- 2 Şubat 2020
- 341
- 416
- 34
İnan hep önyargılı davrandım. Bir de daha 17 yaşındaydım. Çok cahildim. Neden bilmiyorum. Sadece ufak ufak içime çok işledi. O dönemlere ait sadece onu çok sevdiğimi ve müthiş acı çektiğimi hatırlıyorum
İnan hep önyargılı davrandım. Bir de daha 17 yaşındaydım. Çok cahildim. Neden bilmiyorum. Sadece ufak ufak içime çok işledi. O dönemlere ait sadece onu çok sevdiğimi ve müthiş acı çektiğimi hatırlıyorumYa ne kadar içten yazmışsınız ki burdan hissettim. Geçmiş nasip böyleymiş ama neden öyle davrandınız kii
O kadar hissettim ki o duyguyu burdan, sormak istedim.İnan hep önyargılı davrandım. Bir de daha 17 yaşındaydım. Çok cahildim. Neden bilmiyorum. Sadece ufak ufak içime çok işledi. O dönemlere ait sadece onu çok sevdiğimi ve müthiş acı çektiğimi hatırlıyorumşuan 30 yaşındayım. Gelmiş geçmiş zaman ama içimde hala ince bir sızımdır. Yazarken duygulandım.
Yani ne diyim.. haklısınız demez de hala gel deneyelim dese tamam derim benimki de öyle bir şeyBitti dedikten sonra veda msjı nedir ne gerek var yani bu bir beklenti barış msjıdır bana göre adam da zaten öyle anlayıp olmayacağını sebepleriyle anlatmış
Bazı şeylerin değeri kaybedilince biliniyor malesef. "keske şimdi onunla olsaydım" demiyorum ama içimde bu kadar duygusu varken daha çok seviyorum deseydim. Kısacık bir an bile bir ömre yayılabiliyor. Hayatımın geri kalanını asla söyleyeceklerimi erteleyerek geçiremiyorum artık.O kadar hissettim ki o duyguyu burdan, sormak istedim.Demek ki ne olursa olsun zaman geçince insan biraz tebessüm biraz acıyla da olsa unutmuyor o hissi.
Ne desem bilemedim
Bu arada ilginize teşekkür ederimBazı şeylerin değeri kaybedilince biliniyor malesef. "keske şimdi onunla olsaydım" demiyorum ama içimde bu kadar duygusu varken daha çok seviyorum deseydim. Kısacık bir an bile bir ömre yayılabiliyor. Hayatımın geri kalanını asla söyleyeceklerimi erteleyerek geçiremiyorum artık.
Kesinlikle çok iyi anlıyorum.Bazı şeylerin değeri kaybedilince biliniyor malesef. "keske şimdi onunla olsaydım" demiyorum ama içimde bu kadar duygusu varken daha çok seviyorum deseydim. Kısacık bir an bile bir ömre yayılabiliyor. Hayatımın geri kalanını asla söyleyeceklerimi erteleyerek geçiremiyorum artık.
Rica ederimBu arada ilginize teşekkür ederim
Kesinlikle. Ben bu ilişkiden ertelememeyi öğrendim. Hayatımıza giren insanlar kendilerinin yaşadığı eksikliği karşı tarafa aktarırlar. Aslında onların eksikliği ile ruhumuzu yoğururuz ve hayatımıza şekil veririz belki ders alarak belki ibret. Yani ben böyle düşünüyorum. Hayatımıza giren her kimse hamurumuza onların bize sunduklarını da katarak yoğuruyoruz. Ve günün sonunda 'ben' halimizi alıyoruz. Naçizane fikrimdir tabikiKesinlikle çok iyi anlıyorum.
Yinede onun kalbi hissetmiştir bence. Ben bazı tesadüflerin - sizin ayrılıktan sonra yaşadıklarınız gibi - öylesine olduğuna inanmıyorum. Onlarda da bi sebep var aslında
O zaman öyle olması gerekmiş demek ki, alınacak dersler bişeyler varmış.
İnsan böyle olunca sevdiğini söylemekten geri durmak istemiyor evet.
Evett katılıyorum.Kesinlikle. Ben bu ilişkiden ertelememeyi öğrendim. Hayatımıza giren insanlar kendilerinin yaşadığı eksikliği karşı tarafa aktarırlar. Aslında onların eksikliği ile ruhumuzu yoğururuz ve hayatımıza şekil veririz belki ders alarak belki ibret. Yani ben böyle düşünüyorum. Hayatımıza giren her kimse hamurumuza onların bize sunduklarını da katarak yoğuruyoruz. Ve günün sonunda 'ben' halimizi alıyoruz. Naçizane fikrimdir tabiki
Ve buna tecrübe diyoruzEvett katılıyorum.
