Çocuk istemeyen adamları niye baba yapıyorsunuz? O çocuklara yazık değil mi benciliğiniz yüzünden böyle bir hayata/babaya mahkum oluyorlar kusura bakmayın.Hayır aksine çocuklar yokken hiç bir sorunumuz yoktu sevgisiyle ilgilide dahil nerdeyse hiç kavga etmezdik ben triplenirim o gönlümü alır çok sakin düzgün bı hayatımız vardı çocuk istemedi hiç Allah ta vermiyor zorlamayı bırak derdi ben deniycem dedim o süreçte zorlandık hem maddi hem manevi ama destek olduk birbirimize bı şekilde nasip oldu. Ailesi ile arası çok yok onlara bizi gebe ettin suratına bakilmiycak insanlarla beni muhatap ettin diye basladi benden başka odağı yoktu sevgisi ilgisi herseyimizle iyiydik sonra çocuklar doğdu ben ikiye hatta üçe bölündüm ondan sonra başladı huzursuzluk böyle olacağını bilsem çocuk dogururmuyum benim sevdiğim adam bu değildi. Lohusa depresyonuna benim yerime o girdi o delikten çıkamadı bı turlu sinir hastası biri haline geldi.
Bebeklerinizin ikiz olması , ikinizin de çalışıyor olması, kendi evinizde kendi düzeninizin olmaması ki hâliyle yeni bebeklerle uyku sorunu, yemek sorunu vs derken iyice düzensizlik oluşmuş hayatınızda gibi görünüyor. Elbette bu gerginlik hele hele kötü sözler asla kabul edilebilir şeyler değil ama, beraber oturup konuşup bir şekilde bir düzen oturtmak zorundasınızdır diye düşünüyorum. Düzensizlik herkesi gerer, yorar. Ayrıca muhatap olmayalım çok ağır olmuş. Sizden bıkmış usanmış gibi çünkü ne yapacağını bilemiyor ve sizin acilen düzene ihtiyacınız var. Süreci bu kadar işkenceye zorluğa dönüştürmenize gerek yoktur belki de. Bi aile terapisti ile görüşün. Hepiniz rahatlarsınız. Hem böyle bebeklerinize de daha faydalı olursunuz.Merhaba arkadaşlar uzun zamandır asamadigim içimdeki sıkıntı için size yazıyorum. Benim kimsem yok ztn kimsesizler yurdunda büyüdüm eşimle severek evlendik 10 yıldır evliyiz esim hep sinirli bir yapıya sahipti ama beni olabildiğince üzmez uzsede siniri geçince hemen gönlümü alırdı. Tüp bebek dönemi atladık Allah ikiz nasip etti sağlıkla dogdular 7 sene boyunca sadece bizdik sonra bebekler geldi her ev gibi bizimde hayatımız altüst oldu. İkizler zor ben tekim çalışmam da lazım memurum sürem dolunca zorla da olsa kayınvalidem destek çıkmaya başladı ama İstanbul trafik gidiş geliş saatlerini düşünürsek git gel zor olur diye onlarda kalmaya başladım eşim ztn gece çalışıyor izin günlerinde yanımıza geliyor haftasonu da eve dönüyor iki günlüğüne o şekilde mecbur bı düzen oturttuk. 1.5 yıldır falan öyle götürüyoruz. Çocuklardan doğduktan sonra ikimizde birbirimizi çok hirpalar olduk. Önceden desteksizlik uykusuzluk lohusalık derken sürekli tartışır hale geldik. Eşim inanılmaz sınırlı kırıcı olmaya başladı sonrasında özür dilese bile artık ben tahamul edemez hale geldim ikizler bide onun gereksiz siniri bunalttı beni sürekli mutsuz huysuz söyleniyor yoruyor küfür ağzından eksik olmuyor her hafta iki gün geldiğim evde mutlaka ağlıyorum bı kere artık birbirimizin yokluğuna o kadar alıştık ki olmasakta olur moduna geldik sanki. Çocuklarıni çok seviyor ama sanki benden bıkmış usanmis gibi bende öyle tabi ama benimki onun davranışlarının karşılığı evliliğimiz tıkandı bebeklerim çok küçük yapacağımı bilmiyorum yardım edin nasıl asılır bu durum bazen o kadar yoruluyorum ki canıma kiyasim geliyor bebeklerim için dayaniyorum benim hayatım doğdum doğalı zor bide eşimden sevgisiz saygısız davranış gördüğümde daha da içime kapaniyorum nefes alamıyorum sanki iletişim sıfır hale geldi birbirimizi sürekli uzecegimize olabildiğince az muhatap olalım dedik mesafe koydum çocuklar için dayniyorum boyle kötu bir kişiliğe burunecegini bilsem bebekler için o kadar savasmazdim hiçbir çocuk huzursuz mutsuz bı evlilik içinde büyümek istemez çünkü.
