çok çirkin. ne yazsam bilemedim.Dün geceden beri kah uyudum kah uyandım döndüm durdum.
Geceye yakın bi 15 dk kadar eşimle bu konuyu konuştuk.
Aalında bşr tahminim vardı. Bana konudan hiç hoşlanmayacaksın dedi.
Yaklaşık 1 - 1.5 ay önce (şirket kuruluş tarihi sırasında) eşimle ayrılma noktasına geldiğim bir süreç yaşıyorduk/yaşadım. Hatta ilk defa konuyu babamlara açtım, aile büyükleri kendi aralarında konuştu vs.
Bu arada ben bir gün eşime ulaşamadığımdan araç plakalarını istedim ne için olduğunu sorunca anlaşmalı boşanma protokolü için olduğunu söyledim.
O akşam eşim benimle konuşmak istedi ve evliliğimize bir şans vermemi, oğlumuzun bize en çok ihtiyacı olduğu zamanda ayrılmamızın doğru olmayacağını, yıllarca benim eşimin kahrını çektiğimi artık rahat bir döneme girdiğimizi vs tonla şey konuştuk.
Dün konuşurken bana "benden araç plakalarını istemen beni çok yaraladı" dedi. Ben "bizim için boşanma bir seçenek değil" derken senin işi protokole kadar götürmen beni çok kızdırdı ve zaten kurulacak bir şirketti hemen senin protokol lafının ertesinde şirketi kurdum dedi.
O kadar üzüldüm ki "ben böye bir insan mıyım benim parayla işim mi olur ben protokolü kendim için mi istedim sanıyorsun oğlumun geleceği için istedim" dedim.
Eşim bu konuyu konuşmak istemiyorum, aile içinde para mevzusunu sevmediğimi biliyorsun dedi. Sen sanıyor musun ki benim elimde bir şey varken ben oğlumdan senden esirgeyeceğim dedi. Nerde ne hisse yazıyor nerde ne var ne önemi var dedi.
Konuyu sen açtığın için anlattım dedi ve bu esnada oğlumu almamız gerekti konu yarım kaldı öyle havada.
Boşanma sürecine giden yolda herkesin(kendisi de dahil) bana hak verdiği bir durumda protokol vs istemiş olmam yüzünden beni akıllarınca cezalandırmış olmasına o kadar kırıldım ki bunu anlatmak mümkün değil.
Şu an işte olduğum için daha fazla yazamayacağım ama nefes alabilmek için bunları yazmak istedim.
Aslında nedenin bu olabileceği aklıma gelmişti. Fakat eşime hiç konduramamıştım. Konuşacağım fakat hayatımızda ne değişir ki? Dün oğlumuzla ilgili konuşurken dedi ki sadece sen kendin sanıyorsun değil mi oğlanı düşünen diye. Genellikle sorumsuzlukları olduğunu düşünüp söylediğim eşim oplanla ilgili konularada nasıl değişmiş olduğunu örneklerle anlattı ve empati kurmamı istedi.Eşiniz baya mal derdindeymiş bence siz eşinizi tanımamışsınız, aklıma gelmişti ama ortalığı bulandırmamak için yazmamıştım. Muhtemelen bu aklı da o iyi dediğiniz kardeşi ile babasından aldı. Ama eşiniz görür ilerde o evladı kendisine o mal mülkün temeli olan parayı veren karısından sakındığı parayı kardeşi ve cici annesi elinden alınca görürüm ben onu. Çünkü bu tür işletmelerde sermaye olarak gözüksün, vergi düşük olsun diye bütün mallar şirket üstüne alınır. Eşiniz sizin alacağınızı akıl etmişte iki gün sonra kardeşi de evlenecek o şirket büyümeye devam ederse şirketin alacağı her malda kadeşinin karısıda pay sahibi bunu düşünmemiş mi. Siz bu kadar sıkıntı çekmişsiniz, o kız gelip mallardan hak talep edince aklına gelmeyecek mi? Ben eşinizin sizi sevdiğini düşümüyorum. Bu cezalandırma da değil sevgisizlik ve mal kaçırma, şimdi ona bişey olsa çocuğunu kardeşinin insafına bırakan bir adam eşiniz kusura bakmayın. Siz o hiç birşeyken evlenmişsiniz ama o maşallah birşeyler sahibi olmaya başlayınca ilk sizi gözden çıkarmış. Bence alın eşinizi karşınıza konuşun mal ayrılığı sözleşmesi yapacağınızı bundan sonra herkesin malının kendine olacağını ancak sırf size vermemek için evladının malını kardeşine peşkeş çekmemmesini, ilerde kardeşi ile arasında birşey olduğunda en azından evladının canının yanmaması gerektiğini anlatın. Evin geçimini onun sorumluluğuna verip kendi birikiminizle kendinizi güvenceye alın.Buna da yanaşmayan adamı kusura bakmayın ama ben olsam boşarım.
