arkadaşlar bu siteye sırf bu derdimi yazmak için üye oldum gizli yazıyorum şuanda ve zor giriyorum nete...evleneli 1ay oldu...ve eşimin ailesiyle yaşamayı kabul ederek nişanlanmıştım şimdi ise 1 aylık gelinim daha ilk günden ağlama krizlerine girdim..çokkk pişmanım kabul ettiğime ve şimdi napıcamı bilemiyorum...kaynana kaynata görümce beraber yaşıyoruz.halim çok zor...bana bi eziyetleri yok ama herkonuda çok zorlanıyorum...inanaın wc ye gitmek bile sorun..gece wc ye gidince uykulu uykulu üstünü giyinmek ,sonra uykularının kaçması ve sabaha kadar uyuyamamk,eşine kafana göre yemek yapamamak,kafana göre yiyip içememek,tv izleyememek ayaklarını uzatıpta,banyoya çok zor girmek ve biriyle ya karşılaşırsam düşüncesiyle banyodan çıkarkenki zorluklar,eşimle gezmeye gitsek acaba çağırsakmı ayıp olurmu diye düünmek,yatak odasında adete sessiz sinema oynamak ve bunun ilişkiye yansıması ,ve en en en çok koyanda bana kendime ait bir düzenimin olmaması,evinin hanımı olamamak çünkü kaynana va o evin hanımı sen sadece hizmetçisin varın yoğun iş yapmak yemek yapmak yapmassan vay haline,....kaynatam işten 5 de geliyor eşim 6buçuk 7 de ...ben eşimi bekliyorum onlarla yemiyorum..malum yeni evliyiz heves ediyorum onunla karşılıklı yemeği..ben eşimi beklicem diyorum odama çekliyorum..bu seferde alınıyolar niye bizle oturmuyor diye...kaynana hanım şimdide kocasına bir tabak yemek vermeyi çok görmeye başladı..evde gelin varya tabi glin verecek babasına yemeği onlarda yicekler..tamam veririm sorun yok ama iş biraz inada bindi...haksızmıyım sizce gündüz bütün işler bende yemek yapmak bende herşeyden elini eteğini çekti bari akam olunca yaptığım yemeklerden kocana birtabak koy...bu b,le çok gelmeye başladı kadına...açık açık söledim bunu hala anlamıyor galiba beni...bende vermiyorum kadına inat..sonra kaynatam sinirleniyo adam aç işten gelio yemek beklio bikeresinde yemeden yatağa yattı....şimdi burda kim haklı sizce...ara sıra veriyorum...ikisi yiyo yedirip içirip kaldıırp yıkıyorum..tam yoruldum oturim derken eşim gelio onada hazırla yedir içir derken çk yoruluyorum..kaynanam yüzünden eşime dinç bi şekilde hizmet edemiyorum..sonra noluyo kaynanamla kaynatam salonda keyiflerine bakıyolar başbaşa tv izleyen onlar dilediklerini dilekleri gibi yaşan onlar..tabi benim aptal eşimde yanlarına gidio..ee gelin hanım mutfaklarda yine...şöle bi uzanayım diyorum salonda mümkün değil kaynata var erkez biyerde uzanmış..e bende odama idiyorum snra bizle oturmuyo oluyo.buarada kaynanam 52 kaynatam 55 yaşında......beraber almayı çok heves ediyodu kaynanam malesef cahillikle kabul ettim ama herşeyi gönlüne göre yaşayan onlar....yeni evlilimi yaşayamıyorum..oysa ne çok beklemiştim evlenmeyi 5 sene bekledim eşimi 16 yaşından 22 ye kadar...eşim şimdi24yaşında ben22.....ev almak için bu yolu seçtik para biriktirelim alıcam ev çıkıcaz diyor...sabret diyor...ama günlerim bu yazdıklarımla geçiyor..nasıl sabredeyim..keşke diyorum ev alana kadar evlenmeseydik yıllarca baba evinde bekleseydim ama durmadımki aptal kafam illede istedim gözüm hiçbişe görmedi ..eşimle mutluyum ama ailesiyle değil..ben ne yapacam şimdi...gençliğimi yeni evliliğimi hizmetçilikle mi geçiricem...hiç mutlu değilim bu evde buz gibi soğudum..nefes alamıyorum..herkez bana noldu sana hiç yüzün gülmüo diyor nişanlıyken şenşakraktın diyor ses etmiyorum ama bana acıyarak bakıyolar nasıl kabull ettin be kızım berber durmayı diyolar...kiraya çıkalım diye çok baskı yaptım eşime ama kesinlikle çıkmam diyor ee tabi çıkmaz burda yediği önünde yemediği arkasında...ben ev alıp anca öle çıkarım diyor...kaynanamada söledim bigün ağlama krizi gelmişti yine ben dedim ayrı eve çıkcam dedim..o da ağladı tamam dedi siz mutlu olun yeterki dedi akşam konuşalım hepberaber dedi..ama eşim eve gelmeden halletti bişe konuşmaya gerek yok oturacaksın....benide çalıştırmıyor..yalvarıyorum bende çalışim beraber daha çabuk biriktiriz diyorum yok diyor aldığı para da 900 tl..bu parayala ev mev alamayız diyorum sen bana bırak diyor..allahtan maşımıza dokunmuyolar ..gerekirse maaşın hepsini koyarım arada diyor kenara..ben çalışsam daha süper olur diyorum neler diyorum neler ama anlamıyo beni evde anasıyla oturtmaktan ne anlıo bilmiyorum..çıldırıcam..kaynanamın hastalıklarını dinliyorum yedi24..ve aırı derecede çok konuşuyor asla beni dinlemiyor ..hani dinlese az konuşsa boş konuşmasa belki biraz daha güzel geçebilir günlerim derleşirim falan ama asla öle biri değil..bazen aklından şüphe ediyorum..çünkü bi sölediğini gün içerisinde 25 kere tekrar edebilio..e bende kafa kalırmı kalmaz..ilkokulun karşısında oturyoz bi yandan çocuk sesi bi yandan kaynanamın çenesi vallahi genç yaşta sinir hastası olucam..nolur bana akıl verin yol gösterin...napıcamı bilmiyorum...durma istemiyorum bu evde...ama eşim başka yol göstermiyor bana...dediğiniz tek kelime benim için kıymetli..bana yol gösterin lütfennnn...
hiç deilse kafanı dağıt.. Birde sana çocuk düşünme busıralar derim bekle biraz. Allah yardımcın olsun kardeşim.. dua edicm. 