Çocuklara bakıcı bulup , evinize dönün .Merhaba arkadaşlar uzun zamandır asamadigim içimdeki sıkıntı için size yazıyorum. Benim kimsem yok ztn kimsesizler yurdunda büyüdüm eşimle severek evlendik 10 yıldır evliyiz esim hep sinirli bir yapıya sahipti ama beni olabildiğince üzmez uzsede siniri geçince hemen gönlümü alırdı. Tüp bebek dönemi atladık Allah ikiz nasip etti sağlıkla dogdular 7 sene boyunca sadece bizdik sonra bebekler geldi her ev gibi bizimde hayatımız altüst oldu. İkizler zor ben tekim çalışmam da lazım memurum sürem dolunca zorla da olsa kayınvalidem destek çıkmaya başladı ama İstanbul trafik gidiş geliş saatlerini düşünürsek git gel zor olur diye onlarda kalmaya başladım eşim ztn gece çalışıyor izin günlerinde yanımıza geliyor haftasonu da eve dönüyor iki günlüğüne o şekilde mecbur bı düzen oturttuk. 1.5 yıldır falan öyle götürüyoruz. Çocuklardan doğduktan sonra ikimizde birbirimizi çok hirpalar olduk. Önceden desteksizlik uykusuzluk lohusalık derken sürekli tartışır hale geldik. Eşim inanılmaz sınırlı kırıcı olmaya başladı sonrasında özür dilese bile artık ben tahamul edemez hale geldim ikizler bide onun gereksiz siniri bunalttı beni sürekli mutsuz huysuz söyleniyor yoruyor küfür ağzından eksik olmuyor her hafta iki gün geldiğim evde mutlaka ağlıyorum bı kere artık birbirimizin yokluğuna o kadar alıştık ki olmasakta olur moduna geldik sanki. Çocuklarıni çok seviyor ama sanki benden bıkmış usanmis gibi bende öyle tabi ama benimki onun davranışlarının karşılığı evliliğimiz tıkandı bebeklerim çok küçük yapacağımı bilmiyorum yardım edin nasıl asılır bu durum bazen o kadar yoruluyorum ki canıma kiyasim geliyor bebeklerim için dayaniyorum benim hayatım doğdum doğalı zor bide eşimden sevgisiz saygısız davranış gördüğümde daha da içime kapaniyorum nefes alamıyorum sanki iletişim sıfır hale geldi birbirimizi sürekli uzecegimize olabildiğince az muhatap olalım dedik mesafe koydum çocuklar için dayniyorum boyle kötu bir kişiliğe burunecegini bilsem bebekler için o kadar savasmazdim hiçbir çocuk huzursuz mutsuz bı evlilik içinde büyümek istemez çünkü.
Çocuk istemeyen adamları niye baba yapıyorsunuz? O çocuklara yazık değil mi benciliğiniz yüzünden böyle bir hayata/babaya mahkum oluyorlar kusura bakmayın.
Ayrıca çocuklar gökten inmiş gibi davranmışsınız. Kim nasıl ne zaman bakacak hiç düşünmemiş gibisiniz. Adam buymuş düzelmez, kendinize ait birikim yapmaya çalışın.
