Selamlar,
Eşimle 5 yıldır evliyiz, 10 yıllık ilişkimiz var. Çok da mutluyuz dışardan ancak yaşadıklarına anlam veremiyorum. Ben başka ülkede iş bulup taşındım. Nerdeyse 1.5 sene oldu. O da buraya gelmek istiyor ama henüz bulamadı. Geçen sene hamile kaldım. Çok tatlı bir bebeğimiz oldu. Ancak bu süreçte yaşadıklarım beni çok yıprattı.
- Eşim de çok çocuk istemesine rağmen doktor kontrollerinin sadece 1 tanesine geldi. Normalde TR ye gidip geliyor bazen burda olmuyor. Ama burda oldugunda da benimle kontrole gitmedi. Çocuğu ben istemisim ondan benim gorevimmis.
- Doğuma sayılı günler kala doğum hediyesi bir kolye istediğimi söyledim. Boyutu miktarı benim için önemli değildi. Ama sallamadı. Hatta beğendiğim modelleri ona atmıştım. Ama sallamadı. Doğumdan 2 hafta önce Türkiye'ye gitmişti bana hediyemi alıp gelebilirdi. Ama kendine güneş gözlüğü bakmaktan hediye aklına gelmedi. Bu arada güneş gözlüğü de benim hediyem. Özetle bana istediğim ucuz da olsa kolyeyi almadı. Halbuki yabanci ülkede tek başıma çoğu kez hiç evden çıkmadan hamilelik süreci geçirdim.
- Doğuma 5 gün kala kardeşi ile ( ilk kez yurtdışına çıkıyor diye )dünyada turistik olan ve capkinlarin takilidigi yere gittiler. Ben ağır trip attım. Sancılarım geliyordu yabancı ülkede korkuyordum. Ailem erkenden yardıma geldiler sağolsun ama onlar da hastalandilar. Ben de hastalığı kapmayayim diye odaya kapandım. Kendi yemeğimi kendim yaptım. Ailem çok mahcup oldu bir yandan da kocan nerede neden geziyor diye haklı olarak sordular. Bana dedi ki iyi ki ben yokum ben de hastalığı kapardim. Bir de ben trip attıkça sen beni ağır kıskanıyorsun ben gezebiliyorum sen gezemiyorsun diye dedi. İnanın gezmek gözümde yoktu ben dogursam yeterdi bana.
- Dün gece de emzirme sırasında bana vurdu. Annem normalde geceleri bana yardım ederdi. Bebeğimiz çok iri olduğu için gerçekten bakımı zor. Ama annem vizesi bittiği için geri döndü. Eşim de yıllık izinde. Geceleri kaldırıyorum bana yardım etmesi için. Çünkü sürekli emzir vs. Başım dönüyor. O da 2 saate 1 emzirdigim bildiği için bebeğin gazını filan çıkarmadan bekler acıkınca "hadi kalk açıktı der." Bebeği teslim edince anında uyur. Dün gece de o kadar horladı ki bebek (3 aylık) uyuyamadi. Ben de kızdım. Artık bir çözüm bul yoksa başka odaya gideceğim dedim. Bunun annesi babası geldiği için bağırarak konuştuğunu iddia etti bana sus dedi. Ben de beni dinlesen susarım yeter dedim çok horluyorsun bir çözüm bul. Tedavi ol dedim. O sırada emziriyordum. Önce sag koluma sertçe vurdu sonra tokat attı. Sus koridordalar duyacak dedi ailesi için. Ben de sinirlendim şortunu hızlıca çektim. Amacım vurmak vs değildi. Çekerken tırnağım onu çizmiş. Ufak bir çizik. Sonrasında hala ben emzirirken ağzımı kenarlardan tutup çekti. Bebek kucagimdan kaydı. Geçen hafta da azı dişimi çektirdim. Dikişlerim vardı inanılmaz ağrıyordu. Ağzımı tutunca o da acıdı baya. Beni bırakınca ben çocuğu emzirmeye devam ettim. O da anında horlaya horlaya uyumaya geçti. Sabah gelmiş beni neden geçen çizdin diye bacağını gösteriyor.
-Kv ile kayinbabam geldi. Sagolsunlar yoruldular baya. Benim eşimden istediğim kolyeyi Kv getirmiş. Ben de sevindim taktım hemen teşekkür ettim. Sonra gece dank etti. Bu kolyeyi Kv aslında takiyordu geçen sene. Denizde havuzda hep boynundaydi. Ben yurtdışında zorluklarla uğraşırken kimse bu kıza doğum hediyesi alalım diye hazırlık yapmadi. Bu arada benim ailem hediyenin alasını verdi o ayrı. Sizce abartıyor muyum bu kolyeyi kabul etmeli miyim? Altın sonuçta ama kullanılmış ve düşünülmüş değil.
Özetle eşimin bu psikolojik baskısına dayanamıyorum. Bebeğim için güçlü olmam gerekir onu beslemem ve sağlıklı tutmam için. Sizin öneriniz nedir?