Zaten çocuklu adamlarla evlenen kadılar erkeklerin çocuğa babalık yapmadığını bildiği için bu cesareti alıp evleniyorlar. Bu durum bu kadıların işine çok geliyor. Yoksa yüzde beşi bile evlenmez çocuklu adamlarla. Baksana "öncelik bizim ailemiz" demiş. Konun sahibi ise kocasını tek gayesinin çocuğu olduğunu söyleyerek sevgili kocasını temize çıkarmaya çalışıyor fakat insan düşüncesi ister istemez dile vuruyor.Evet ya benim de o dikkatimi cekti hemen. Oncelik kendi ailemiz diyormus... off cok aci o cocuk icin. Ikinci sinif vatandas olacak her zaman
Vicdansizlik resmen hem bir anneyi evladından ayırmaya çalışıyorlar hemde önce kendi aileleri önemliymiş , ama Allah onların yanına bırakmaz bir çok şeyden imtihan olursunuz bozmayın çocuğunuzun huzurunu bu velayet işleri kolay değil çocuğu boş yere yoracaksiniz dava süresinceÖncelik 'kendi' ailenizse o çocugu ne demeye getirip sefil edeceksiniz?? Senin kocan sırf o kadından intikam için kendi çocuğunu kullanan bir ruh ruhastası, sen de bir uvey annesin. Ne vericeksiniz ki o çocuğa?? Eski konuya da yazmışım, çocuk kocanın senin değil başkasinın çocuğuna amma yapıştin bırak artık madem kendi çocugunu istiyorsun doğur onunla uğraş. Bir de gelir yardım eder yazmışsınız, ne münasebet, o çocuk sizin dadinız değil, bakıcinız değil yardım falan edemez rahat bırakın artik şu çocugu.
Öncelik 'kendi' ailenizse o çocugu ne demeye getirip sefil edeceksiniz?? Senin kocan sırf o kadından intikam için kendi çocuğunu kullanan bir ruh ruhastası, sen de bir uvey annesin. Ne vericeksiniz ki o çocuğa?? Eski konuya da yazmışım, çocuk kocanın senin değil başkasinın çocuğuna amma yapıştin bırak artık madem kendi çocugunu istiyorsun doğur onunla uğraş. Bir de gelir yardım eder yazmışsınız, ne münasebet, o çocuk sizin dadinız değil, bakıcinız değil yardım falan edemez rahat bırakın artik şu çocugu.
Verilir. Şartlar uygunsa verilir. Anne istese de istemese de. Maalesef ki.Velayet babaya verilmez bir kere, annesi kendi istemedikçe.
Iyi ki hiçbir ayrinti vermemissiniz. Dogru olmaz falan diyorsunuz, bir de. Bir önceki konununuzda neden bu sekilde davranmadiniz o zaman.Yazdıklarınız dogru mu yoksa kari koca eski eşe kafayi mi taktınız bilemem ama kadının dış görünüşüne kadar laf etmişsiniz. Ben sizin anlattiklarinizdan emin olamadığım için sorduğunuz soru hakkında da yorum yapmayacağım. Tek diyeceğim gercekten kötü koşullar yoksa ,çocuğa kötü davranilmiyorsa cocugun yeri annenin yanıdır bu kadar.Eşimin ilk evliliğinden 7.5 yaşında bir kızı var. Kız annesiyle beraber başka bir şehirde yaşıyor. Eski eş ise maalesef tam bir narsist. Allah affetsin kadının elle tutulur hiçbir yanı yok ne fiziksel ne karakter olarak. Evlenmeden önce kendini çok farklı göstermiş ama evlendikten özellikle de çocuktan sonra gerçek yüzünü göstermeye başlamış. Kendini dünya güzeli görüp eşimi küçümsemeler (ki inanın eşimin yanına yakışmayan kendisi) hakaretler, beddualar, kendi aldatmasına rağmen üstelik kanıt da olmasına rağmen kabul etmeyip eşimi