Ölüm falan yazmışsınız galiba sonra sildiniz mi görmedim ama sizin de psikolojiniz iyi değil destek alın lütfen
Çocuk istemeyen adamları niye baba yapıyorsunuz? O çocuklara yazık değil mi benciliğiniz yüzünden böyle bir hayata/babaya mahkum oluyorlar kusura bakmayın.
Ayrıca çocuklar gökten inmiş gibi davranmışsınız. Kim nasıl ne zaman bakacak hiç düşünmemiş gibisiniz. Adam buymuş düzelmez, kendinize ait birikim yapmaya çalışın.
Ölüm falan yazmışsınız galiba sonra sildiniz mi görmedim ama sizin de psikolojiniz iyi değil destek alın lütfen.
Bilmiyorum ben belkide kendimi düşündüm bencillikti sadece sonuç odakliydim sonrasinda ikiz zorluğunu ikimizde kaldiramadik ama eşimin bebeklerle ilgili hiçbir sorunu yok ki şuan ilk zamanlar biraz fazla zorlandı kimse yoktu ikimiz hiç bilmediğimiz bı olaya girdik ister istemez patlamaya başladık şimdi doğdukları güne şükürler olsun der hep onların ilişkileri benim hiç sahip olmadığım güzellikte eşim babalığı sıkıntılı değil asla öyle bı yorumum olamaz onlara dünyanın en güzel varlığı gibi davranır hatta bazı kavgalarda çocukları istemedin sen bu huysuzlugun bu yüzden diye cikisirim ama o sakın öyle şeyler söyleme duyarlar anlarlar der onları çok seviyor sadece hayatımızı entegre etmekte sorun yaşıyor evet maalesef benimde psikolojik desteğe ihtiyacım olduğu bı gerçekÇocuk istemeyen adamları niye baba yapıyorsunuz? O çocuklara yazık değil mi benciliğiniz yüzünden böyle bir hayata/babaya mahkum oluyorlar kusura bakmayın.
Ayrıca çocuklar gökten inmiş gibi davranmışsınız. Kim nasıl ne zaman bakacak hiç düşünmemiş gibisiniz. Adam buymuş düzelmez, kendinize ait birikim yapmaya çalışın.
Ölüm falan yazmışsınız galiba sonra sildiniz mi görmedim ama sizin de psikolojiniz iyi değil destek alın lütfen.
Aramadik mi sanıyorsunuz tekrar söylüyorum kimse iki bebeğe aynı anda bakmayı kabul etmiyor evimde bakamaz ztn adam gündüz evde ben yokum onlara götürsem kimse evine kamera taktirmama izin vermez güvenliğinden emin olmadığım bı eve el kadar bebeleri hemde ayrı ayrı büyüsün nasıl birakabilirdim. Anlaşmaya çalıştığım kadınlara birine ben bakarım birine baskasi baksın yada benim arkadaş var ona bırakın onu da diyerek saçma sapan öneriler sunuyor ikiz bunlar nasıl ayrı büyüsün Eve dönüyorum ztn o zorlu kısımları atllattim çocuklar kreşe başlıyor ztn ben kendimden başka herkesi düşündüğüm için hata yaptım aman kimsenin konforuna bişey olmasın derken benim dünyam yerinden kaydıÇocuklara bakıcı bulup , evinize dönün .
Çocuklar "bağlanmak" - psikolojik güvenli bağlanma - zorunda ve şu an oldukları yer bunun için uygun değil .
Eşiniz gece çalışan tek insan değil , ona bu konforlu hayatı sunmak zorunda değilsiniz .
Kendi ruh ve beden sağlığınız için , çocuklarınıza bakıcı bulun .