Esınızın aılesınınınde bundan haberı var oyleyseDün geceden beri kah uyudum kah uyandım döndüm durdum.
Geceye yakın bi 15 dk kadar eşimle bu konuyu konuştuk.
Aalında bşr tahminim vardı. Bana konudan hiç hoşlanmayacaksın dedi.
Yaklaşık 1 - 1.5 ay önce (şirket kuruluş tarihi sırasında) eşimle ayrılma noktasına geldiğim bir süreç yaşıyorduk/yaşadım. Hatta ilk defa konuyu babamlara açtım, aile büyükleri kendi aralarında konuştu vs.
Bu arada ben bir gün eşime ulaşamadığımdan araç plakalarını istedim ne için olduğunu sorunca anlaşmalı boşanma protokolü için olduğunu söyledim.
O akşam eşim benimle konuşmak istedi ve evliliğimize bir şans vermemi, oğlumuzun bize en çok ihtiyacı olduğu zamanda ayrılmamızın doğru olmayacağını, yıllarca benim eşimin kahrını çektiğimi artık rahat bir döneme girdiğimizi vs tonla şey konuştuk.
Dün konuşurken bana "benden araç plakalarını istemen beni çok yaraladı" dedi. Ben "bizim için boşanma bir seçenek değil" derken senin işi protokole kadar götürmen beni çok kızdırdı ve zaten kurulacak bir şirketti hemen senin protokol lafının ertesinde şirketi kurdum dedi.
O kadar üzüldüm ki "ben böye bir insan mıyım benim parayla işim mi olur ben protokolü kendim için mi istedim sanıyorsun oğlumun geleceği için istedim" dedim.
Eşim bu konuyu konuşmak istemiyorum, aile içinde para mevzusunu sevmediğimi biliyorsun dedi. Sen sanıyor musun ki benim elimde bir şey varken ben oğlumdan senden esirgeyeceğim dedi. Nerde ne hisse yazıyor nerde ne var ne önemi var dedi.
Konuyu sen açtığın için anlattım dedi ve bu esnada oğlumu almamız gerekti konu yarım kaldı öyle havada.
Boşanma sürecine giden yolda herkesin(kendisi de dahil) bana hak verdiği bir durumda protokol vs istemiş olmam yüzünden beni akıllarınca cezalandırmış olmasına o kadar kırıldım ki bunu anlatmak mümkün değil.
Şu an işte olduğum için daha fazla yazamayacağım ama nefes alabilmek için bunları yazmak istedim.
Bilemiyorum. Dün aslında 40+40+20 olarak kurulmasını planladıklarını söyledi. Fakat eşimin şahıs işletmesi 2021 yılına kadar faaliyet göstermek zorunda. Payının yüksek olmasının diğer işletmede devam ettiği için vergisel anlamda zararlarına olacağını söylemiş muhasebecisi. Çok sorgulamadım zaten çok umrumda değil yani .Konuyu okurken bosanma konusu gecince aklima gelmisti sizden mal kacirmak icin esinizin dusuk hisse aldigi.esiniz simdi kiviriyor ama tek derdi size mal yedirmemekmis kusura bakmayin.zor bir durum esinizle ne yaparsiniz bilemem ama cocugunuzun hakki icin kesinlikle duzeltilmesini isteyin bu haksizligin.esiniz de o cok guvendigi kardesinden babasindan kazigi yedi mi akli basina gelir.