aldatmakla suçlamalar, evlendikten sonra çalışmayı bırakıp eşimin parasıyla gizli gizli altın biriktirmeler ve tek maaş olduğu için eşimin birkaç kere kredi çekmek zorunda kalmasına rağmen, eşimin ailesine de aynı şekilde hakaret, beddua, iftira vs. daha neler neler. Boşandıktan sonra da eşimden sürekli para istemiş kızı kullanarak. Eşim de çocuğuna düşkün birisi. Zaten herkes çocuk üzerinde anneden çok eşimin emeği olduğunu söyler, bakımı, yemesi içmesi, ilgi, sevgi her yönden. Ve nafakayı fazla fazla göndermesiyle beraber ekstra paralar da gönderdi sık sık. Ne zaman ki eşimin evleneceği öğrendi daha da kötü şeyler yapmaya başladı. Bu sebeple eşim ekstra göndermeyi bıraktı. Sadece mahkeme kararıyla üzerine düşeni gönderiyor. Ve kendi öz çocuğunu daha fazla görebilmek için resmi yola başvurdu. Açılan dava sonucunda kızıyla daha fazla görüşme saatleri ve günlerine kavuştu ancak karşı taraf tabiri caizse hâlâ pislik yapma derdinde. Kız yanımıza geldiğinde aldığımız kıyafetlerin hiçbirini bir sonraki görüşmemizde geri göndermiyor. Hatta en son kızı sadece üstündeki eski, yırtık kıyafetlerle göndermiş. Çocuk o kadar saat yol çekecek en azından yedek bir şey koysaymış ama o bile yok. Kıza telefon aldık ama görüntülü görüşmeye korkuyor çocuk annesi kızar diye. Sadece sesli ve normal mesaj o da arada bir. Yeri geldi 3 hafta çocuktan haber alamadığımız bile oldu. Kendince eşimden intikam almaya çalışıyor kendi öz kızını dahi düşünmeyerek. Kız da nasıl tatlı, nasıl akıllı maşallah bir görseniz. İnanın benim öz kızım olmasını çok isterdim. Tabii ki o benim de kızım. Orası ayrı. Eşim kızı görmeye gideceği veya alacağı zamanı dahi avukat aracılığıyla bildiriyor yani karşı tarafla hiçbir şekilde iletişime geçmiyor. O derece bizden uzak olmasını istiyoruz kendisinin. Kızı da ortak noktadan alıyor ve karşılaşmıyorlar bile bu sayede. Ancak yazın utanmadan hem kendi hem de kızı için uzaklaştırma kararı çıkarttırmaya çalıştığını öğrendim geçen gün tesadüfen. Eşim hamileyim diye beni üzmemek adına gizlemiş o zaman. Zaten hemen reddedilmiş çünkü elle tutulur bir gerekçe, kanıt vs yok. Kızı babasıyla görüştürmemek için her yolu deniyor yine kızın babaya da ihtiyacı olduğu gerçeğini göz ardı ederek. Zamanı gelince velayet davası açmayı düşünüyoruz ama şu an erken hem yasalar izin vermiyor belli bir yaştan önce hem de daha yeni evladımızı kaybettiğimiz için buna hazır değiliz. Eşimle toparlanma evresindeyiz. Velayeti aldıktan sonra nasıl olur merak ediyorum bazen. Rahat eder miyiz? Yoksa onunla uğraşlar devam eder mi? Benzer durum yaşayan var mıdır? Bir narsistle boşandıktan sonra dahi kurtulamaz mı insan?
Merhaba herkese. Eşimin ilk evliliğinden bir kızı var. Şu an annesiyle başka bir şehirde yaşıyor. Ancak eşim velayet davası açmayı planlıyor. Eşinin ilk çocuğu ile yaşayan var mıdır aramızda? Nasıl bir deneyim? Kendi çocuğunuz oldu mu sonradan? O çocukla ilk çocuk arasındaki iletişim nasıl? Ve de çocuğun, annesine evde olanları anlatma ihtimali nedir sizce?