Evet usanmiş gibi ama mesafeyi de koruyamiyor ben istedim benden uzak dur ya üslubunu düzelt yada muhatap olmayalım diye tüm zorluğu çeken benken bide sürekli bağırış cagirisi kaldiramiyordum birazda mesleki sıkıntılar birim değişikliği için uğraşıyor amirle ilgili sorunlar falan o da sinir yapiyor duzelcem işleri yoluna koycaz diyo ama böyle içimde yasadigim zorlukları asamiyorum bazen gereksiz uzattigim oluyor biraz 5 günlük ayrılığın acısını ondan çıkarıyorum gibi hissediyorumBebeklerinizin ikiz olması , ikinizin de çalışıyor olması, kendi evinizde kendi düzeninizin olmaması ki hâliyle yeni bebeklerle uyku sorunu, yemek sorunu vs derken iyice düzensizlik oluşmuş hayatınızda gibi görünüyor. Elbette bu gerginlik hele hele kötü sözler asla kabul edilebilir şeyler değil ama, beraber oturup konuşup bir şekilde bir düzen oturtmak zorundasınızdır diye düşünüyorum. Düzensizlik herkesi gerer, yorar. Ayrıca muhatap olmayalım çok ağır olmuş. Sizden bıkmış usanmış gibi çünkü ne yapacağını bilemiyor ve sizin acilen düzene ihtiyacınız var. Süreci bu kadar işkenceye zorluğa dönüştürmenize gerek yoktur belki de. Bi aile terapisti ile görüşün. Hepiniz rahatlarsınız. Hem böyle bebeklerinize de daha faydalı olursunuz.
Ben ondan ayrı hayat kurmadım ben ona o istedigi hayatı verdim buda benim salaklığım işler daha içinden çıkılmaz hale geldi.Böyle aile hayatı mı olur..aşırı saçma bir hayat dengesi. Eve yatılı bakıcı alsanız ondan iyiydi ya da ücretsiz izin alsaydınız. Kv ilr yaşamak zaten ayrı saçma üstelik koca yok. Koca çocuk bakımında da yok. Siz baya ondan ayrı dünya kurmuşsunuz. Kocanız da rahata ermiş. Acilen aile bütünlügününsağlayın
Yok cnm bipolar değil olsa o mesleği yapamaz en başta orta şiddetli depresyon tanısı konulduEşiniz bipolar olabılır mı
Hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama benim bulunduğum şehirde 3 çocuğa aynı anda bakan var . ( yaşlar 2-4-7 )Aramadik mi sanıyorsunuz tekrar söylüyorum kimse iki bebeğe aynı anda bakmayı kabul etmiyor evimde bakamaz ztn adam gündüz evde ben yokum onlara götürsem kimse evine kamera taktirmama izin vermez güvenliğinden emin olmadığım bı eve el kadar bebeleri hemde ayrı ayrı büyüsün nasıl birakabilirdim. Anlaşmaya çalıştığım kadınlara birine ben bakarım birine baskasi baksın yada benim arkadaş var ona bırakın onu da diyerek saçma sapan öneriler sunuyor ikiz bunlar nasıl ayrı büyüsün Eve dönüyorum ztn o zorlu kısımları atllattim çocuklar kreşe başlıyor ztn ben kendimden başka herkesi düşündüğüm için hata yaptım aman kimsenin konforuna bişey olmasın derken benim dünyam yerinden kaydı
Erkekleri de anlamıyorum. Mutsuz bir hayata devam etmeyi kabul ediyorlar herkese çocuklara bile eziyet bu.Gitmeme izin vermez ki ayrılmayı da düşündüm karşıma aldım konuştum ciddiye bile almadı ama bırakmaz çocukları da beni de biliyorum ama gücüm kalmadı artık
Gerek kalmadı bakıcıya ztn artık kreşe başlıyorlar şöyle eşim izinli olduğu her gün yanımızda yani en fazla iki gün gorusmedigimiz oluyor yani öyle 5 gün tek değildik neyseki bu hal de bitiyor kreş dönemine geldilerHangi şehirdesiniz bilmiyorum ama benim bulunduğum şehirde 3 çocuğa aynı anda bakan var . ( yaşlar 2-4-7 )
normalden biraz fazla ücret verince bence bakarlar .