En kızdığım noktalardan birisi o cutemom. 8 yıllık evlilik hayatında ilk defa bu noktaya geldik. Daha önce benim zaman zaman bu fikirlerim olmasına rağmen babamı ezmemek için hiç dillendirmemiştim. Fakat bu sefer cidden tüm köprüleri yakmıştım. Ama olmadı. Yola çıkarken neyle karşılaşacağını bilemiyorsun maalesef. Tecrübe ettiğim bir şey değildi ki.Esınızın aılesınınınde bundan haberı var oyleyseCok cırkın olmus evet ama bosanmayacaksnız keske o asamaya gelmeseydınız , sanırım bende olsam bu sekılde davranırım uzgunum
Nasıl toparlamayı dusunuyormus suanda esın? Aılesının gozundekı durumu zaten hıc dusunme yorma kendınıEn kızdığım noktalardan birisi o cutemom. 8 yıllık evlilik hayatında ilk defa bu noktaya geldik. Daha önce benim zaman zaman bu fikirlerim olmasına rağmen babamı ezmemek için hiç dillendirmemiştim. Fakat bu sefer cidden tüm köprüleri yakmıştım. Ama olmadı. Yola çıkarken neyle karşılaşacağını bilemiyorsun maalesef. Tecrübe ettiğim bir şey değildi ki.
Ya beni kpederim ve ailesi gözünde düşürmüş olduğu durumu düşündükçe deliriyorum asıl.
Ne desem boş aslında.
Daha neler göreceğiz demekle yeyiniyorum
Oğlanın ağlaması ve uyku vakti gelince konu yarım kaldı. Gece yatakta tekrar konuyu açtım, şu an uyumak istiyorum sadece konuşmak istemiyorum dedi (işe sabah 5 de gitmesi lazımdı) gece msj attım sabah görsün diye bu konu böyle kapanacak bit konu değil daha üzerinde konuşacağız es geçme diye.Nasıl toparlamayı dusunuyormus suanda esın? Aılesının gozundekı durumu zaten hıc dusunme yorma kendını
Şunuda üzülerek söylüyorum ama eşinizin o zamanki şiddetli boşanmayalım tavrıda bu yüzdenmiş büyük ihtimalle, şirketleşme süreci tamalansın , mallar şirkete geçsin diye, büyük ihtimalle hukuki destekte almışlar. Yani ilerde bu talebinize bu kadar alltan alır bir şekilde vazgeçirmeye uğraşacağını da sanmıyorum. İnsan hayatta bazı şeylerin önüne geçemiyor, eskilerin bir lafı var bir adamın karakterini en iyi para ölçer diye, eşinizde de öyle olmuş, şimdi madem artık olan olmuş sizde eşiniz gibi davranacaksınız size tavsiyem bir banka kasanız olsun ve tüm birikinizi zinet ( bilezik cumhuriyet gibi)olarak orada tutun, eşiniz bilmesin. Evin ve sizin tüm masraflarınızı eşinize bırakın madem bunu sizden mal kaçırmak için yapmamış göstersin. Ayrıca sermaye verdiğiniz paranın bu günkü ederinide size versin, zira o şirkette hiç emeği olmayan kardeşe düşen hisse size düşmemiş. Bu aklı kolay kolay hiç kimseye vermem ama malesefki eşiniz gibi adamlara başka türlüsü yaramıyor.Aslında nedenin bu olabileceği aklıma gelmişti. Fakat eşime hiç konduramamıştım. Konuşacağım fakat hayatımızda ne değişir ki? Dün oğlumuzla ilgili konuşurken dedi ki sadece sen kendin sanıyorsun değil mi oğlanı düşünen diye. Genellikle sorumsuzlukları olduğunu düşünüp söylediğim eşim oplanla ilgili konularada nasıl değişmiş olduğunu örneklerle anlattı ve empati kurmamı istedi.
Kendimi haksız çıkartıp onu haklı çıkartacağım nedenler arıyorum şimdi biliyor musun? Neden çünkü çok büyük bir hayal kırıklığı yaşıyorum.
Ben mi ittim gerçekten bu duruma diye çünkü inanmak istemiyorum. Böyle biri değildi eşim yada dediğiniz gibi ben görememişim.
Boşanmak zaten benim için çok güçlü bir seçenekti bir süre önce. Psikiyatrik tedavi görüyorum iyiyie giderken bu atlattığımızı sandığım süreçte tekrar sorunlarım nüksetti. Öfkemi Kontrol edemiyorum. Şu aşamada kendimi boşanmanın pskolojik sürecini taşıyamayacak kadar tükenmiş hissediyorum.