Eşimin ilk evliliğinden 7.5 yaşında bir kızı var. Kız annesiyle beraber başka bir şehirde yaşıyor. Eski eş ise maalesef tam bir narsist. Allah affetsin kadının elle tutulur hiçbir yanı yok ne fiziksel ne karakter olarak. Evlenmeden önce kendini çok farklı göstermiş ama evlendikten özellikle de çocuktan sonra gerçek yüzünü göstermeye başlamış. Kendini dünya güzeli görüp eşimi küçümsemeler (ki inanın eşimin yanına yakışmayan kendisi) hakaretler, beddualar, kendi aldatmasına rağmen üstelik kanıt da olmasına rağmen kabul etmeyip eşimi aldatmakla suçlamalar, evlendikten sonra çalışmayı bırakıp eşimin parasıyla gizli gizli altın biriktirmeler ve tek maaş olduğu için eşimin birkaç kere kredi çekmek zorunda kalmasına rağmen, eşimin ailesine de aynı şekilde hakaret, beddua, iftira vs. daha neler neler. Boşandıktan sonra da eşimden sürekli para istemiş kızı kullanarak. Eşim de çocuğuna düşkün birisi. Zaten herkes çocuk üzerinde anneden çok eşimin emeği olduğunu söyler, bakımı, yemesi içmesi, ilgi, sevgi her yönden. Ve nafakayı fazla fazla göndermesiyle beraber ekstra paralar da gönderdi sık sık. Ne zaman ki eşimin evleneceği öğrendi daha da kötü şeyler yapmaya başladı. Bu sebeple eşim ekstra göndermeyi bıraktı. Sadece mahkeme kararıyla üzerine düşeni gönderiyor. Ve kendi öz çocuğunu daha fazla görebilmek için resmi yola başvurdu. Açılan dava sonucunda kızıyla daha fazla görüşme saatleri ve günlerine kavuştu ancak karşı taraf tabiri caizse hâlâ pislik yapma derdinde. Kız yanımıza geldiğinde aldığımız kıyafetlerin hiçbirini bir sonraki görüşmemizde geri göndermiyor. Hatta en son kızı sadece üstündeki eski, yırtık kıyafetlerle göndermiş. Çocuk o kadar saat yol çekecek en azından yedek bir şey koysaymış ama o bile yok. Kıza telefon aldık ama görüntülü görüşmeye korkuyor çocuk annesi kızar diye. Sadece sesli ve normal mesaj o da arada bir. Yeri geldi 3 hafta çocuktan haber alamadığımız bile oldu. Kendince eşimden intikam almaya çalışıyor kendi öz kızını dahi düşünmeyerek. Kız da nasıl tatlı, nasıl akıllı maşallah bir görseniz. İnanın benim öz kızım olmasını çok isterdim. Tabii ki o benim de kızım. Orası ayrı. Eşim kızı görmeye gideceği veya alacağı zamanı dahi avukat aracılığıyla bildiriyor yani karşı tarafla hiçbir şekilde iletişime geçmiyor. O derece bizden uzak olmasını istiyoruz kendisinin. Kızı da ortak noktadan alıyor ve karşılaşmıyorlar bile bu sayede. Ancak yazın utanmadan hem kendi hem de kızı için uzaklaştırma kararı çıkarttırmaya çalıştığını öğrendim geçen gün tesadüfen. Eşim hamileyim diye beni üzmemek adına gizlemiş o zaman. Zaten hemen reddedilmiş çünkü elle tutulur bir gerekçe, kanıt vs yok. Kızı babasıyla görüştürmemek için her yolu deniyor yine kızın babaya da ihtiyacı olduğu gerçeğini göz ardı ederek. Zamanı gelince velayet davası açmayı düşünüyoruz ama şu an erken hem yasalar izin vermiyor belli bir yaştan önce hem de daha yeni evladımızı kaybettiğimiz için buna hazır değiliz. Eşimle toparlanma evresindeyiz. Velayeti aldıktan sonra nasıl olur merak ediyorum bazen. Rahat eder miyiz? Yoksa onunla uğraşlar devam eder mi? Benzer durum yaşayan var mıdır? Bir narsistle boşandıktan sonra dahi kurtulamaz mı insan?
