Merhabalar çok canımı sıkan bir konuyu paylaşmak istiyorum dertleşmeye ve fikirlerinize çok ihtiyacım var. Eşimle en büyük sorunumuz iletişim ! Konuşma tarzı beni ciddi anlamda üzüyor ve sinirlendiriyor. Kaba ve kırıcı bir üslubu var. Bu ona çok normal geliyor çünkü öyle görmüş öyle alışmış demekki aile arasında da sürekli böyle konuşurlar sürekli bağırış çağırış ve tersleme, azarlama tarzında. Eşim sevgiliyken benle hiç böyle konuşmazdı gayet kibar efendi bir adamdı evlendikten sonra içindeki yontulmamış kalası ortaya çıkardı. Misal o bir şeyler anlatıyor ben daha iyi anlamak adına ufacık bir soru sorayım hemen tersliyor, bir şeyide anla söylüyorum ya işteee diye sertçe azarlıyor. Halbuki yarımyamalak anlatan ve konudan konuya atlayan kendisi. Ufak bir hata yapayım hemen beceriksiz ilan ediliyorum. Sen ne anlarsın ki, bir şeyide becer, akıl yok sende gibi kelimeler kullanıyor. Ben istiyorum ki güzel konuşalım birbirimize özenli davranalım… insan eşine hiç mi biraz özenli davranmaz. Güzel sözler söyler arada bir tek bide kırınca gönlümü almaya çalışır anca o zaman başka yok. İlla sinirden delirip ağlamam mı gerek biraz ilgi için, özen ve şefkat için. Bazen kendimi onun küçük çocuğu gibi hissediyorum. Ya bide inanın her şeyi düşünen biriyim nadir hata yaparım dikkatliyimdir özenliyimdir buna rağmen adamın tahammülü yok. Bide beni anneme babama kötüleme huyu var. Sila şunu yapmıyor bunu böyle yanlış yapıyor gibi… sürekli ona göre benim eksiklerimden bahsediyor. Tek kavga ettiğimiz konu bu ve ben artık cinnet geçirme aşamasına geldim. Defalarca aynı şeyleri konuşuyorum yine aynı en sonunda bende onun gibi olmaya başladım kabalaştım ona onun gibi davranıyorum. İşe yarar mı yaramaz mı bilmiyorum henüz ama bu hiç hoşuma gitmiyor tarzım değil eş dediğim sevdiğim kişiye karşı hele. Bilmiyorum ne yapıcam bu adam beni diken üstünde durmayada itiyor böyle aman şimdi terslemesin, kalbimi kırmasın diye. Çünkü her söylediği lafa o kadar üzülüyorum ki bıçak gibi saplanıyor resmen sanki ama o bunu zerre anlamıyor ona göre normal gibi bir şey. Aile arasında konuşurlarken eşimin kardeşleri hepsi annesini tersler sürekli anlamıyomuuusunn bişeyide anlaaa diye bağırırlar eşim dahil. Tamam insan bazen sinirlenir ama bunlar en ufak şeye böyleler tarzları bu olmuş artık ve kimse bir şey demiyor eşim de böyle işte. Ben buna gelemiyorum nefret ediyorum bu huyundan ne yapayım lütfen bir şey söyleyin. Özgüvenimide düşürdü artık zar zor toparlıyorum kendimi bazen. Anladığı dilden konuşayım diyorum ama ne kadar itici oluyor ya hoşlanmıyorum bide aile akraba arkadaş ortamlarında böyle olursak diye çok korkuyorum. Ne kadar itici. Bide ona göre ben çok naziğim… alakası yok yani naziğimdir genel olarak tabi ama her şeyin yeri yakışığı var sonuçta. Ne yapmalıyım
Son düzenleme: