Merhabalar 1,5 senelik evliyim, 1 aylık bebeğim var. Eşimle ben kendi ailemden uzakta yaşıyoruz. Gebeliğim boyunca eşimle çok nadir tartışma yaşadık. Ev işlerine bazen yardım etti, ayakkabılarımı bile son zamanlarda giydirdi etti; beni elinden geldiğince gezdirdi. Abisi beni telefonda arayıp azarladığında yanımda olmasını bildi. Sezeryan doğum yaptığımdan ötürü annem iki üç hafta yanımda kaldı. Onların ailesinden kimse gelmedi. Abilerinden biri hariç. Eşimin anne babası vefat ettiği için kardeşlerinin gelmesini bekledim. Özellikle görümcem gelebilirdi, annem çok uzak yoldan gelmişti. Hem benimle hem çocukla hem evle ilgilenmek zorunda kaldı; dikişlerimden dolayı hiçbir şey yapamadım. Çok sancılı zamanlar geçirdim. Görümcem dört beş gün sonra geldi. Hayvanlarım var o yüzden gelemedim dedi. Onda da ne çocukla ilgilendiler ne evi çekip çevirdiler, misafir gibi gelip gittiler -ki eşim için bu gayet normal geldiğini düşünüyorum. Hatta eşim geldiğinde ayağa kalkıp yardım etmeye çalışıyorlardı. Dikişli halimle benden ve geceleri hiç uyumamış annemden hizmet beklediler. Görümcem de anneme eşimin “çocuğu askere gittiğinde mi göreceksin” dediği için geldiğini söylemiş. Bir Allaha ısmarladık bile demediler. Annem gidince eşim görümcemi güya eve çağıracaktı; yine hayvanlarım falan deyince ergen kızını eve getirdi, bana danışması gerekiyordu ama danışmadı. İyi niyetli yaptığını düşünüyorum ama bana danışabilirdi. Kız geldi, benimle doğru düzgün muhabbet bile etmedi. Hiçbir şey yapmadı. Hatta ilk başta benimle bile yatmadı, eşim söyleyince benimle uyumaya başladı. Bebeğin ağlamalarına offladı pufladı. Çoğu zaman eşimi uyandırmak zorunda kaldım; kızın bakmadığına o da şahit oldu; ama tek kelime etmedi. Sonra eşimin eğitimi çıktı, eğitime gidecek ama beni ve çocuğu kime emanet edeceğini bilemedi. Yine ablam gelir dedi ama ablası yine hayvanlarım var gelemem dediği için beni ailemin yanına götürdü; 13-14 saatlik mesafe gelmiş oldum lohusa halimle. Eşim hala anlayışlı olmamı bekliyor. Sezeryan olduğumda annem gelmeseydi, gelemeseydi ne yapardık hiç bilmiyorum. Hiç affedemiyorum. Annem de eşimin ailesinden dolayı eşimi çok sevemiyor, benimseyemiyor. Sütüm ilk başlarda az gelince eşim sütün gelmezse süt anne tutarız dediği için de üzüldüm; bazen ne diyeceğini bilemiyor. Annem de sürekli eşimi kötülüyor. Haklı gerekçeleri var, ama eşimin ailesinin yanlışları eşimi bağlamaz ki. Eşim beni buraya bırakıp sürekli arkadaşlarıyla gezdiğini söylüyor, sorumluluk almak istemediğini, bunu bazen ben de düşünüyorum ama eşiyle çocuğunu bırakmış adam evde sıkılır sürekli otuması mı gerekiyor onu da bilemedim. MBabamla kıyaslayıp hep farklı olan taraflarını hata olarak görüyor; ben savununca da bana bozuluyor. Ne yapacağımı şaşırdım.