İnsan istiyor tabi sonuna kadar gitmeyi ama olmuyorsa bi yerden sonra durmak gerekiyor.
Böyle böyle neyi yapıp yapmamamız gerektiğini biliyoruz.
Biz aşırı iyi niyetliyiz karşımızdakini de öyle sanıyoruz maalesefMerhaba, burada konularımı bazılarınız biliyor zaten.
Öncelikle biraz uzun olabilir, okuyanlara teşekkürler
1 yıllık ilişkim bitti yazın nişanım olacaktı.
Bu 1 yıl içerisinde çok kavgalar ettik. Ben biraz sinirliyimdir ama asla kinci biri olamadım.
Çok sorunlar çıktı, çok gitmek istedim bu ilişkiden ama bir şekilde beni ikna etti kıyamadım ve devam ettik. Dışardan belki sürekli sorun çıkarıyor, ayrılmak istiyor gibi görünebilirim ama bana göre öyle değildi.
Mesela İstanbul’a ablama gittim ve 2 günden fazla kaldım diye benimle kavga çıkarıp şöyle birisin, böyle birisin dediğinde ‘e iyi git o zaman’ demem ayrılmak istiyorum oldu.
Eski eşiyle aldığı eşyalarda oturmayı kabul ettim, düğün istemiyor diye onu da kabul ettim nikah yapar geçeriz dedim, çok kıskanç diye sosyal medya hesaplarımdan herkesi sildim içi rahat etsin diye. Evliliği sürekli ‘yaza bişeyler yaparız’ şeklinde geçiştirmesi ve evde sadece küçük bir eşyayı istemiyorum diye surat asması aramızda kavgalara sebep oldu. Aileme laf söylemesi kavga oldu. Eski eşiyle ortada çocuk yokken sözde helalleşmek için konuşması ve mesajları silmesi benim olayı başkasından duymamla itiraf etmesi sorun oldu. Bunların hepsinde ondan ayrılmak istedim, sildim, engelledim.
Onun yalvarması, kapıma gelmesi sonucu barıştım kıyamadım. Çünkü beni çok sevdiğine inanıyordum. Her istediğimi alır, sabahları öperek uyandırır, ilgi ve sevgi gösterir.. Bunlar bana göre ‘çok sevmek’ti.
Ayrılığımız yine bir kavga sonucu oldu. Sonradan barıştık aslında ve ben barışınca dedim ki ‘yaza söz olacak diyorsun ama daha ailemle bile tanışmadın kimse de bilmiyor hala’..
O da dedi ki ‘dün ayrılıktan bahsediyo bütün düğün dernekten ne istiyon benden kızım sen’
Bu cümlesi ağır geldi sonra hakaretler vs tabi.
Birkaç gün geçti ben mesaj attım.
O da bana beni istemediğini ve bir ton ağır cümle etti.
Ben o kadar çok hayal kurdum ki onunla.. 1 yıldır o kadar herşeyimdi ki yalvardım gitme, seviyorum vs ağladım bir ton. Ha sanmayın ki 1 gün yalvardım. 1 hafta yalvardım bu şekilde ağlama krizleriyle.
Hani o bana yalvardığında ben kıyamadım ya, o da kıyamıcak sandım.
Sürekli ayrılmak istediğim için bana güvenmiyormuş. Peki dedim bir de bu konu için yalvardım eski sorunları bırakıp.. yapmayacağım dedim vs bir ton şey.
Bana ‘bilmiyorum, karar veremiyorum, boşluktayım’ tarzı konuştu.
Bu arada ben hayatımda ilk kez bir erkeğe hatta bir insana yalvardım. Bir daha da yapmam zaten ilk ve sondu.
Sonra 14 şubatı bile kutlamayınca ‘senin şımarıklığına tahammülüm kalmadı bu hareketlerinden sonra ben de istemiyorum, bitti’ yazdım ve bitti. Cevap bile vermedi.
Bu olayın üstünden 3 gün falan geçti konuşmadık. Sonra ben dedim ki bu iş cidden bitti. Ama böyle bitmesin güzelce ayrılalım. Buna veda mesajı attım. Yaşadığımız iyi kötü herşey için teşekkür ettiğimi, onu kendi içimde affettiğimi, zamanında çok sevildiğimi ve çok sevdiğimi. Birbirimizi boş yere yıprattığımızı, yazık ettiğimizi, onu hiç unutmayacağımı ve çok mutlu olmasını söyleyip hoşçakal dedim.
