selam arkadaslar,
ben sizinde düsüncelerinizi almak istiyorum ve önerilerinizi bekliyorum. simdiden yazim baya uzun oldu. tam tekmil yazim dedim yazmisken. hakkinizi helal edin.
ben bes senedir evliyim. ilk iki senemiz cok zor gecti kac kere ayrilma noktasina geldik. esimin egoistligi, ailesini hep hakli görmesi, ailesinin bize karismalari, esimin asiri cimriligi, her kücük bi kavgada yatak ayirmasi herseyde hep onun hakli olmasi bu liste uzar giderdi yani.
tabi benim de hatalarim oldu, evlenmeden önce babam agir kanser hastasiydi ona kosusturdum baktim uni mi askiya aldim. abilerim yakinlarimda olmasina ragmen tek basima didinmem kagit kürek isleri, ev, hasta bakimi, ameliyat, hastane derken cok yiprandim. sevgiye cok muhtactim ve tam o sirada esimle tanistim arkadasimin esinin yakin arkadasi. fikir yapisi olarak uyustuk, istedigim gibi dinine bagli caliskan, eli ayagi düzgün biri dedim. tanisma isteme söz nisan dügünü bi sene icersinde yaptik. babacigimda dügünümü görsün telli duvakli diye. nasip te oldu elhamdulillah.
babami daha yeni evliyken kaybettim. onun üzüntüsüyle depressiona girdim cok sevgiye muhtacken esimin üstüme gelip duygularimi hice saymasi beni cildirtti bende fazla asiri tepki verdim her kavgamizda. hep agladim yattim uyudum eve kapandim. Yüzüm pek gülmüyordu farkindaydim ama zamana ihtiyacim vardi esim beni anlamadi daha da üstüme geldi.
bu böyle gitmicekti mutlu degildim evliligi böyle hayal etmemistim ama ayrilamiyordumda tek sevdigimi de kaybetmek istemiyordum gelecekten korkuyordum. esimde bunu bal gibi bildigi icin cok güzel kullaniyordu. her kavgada yürümicek bu evlilik ayrilalim diyordu ben daha cok kahroluyordum.
baktim olmuyor cok kötüyüm her gün zindan pedagog okuyan yakin arkadasimin destegiyle, beni cok cesaretlendirdi sagolsun esimden habersiz evlilik danismanina gittim.
bütün icimi döktüm, bilmiyom kac defa gitmisimdir ama benim gözlerimi acti cok sükür. sevdigim birini kaybetme duygusundan siyrildim, depresyondan ciktim, esim beni sevmesede sevmesin zorla güzellik olmuyor baktim yürümyor tek ayrilan ben olmicam, benim yerim belli, ben güzel sevgi saygi karsilikli anlayis olan bi evlilik istiyordum, beni istemeyen cekemeyen kapiyi biliyor istiyorsan ayril demeye basladim.
tabi bu esime karsi tavrimida degistirdi esimde sasirmaya baslamisti. kavgalarda artik ben ona ben böyleyim kabul edemiyorsan kapiyi biliyorsun demeye basladim bu sefer o yok hemen neden ayriliktan bahsediyorsun demeye basladi:)
tabi ben saygimi hic bir zaman elden birakmadim, esimi düsünerek hareket ettim her zaman. sadece üstüme fazla geldigi zaman takmamaya basladim he he deyip gectim. kavga ettik mi ben altan almadim ama asiri tepki vermeden baska odaya gittim baska seylerle mesgul oldum. sonra hep o gelip konusmaya calisti.
cizgimi iki sene salak gibi aglamakla bos yere gecirdikten sonra cektim. cimriligiyle yasayamadigimi, kavgalarda üstüme fazla geldigini, evliligin cocuk oyuncagi olmadigini benimde onun kölesi olmadigimi, ilimli yaklasmasini, benim sadece uyumlu sevgi dolu bir yuva istedigimi cok agir bir kavgadan sonra bavulumu toparlayip kapidan daha cikmadan söyledim. eski haliyle devam ederse ben yürütemicem dedim. oda durumun ciddiyetini anladi cok sükür. cikmama izin vermedi herseyi düzeltebiliriz dedi. bende tamam dedim ve kaldim.
o günleri atlattik elhamdulillah. simdi eli acik, hemen sinirlenmeyen, sinirlensede uzatmayan, ailesini evliligimize karistirmayan biri oldu cok sükür. bende ona uyum sagliyorum ailesine karsi hep sevgili saygiliyim oda benim aileme öyle. ona karsida öyleyim. fazla sinirli degilim artik büyütmüyorum, takmiyorum ters birsey söyledigi zaman. bana ilgi alakasi cok iyi oldu cok sükür. sevgisini belli ediyor odunlugu gitti. hep ben hep ben demiyor artik. anladi ki o bana sevgiyle ictenlikle yaklastikca, bende ona iki kati sevgiyle karsilik veriyorum. evliligimizi sevgi ekonimik saygi anlaminda rayina oturttuk cok sükür.
bebisimizde gelicek yaza insaallah:)
tam cekirdek aile olucaz allahin izniyle. allahim hepimize hayirli güzel yuvalar iyi gecinmeyi nasip etsin. amin
hersey iyi güzel oldu ama benim icime dert olan bi konu var. eviriyorum ceviriyorum olmuyor. ben kendim hakkimda esimle dertlessem paylassam cok gecmeden benim yüzüme vuruyor
onunla mac, hava, din, kültür, is, genel konulardan baska birsey konusamiyorum. test etmek icin arada yokluyorum. mesela abimler ve esleri benimle görüsmüyorlar, ben görüsmek istesemde onlar aile baglarini kopardilar. oda uzun bi mevzuu. bende esime bi aksam dedim ki ben cok üzülüyorum böyle oldugumuza abimle ve esleriyle. keske görüssek gitsek gelsek. o an olsun düzelir takma kafana felan güzel seyler söylüyor. bi gün gecmeden bi tartismamizda hemen yüzüme vuruyor senin karakterin iyi degil zaten abinler ve gelinleriniz tabi senin gibi biriyle görüsmek istemezler. sen hak ediyorsun. oturda bi halini düsün diyor. yag gibi hemen hakliymis gibi üste cikiyor
yeni evliyken daha cok yapardi o zamanlar salak gibi herseyimi anlatir paylasirdim. te annenle baban seni yetistirememis gibi laflar söylerdi. bi yerini bulup söyledigimi taa bilmem nerelere cekerdi. simdide birsey iyi yaptigim zaman güya bana cok güzel ögretmis herseyi. ben zaten biliyordum ailem beni cok güzel yetistirdi deyince hi hi tabi tabi deyip geciyor.
neden böyle davraniyorsun seninle sonunu düsünmeden konusup dertlerimi paylasamicam mi dedigim zamanda. ben kötü düsünüyormusum o gercekti konusuyormus oluyor. bende özelimden düsüncelerimden ailemden hic birsey anlatmiyorum.
o bana anlatir ben hep iyi yaklasirim hic yüzüne vurmam anlattiklarini. oda anlasin dogrusu nasil oluyormus gibi ama anladigi yok
ama böylede cok üzülüyorum.
birsey anlatsam acaba ne zaman evirip cevirip karsima cikaricak korkusuyla birseyimi anlatmiyorum. esime anlatamicamda kime anlaticam ben
napsamda anlasa? önerilerinizi bekliyorum arkadaslar.
yazimda cok uzun oldu hakkinizi helal edin. daha iyi fikirler vermeniz icin aciklayici yazdim. tamamini okuduysaniz cok tesekkür ederim.