- Konu Sahibi denizimsin
- #1
selam kizlar,
ben burda yeni üyeyim, bir cok kisinin topigini okudum ve artik bende burda derdimi paylasmaya karar verdim, lutfen uzun olsada ne olur okuyun gercekten baskalarinin dusuncelerine ihtiyacim var:Saruboceq:
Ben alti yil önce bir oglanla tanistim, ilk defa bu kadar asik oldum ve hersey cok guzel basladi, birbirimize deliler gibi asiktik ve cok guzel anilarimiz oldu. Bes sene bir flört dönemimiz oldu, aslinda istemeyerek cünkü ailesi bizim nisanlanmamiza karsi cikti. Onun ailesi cok dinci kapali bir aile, ve benim ailem acik sacik olmasada onlardan daha acik ve serbest, ben ondan dört yas büyük oldugum icinde kabul edemediler, oysa yasimdan daha kücük gösteriyorum. Yani kisacasi bes sene birbirimizden bikmamizi beklediler, ama bir ayrilamadik tartismalarimiz olsada ayrilamadik.
Bes sene sonra hele sukur nisanlanabildik, ama ilk gunden beri hep sorunlar basladi. Annesi yanliz oldugu icin ve en kucuk oglan bu oldugu icin mecbur annemle oturacaz dedi, ben daha nisanlanmadan once bunu kabul etmek istemedim ama ayrilamadikta oyuzden sonunda tamam dedim, ama nerden bilebilirdim ki annesinin bu kadar inatci ve hersey benim gibi olacak diyen bir insan oldugunu :çok üzgünüm:, ve isin en kötüsü benim nisanlim ne annesinin nede ablasinin lafindan cikmiyordu.
Bana karsi cok sert tavirlari olmaya basladi, ben giyimimi bile degistirdim kot giymemi istemiyordu, giysemde herzaman ustune uzun birsey giymemi isterdi ama ne kadar yapsamda hep daha fazlasini istiyordu, birgun az kalsin bana bu yuzden dayak atiyordu.Her kucuk seyde sorun oluyordu, benim ailemin dugunle ilgili karismamalrini istemediler, herseyi kendileri gibi yapmak istediler, nisanlim bana bir sene nisanli kaliriz demisti ama ailesi buna karsi cikinca bana kusup uc ay benimle konusmadi nisanli oldugmuz halde, yani biz beraber ne kararlar verdiysek ailesi karistimi hep beni ikinci siraya atardi, sonrada ben bir gelinlik begendim ama annesi ben ilk once gorup kabul edecem dedi oysa nisanlim gormus ve begenmisti ama hanimefendi yok olmaz bende mecbur karisacam dedi ve bu yuzdende resmen alti ay boyunca nisanlim benimle konusmadi, arkadaslarda tatile gitiigini bile duydum, birsey yapamadim gecelerle sabahlara kadar agladim, artik dedikodularada karistik abisi gidip millete kiz kardesimin pesini birakmiyor, bizim icin nisan bitti dedigini duyduk ve benim ailem buna cok sinirlendi bana kizim niye bunlarin karsinda kendini bu kadar kiymetsiz ediyorsun dediler, bu laftan sonra annesi beni aradi duygu somurusu yapiyor, ben sizin ayrilmanizi istmiyorum falan filan diyor, kadin alti aydir ne aradi ne sordu nede bir bayramda geldi, bende kadina meger senin buyuk oglun gidip millete boyle seyler diyor dedim istiyorsaniz yuzugumu getirin ne bekliyorsunuz dedim, ben onceleride bunlara gittigimde oyle laflar isittim ki ablasindan bana terbiyesiz manyak dedi, neymis ailem hicbirseye karisamazmis ve ben kardesini gercekten sevseydim onun lafindan cikmazdim, hatta nisanliyken bana sunu dedi " sen benim erkek kardesimi mutlu edemezsin kardesim baskasiyla daha mutlu olur " dedi, ben hicbirzaman saygimi onlara karsi bozmadim herzaman nasil boyle birsey soyleyebilirsiniz dedim, ve nisanlim hep onlari hakli buldu... sonunda bir gun nisanlim yuzugumu getirip nisani bozdu, bizim dugun davetliyelerimiz heseyimiz hazirdi....yikildim inanamadim kendimi oldurmek istedim, nisani bozsada onunla konusmayi kesemedim ve kendiside cok kotu oldugunu soyledi.....ilk baslarda ohh kurtuldum diyordu ama sonra nisani bozsamda yine barisip beraber olabiliriz dedi, simdi dokuz ay oldu, telefon konusmalarmiz ve mesajlasmamiz ogunden beri hergun devam ediyor, zamanla pisman oldugunu soyledi ama bu boyle ne olacak dedigimdede hep bilmiyorum ben annemi birakamam dedi.
