Aldatmak bir karekter meselesi bence.Ben mesela esini aldatan insanlarin esinin yuzune nasil bakabildigini ve geceleri nasil uyuyabildiklerini merak ederim.Hata degildir aldatmak çok daha buyuk birsey ayrica aldatmak bir anlik saniyelik birsey degil o nedenle tekrarlanmis olmasi ve ustune dusunulecek vakit olmasi muhtemelendirİnsanlar hata yapıp sonra da pişman olabilir. Her aldatan insan acımasız merhametsiz falan değil.
Bence de affı olmayan bi şey ama bir kere aldattı diye vicdansız muamelesi abartı. Yani bir kere yapıp sonra pişman olmuş olabilir bi insan. Ama aldatan insan illa tekrarlar inkar eder gibi bi algı var ne kadar doğru ne kadar yanlış bilemem ama bana mantıklı gelmiyorAldatmak bir karekter meselesi bence.Ben mesela esini aldatan insanlarin esinin yuzune nasil bakabildigini ve geceleri nasil uyuyabildiklerini merak ederim.Hata degildir aldatmak çok daha buyuk birsey ayrica aldatmak bir anlik saniyelik birsey degil o nedenle tekrarlanmis olmasi ve ustune dusunulecek vakit olmasi muhtemelendir
Ben de hala inanamıyorum nasıl böyle bir hata yaptığıma. Ama o zamanlar psikolojim çok bozuktu. Şimdiki aklım olsa asla ama asla.Ben sizin esinizi aldatabilmenize şaşirdim acikcasi.Aldatacak karekterdeki insanlar vicdan azabi duymazlar psikolojileri bozulmaz kendilerince bir kilif bulup buna siginirlar.Ama sizin 10 yiliniza mal olmus hayatiniza hic bir insan sokamayacak kadar etkilenmissiniz.O nedenle aldatmaniza sasirdim.
Ailem ilk beni sildi. Sonra ben de onları kötü günümde yanımda olmadıkları için sildim. Yani ben de artık onlarla görüşmek istemiyorum.Yaptığınız hata çok büyük. Bu su götürmez bir gerçek.
Ancak ailenizin sizi bu kadar zamandır silmesi de normal değil. Evet belki konu kadın erkek farkı değil ama hepimiz aldatan taraf erkek olsaydı ne olacağını biliyoruz.
Merak ettiğim, ailenizin size ulaşabileceği bir iletişim kanalı var mı?
Ve eğer bu yalnızlığa devam ederseniz 10 yıl öncesini asla atlatamayacaksiniz. İnsanlar iyi halden 10 yılda cinayet işleyip çıkıyor.
Lütfen terapiye gidin.
Kadın olunca böyle oluyor demek benim domuza bir şey olmadiHerkese merhabalar. Ben yıllar önce bir hata yaptım. Eşimi aldattım. Yaklaşık 10 yıl oldu. Tüm arkadaşlarım ve ailem bana sırtını çevirdi. Yıllardır kimseyle görüşmüyorum. Yalnız yaşıyorum. Ama bunun cezası bitmiyor. Evet bu büyük bir hataydı. Ben de bunu kabul ettim ve bedelini çok ağır ödedim. Ailemden oldum. Arkadaşlarımdan oldum. Sağlığımdan oldum. Üzüntüden kısmı bir felç geçirdim ve hala tedavisi devam ediyor. Tabi psikolojik olarak da hala iyileşebilmiş değilim. O günden sonra hayatımı düzene soktum. İşe başladım. Zaten etrafımda kimse olmadığı ve bana destek olmadığı için çalışmak zorundaydım. İyi de oldu. Paramı biriktirdim ve kendime küçük de olsa bir ev aldım. Düzenimi kurdum. Ama bu olaylardan sonra kimseyle bir ilişki kurmadım. Ne evlilik amaçlı ne arkadaşlık. Herkesin beni kötü biri olarak gördüğünü düşünüyorum. Ya duyarlarsa önceden yaşadıklarımı diyorum. Bunun vicdan azabını hala yaşıyorum. Yeni birileri ile kesinlikle tanışmaya, arkadaşlık kurmaya korkuyorum. Bir yandan da bu hatanın bedelini ömür boyu mu ödeyeceğim diye düşünüyorum. Ölsem kimsenin haberi bile olmaz diye düşünüyorum. Eski eşim ise yeniden evlenmiş, çocukları bile olmuş. Herkes bir şekilde eskileri unutmuş, iyileşmiş ama ben iyileşemiyorum. Bana bir akıl verin lütfen. Teşekkür ederim.
Kişisel tercihinizdir bir şey diyemem.Ailem ilk beni sildi. Sonra ben de onları kötü günümde yanımda olmadıkları için sildim. Yani ben de artık onlarla görüşmek istemiyorum.