Eve bi şekilde dönmeniz lazım ,
Rest çekin aileye .
Çocuklar zaten babasız büyüyor , bilmem farkında mısınız ?
Su an ki aklım olsa ne evlenir ne doğururdum bebeklerimi çok seviyorum ama bir gerçek var ki hayatım bitti tek düşündüğüm onlar ve gelecekleri sırf bu yüzden rest bile çekemiyorum oda bunun farkında ciddiye bile almıyor beniErkekleri de anlamıyorum. Mutsuz bir hayata devam etmeyi kabul ediyorlar herkese çocuklara bile eziyet bu.
Bir süre sonra kendilerine çıkış yolu buluyorlar. Başka bir kadın ya da dışarıda geçirilen daha uzun saatler.
Kadınsa çocuk bakıcısı ve ev hizmetçisi olarak devam ediyor.
Neden?Maalesef o zmn tek düşündüğüm dünya acı çekip yüzlerce iğne yiyip hamile kaldığım ikizleri sağlıkla dogurmakti niye bana yememiş içmemiş dünyaya 10 çocuk getirmiş Suriyeli kadın muamelesi yapıyorsunuz üremek dünya düzeninin bir parçası degilmi yahu bende istedim anne olmak babasi bı zahmet sindirsin artıkbu birtek parayla ilgili degilki onları kreş seviyesine getirmek için büyütmek zorundaydım ve güvenli olduğundan emin olmak için annesini istedim. annesi asla bizim eve gelmeyi kabul etmedi mecburdum eşimin her gün getir götür yapmasını da denedik başlarda hem biz hem çocuklar helak oldu bilmiyorum bizimki de böyle olacakmış demekki
Üremekle ilgili yorumum tamamen mizahiydi aslında o kısmı fazla ciddiye almışsınızNeden?
Gerçekten merak ettiğim için soruyorum.
Belli ki eğitimli,çalışan kadınsınız.
Çocuğa biri bakmak zorunda. Hatta burada gözlemlediğim kadarıyla ebeveynler B,C planları yapıyor. “Kayınvalide bakamazsa,komşum var,o olmazsa ajanslarla görüşürüm” diyor.
O iğnelerin fiziksel/psikolojik acısını çok iyi biliyorum ama o kadar bencilce davranmışsınız ki çok çok üzüldüm.
Üremek nasıl bu dünya düzeninin bir parçası oluyor onu anlamadım?
Rabbimin evlat nasip etmediği aileler eksik mi?
Aile büyükleri ile beraber evlat büyütmeyelerin ne kadar yorulduğunu tahmin bile edemezsiniz.
ben
Bebir şekilde çalışıyor ama nce evliliğiniz bitmiş.
Resmî olarak tercih sizin.
