- Konu Sahibi deryadeniz0606
- #1
Bende o kadarı da yokmuş ki evlendim. Şimdiki aklım olsa ne koca derdi çekerdim, ne baba derdi çekerdim. 30 yaşına yaklaştım. 1 yıllık evliyim. Babamın evinde tabiki daha iyi muamele görüyordum. Ama kocamın evinde de hayat standardım açısından artılar kazandım, toplumsal rol vs.
Ama çok pişmanım. Eşime güvenim yok. Aldatma anlamında güven değil yanlış anlaşılmasın. Diğer her konuda güvenim yok. Bir gün sakin, bir gün sinirli. Çok iyiyken 10 dakika sonra kavga çıkarabiliyor.
Kavga sebeplerimiz, kaşının üstünde gözün var tarzında anlatsam inanamazsınız. Bir de yediğim içtiğim herşeye takılı durumda. Balayımızı bile rezil etti bu yüzden. Çay içmemi istemiyor mesela, kendisi istediği kadar içebilir ama. Zeytin yemem yasak. O yokken bile yasak, bilse yanıma yaklaşmaz. Yeşil fasulye yasak. Sakatat desen zaten yasak ki sevmiyorum çok şükür, ama hamileliğimde çok aşerdim yine de yedirmedi. Ondan sonra püfür püfür sigara içer, ama bana yasak. Zaten hamileyken içmem ama normal zamanda sigara bağımlısıyım. Doğumdan sonra da içmek istiyorum bilemiyorum ne kavgalar edicem. Hımm maden suyu da yasak buarada.
Yani bu yiyecekleri onun yanında zaten yemiyorum, içmiyorum, ama eve gelip kontrol ediyor, o yokken yenmiş mi diye. Geçen gece zeytin yiyordum, aniden kapı çaldı. Hemen tabağı kaçırdım mutfağa sakladım. İlla bakıcam dedi, görünce de çok kızdı.
Ya diyeceksiniz de onun istemediklerini yeme, sigara içme, çay içme huzurun olsun ne olacak diye. Ama kızlar bu işin sonu yok ki. Her geçen gün listeye birşey ekleniyor.
En son dedi benim yanımda hiçbir şey yemeyeceksin. Yemekleri yutarken dedesi gibi ses çıkartıyormuşum, rahatsız oluyormuş.
Görümcem de çevresinde birileri varken pek yemek yiyemez iğrenir yemek yeme sesinden, yani turp falan yiyemez yanında arkadaşları onu gözlemledim, demek ki bunlarda bu huylar genetik.
Yememeye başladım yanında. Ona da kızıyor, dengesiz olmak böyle bir şey.
Kaç kere bağırdım, "sen benşim ağzım mısın, midem misin" diye , boşanma derecelerine geldik bu bana karışmalarından.
Şimdi 2 ay sonra doğumum var. Sigara içmek istiyorum. Zaten kocam da içiyor hem de 1 paket günde. Biz ne yapacağız? Görürse üstümde falan söndürür diye korkuyorum. Şiddet işine gelinde uygulayan bir insandır.bu konuda bana bir fikir verin.
Tek sorunumuz yemek içmek de değil tabi. Her şeyden kavga çıkartabiliyor. o kadar yoruldum ki iyi zamanlarında bile mutlu değilim artık, zaten arkasından bir kavga geliyor. Bıktım artık. :keşke böyle 1 aylığına gideceğim bir yer olsa. Ama hamileyim. Babam eski kafalı kızının hamile olması ayıpmış falan bana çok kötü davranıyor oraya da gidemiyorum zaten ayrı şehirdeler.
Sonum boşanmak mı. Bir de çocuğumuz olcak. Çocuğum olduğu için çok mutluyum bütün bunlara rağmen. Boşansam bile bir daha asla bir erkeğin yüzüne bakmam kısacası anne olmak için tek sansım buydu. Çünkü artıkl erkeklerden nefret ediyorum ve evlilikten de nefret ediyorum.
Ama çok pişmanım. Eşime güvenim yok. Aldatma anlamında güven değil yanlış anlaşılmasın. Diğer her konuda güvenim yok. Bir gün sakin, bir gün sinirli. Çok iyiyken 10 dakika sonra kavga çıkarabiliyor.
Kavga sebeplerimiz, kaşının üstünde gözün var tarzında anlatsam inanamazsınız. Bir de yediğim içtiğim herşeye takılı durumda. Balayımızı bile rezil etti bu yüzden. Çay içmemi istemiyor mesela, kendisi istediği kadar içebilir ama. Zeytin yemem yasak. O yokken bile yasak, bilse yanıma yaklaşmaz. Yeşil fasulye yasak. Sakatat desen zaten yasak ki sevmiyorum çok şükür, ama hamileliğimde çok aşerdim yine de yedirmedi. Ondan sonra püfür püfür sigara içer, ama bana yasak. Zaten hamileyken içmem ama normal zamanda sigara bağımlısıyım. Doğumdan sonra da içmek istiyorum bilemiyorum ne kavgalar edicem. Hımm maden suyu da yasak buarada.
Yani bu yiyecekleri onun yanında zaten yemiyorum, içmiyorum, ama eve gelip kontrol ediyor, o yokken yenmiş mi diye. Geçen gece zeytin yiyordum, aniden kapı çaldı. Hemen tabağı kaçırdım mutfağa sakladım. İlla bakıcam dedi, görünce de çok kızdı.
Ya diyeceksiniz de onun istemediklerini yeme, sigara içme, çay içme huzurun olsun ne olacak diye. Ama kızlar bu işin sonu yok ki. Her geçen gün listeye birşey ekleniyor.
En son dedi benim yanımda hiçbir şey yemeyeceksin. Yemekleri yutarken dedesi gibi ses çıkartıyormuşum, rahatsız oluyormuş.
Görümcem de çevresinde birileri varken pek yemek yiyemez iğrenir yemek yeme sesinden, yani turp falan yiyemez yanında arkadaşları onu gözlemledim, demek ki bunlarda bu huylar genetik.
Yememeye başladım yanında. Ona da kızıyor, dengesiz olmak böyle bir şey.
Kaç kere bağırdım, "sen benşim ağzım mısın, midem misin" diye , boşanma derecelerine geldik bu bana karışmalarından.
Şimdi 2 ay sonra doğumum var. Sigara içmek istiyorum. Zaten kocam da içiyor hem de 1 paket günde. Biz ne yapacağız? Görürse üstümde falan söndürür diye korkuyorum. Şiddet işine gelinde uygulayan bir insandır.bu konuda bana bir fikir verin.
Tek sorunumuz yemek içmek de değil tabi. Her şeyden kavga çıkartabiliyor. o kadar yoruldum ki iyi zamanlarında bile mutlu değilim artık, zaten arkasından bir kavga geliyor. Bıktım artık. :keşke böyle 1 aylığına gideceğim bir yer olsa. Ama hamileyim. Babam eski kafalı kızının hamile olması ayıpmış falan bana çok kötü davranıyor oraya da gidemiyorum zaten ayrı şehirdeler.
Sonum boşanmak mı. Bir de çocuğumuz olcak. Çocuğum olduğu için çok mutluyum bütün bunlara rağmen. Boşansam bile bir daha asla bir erkeğin yüzüne bakmam kısacası anne olmak için tek sansım buydu. Çünkü artıkl erkeklerden nefret ediyorum ve evlilikten de nefret ediyorum.
ayrıca psikolojik problemleri var. keşke çocuk yapmasaydın hemen.