uc ay önce karsima dünyalar iyisi bir erkek cikti, bana okadar iyi davraniyor ki beni el ustunde tutuyor, ve zamanla bana karsi cok duygulari oldugunu ve benimle evlenmek istedigini soyledi, beni okadar mutlu ediyorsun okadar iyi bir insansin ki diyor, yani kisacasi mukemmel bir insan.... benim ayni hayal ettiklerim seyleri oda hayal ediyor ve dunya bakisimiz cok ayni, oturup saatlerce konusabiliyoruz ve eski nisanlim gibi her kucuk birseyde bana sirtini donmuyor ama karsina alip medeni insan gibi konusuyor, ben kendisinden hoslaniyorum ama asik degilim, hala aklim eski nisanlimda ama artik mantigimi kullanarak eski nisanlima artik bitti arama beni sorma beni dedim, nisanimiz bozulduktan sonra dokuz ay daha bir sans verdim ama hicbirsey yapmadi, ben o bitti yeter artik dedigim gunden beri pesimi birakmiyor, birimi var diyor ama ben hayir diyorum kalbini kirmak istemiyorm, oysa o bana karsi nisanliyken okadar taskalpli olurdu ki, sabahlara kadar aglardim bir mesaji bile bana cok gorup telefonu yuzume kapatirdi, onun yuzunden depresyona girdim sakinlestirici hap almaya basladim, alti ayda dokuz kilo kaybettim, ama goremedi...ve simdide bana yalvariyor ne olur beni birakma diye ben sensin yapamam baskasiyla evlenemem diyor, sanki simdi anladi sonu geldigini,
Hatami anladim diyor ama dokuz ay boyuncada hicbirsey yapmadi taki beni baskasina yar edecegi korkusuna kapildina kadar, hem tamam kendi evimize goceriz hemde ya annem ne olacak diyor, ama ben guvenemiyorum artik boyle cok soz verdi ama hep degisti.... ve ben bu yeni tanistigim mukkemmel insanada bunu yapamam simdi diyorum, cunku bununla evlilik pilanlari simdi kuruyoruz...
aklim cok karisiksenağlama ne olur okuduysaniz baskalarin fikrine ihtiyacim var.... kalbim birsey diyor ama mantigim bambaska birsey....
okudugunuz icin cok tesekkur ederim....
ben burda yeni üyeyim, bir cok kisinin topigini okudum ve artik bende burda derdimi paylasmaya karar verdim, lutfen uzun olsada ne olur okuyun gercekten baskalarinin dusuncelerine ihtiyacim var:Saruboceq:
Ben alti yil önce bir oglanla tanistim, ilk defa bu kadar asik oldum ve hersey cok guzel basladi, birbirimize deliler gibi asiktik ve cok guzel anilarimiz oldu. Bes sene bir flört dönemimiz oldu, aslinda istemeyerek cünkü ailesi bizim nisanlanmamiza karsi cikti. Onun ailesi cok dinci kapali bir aile, ve benim ailem acik sacik olmasada onlardan daha acik ve serbest, ben ondan dört yas büyük oldugum icinde kabul edemediler, oysa yasimdan daha kücük gösteriyorum. Yani kisacasi bes sene birbirimizden bikmamizi beklediler, ama bir ayrilamadik tartismalarimiz olsada ayrilamadik.
Bes sene sonra hele sukur nisanlanabildik, ama ilk gunden beri hep sorunlar basladi. Annesi yanliz oldugu icin ve en kucuk oglan bu oldugu icin mecbur annemle oturacaz dedi, ben daha nisanlanmadan once bunu kabul etmek istemedim ama ayrilamadikta oyuzden sonunda tamam dedim, ama nerden bilebilirdim ki annesinin bu kadar inatci ve hersey benim gibi olacak diyen bir insan oldugunu :çok üzgünüm:, ve isin en kötüsü benim nisanlim ne annesinin nede ablasinin lafindan cikmiyordu.