Önceliğim kısa sürede önce dr ile görüşüp sonra pskolojik yardım almak olacak. Şu an çok sağlıklı karar veremeyecekmişim gibi hissediyorum
Eşine göre toparlanacak bir durum yok ki.Nasıl toparlamayı dusunuyormus suanda esın? Aılesının gozundekı durumu zaten hıc dusunme yorma kendını
Aynısını düşündüm. Elimde tüm tarih detayları mevcut bu süreçle ilgili. Çalıştığım şirketteki mali müşavir ile de görüştüm kurulum işlemleri 1 günde tamamlanıyormuş.Şunuda üzülerek söylüyorum ama eşinizin o zamanki şiddetli boşanmayalım tavrıda bu yüzdenmiş büyük ihtimalle, şirketleşme süreci tamalansın , mallar şirkete geçsin diye, büyük ihtimalle hukuki destekte almışlar. Yani ilerde bu talebinize bu kadar alltan alır bir şekilde vazgeçirmeye uğraşacağını da sanmıyorum. İnsan hayatta bazı şeylerin önüne geçemiyor, eskilerin bir lafı var bir adamın karakterini en iyi para ölçer diye, eşinizde de öyle olmuş, şimdi madem artık olan olmuş sizde eşiniz gibi davranacaksınız size tavsiyem bir banka kasanız olsun ve tüm birikinizi zinet ( bilezik cumhuriyet gibi)olarak orada tutun, eşiniz bilmesin. Evin ve sizin tüm masraflarınızı eşinize bırakın madem bunu sizden mal kaçırmak için yapmamış göstersin. Ayrıca sermaye verdiğiniz paranın bu günkü ederinide size versin, zira o şirkette hiç emeği olmayan kardeşe düşen hisse size düşmemiş. Bu aklı kolay kolay hiç kimseye vermem ama malesefki eşiniz gibi adamlara başka türlüsü yaramıyor.
Bence bir avukata danışın. Mal kaçırma kanıtlanabilir bir süreç benim bildiğim. En azından ne olur ne olmaz bunu öğrenirsiniz. Yıkılan güvene bir şey diyemem... yazık etmiş eşiniz.Aynısını düşündüm. Elimde tüm tarih detayları mevcut bu süreçle ilgili. Çalıştığım şirketteki mali müşavir ile de görüştüm kurulum işlemleri 1 günde tamamlanıyormuş.
Zaten ne altınım ne incim ne hesabım bilmez eşim.
Şimdi para isteme mevzusunu yapar isem o haklı çıkacak. Ki bir kaç sefer istemiştim. Benim olan herşey senin demişti.
Şaka gibi...
İyi insan olmaktan yoruldum. Yıllarca iyi oldum. 2 kayınvalide 1 kayınpeder idare edeceğim diye 40 takla attım.Eşinizin ailesi ile konuşmanızda ortalığı karıştırmaktan, ilerde olası bir boşanma davasında sizin aleyhinize delil olmaktan başka işe yaramaz, zaten sizi anlayacak yapıda olsalar oğullarına bunu yaptırmazlardı. Hem kimse bedava gelen maldan öyle kolay vazgeçmez. Boşuna hem sinirinizi yıpratıp hemde ilerde sizi zor durumda bırakacak şeyler yapmayın
Avaz avaz ağlayasım var.Bence bir avukata danışın. Mal kaçırma kanıtlanabilir bir süreç benim bildiğim. En azından ne olur ne olmaz bunu öğrenirsiniz. Yıkılan güvene bir şey diyemem... yazık etmiş eşiniz.
Bence siz bundan sonra bir adım atarken kırk kere düşünmelisiniz. Size karşı dürüst oynamamış hiç kimse. Ve sanmayın ki oynayacaklar. O yüzden artık biraz strateji lütfen. İşin ucunda oğlunuz var çünkü. Duygusal davranmamanız gerekli diye düşünüyorum. Siz bu işleri bilmiyorsunuz yabancısısınız ama onlar çok hakim. Profesyonel destek alın hukuki olarak bence.İyi insan olmaktan yoruldum. Yıllarca iyi oldum. 2 kayınvalide 1 kayınpeder idare edeceğim diye 40 takla attım.
