Eşimle sorunlarımız sürekli kavga hali

Çocuk istemeyen adamları niye baba yapıyorsunuz? O çocuklara yazık değil mi benciliğiniz yüzünden böyle bir hayata/babaya mahkum oluyorlar kusura bakmayın.

Ayrıca çocuklar gökten inmiş gibi davranmışsınız. Kim nasıl ne zaman bakacak hiç düşünmemiş gibisiniz. Adam buymuş düzelmez, kendinize ait birikim yapmaya çalışın.

Ölüm falan yazmışsınız galiba sonra sildiniz mi görmedim ama sizin de psikolojiniz iyi değil destek alın lütfen.
 
Bebeklerinizin ikiz olması , ikinizin de çalışıyor olması, kendi evinizde kendi düzeninizin olmaması ki hâliyle yeni bebeklerle uyku sorunu, yemek sorunu vs derken iyice düzensizlik oluşmuş hayatınızda gibi görünüyor. Elbette bu gerginlik hele hele kötü sözler asla kabul edilebilir şeyler değil ama, beraber oturup konuşup bir şekilde bir düzen oturtmak zorundasınızdır diye düşünüyorum. Düzensizlik herkesi gerer, yorar. Ayrıca muhatap olmayalım çok ağır olmuş. Sizden bıkmış usanmış gibi çünkü ne yapacağını bilemiyor ve sizin acilen düzene ihtiyacınız var. Süreci bu kadar işkenceye zorluğa dönüştürmenize gerek yoktur belki de. Bi aile terapisti ile görüşün. Hepiniz rahatlarsınız. Hem böyle bebeklerinize de daha faydalı olursunuz.
 
Çocuklara bakıcı bulup , evinize dönün .

Çocuklar "bağlanmak" - psikolojik güvenli bağlanma - zorunda ve şu an oldukları yer bunun için uygun değil .

Eşiniz gece çalışan tek insan değil , ona bu konforlu hayatı sunmak zorunda değilsiniz .

Kendi ruh ve beden sağlığınız için , çocuklarınıza bakıcı bulun .
 


Bilmiyorum ben belkide kendimi düşündüm bencillikti sadece sonuç odakliydim sonrasinda ikiz zorluğunu ikimizde kaldiramadik ama eşimin bebeklerle ilgili hiçbir sorunu yok ki şuan ilk zamanlar biraz fazla zorlandı kimse yoktu ikimiz hiç bilmediğimiz bı olaya girdik ister istemez patlamaya başladık şimdi doğdukları güne şükürler olsun der hep onların ilişkileri benim hiç sahip olmadığım güzellikte eşim babalığı sıkıntılı değil asla öyle bı yorumum olamaz onlara dünyanın en güzel varlığı gibi davranır hatta bazı kavgalarda çocukları istemedin sen bu huysuzlugun bu yüzden diye cikisirim ama o sakın öyle şeyler söyleme duyarlar anlarlar der onları çok seviyor sadece hayatımızı entegre etmekte sorun yaşıyor evet maalesef benimde psikolojik desteğe ihtiyacım olduğu bı gerçek
 
Aramadik mi sanıyorsunuz tekrar söylüyorum kimse iki bebeğe aynı anda bakmayı kabul etmiyor evimde bakamaz ztn adam gündüz evde ben yokum onlara götürsem kimse evine kamera taktirmama izin vermez güvenliğinden emin olmadığım bı eve el kadar bebeleri hemde ayrı ayrı büyüsün nasıl birakabilirdim. Anlaşmaya çalıştığım kadınlara birine ben bakarım birine baskasi baksın yada benim arkadaş var ona bırakın onu da diyerek saçma sapan öneriler sunuyor ikiz bunlar nasıl ayrı büyüsün Eve dönüyorum ztn o zorlu kısımları atllattim çocuklar kreşe başlıyor ztn ben kendimden başka herkesi düşündüğüm için hata yaptım aman kimsenin konforuna bişey olmasın derken benim dünyam yerinden kaydı
 
Evet usanmiş gibi ama mesafeyi de koruyamiyor ben istedim benden uzak dur ya üslubunu düzelt yada muhatap olmayalım diye tüm zorluğu çeken benken bide sürekli bağırış cagirisi kaldiramiyordum birazda mesleki sıkıntılar birim değişikliği için uğraşıyor amirle ilgili sorunlar falan o da sinir yapiyor duzelcem işleri yoluna koycaz diyo ama böyle içimde yasadigim zorlukları asamiyorum bazen gereksiz uzattigim oluyor biraz 5 günlük ayrılığın acısını ondan çıkarıyorum gibi hissediyorum
 
Ben ondan ayrı hayat kurmadım ben ona o istedigi hayatı verdim buda benim salaklığım işler daha içinden çıkılmaz hale geldi.
 
Hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama benim bulunduğum şehirde 3 çocuğa aynı anda bakan var . ( yaşlar 2-4-7 )

normalden biraz fazla ücret verince bence bakarlar .

Eve bi şekilde dönmeniz lazım ,
Rest çekin aileye .

Çocuklar zaten babasız büyüyor , bilmem farkında mısınız ?
 
Gitmeme izin vermez ki ayrılmayı da düşündüm karşıma aldım konuştum ciddiye bile almadı ama bırakmaz çocukları da beni de biliyorum ama gücüm kalmadı artık
Erkekleri de anlamıyorum. Mutsuz bir hayata devam etmeyi kabul ediyorlar herkese çocuklara bile eziyet bu.
Bir süre sonra kendilerine çıkış yolu buluyorlar. Başka bir kadın ya da dışarıda geçirilen daha uzun saatler.
Kadınsa çocuk bakıcısı ve ev hizmetçisi olarak devam ediyor.
 
