Evlenince belli bir sure calisamadim hamilelik cocuk falan derkenMerhaba,
Yaklaşık 1 yıl önce işten ayrıldım çünkü beni psikolojik olarak çok yıprattı ve psikolojik tedavi görmek zorunda kaldım. Şu an o günlerden kalma sıkıntılar devam ediyor evliyim ama gündüzleri kendimi çok yalnız hissediyorum iş arkadaşlarım çalıştığından onlarla da görüşemiyoruz. Yoğun bir tempodan çıktıktan sonra boşluğa düştüm ev işleri ve hobiler de sıkıntımı gidermiyor. Tüp bebek sürecindeyim sanırım ilaçların da etkisiyle patlayacak gibi oluyorum. Sizce ne yapabilirim bu hayata alışmak için? Bir de bildiğiniz günlük sohbet edip kafa dağıtabileceğim kadınlar arası sohbet grupları var mı?
DeneyeceğimBahsettiğim aktivitelerde yeni insanlarla da tanışıyorsunuz ki
O da ayrı bir muammaUstelik nasil bir sohbet istiyorsunuz
Sonucta her tanistiginla kafan uyusmaya bilir
Sohbeti sarmayabilir
Yanlis ardakasliklar kurulabilir
Internet ortaminda
Bugün başlangıç yaptım buraya artık her konuda bir şeyler yazarımBurada da geyik grupları falan var yanılmıyorsam.
MerhabaDaha çok etkileşimli sohbet edebileceğim bir grup arıyorum işin açıkçası. Bunu yapacağım hiç. Aklıma gelmezdi ama yelegram gruplarına bile baktım bir şey bulamadım benim gibi sıkılan birileri mutlaka vardır bir araygelsek bence çok eğleniriz
Aynen de öyle ne güzel anlatmişsiniz dilinize saglikMerhaba
Burasını yabana atmayın,gün olur omuzlarda aglanir,kimi zaman deliler gibi gülünür,çokça da dileklere amin denilir,bu bile insanı çok mutlu eder.
Bazen mesaj yazmaya yetisemezsin,öyle de akicıdır, zamanla tanırsınız
Aynen de öyle ne güzel anlatmişsiniz dilinize saglik
Alışılmıyor.
Ne güzelHergun sohbet ihtiyacim olmuyor benim. Zaten hergun annem ariyor.
Onun disinda daha dün oyun satin aldım onu oynayacagim muhtelemen bir kac gunumu alir bitirmek.
Oyunlar pahali oldugu icin birer birer aliyorum.Bir oyun olmuş 400 lira. Evde olmak bile pahali artik.
Neyse onun disinda kitap her ay 1-2 tane mutlaka aliyorum.
Pandemi oncesi arada sahile bir kahveye icerdim, spor salonuna giderdim ama artik salona gitmiyorum, cafeye de cok gitmiyorum. Evde sporumu yapiyorum.
Resim yapiyorum, boyalarim var. :) O da vakit aliyor baya.
Gün boyle geciyor zaten. Ben sıkılmıyorum hiç.
Ben alışamadım, 25 yıl çalıştıktan sonra bir yıl evde kaldım sonra kafamın rahat edeceği fazla stresi olmayan bir iş bulup tekrar çalışmaya başladım, 15 aydır çalışıyorum, hobiler vakit öldürmüyor maalesefMerhaba,
Yaklaşık 1 yıl önce işten ayrıldım çünkü beni psikolojik olarak çok yıprattı ve psikolojik tedavi görmek zorunda kaldım. Şu an o günlerden kalma sıkıntılar devam ediyor evliyim ama gündüzleri kendimi çok yalnız hissediyorum iş arkadaşlarım çalıştığından onlarla da görüşemiyoruz. Yoğun bir tempodan çıktıktan sonra boşluğa düştüm ev işleri ve hobiler de sıkıntımı gidermiyor. Tüp bebek sürecindeyim sanırım ilaçların da etkisiyle patlayacak gibi oluyorum. Sizce ne yapabilirim bu hayata alışmak için? Bir de bildiğiniz günlük sohbet edip kafa dağıtabileceğim kadınlar arası sohbet grupları var mı?
Benim sonumda böyle olacak gibiBen alışamadım, 25 yıl çalıştıktan sonra bir yıl evde kaldım sonra kafamın rahat edeceği fazla stresi olmayan bir iş bulup tekrar çalışmaya başladım, 15 aydır çalışıyorum, hobiler vakit öldürmüyor maalesef
Ne güzelne oyunu aldınız peki
Zaman elbetteki geçiyor ama sıkılmadan geçsin istiyorumKK takıl. Günler o kadar kısa ki sabah kahvaltı yap üstüne kahveni iç öğlen oluyor zaten arayacakların varsa anne arkadaş kardeş kuzen kimse onlarla konuş. Evde yapılacak işleri toparla derken saat 3 olur. Akşam için yemek planla yap derken 4 olsa akşam yemeğine kadarda netflixe filan takılsan sonrada eşin gelir zaten onla takılırsın yemek çay tv faslı ardından uyku vakti. Bitti gitti. Pandemi de hamileydim gitmiyordum işe böyle geçiyordu zaman. Şimdi bebek var sıkılmaya dinlenmeye vakit yok. Bebek gelmeden izleyeceklerini izle okuyacaklarını oku.
Sanırım depresyona girdim o dönem, ölürüm kitap okumak için, evimin bir odası kütüphane ama aylarca tek sayfa okuyamadım. Dikiş dikmeye bayılırım, oturup üç beş parça anca diktim. En son mutfakta kalebodurların aralarını fırçalarken bulunca kendimi tamam dedim çalış artık. Çok stresli bir işi bıraktım, çok yormuştu beni 17 yıl aynı yerde, evime yakın bir yerde bana hafif gelen bir işe başladım, şükür normale döndü herşeyBenim sonumda böyle olacak gibi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?