Esim turkce bilmiyor, zaten ailem hep gavur napiyo, gavur evde mi, adini bile soylemiyorlar. Ona karsi uzuluyorum tabi. Ailemi sik sik ziyarete gideriz, annem esimin yedigi yemeklerden yapar (sebze sever), kapisi ardina kadar aciktir, ayrica da evimiz var memlekette. Ama icinden istemezler. Ben de sen eve git yat derim esime, dinlen derim. Bizde yabanci kanallar var, git haberler izle gibi bahaneler bulurum. Arada ben ceviriyorum soylenenleri, o yuzden esim bilmiyo tabi ailemin ne dedigini. Yuzune de guluyorlar. Ben arada kaliyorum. Ailem cok iyi insanlardir da ben artik 30 oldum, iki oglum var, evliyiz, yani biraz saygi isterdim. O yuzden esim turkce bilmesin, ben boyle arayi daha iyi buluyorum. Seni bilerek hamile biraki, ayrilma ondan diye bile dediler.
Ayrilmak istemistim bunaldigim bir zamanda, iki yil once mi uc yil once mi ne, o zaman kucuk oglum yoktu. Esim ben olene kadar ayrilmayacagiz dedi. Git mahkemeye, ben asla bosanmayi kabul etmiyorum dedi. Sebep bile yok dedi. Ona gore yoktu. Bir daha ayrilmak konusu gecmedi. Ben de boyle idare ediyorum. Arada kaldim ama ne yapayim. Ailemi de esimi de seviyorum.