Bana karsi cok sert tavirlari olmaya basladi, ben giyimimi bile degistirdim kot giymemi istemiyordu, giysemde herzaman ustune uzun birsey giymemi isterdi ama ne kadar yapsamda hep daha fazlasini istiyordu, birgun az kalsin bana bu yuzden dayak atiyordu.Her kucuk seyde sorun oluyordu, benim ailemin dugunle ilgili karismamalrini istemediler, herseyi kendileri gibi yapmak istediler, nisanlim bana bir sene nisanli kaliriz demisti ama ailesi buna karsi cikinca bana kusup uc ay benimle konusmadi nisanli oldugmuz halde, yani biz beraber ne kararlar verdiysek ailesi karistimi hep beni ikinci siraya atardi, sonrada ben bir gelinlik begendim ama annesi ben ilk once gorup kabul edecem dedi oysa nisanlim gormus ve begenmisti ama hanimefendi yok olmaz bende mecbur karisacam dedi ve bu yuzdende resmen alti ay boyunca nisanlim benimle konusmadi, arkadaslarda tatile gitiigini bile duydum, birsey yapamadim gecelerle sabahlara kadar agladim, artik dedikodularada karistik abisi gidip millete kiz kardesimin pesini birakmiyor, bizim icin nisan bitti dedigini duyduk ve benim ailem buna cok sinirlendi bana kizim niye bunlarin karsinda kendini bu kadar kiymetsiz ediyorsun dediler, bu laftan sonra annesi beni aradi duygu somurusu yapiyor, ben sizin ayrilmanizi istmiyorum falan filan diyor, kadin alti aydir ne aradi ne sordu nede bir bayramda geldi, bende kadina meger senin buyuk oglun gidip millete boyle seyler diyor dedim istiyorsaniz yuzugumu getirin ne bekliyorsunuz dedim, ben onceleride bunlara gittigimde oyle laflar isittim ki ablasindan bana terbiyesiz manyak dedi, neymis ailem hicbirseye karisamazmis ve ben kardesini gercekten sevseydim onun lafindan cikmazdim, hatta nisanliyken bana sunu dedi " sen benim erkek kardesimi mutlu edemezsin kardesim baskasiyla daha mutlu olur " dedi, ben hicbirzaman saygimi onlara karsi bozmadim herzaman nasil boyle birsey soyleyebilirsiniz dedim, ve nisanlim hep onlari hakli buldu... sonunda bir gun nisanlim yuzugumu getirip nisani bozdu, bizim dugun davetliyelerimiz heseyimiz hazirdi....yikildim inanamadim kendimi oldurmek istedim, nisani bozsada onunla konusmayi kesemedim ve kendiside cok kotu oldugunu soyledi.....ilk baslarda ohh kurtuldum diyordu ama sonra nisani bozsamda yine barisip beraber olabiliriz dedi, simdi dokuz ay oldu, telefon konusmalarmiz ve mesajlasmamiz ogunden beri hergun devam ediyor, zamanla pisman oldugunu soyledi ama bu boyle ne olacak dedigimdede hep bilmiyorum ben annemi birakamam dedi.
uc ay önce karsima dünyalar iyisi bir erkek cikti, bana okadar iyi davraniyor ki beni el ustunde tutuyor, ve zamanla bana karsi cok duygulari oldugunu ve benimle evlenmek istedigini soyledi, beni okadar mutlu ediyorsun okadar iyi bir insansin ki diyor, yani kisacasi mukemmel bir insan.... benim ayni hayal ettiklerim seyleri oda hayal ediyor ve dunya bakisimiz cok ayni, oturup saatlerce konusabiliyoruz ve eski nisanlim gibi her kucuk birseyde bana sirtini donmuyor ama karsina alip medeni insan gibi konusuyor, ben kendisinden hoslaniyorum ama asik degilim, hala aklim eski nisanlimda ama artik mantigimi kullanarak eski nisanlima artik bitti arama beni sorma beni dedim, nisanimiz bozulduktan sonra dokuz ay daha bir sans verdim ama hicbirsey yapmadi, ben o bitti yeter artik dedigim gunden beri pesimi birakmiyor, birimi var diyor ama ben hayir diyorum kalbini kirmak istemiyorm, oysa o bana karsi nisanliyken okadar taskalpli olurdu ki, sabahlara kadar aglardim bir mesaji bile bana cok gorup telefonu yuzume kapatirdi, onun yuzunden depresyona girdim sakinlestirici hap almaya basladim, alti ayda dokuz kilo kaybettim, ama goremedi...ve simdide bana yalvariyor ne olur beni birakma diye ben sensin yapamam baskasiyla evlenemem diyor, sanki simdi anladi sonu geldigini,
Hatami anladim diyor ama dokuz ay boyuncada hicbirsey yapmadi taki beni baskasina yar edecegi korkusuna kapildina kadar, hem tamam kendi evimize goceriz hemde ya annem ne olacak diyor, ama ben guvenemiyorum artik boyle cok soz verdi ama hep degisti.... ve ben bu yeni tanistigim mukkemmel insanada bunu yapamam simdi diyorum, cunku bununla evlilik pilanlari simdi kuruyoruz...
aklim cok karisiksenağlama ne olur okuduysaniz baskalarin fikrine ihtiyacim var.... kalbim birsey diyor ama mantigim bambaska birsey....
okudugunuz icin cok tesekkur ederim....