Yaptıysam da kötülüğümü eşime yaptım. Ne kpeder ve ailesine ne asıl kayınvalideye saygısızlık etmedim.
Namussuzluğum yok, yalanım yok iyi olmayıvereyim ben de bundan sonra.
Siz haklısınız. Ama bir konu var sonra izah edeceğim dediği konu ne acaba? Onu da öğrenin ona göre davranın. Ben bir buçuk ay sizden gizlenmesinden rahatsız oldum. Niye anlatmamış, o konu yüzünden mi anlatmamış. Neyse siz önce konuyu öğrenin sonra düşünürsünüz.Merhaba hanımlar.
Buraya konu açtığımda en azından çevreme bulaşmadan sakinleşmeyi başarıyorumo nedenle her fikir benim için önemli. Konum uzun okuyanın gözlerine sağlık
8 yıllık evliyim, 1.5yaşında oğlum var. Çalışıyorum ve iyi bir işim var.
Eşim evliliğimizin ilk 4 yılında iş konusunda biraz basiretsizdi. İlk 5 yılı evi ben geçindirdim neredeyse.
4 yıl önce eşim babası ile ortak bir işe girdi. İşe başladıklarında da (o zaman işten çıkartılmıştım) tazminatımın 20 bin tl'sini işe başlamaları için sermaye olarak verdim.
K.pederimin geçmiş sorunlarından dolayı işletmeleri eşimin üzerine şahıs firması olarak devam etti.
Bu süreçte işin ilk kurulduğunda ben de dahil olmak üzere k.peder, k.pederin ailesi ben ve eşim çok fedakarlıklar yaptık. İş ilk oturana kadar. O günden günümüze bazı zamanlar yeri geldi kocamı unuttum. Hala neredeyse öyle, üretim için sabahın 4ünde işe gidip akşama kadar çalıştığı oluyor.
Bugün geldiğimiz noktada bu işletme 1 mio tl civarında değere ulaştı.
Son 2 yıldır eşimin erkek kardeşi de onlarla birlikte . Fakat üretim tarafında olmadığı için ne abisi ne babası kadar emeği yok işletmede. Günümüzün gençlerinden; para harcayım, marka giyeyim, daha daha... Yani dün bana kendisine alfa romeo araç almaktan bahsediyordu.
Neyse dün çok tesadüf şekilde eşimin babası (k.pederin eşi üzerine) kardeşi ile şirket kurduğunu öğrendim. Ve eşimin sadece payı %10.
Şimdi zaten babası ile yürüttüğü iş ile ilgili olarak şirket kurmasına lafım yok. Fakat kardeşi diyince bir öfke doldum. Kardeşini çok severim mevzu bu da değil.
Mevzu babaları kardeşine istediği hisseyi versin; eşimin bu konuyu bana sormadan yapması mevzu. Asıl mevzu bizim yıllarca sıkıntıyı çekip, beş kuruş katkısı olmadan kardeşinin %45 hisseyi alması.
Ben yıllarca çalışıp emek verdiğim parayı koydum oraya sermaye. Aylarca kocamı görmedim neredeyse aynı sofraya oturmadım. Benim hakkım, çocuğumun hakkı yenilmiyor mu burada. İşletmenin büyümesi devam ediyır; başka illerden şube teklifleri geliyor vb. Yarın eşime senin payın şu bay bay dense ne olacak vs türlü milyon tane şey.
Az önce dayanamayıp eşimi aradım ve sordum neden böyle diye; (bir de normalde herşeyden bana bahseder ama bu konu 1.5aydır resmen gizlenmiş) bir konu var izah edeceğim dedi. Zaten telde konuşulacak bir konu da değil.
Zaten kendi maaşım var, ev ile ilgili bir harcamam yok. Bana kazandığımın hesabı ı soran yok. Evimde eksiğim gediğim yok çok şükür. Eşim bir dediğimi de iki etmez elinden geldiğince.
Netice itibariyle ne yapardınız yerimde olsanız? Bu arada kayınbiraderim k.pederim ve eşim benim fikrime saygı duyar, beni sever ve sayarlar. K.pederim ve k.biraderimden birşey istesem eşimden önce onlar yapar.
Teşekkür ederim şimdiden yorumlarınız için.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?