Onu vicdanlı insanlar biliyor vicdan sahibi olmayanlar ne olursa olsun oğlunu savunurBu da doğru değil.
Kim yaparsa yapsın yapılan yanlış.
Oğlan seviciligi maalesef.Onu vicdanlı insanlar biliyor vicdan sahibi olmayanlar ne olursa olsun oğlunu savunur
Taşlamak olarak değil de.Eee anlattıkları doğruysa yeterince yaşamış diyorum ben de niye taşlayalım hala.
Herkese merhabalar. Ben yıllar önce bir hata yaptım. Eşimi aldattım. Yaklaşık 10 yıl oldu. Tüm arkadaşlarım ve ailem bana sırtını çevirdi. Yıllardır kimseyle görüşmüyorum. Yalnız yaşıyorum. Ama bunun cezası bitmiyor. Evet bu büyük bir hataydı. Ben de bunu kabul ettim ve bedelini çok ağır ödedim. Ailemden oldum. Arkadaşlarımdan oldum. Sağlığımdan oldum. Üzüntüden kısmı bir felç geçirdim ve hala tedavisi devam ediyor. Tabi psikolojik olarak da hala iyileşebilmiş değilim. O günden sonra hayatımı düzene soktum. İşe başladım. Zaten etrafımda kimse olmadığı ve bana destek olmadığı için çalışmak zorundaydım. İyi de oldu. Paramı biriktirdim ve kendime küçük de olsa bir ev aldım. Düzenimi kurdum. Ama bu olaylardan sonra kimseyle bir ilişki kurmadım. Ne evlilik amaçlı ne arkadaşlık. Herkesin beni kötü biri olarak gördüğünü düşünüyorum. Ya duyarlarsa önceden yaşadıklarımı diyorum. Bunun vicdan azabını hala yaşıyorum. Yeni birileri ile kesinlikle tanışmaya, arkadaşlık kurmaya korkuyorum. Bir yandan da bu hatanın bedelini ömür boyu mu ödeyeceğim diye düşünüyorum. Ölsem kimsenin haberi bile olmaz diye düşünüyorum. Eski eşim ise yeniden evlenmiş, çocukları bile olmuş. Herkes bir şekilde eskileri unutmuş, iyileşmiş ama ben iyileşemiyorum. Bana bir akıl verin lütfen. Teşekkür ederim.
Aldatmayı savunacak değilim ama bence insan kendine yaptığı kötülüğü kimseye yapmıyor. Aynı şeyi komşunun kızı yapsa kocasına o kadını 10 yıl boyunca ezer miydiniz? Kendinizi affedin , sevin ve cezalandırmayı bırakın. Kimse sizin sandığınız kadar umursamıyordur sizin hatalarınızı. Olay sıcakken konuşulur biter. Siz de bitirin.Herkese merhabalar. Ben yıllar önce bir hata yaptım. Eşimi aldattım. Yaklaşık 10 yıl oldu. Tüm arkadaşlarım ve ailem bana sırtını çevirdi. Yıllardır kimseyle görüşmüyorum. Yalnız yaşıyorum. Ama bunun cezası bitmiyor. Evet bu büyük bir hataydı. Ben de bunu kabul ettim ve bedelini çok ağır ödedim. Ailemden oldum. Arkadaşlarımdan oldum. Sağlığımdan oldum. Üzüntüden kısmı bir felç geçirdim ve hala tedavisi devam ediyor. Tabi psikolojik olarak da hala iyileşebilmiş değilim. O günden sonra hayatımı düzene soktum. İşe başladım. Zaten etrafımda kimse olmadığı ve bana destek olmadığı için çalışmak zorundaydım. İyi de oldu. Paramı biriktirdim ve kendime küçük de olsa bir ev aldım. Düzenimi kurdum. Ama bu olaylardan sonra kimseyle bir ilişki kurmadım. Ne evlilik amaçlı ne arkadaşlık. Herkesin beni kötü biri olarak gördüğünü düşünüyorum. Ya duyarlarsa önceden yaşadıklarımı diyorum. Bunun vicdan azabını hala yaşıyorum. Yeni birileri ile kesinlikle tanışmaya, arkadaşlık kurmaya korkuyorum. Bir yandan da bu hatanın bedelini ömür boyu mu ödeyeceğim diye düşünüyorum. Ölsem kimsenin haberi bile olmaz diye düşünüyorum. Eski eşim ise yeniden evlenmiş, çocukları bile olmuş. Herkes bir şekilde eskileri unutmuş, iyileşmiş ama ben iyileşemiyorum. Bana bir akıl verin lütfen. Teşekkür ederim.