Gerek kalmadı bakıcıya ztn artık kreşe başlıyorlar şöyle eşim izinli olduğu her gün yanımızda yani en fazla iki gün gorusmedigimiz oluyor yani öyle 5 gün tek değildik neyseki bu hal de bitiyor kreş dönemine geldiler
 
Su an ki aklım olsa ne evlenir ne doğururdum bebeklerimi çok seviyorum ama bir gerçek var ki hayatım bitti tek düşündüğüm onlar ve gelecekleri sırf bu yüzden rest bile çekemiyorum oda bunun farkında ciddiye bile almıyor beni
 
Neden?


Gerçekten merak ettiğim için soruyorum.

Belli ki eğitimli,çalışan kadınsınız.

Çocuğa biri bakmak zorunda. Hatta burada gözlemlediğim kadarıyla ebeveynler B,C planları yapıyor. “Kayınvalide bakamazsa,komşum var,o olmazsa ajanslarla görüşürüm” diyor.


O iğnelerin fiziksel/psikolojik acısını çok iyi biliyorum ama o kadar bencilce davranmışsınız ki çok çok üzüldüm.

Üremek nasıl bu dünya düzeninin bir parçası oluyor onu anlamadım?

Rabbimin evlat nasip etmediği aileler eksik mi?

Aile büyükleri ile beraber evlat büyütmeyelerin ne kadar yorulduğunu tahmin bile edemezsiniz.

Bence evliliğiniz bitmiş.

Resmî olarak tercih sizin.
 
Üremekle ilgili yorumum tamamen mizahiydi aslında o kısmı fazla ciddiye almışsınız şimdi şöyle ki sevgiyi parayla satın alamazsınız benim bile kafayı yediğim anlar oluyor sinir sistemim kaldırmıyor iki çocuğun yükünü ben onların annesiyim üstelik onları bakacak kisinin mutlaka içinde sevgi olması lazım bizim büyüdüğümüz yerlerde bakıcı ablalar vardı belkide ben hep kotulerine denk geldim bilemiyorum seni dünyadaki fazlalık olarak gözünde sıfır şevkat duygusuyla yemek yediren bı kadının senin yaramazliklarina tepkisi ne olurdu dusunmeni istemem bile benim için herşeyden önce güvenlik ve sevgi gelir bunu sağlamak için babaanesi konusunda ısrarcı oldum.ve bebekler eşim ve ailesi arasında köprü oldu sıfır iletişim aile bağları biraz rayına oturdu herşeyi düzelttim de bı kendi ilişkimizi düzene sokamadım diyelim
 
Inanin bunlar çok doğal hisler. Ikiz olmasından değil. Kendinizi mental olarak ne kadar hazır hissetseniz de bebiş doğunca elbette her şeyin odağı bebiş oluyor. Hatta ilk zamanlar sizlikten eser kalmıyor. Kendinize zaman verin. Tabii ki alışma evresi bu. Bol bol sevin, öpün, koklayın, sevin. Fakat eşinizden ziyade bana siz öfkeliyken çok incitici konuşuyorsunuz gibi geldi. Eşinizin tepkilerini savunmuyorum ama siz hassas konulardan giriyorsunuz okuduğum kadarıyla. Mesela az önce yanlış okumadıysam eşinize 'zaten çocukları istemedin' demişsiniz. Bu söz asla söylenmez. Ki çocuklarını elbette canından çok seviyordur. Erkekler ilgilenmiyor bazen bilmiyorlar veya bazen görevlerini öğretmek de kadına düşüyor. Tabii ki kadınlar için çok ama çok yorucu. Ama bu söz bu konuyla hiç alakalı değil. Çok ama çok yanlış bir söz bana göre. Siz gereğinden çok yük taşıyorsunuz. Tabii gücünüz yetmediğinde öfkeleniyorsunuz. Kendi yükünüzü hafifletecek yöntemler bulmak sizin sorumluluğunuzda. Belki ücretsiz izin, belki bakıcı, belki temizlik yemek için yardımcı her ne ise. Fakat bu şekilde çok yıpratıcı herkes için.
 
Siz evli değilsini bence, adam sizinle değil. İki gün bile çocukların tahammül edemiyorsa at o adamı. Ayrıca çocuklara bağlı olduğuna eminmisiniz? Çocuklara tahammül edemeyen afam nasıl bağlı?
 
Evet öyle ben sadece o hatalı demiyorum bende aşırı yukseliyorum yada onceden uzatmiycagim şeyleri uzatıyorum mental olarak hatta sadece mental değil fiziksel olarak tükenmiş durumdayım ikimizde birbirmizin yokluğunun hırsını birbirimizden çıkarıyoruz maalesef
 
Siz evli değilsini bence, adam sizinle değil. İki gün bile çocukların tahammül edemiyorsa at o adamı. Ayrıca çocuklara bağlı olduğuna eminmisiniz? Çocuklara tahammül edemeyen afam nasıl bağlı?
Çocuklara tahammül edemiyorum demedim birbirimize tahammül edemiyoruz dedim çocuk sonrası ilişkimiz kitlendi mesafenin varlığı zorunluluklar derken birbirimize karşı tahammül sınırlarımız azaldı
 
Çocuklara tahammül edemiyorum demedim birbirimize tahammül edemiyoruz dedim çocuk sonrası ilişkimiz kitlendi mesafenin varlığı zorunluluklar derken birbirimize karşı tahammül sınırlarımız azaldı
Sizlik birşey demedim. Eşiniz tahammül edemiyor bence.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…