Bana upuzun bir mesaj yazmış.
İçinde özet olarak şunlar geçiyor:
14 gün oldu. Ve çok rahatladım. Gerçekten o kadar bıkmışım ki şimdi kafam çok rahat, işime odaklanıyorum. Tekrar birlikte olmamız imkansız. Seni hep uyardım ama dinlemedin bu ilişki hep benim çabalarımla yürüdü. Hiçbir şeyin kıymetini bilemedin. İkimiz de anladık heralde tekrar birlikte olamayacağımızı. Belki de ben sana engel oluyordum böyle daha iyi oldu evlensekte değişmezdik, anlaşamazdık belki. Yapmak bişey yok. Ben de eve gidemedim daha ben de üzülüyorum öyle görünmese de’ falan filan.
Kızlar oturup hüngür hüngür ağladım. Ama onun için değil, kendime. Yani ben acı çekerken anılara saygımdan güzel bir mesaj yazmışken onun yazdıkları çok zoruma gitti.
İnsan sinirliysen ağzından çıkanı bilmez. Sinir anında desin anlarım ama gayet sakince böyle sayfalarca bile isteye canımı acıtma mesajı yazması çok zoruma gitti. Üstelik sadece beni suçlar şekilde.
Allah aşkına söyleyin ayıp değil mi onca anının, yaşanmışlığın üstüne ‘böyle ben çok rahatım yaa valla bıktım senden hadi bye’ tarzı bir mesaj.
Aynen öyleVe buna tecrübe diyoruzne güzel anlaştık. Sohbet için sağolun ❤
Seviyoruz ki yazıyoruz bu erkekler de gerçekten ne istiyor ben anlamadım. Yeri geldi gurur yaptım burnundan getirdim, yeri geldi gururu bıraktım yalvardım. Hayır yani ne istiyorlar acaba. İnsan ilişkileri bu kadar zor olmamalı yaErkekler veda mesajını şöyle algılar; bu da son bi umut dönermi peşinde , ne yazsam da bidaha yazmada bana...
Kim olursa olsun herkes etrafında güçlü insan ister. Yalvarmak çaresizlik ve sevgi açlığı mesajı verir. Burnundan getirip süründürmek de karşındaki kişinin "biz anlaşamayacağız" demesine sebep olur. Ortasını bulmak gerek.Seviyoruz ki yazıyoruz bu erkekler de gerçekten ne istiyor ben anlamadım. Yeri geldi gurur yaptım burnundan getirdim, yeri geldi gururu bıraktım yalvardım. Hayır yani ne istiyorlar acaba. İnsan ilişkileri bu kadar zor olmamalı ya
hak etmişsiniz.. üstüne çok düşmüşsünüz biraz dişinizi sıksaydınız o gelir yalvarırdı.. diğer bi hatanız birçok şeyi afetmiş olmak ve eski evliliğinden eşyaları kullanmak durumu kötüyse bişey diyemem ama durumu iyide değiştirmiyorsa sana saygı duymuyor neyse bundan sonra gelip özür dilese barışmak istese kesinlikle dönme adamda anlattığına göre yalancılıkta var bu iş yürümez..Merhaba, burada konularımı bazılarınız biliyor zaten.
Öncelikle biraz uzun olabilir, okuyanlara teşekkürler
1 yıllık ilişkim bitti yazın nişanım olacaktı.
Bu 1 yıl içerisinde çok kavgalar ettik. Ben biraz sinirliyimdir ama asla kinci biri olamadım.
Çok sorunlar çıktı, çok gitmek istedim bu ilişkiden ama bir şekilde beni ikna etti kıyamadım ve devam ettik. Dışardan belki sürekli sorun çıkarıyor, ayrılmak istiyor gibi görünebilirim ama bana göre öyle değildi.
Mesela İstanbul’a ablama gittim ve 2 günden fazla kaldım diye benimle kavga çıkarıp şöyle birisin, böyle birisin dediğinde ‘e iyi git o zaman’ demem ayrılmak istiyorum oldu.
Eski eşiyle aldığı eşyalarda oturmayı kabul ettim, düğün istemiyor diye onu da kabul ettim nikah yapar geçeriz dedim, çok kıskanç diye sosyal medya hesaplarımdan herkesi sildim içi rahat etsin diye. Evliliği sürekli ‘yaza bişeyler yaparız’ şeklinde geçiştirmesi ve evde sadece küçük bir eşyayı istemiyorum diye surat asması aramızda kavgalara sebep oldu. Aileme laf söylemesi kavga oldu. Eski eşiyle ortada çocuk yokken sözde helalleşmek için konuşması ve mesajları silmesi benim olayı başkasından duymamla itiraf etmesi sorun oldu. Bunların hepsinde ondan ayrılmak istedim, sildim, engelledim.