Inanin bunlar çok doğal hisler. Ikiz olmasından değil. Kendinizi mental olarak ne kadar hazır hissetseniz de bebiş doğunca elbette her şeyin odağı bebiş oluyor. Hatta ilk zamanlar sizlikten eser kalmıyor. Kendinize zaman verin. Tabii ki alışma evresi bu. Bol bol sevin, öpün, koklayın, sevin. Fakat eşinizden ziyade bana siz öfkeliyken çok incitici konuşuyorsunuz gibi geldi. Eşinizin tepkilerini savunmuyorum ama siz hassas konulardan giriyorsunuz okuduğum kadarıyla. Mesela az önce yanlış okumadıysam eşinize 'zaten çocukları istemedin' demişsiniz. Bu söz asla söylenmez. Ki çocuklarını elbette canından çok seviyordur. Erkekler ilgilenmiyor bazen bilmiyorlar veya bazen görevlerini öğretmek de kadına düşüyor. Tabii ki kadınlar için çok ama çok yorucu. Ama bu söz bu konuyla hiç alakalı değil. Çok ama çok yanlış bir söz bana göre. Siz gereğinden çok yük taşıyorsunuz. Tabii gücünüz yetmediğinde öfkeleniyorsunuz. Kendi yükünüzü hafifletecek yöntemler bulmak sizin sorumluluğunuzda. Belki ücretsiz izin, belki bakıcı, belki temizlik yemek için yardımcı her ne ise. Fakat bu şekilde çok yıpratıcı herkes için.Evet usanmiş gibi ama mesafeyi de koruyamiyor ben istedim benden uzak dur ya üslubunu düzelt yada muhatap olmayalım diye tüm zorluğu çeken benken bide sürekli bağırış cagirisi kaldiramiyordum birazda mesleki sıkıntılar birim değişikliği için uğraşıyor amirle ilgili sorunlar falan o da sinir yapiyor duzelcem işleri yoluna koycaz diyo ama böyle içimde yasadigim zorlukları asamiyorum bazen gereksiz uzattigim oluyor biraz 5 günlük ayrılığın acısını ondan çıkarıyorum gibi hissediyorum
Evet öyle ben sadece o hatalı demiyorum bende aşırı yukseliyorum yada onceden uzatmiycagim şeyleri uzatıyorum mental olarak hatta sadece mental değil fiziksel olarak tükenmiş durumdayım ikimizde birbirmizin yokluğunun hırsını birbirimizden çıkarıyoruz maalesefInanin bunlar çok doğal hisler. Ikiz olmasından değil. Kendinizi mental olarak ne kadar hazır hissetseniz de bebiş doğunca elbette her şeyin odağı bebiş oluyor. Hatta ilk zamanlar sizlikten eser kalmıyor. Kendinize zaman verin. Tabii ki alışma evresi bu. Bol bol sevin, öpün, koklayın, sevin. Fakat eşinizden ziyade bana siz öfkeliyken çok incitici konuşuyorsunuz gibi geldi. Eşinizin tepkilerini savunmuyorum ama siz hassas konulardan giriyorsunuz okuduğum kadarıyla. Mesela az önce yanlış okumadıysam eşinize 'zaten çocukları istemedin' demişsiniz. Bu söz asla söylenmez. Ki çocuklarını elbette canından çok seviyordur. Erkekler ilgilenmiyor bazen bilmiyorlar veya bazen görevlerini öğretmek de kadına düşüyor. Tabii ki kadınlar için çok ama çok yorucu. Ama bu söz bu konuyla hiç alakalı değil. Çok ama çok yanlış bir söz bana göre. Siz gereğinden çok yük taşıyorsunuz. Tabii gücünüz yetmediğinde öfkeleniyorsunuz. Kendi yükünüzü hafifletecek yöntemler bulmak sizin sorumluluğunuzda. Belki ücretsiz izin, belki bakıcı, belki temizlik yemek için yardımcı her ne ise. Fakat bu şekilde çok yıpratıcı herkes için.
Çocuklara tahammül edemiyorum demedim birbirimize tahammül edemiyoruz dedim çocuk sonrası ilişkimiz kitlendi mesafenin varlığı zorunluluklar derken birbirimize karşı tahammül sınırlarımız azaldıSiz evli değilsini bence, adam sizinle değil. İki gün bile çocukların tahammül edemiyorsa at o adamı. Ayrıca çocuklara bağlı olduğuna eminmisiniz? Çocuklara tahammül edemeyen afam nasıl bağlı?
Sizlik birşey demedim. Eşiniz tahammül edemiyor bence.Çocuklara tahammül edemiyorum demedim birbirimize tahammül edemiyoruz dedim çocuk sonrası ilişkimiz kitlendi mesafenin varlığı zorunluluklar derken birbirimize karşı tahammül sınırlarımız azaldı
Zora gelemiyor beyim ama bunda da gene en büyük suçlu benim tüm yükü kendime aldım onu lafıyla sözüyle ugrasmiyim diyip hep daha fazla uğraştım olan gene bana oldu.Sizlik birşey demedim. Eşiniz tahammül edemiyor bence.