Üvey çocuk olmak da zor iş baksanıza adam öncelik bizim ailemiz diyormuş çocuğu dışlayarak. Yanlarına alırken de amaç bebeklerine baktırmakÜvey annelik zor iş. Kendi çocuğuna kızdığın gibi kızsan üvey diye yapıyor derler,kendi çocuğuna kızıp ona kızamasan beni ayırıyor derler. Amaaaaaan zor işler Allah kolaylık versin
Eşiniz size yalan söylemiş, kandırmış , ben avukatım ve öyle otomatik olarak anneye verilme durumu falan yok. 9 yaşından önce dava açılamayacağı da yalan. Eşini sizi kandırmış. Sizi böyle kandırdıysa kim bilir eski eşine neler yaptı .Boşanma sürecindeyken de çocuğu ben alayım demiş eşim ancak o zaman çocuk 4 yaşında olduğu için velayet otomatik olarak anneye geçmiş. Yani bana güvenme durumu yok. Ben olmasaydım da dava açacakmış zaten. Sadece 9 yaştan önce dava açılamadığı için beklemede.
Hukuk ve velayet konusu sizin anlattığınız gibi değil. Gerçekten eşiniz size tek ayak üzerinde yalan söylemiş bir de kanunlar öyle demiş. Tekrar söylüyorum eşiniz bir yalancı , yalan söylüyor size.9 yaşından sonra pedagog eşliğinde çocuğa sorularak alınabiliyormuş
Zor olmaz mı. İki ucu … değnek. Böyle çok mutlu aileler de gördüm elbette. İnşallah onlardan olurlarÜvey çocuk olmak da zor iş baksanıza adam öncelik bizim ailemiz diyormuş çocuğu dışlayarak. Yanlarına alırken de amaç bebeklerine baktırmak
Nasıl bir detay,anne iffetsiz bir hayat mı yaşıyor?ya da biriyle mi yaşıyor..söyleyin de ona göre yorum yapsınlar..baba bundan mı rahatsızO ayrıntıyı belirtmemişim. Şimdi velayet davası düşünmüyor ama ilerleyen yıllarda düşünüyor. Öncelik kendi ailemiz diyor çünkü bizim henüz çocuğumuz yok. Hem o da abla olarak bize yardımcı olur diyor çocuğu için. Bilerek evlendim tabii ama çok detay var anlatamayacağım. O yüzden buraya deneyim amaçlı sormak istedim.
Siz anne tarafına eşinizin anlattığı kadarıyla hakimsiniz, belki de çok daha farklı şeyler yaşandı aralarında. Küçük bir çocuğun yeri kendi annesinin yanıdır, hiç düzen bozmaya gerek yok.
Yok be hanımefendi. Yukarıda bir üye bir önceki konusunu alintilamis, siz de okuyun. Karı koca takmışlar kadina.Nasıl bir detay,anne iffetsiz bir hayat mı yaşıyor?ya da biriyle mi yaşıyor..söyleyin de ona göre yorum yapsınlar..baba bundan mı rahatsız
Adam: Türk Medeni Kanunu'na göre 8 yaş ve üzerindeki çocukların mahkemede görüş bildirme hakkından bahsetmiştir belki de.Hukuk ve velayet konusu sizin anlattığınız gibi değil. Gerçekten eşiniz size tek ayak üzerinde yalan söylemiş bir de kanunlar öyle demiş. Tekrar söylüyorum eşiniz bir yalancı , yalan söylüyor size.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?