Onun yalvarması, kapıma gelmesi sonucu barıştım kıyamadım. Çünkü beni çok sevdiğine inanıyordum. Her istediğimi alır, sabahları öperek uyandırır, ilgi ve sevgi gösterir.. Bunlar bana göre ‘çok sevmek’ti.
Ayrılığımız yine bir kavga sonucu oldu. Sonradan barıştık aslında ve ben barışınca dedim ki ‘yaza söz olacak diyorsun ama daha ailemle bile tanışmadın kimse de bilmiyor hala’..
O da dedi ki ‘dün ayrılıktan bahsediyo bütün düğün dernekten ne istiyon benden kızım sen’
Bu cümlesi ağır geldi sonra hakaretler vs tabi.
Birkaç gün geçti ben mesaj attım.
O da bana beni istemediğini ve bir ton ağır cümle etti.
Ben o kadar çok hayal kurdum ki onunla.. 1 yıldır o kadar herşeyimdi ki yalvardım gitme, seviyorum vs ağladım bir ton. Ha sanmayın ki 1 gün yalvardım. 1 hafta yalvardım bu şekilde ağlama krizleriyle.
Hani o bana yalvardığında ben kıyamadım ya, o da kıyamıcak sandım.
Sürekli ayrılmak istediğim için bana güvenmiyormuş. Peki dedim bir de bu konu için yalvardım eski sorunları bırakıp.. yapmayacağım dedim vs bir ton şey.
Bana ‘bilmiyorum, karar veremiyorum, boşluktayım’ tarzı konuştu.
Bu arada ben hayatımda ilk kez bir erkeğe hatta bir insana yalvardım. Bir daha da yapmam zaten ilk ve sondu.
Sonra 14 şubatı bile kutlamayınca ‘senin şımarıklığına tahammülüm kalmadı bu hareketlerinden sonra ben de istemiyorum, bitti’ yazdım ve bitti. Cevap bile vermedi.
Bu olayın üstünden 3 gün falan geçti konuşmadık. Sonra ben dedim ki bu iş cidden bitti. Ama böyle bitmesin güzelce ayrılalım. Buna veda mesajı attım. Yaşadığımız iyi kötü herşey için teşekkür ettiğimi, onu kendi içimde affettiğimi, zamanında çok sevildiğimi ve çok sevdiğimi. Birbirimizi boş yere yıprattığımızı, yazık ettiğimizi, onu hiç unutmayacağımı ve çok mutlu olmasını söyleyip hoşçakal dedim.
Bana upuzun bir mesaj yazmış.
İçinde özet olarak şunlar geçiyor:
14 gün oldu. Ve çok rahatladım. Gerçekten o kadar bıkmışım ki şimdi kafam çok rahat, işime odaklanıyorum. Tekrar birlikte olmamız imkansız. Seni hep uyardım ama dinlemedin bu ilişki hep benim çabalarımla yürüdü. Hiçbir şeyin kıymetini bilemedin. İkimiz de anladık heralde tekrar birlikte olamayacağımızı. Belki de ben sana engel oluyordum böyle daha iyi oldu evlensekte değişmezdik, anlaşamazdık belki. Yapmak bişey yok. Ben de eve gidemedim daha ben de üzülüyorum öyle görünmese de’ falan filan.
Kızlar oturup hüngür hüngür ağladım. Ama onun için değil, kendime. Yani ben acı çekerken anılara saygımdan güzel bir mesaj yazmışken onun yazdıkları çok zoruma gitti.
İnsan sinirliysen ağzından çıkanı bilmez. Sinir anında desin anlarım ama gayet sakince böyle sayfalarca bile isteye canımı acıtma mesajı yazması çok zoruma gitti. Üstelik sadece beni suçlar şekilde.
Allah aşkına söyleyin ayıp değil mi onca anının, yaşanmışlığın üstüne ‘böyle ben çok rahatım yaa valla bıktım senden hadi bye’ tarzı bir mesaj.
Yapmayın bunu kendinize daha çok yıpranır üzülürsünüz ki öylede olmuş canınızı acıtmayınYani ne diyim.. haklısınız demez de hala gel deneyelim dese tamam derim benimki de öyle bir şey