Kızlar tüm insanlar aynı değil,ruhsal olarak da bazı olayları sindirme,atlatma olarak da herkese aynı süre işlemiyor. Özellikle yas süreci.
Kimisi 1 hafta önce karım öldü ama hayat devam ediyor diye yeni eş arıyorum diye tv çıkar.
Kimisi ölenle ölünmez diye 3 hafta sonra eğlence mekanlarına sosyalleşmeye gider.
Kimisi de(kendimi bu gruba katabilirim) içine kapanır,hayattan tat almayı bırakır,kafası götürmez kimsenin yüzünü görmek istemez. Mecburi görmen gerekenlere bile zor dayanır kısacası acısını herkesten uzakta yaşamak ister. Bunu kimisi 3 ayda halleder kimisi 3 haftada.
Konu sahibin eşi mevlüde uğrayıp gelelim dememiş ki düğüne uğrayıp gelelim demiş. Bunun 2 saatı de 5 dakikası da aynıdır benim için.
Ben yakınımı kaybedip evde yemek yerken bile utanıyorsam,tebessüm ettim diye vicdan yapıyorsam(evet evet bunlar yas sürecinde sık sık olan duygular) 5 dakikasına bile eğlenmek amaçla toplanılan yere gitmem ölüm kalım meselesi değilse(cenaze,kaza gibi).
Bana başsağlığı bile dilemeyen insanlar beni orada görüp ayıp olmasın diye oturduğu yerden dilemesin zaten.
Kısacası çabuk toparlanana nasıl anlayış gösteriyorsak toparlanamayana bu anlayış gösterilmeli.
Kadının yaptığı plandan bile anlaşılıyor(bağ bahçe) herkesten uzak olmak istediğişu yazdıklarınız gözlerimi doldurmaya yetti
