- 3 Ekim 2010
- 11.483
- 3.783
- 448
İnanın defalarca konuştum, konuştuk. Senin yüzünden diyor mesela, ney benim yüzümden ama belli değil? Emziği bulamamak bir suç mudur? Ya da arkamda gözüm olmadığı için bana çarpacak insanı görememiş olmam normal değil midir? Yoruldum sürekli bir şey duymaktan dedim, yeri geldi bağırdım çağırdım hatta küstüğüm de bir defa geldi diyelim yanağımdan makas aldı hemen gülüp boynuna atlamadım diye yine suçlu oldum :)
Hani hiç duymadım seni üzdüm deyip özür dilediğini, hayır ben bıçağı verirken alamayıp yere düşürse ona bile ' düzgün veremiyorsun ki ' diyor. İnanın bende çözemiyorum? Diyorum şartların zorluğu mu böyle yaptı ki yapsa bile bana böyle davranmaya hakkı yok! Yoksa bana karşı farklı hisler içinde mi? Nefret mi duyuyor mesela, gıcık mı oluyor, her şeyim batıyor mu? Yoksa bir çeşit psikolojik rahatsızlık mı? Çünkü; bir insan hiç mi kendin hatalı görmez? Her şeyi en güzel o yapar, en iyi o çalışır, kendini övme eylemi de var zaten.
Bende geriliyorum böyle, iyice tahammülsüz oluyorum. Sürekli bir kusur buluyor, bir şeylerden söyleniyor, bana mal ediyor sonuçta, hatta artık 'bugün ne bulacak acaba' diye bile düşünüyorum? Daha eve gitmeden moralim bozulmuş oluyor.
