takdir etti. Ha sağ olsunlar da arabamız yok? Ayranımız yokken tahtırevan aldık diye takdir görmüş gibi olduk.
En kötü ihtimalle "evi satarız, onun karıyla araba alırız" dedik, daha doğrusu belli ki bunu ben demişim.:kahve:
Araba sizin icin ihtiyacsa düşünebilirsiniz. Ben kendimi düşününce araba olmadan çok zorlanirim diye düşünürüm. Kendi isim,çocuğu okula bırak al, eşimin işi falan derken zorunlu hale geliyor. Siz de kendi ihtiyaçlarınızı düşünerek karar verin. Yurt dışına çıkarken de arabanizi satarsiniz yine bir yatırım yapmış olursunuz.
Hem de nasıl ihtiyaç! Geçen seneye kadar eşim isterdi. Bu şehre taşındığımızdan beri her gün bunu düşünüyorum. Eski iş arkadaşlarımın çoğu alacak durumu olsa da araba sahibi değildi. Raylı sistem işimizi fazlasıyla görüyordu. Burada neredeyse aracı olmayan yok ve sürekli iş dışı aktiviteler yapılıyor. Şimdi haydi bunu geçtim, benim nöbet için gece gelip-gitmem gerekecek. O belirli günlerde kayınpederimin aracını ödünç alabiliriz. Ama ne bileyim öyle de ben kötü hissederim. Ya bir kaza olsa? Başkasının arabasına zarar vereceğime kendiminkine vereyim.
 
evam eden evi satmak maku
Kaç gündür bakıyoruz, bulamadık malesef. 100 bandında 2010 model araçlar ekseriyetle ağır hasarlı. Öyle otomatik olsun falan da demiyorum, manuel de kullanırım artık ne lazımsa...
Normalde ev almak için araba satılır 😊
Hıc mantıklı degıl sonra cok Pısman olursunuz
Evet ya benim mantığıma da bu bilgi kazınmış. Hep de millete bunu söylerdim, "Ev dururken arabanın nesi ihtiyaç?" derdim. Şımarıklık mı yapıyorum bilmiyorum ama araba da bal gibi ihtiyaç olabiliyormuş.
 
X